Σήμερα έγινε και αυτό που περίμενα δύο εβδομάδες τώρα!
Μπήκα στο χειρουργείο για την αφαίρεση της 7εκ κύστης και τελικά και των ωοθηκών μου, χωρίς να έχω ένδειξη κακοήθειας, αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω προληπτικά. Έχοντας το γονίδιο-ένδειξη για πιθανότητα αυξημένη καρκίνου ωοθηκών, έχωντας (μετα τις χμθ) ωοθήκες που λειτουργούσαν στο 5% τους μόνο, και έχοντας περάσει μεγάλη αγωνία τις τελευταίες 2 εβδομάδες, με ένανα καθηγητή πανεπιστημίου να μου λέει "βλέπω στοιχεία κακοήθειας στη μια ωοθήκη" (τελικά ο άλλος καθηγητής είπε δεν είδε κάτι ανησυχητικό) εγώ βρέθηκα σε μια κατάσταση συναγερμού. Μέσα σε μια εβδομάδα λοιπόν με έπεισαν τα λεγόμενά τους πως μέσα μου έχω μια ωρολογιακή βόμβα. Γιατί (τα λέω απλά και ωμά) παιδιά χωρίς υπο-βοήθεια απο ορμόνες δε θα μπορούσα να κάνω, κι εγώ ορμόνες δεν μπορώ να πάρω λόγω της φύσης του καρκίνου μου οπότε άκυρο το θέμα παιδιά απο πρώτο χέρι. Αρα τι μένει;;; Έχει αξία να κρατάω μέσα μου μια ωρολογιακή βόμβα;;; Δεν υποτιμώ τις ωοθήκες και όσα πάνε πακέτο, δηλαδή την έμμηνο ρύση που τόσα καλά κάνει στο γυναικείο σώμα, στην επιδερμίδα και σε όλα αλλά; Φυσικά αυτές τις μέρες σκέφτηκα τις παρενέργειες, το ότι μπορεί να γεράσει το δέρμα μου πρόωρα, το ότι μπορεί να έχω νεύρα και αυπνίες, σκέφτηκα πολλά! Δυσικά και δεν μου αρέσει η ιδεά πως μπήκα στην εμμηνόπαυση τόσο μικρή αλλά απο την άλλη νιώθω πραγματικά πως σήμερα κέρδισα μια παράταση ζωής!
Πήγα με τους γονείς μου στις 7 το πρωί στην κλινική χωρίς κανέναν κόμπο στο στομάχι. Όταν ήρθε στο δωμάτιο πριν την λαπαροσκόπηση να με δει ο χειρουργός ήμουν πολύ χαμογελαστή. Ο χειρουργός μου είπε "σήμερα βγάζουμε ωοθήκες, εντάξει;" κι εγώ είπα με χαμόγελο "ναι, ναι"! Μάλλον δεν θα έχει δει ξανά τέτοιο ασθενή σκέφτηκα και θα απορεί για το χαμόγελό μου, για το γεγονός πως είμαι μόλις 33 και έχω πάρει 100% την απόφαση για το τι θα κάνουμε σήμερα. Κι έτσι, δίχως δεύτερες σκέψεις έβαλα την ρόμπα του χειρουργείου για (κάτσε να σκεφτώ) για 6η φορά στη ζωή μου ανέβηκα στο φορίο, χωρίς φόρτιση χαιρέτησα τους δικούς μου και σκέφτηκα "αντε να τελειώνουμε". Η Λαπαροσκόπηση πήγε καλά, ο χειρουργός δεν ανησυχεί για τίποτα, είδε όλη την κοιλιά καθαρή κι αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό.
