Ελπίδες

 

Καλησπέρα!!!

Είπα να βάλω φωτογραφία αυτόν τον πολύχρωμο παπαγάλο ως ένδειξη αισιοδοξίας αλλά και ελπίδας πως όλα θα πάνε καλά!

Λοιπόν, λοιπόν! Χθες πήγα σε έναν ακόμη γιατρό ογκολόγο-γυναικολόγο-λαπαροσκόπο με τον οποίο θα κάνω τελικά την λαπαροσκόπηση στις 19/, την επόμενη Τετάρτη!

Ευτυχώς ο λαπαροσκόπος γιατρός που με είδε μου είπε πως δεν βλέπει κάτι ανησυχητικό. Φυσικά η κύστη είναι εκεί και μου είπε πως μισή ωοθήκη μου την έχει καταστρέψει. Πάντως για τα μικρά νέα κυστάκια που είχε δει ο προηγούμενος δεν είπε τίποτα απολύτως, τα είδε και είπε πως δεν τον ανησυχούν καθόλου! Οπότε εκεί μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος που κουβαλούσα την τελευταία εβδομάδα! Γιατί πριν του είχα πει πως αν δει κάτι κακό ήθελα να το ξέρω :-) μου είπε πως τίποτα δεν τον κάνει να ανησυχεί, φυσικά η κύστη θα φύγει και θα περιμένουμε σε 3-4 μέρες τη βιοψία! 

Περάσαμε όμως και στη Β' φάση αυτής της περιπέτειας, τη φάση που πρέπει να αφαιρέσω τις ωοθήκες! Και το σκέφτομαι πολύ σοβαρά, δεν μπορώ να έχω αυτό το άγχος. Οκ, δεν σημαίνει πως πάω χαλαρή και πως παίρνω αυτή την απόφαση εύκολα, κάθε άλλο...αλλά μπροστά στην υγεία μου, τι να κάνω;;;

Ένας καινούριος φίλος μου έστειλε το εξής μνμ σήμερα

''η επιστημη συνισταται στη θεληση να προσαρμοσουμε ενα μικροτερο ονειρο σ'ενα μεγαλυτερο''.Φ.ΠΕΣΟΑ. 

Το σκέφτηκα και το ξανα σκέφτηκα...Ποτέ δεν είχα όνειρο να κάνω παιδιά, δλδ ποτέ δεν το είχα σκεφτεί, ίσως γιατί ΠΑΝΤΑ υπάρχει, ή ίσως να υπάρξει κάποιος να σου ξυπνήσει το να γίνεις μάνα κι αυτό ως την ώρα που νόσησα (ετών 27 δεν μου είχε συμβεί). Με λίγα λόγια δεν είχα δει τον εαυτό μου με μικρό παιδί και ως μάνα κτλπ αλλά ισως την τελευατία διετία να μου καλλιεργήθηκε με αποκορύφωμα το φετινό. Γιατί την τελευταία 2ετία ζω απο πολύ κοντά μια μικρή ζουζούνα της ξαδέρφης μου, και φέτος, η άλλη μου ξαδέρφη έμεινε έγκυος, αλλά πάνω απο όλα, τον προηγούμενο Δεκέμβρη η "Σ" έγινε μαμά, κι έχουμε και ένα αγοράκι στην παρέα...κι αυτό το αγοράκι το βλέπω κάθε μέρα σε όλες του τις φάσεις. Οπότε περικυκλώθηκα χωρίς να το καταλάβω (κάπως έτσι δεν γίνεται πάντα;;) απο μικρά παιδιά, απο μαμάδες, απο καφετέριες όπου να βολεύονται τα καροτσάκια εύκολα, απο μαγαζιά που να μην καπνίζουν, απο έγκυες. Έτσι απλά, δίχως να έιμαι παντρεμένη, δίχως να έχω καν σύντροφο βλέπω το έργο απο πολύ κοντά. Κι όσο να πεις κάνει τη διαφορά, αλλιώς θα σκεφτόμουν απόψε το θέμα παιδιά αν οι παρέες μου ήταν όλες εργένησες! Πιστεύω καταλαβαίνετε τι λέω! Διαβάζοντας λοιπόν τα λόγια του Πεσόα σκέφτηκα πως θα αφήσω σε λίγο αυτό το μικρό όνειρο, το να κάνω παιδιά δικά μου, όνειρο που μου καλλιεργήθηκε απο εξωγενείς παράγοντες καθαρά, και θα "τραβήξω" για το μεγαλύτερο όνειρο, για εκείνο της Ζωής! Και ναι βρε φίλοι μου, η ζωή είναι ωραία, έστω κι έτσι! Γιατί το ξεχνάμε συνέχεια; Γιατί θέλουμε καινούριο αμάξι για να χαρούμε; Γιατί θέλουμε καινούρια ρούχα; Γιατί περιμένουμε έναν σύζυγο να μασ κάνει ευτυχισμένους; Γιατί θέλουμε ένα παιδί για να ολοκληρώσει την ευτυχία μας;;;Γιατί; Γιατί;Γιατί πάντα κάτι θέλουμε;; Είναι στη φύση του ανθρώπου! Γι αυτό!