Μια εβδομάδα πριν, ένα απόγευμα με βροχή πήγα για πρώτη φορά στο ιατρίο αυτού του λαπαροσκόπου-ογκολόγου-γυναικολόγου. Ήταν η πρώτη φορά που με είχε πιάσει τρελό άγχος στην αίθουσα αναμονής, τέτοιο άγχος που ένιωθα πως δεν έχω το κουράγιο να μπω μέσα, να του μιλήσω και να με εξετάσει, Ήταν το χειρότερο απόγευμα εδώ και χρόνια. Όταν ο γιατρός μου εξήγησε πως έχω πολλές πιθανότητες να νοσήσω απο τις ωοθήκες, όταν μου είπε πως η κύστη που έφτασε 7 εκ είναι υπορβολικά μεγάλη για ασθενή με CA μαστού, όταν μου είπε πως θα έπρεπε ήδη να τις έχω βγάλει, πως σε περίπτωση που έχω νοσήσει πρέπει να δούμε πόσο εξαπλώθηκε κτλπ, εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να βγάλω τις ωοθήκες, αν γίνεται και αύριο! Ευτυχώς όταν περάσαμε στον υπέρηχο δεν είδε τίποτα ανησυχητικό, είπε το τέλειο "99% δεν έχεις κάτι" όμως είχαμε ήδη πάρει την απόφαση πως θα βγάλουμε τις ωοθήκες.
Η απόφαση δεν ήταν εύκολη, ήταν όμως σίγουρα κάτι που ο πρώτος μου χειρουργός το συζητούσε καιρό και ήταν επίσης σίγουρα μονόδρομος! Γιατί απο το 2008 έτρεμα για το τι θα πει ο υπέρηχος στον γυναικολόγο, έλεγα μπορεί κάτι να δει και να με στείλει πίσω σε χειρουργεία και θεραπείες όπως τότε! Και να που κάτι προέκυψε τελικά. Και μάλλον στο άμεσο μέλλον θα πω, πάλι καλά που ήρθε στο δρόμο μου η κύστη και που άρχισα να το ψάχνω περισσότερο και κατέληξα σε πιο ενημερωμένο γυναικολόγοαπο αυτόν που με παρακολουθούσε τα τελευταία χρόνια και μου τα εξήγησε αναλυτικά (δεν αναφέρομαι στον μαστολόγο-χειρουργό μου αλλά τον άλλο που με παρακολουθούσε εκτός Αθηνών). Φυσικά και μπορείς να πέσεις θύμα της μισής πληροφορίας!
Απόψε στο κρεβάτι της κλινικής είναι απο τις λίγες φορές που δεν είμαι στεναχωρημένη. Είχα βέβαια στεναχωρηθεί τη Δευτέρα που μας πέρασε πάρα πολύ, είχα σχεδόν φρικάρει που πάλι θα έμπαινα στα χειρουργεία κτλπ και που θα άφηνα για πάντα το θέμα παιδιά για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ήμουν απαρηγόρητη για πολλά, για τη μοίρα που με φέρνει εδώ, για το ότι θα γεράσω πρόωρα, για το πόσο δύσκολη τελικά είναι η ζωή μου και πόσες εκπτωσεις έκανα ως τα 33 μου! Την Τρίτη, παραμονή της επέμβασης όμως ξύπνησα και αντίκρισα έναν απο τους πιο λαμπρούς ήλιους. Πήγα για καφέ και για φαγητό εκτός πόλης με τη "Σ" και το μωρό. Είχε τέλειο καιρό. Έφυγα το πρωί και γύρισα σπίτι το βράδυ, αφού έφαγα και το φιδέ της φίλης μου με το ζόρι, για να έχω φάει κάτι ελαφρύ πριν την επέμβαση. Γύρισα σπίτι μια χαρά απο ψυχολογία, έκανα μόνη μου το κλύσμα (εντολές χειρουργού), έκανα μπάνιο, ξύρισμα και κατα τη 1 κοιμήθηκα για να σηκωθώ 4.30.
Σήμερα νύσταζα όλη μέρα, ήταν και η προνάρκωση μα και η νάρκωστη στη μέση. Έχω στην κοιλιά 4 τσιρότα σηκώθηκα και λίγο όρθια επι τόπου. Δεν ζαλίστηκα, έφαγα και βραδινό-φιδέ.
Σας καληνυχτώ! Νιώθω πως έκανα μια μεγάλη επένδυση στο μέλλον μου σήμερα, και να σας πω και κάτι ακόμη; Νιώθω περίφανη που δεν έμεινα στο αβέβαιο μέλλον--μήπως βρώ κανένα σύντροφο μήπως θέλει παιδί και μπορέσω και κάνω παιδί με δικό μου ωάριο--σκέφτηκα λοιπόν τι θέλω τώρα;;; Θέλω να ζήσω, με ή χωρίς σύντροφο, με ή χωρίς παιδί..! Θέλω πρώτα να περιφρουρήσω τη ζωή μου! Και αυτο έκανα! Μείωσα στο ελάχιστο τις πιθανότητες να νοσήσω απο καρκίνο ωοθηκών!!!Γιατί δεν σας το κρύβω ταράχτηκα πάρα πάρα πολυ στο ενδεχόμενο ότι μπορεί να έχω ήδη νοσήσει, και άντε τρέχα να ψάχνεις όλη την κοιλιά! Τώρα περιμένω τη βιοψία αλλά πραγματικά δεν έχω κανένα αγχος, γιατί ο χειρουργός μου είπε 99,9% δεν τρέχει τίποτα!!!!
φιλιά
Μια εβδομάδα πριν, ένα απόγευμα με βροχή πήγα για πρώτη φορά στο ιατρίο αυτού του λαπαροσκόπου-ογκολόγου-γυναικολόγου. Ήταν η πρώτη φορά που με είχε πιάσει τρελό άγχος στην αίθουσα αναμονής, τέτοιο άγχος που ένιωθα πως δεν έχω το κουράγιο να μπω μέσα, να του μιλήσω και να με εξετάσει, Ήταν το χειρότερο απόγευμα εδώ και χρόνια. Όταν ο γιατρός μου εξήγησε πως έχω πολλές πιθανότητες να νοσήσω απο τις ωοθήκες, όταν μου είπε πως η κύστη που έφτασε 7 εκ είναι υπορβολικά μεγάλη για ασθενή με CA μαστού, όταν μου είπε πως θα έπρεπε ήδη να τις έχω βγάλει, πως σε περίπτωση που έχω νοσήσει πρέπει να δούμε πόσο εξαπλώθηκε κτλπ, εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να βγάλω τις ωοθήκες, αν γίνεται και αύριο! Ευτυχώς όταν περάσαμε στον υπέρηχο δεν είδε τίποτα ανησυχητικό, είπε το τέλειο "99% δεν έχεις κάτι" όμως είχαμε ήδη πάρει την απόφαση πως θα βγάλουμε τις ωοθήκες.
Η απόφαση δεν ήταν εύκολη, ήταν όμως σίγουρα κάτι που ο πρώτος μου χειρουργός το συζητούσε καιρό και ήταν επίσης σίγουρα μονόδρομος! Γιατί απο το 2008 έτρεμα για το τι θα πει ο υπέρηχος στον γυναικολόγο, έλεγα μπορεί κάτι να δει και να με στείλει πίσω σε χειρουργεία και θεραπείες όπως τότε! Και να που κάτι προέκυψε τελικά. Και μάλλον στο άμεσο μέλλον θα πω, πάλι καλά που ήρθε στο δρόμο μου η κύστη και που άρχισα να το ψάχνω περισσότερο και κατέληξα σε πιο ενημερωμένο γυναικολόγοαπο αυτόν που με παρακολουθούσε τα τελευταία χρόνια και μου τα εξήγησε αναλυτικά (δεν αναφέρομαι στον μαστολόγο-χειρουργό μου αλλά τον άλλο που με παρακολουθούσε εκτός Αθηνών). Φυσικά και μπορείς να πέσεις θύμα της μισής πληροφορίας!
Απόψε στο κρεβάτι της κλινικής είναι απο τις λίγες φορές που δεν είμαι στεναχωρημένη. Είχα βέβαια στεναχωρηθεί τη Δευτέρα που μας πέρασε πάρα πολύ, είχα σχεδόν φρικάρει που πάλι θα έμπαινα στα χειρουργεία κτλπ και που θα άφηνα για πάντα το θέμα παιδιά για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ήμουν απαρηγόρητη για πολλά, για τη μοίρα που με φέρνει εδώ, για το ότι θα γεράσω πρόωρα, για το πόσο δύσκολη τελικά είναι η ζωή μου και πόσες εκπτωσεις έκανα ως τα 33 μου! Την Τρίτη, παραμονή της επέμβασης όμως ξύπνησα και αντίκρισα έναν απο τους πιο λαμπρούς ήλιους. Πήγα για καφέ και για φαγητό εκτός πόλης με τη "Σ" και το μωρό. Είχε τέλειο καιρό. Έφυγα το πρωί και γύρισα σπίτι το βράδυ, αφού έφαγα και το φιδέ της φίλης μου με το ζόρι, για να έχω φάει κάτι ελαφρύ πριν την επέμβαση. Γύρισα σπίτι μια χαρά απο ψυχολογία, έκανα μόνη μου το κλύσμα (εντολές χειρουργού), έκανα μπάνιο, ξύρισμα και κατα τη 1 κοιμήθηκα για να σηκωθώ 4.30.