Την Κυριακή το βράδυ δεν νύσταζα...χάζευα δεξιά κι αριστερά στην τηλεόραση και σκεφτόμουν, αν αύριο όλα πάνε στραβά και επιβεβαιωθεί με τον υπέρηχο η κακοήθεια, τι είναι αυτό που δεν έχω κάνει στη ζωή μου; Πέτυχα μια εκπομπή για τον Όλυμπο και σκέφτηκα πως 2 φίλες μου το καλοκαίρι ανέβηκαν εκεί πολύ ψηλά αλλά εγώ δεν πήγα, απο το φόβο του πως θα ανεβαίναμε 3 γυναίκες μόνες; Είδα την εκπομπή και είπα στον εαυτό μου "ορίστε πράγματα να κάνεις! ότι κι αν γίνει αύριο δεν αφήνω απο δω και πέρα εκδρομή μα ούτε και ταξίδι". Αυτό που μας καθηλώνει και μας κρατάει πίσω είναι οι φόβοι μας, τίποτε άλλο! 

Φόβος πως δεν θα πετύχεις, φόβος μην σε αφήσουν και φύγουν, φόβος, φόβος, φόβος παντού! Θα προσπαθήσω απο δω και πέρα να ζω με λιγότερους φόβους. Όχι δεν είναι εύκολο, είναι ότι πιο δύσκολο! Το εύκολο είναι να πεις "φοβάμαι" και να μην κάνεις τίποτα! Γιατί και πάλι θα φοβάμαι πως να αρχίσω μια ζωή καινούρια άνευ ωοθηκών, θα φοβάμαι πως να το μοιραστώ με έναν άνθρωπο που ίσως να ερωτευτώ και να αγαπήσω στη συνέχεια. Δεν ξέρω πως λέγεται κάτι τέτοιο, και πως το παίρνει ο άλλος, αλλά αυτή είναι η ζωή μου! δεν την επέλεξα και ήδη έχω κάνει πολλές εκπτώσεις χωρίς να το θέλω. Αλλά θέλω να ζήσω, μου αρέσει η ζωή και επτά χρόνια τώρα δίχως απειλή καρκίνου όμορφα πέρασα! Γνώρισα τόπους και ανθρώπους, οκ μιζέριασα κι όλας αλλά κοιτάζω σήμερα γύρω μου και έχω τόσους λόγους για να μείνω στη ζωή, λόγους που παλαιότερα δεν είχα! Τώρα να φύγω;;; Νομίζω πως είναι κρίμα να φύγω τώρα! Πιστεύω πως δεν θα φύγω!

Αναμονή λοιπόν για τις 19/3 αλλά και για κάποιες μέρες πιο μετά που θα πάρω τη βιοψία!

Καληνύχτα! 

"In between goals is a thing called life, that has to be lived and enjoyed"- Sid Caesar

"Κάπου ανάμεσα στους στόχους που θέτουμε υπάρχει κάτι που λέγεται ΖΩΗ, και πρέπει να τη ζήσουμε και να την ευχαριστηθούμε"