Σήμερα νύσταζα όλη μέρα, ήταν και η προνάρκωση μα και η νάρκωστη στη μέση. Έχω στην κοιλιά 4 τσιρότα σηκώθηκα και λίγο όρθια επι τόπου. Δεν ζαλίστηκα, έφαγα και βραδινό-φιδέ.
Σας καληνυχτώ! Νιώθω πως έκανα μια μεγάλη επένδυση στο μέλλον μου σήμερα, και να σας πω και κάτι ακόμη; Νιώθω περίφανη που δεν έμεινα στο αβέβαιο μέλλον--μήπως βρώ κανένα σύντροφο μήπως θέλει παιδί και μπορέσω και κάνω παιδί με δικό μου ωάριο--σκέφτηκα λοιπόν τι θέλω τώρα;;; Θέλω να ζήσω, με ή χωρίς σύντροφο, με ή χωρίς παιδί..! Θέλω πρώτα να περιφρουρήσω τη ζωή μου! Και αυτο έκανα! Μείωσα στο ελάχιστο τις πιθανότητες να νοσήσω απο καρκίνο ωοθηκών!!!Γιατί δεν σας το κρύβω ταράχτηκα πάρα πάρα πολυ στο ενδεχόμενο ότι μπορεί να έχω ήδη νοσήσει, και άντε τρέχα να ψάχνεις όλη την κοιλιά! Τώρα περιμένω τη βιοψία αλλά πραγματικά δεν έχω κανένα αγχος, γιατί ο χειρουργός μου είπε 99,9% δεν τρέχει τίποτα!!!!
φιλιά
2 σχόλια:
Καλή μου φίλη, έχεις δίκιο σε όλα λες και σε όσα γράφεις. Και εγώ έμαθα μέσα από τα μαθήματα της ζωής πως το δώρο της ζωής μου χαρίστηκε στο να τη ζήσω με όχι ένα συγκεκριμένο τρόπο, αλλά να τη χαίρομαι που μου έχει χαριστεί. (Ήρθαν έτσι τα πράγματα στη ζωή μου και δεν έχω παιδιά, το ήξερα από τη στιγμή που παντρεύτηκα, αυτό όμως δε με εμπόδισε από το να έχω έναν καλό σύντροφο, το να χαίρομαι την κάθε στιγμή της ζωής μου...(σημ. στα 48 μου πέρασα και ca μαστού)έχουν περάσει πέντε χρόνια και είμαι καλά.Έχω εκτιμήσει το δώρο της ζωής ακόμα περισσότερο, δεν ξεχνώ να χαίρομαι για τα απλά καθημερινά πράγματα, τον ήλιο, τη βροχή, τον ουρανό, το περπάτημα, το γέλιο, τη λύπη....και να χαίρομαι γιατί ζω..Σου εύχομαι γλυκό μου κορίτσι, να ζήσεις και θα ζήσεις μέχρι να φτάσει τα βαθιά σου γεράματα....πολλά φιλιά...
σημ.Αυτό που είναι σημαντικό να προσέξεις, αν και είμαι σίγουρη ότι θα το έχεις ερευνήσει είναι το θέμα της οστεοπόρωσης. Να ξέρεις ότι και αυτό αντιμετωπίζεται, αρκεί να το παρακολουθείς...σ' εκτιμώ βαθύτατα
για Βασιλική
Σε ευχαριστώ για τα αισιόδοξά σου λόγια! χαίρομαι που πέρασες απο δω!φιλιά πολλά! Ναι θα πρέπει να προσέχω με την οστεοπόρωση, ήδη έχω οστεοπενία η αλήθεια είναι απο τις θεραπείες και την (τότε) διακοπή της περιόδου...φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου