όταν χάνεις κάτι

Ίσως μεγαλώνοντας μαθαίνουμε τελικά να χάνουμε, δηλαδή να αποχωριζόμαστε πράγματα, καταστάσεις και ανθρώπους. Απόψε διάβασα το παρακάτω ποιήμα στα Αγγλικά και το βρήκα μοναδικό. Ίσως γιατί along the way (όπως λένε και οι Άγγλοι) είμαι απο τους ανθρώπους που έχασα πολλά. Έχασα 2 μαστούς, την εμφανισή μου για μεγάλο διάστημα, έχασα φίλους, έζησα απώλειες θανάτου, έχασα τώρα τις ωοθήκες μου, έχασα κάποτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Και να φανταστείτε πως ήμουν απο εκείνους που πάντα νευριάζουν όταν χάνουν το παραμικρό. Κι έφτασε μια στιγμή στη ζωή μου που κόντεψα να χάσω και την ίδια μου τη ζωή..Έφτασε μια περίοδος που έχασα σχεδόν τα πάντα/ Έτσι σταδιακά κατάλαβα πως απέκτησα αντοχή στο να χάνω πράγματα. Σας αφήνω το ποιήμα>>> το έβαλα απόψε στη συλλογή μου. Λέγεται "η τεχνη" και είναι της Ελίζαμπεθ Μπίσοπ

Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.
Τόσα πολλά πράγματα μοιάζουν αποφασισμένα
να χαθούν που η απώλειά τους καταστροφή δεν είναι.

Χάνε κάτι κάθε μέρα. Αποδέξου το νευρίασμα
των χαμένων κλειδιών, της κακοξοδεμένης ώρας.
Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

Ύστερα εξασκήσου να χάνεις περισσότερα, να χάνεις
γρηγορότερα: τόπους κι ονόματα, και το πού σκόπευες
να ταξιδέψεις. Τίποτα απ' αυτά καταστροφή δεν φέρνει.

Έχασα της μητέρας το ρολόι. Και κοίτα! το τελευταίο,
ή το προτελευταίο, από τρία αγαπημένα σπίτια πάει.
Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

Έχασα δυο πόλεις, αξιολάτρευτες. Και, ακόμη πιο τεράστιους,
κάποιους δικούς μου κόσμους, δυο ποταμούς, μιαν ήπειρο.
Μου λείπουν, μα δεν ήταν δα καταστροφή.

Ακόμη και χάνοντας εσένα (την αστειευόμενη φωνή,
μια χειρονομία που αγαπώ) ψέματα δεν θα 'χω πει. Προφανώς
την τέχνη της απώλειας δεν παραείναι δύσκολο να μάθεις
αν και μπορεί να μοιάζει με (Γραφ' το!) με καταστροφή. 

The art of losing isn't hard to master;

so many things seem filled with the intent

to be lost that their loss is no disaster.

Lose something every day. Accept the fluster

of lost door keys, the hour badly spent.

The art of losing isn't hard to master.

Then practice losing farther, losing faster:

places, and names, and where it was you meant 

to travel. None of these will bring disaster.

I lost my mother's watch. And look! my last, or

next-to-last, of three loved houses went.

The art of losing isn't hard to master.

I lost two cities, lovely ones. And, vaster,

some realms I owned, two rivers, a continent.

I miss them, but it wasn't a disaster.

—Even losing you (the joking voice, a gesture

I love) I shan't have lied.  It's evident

the art of losing's not too hard to master

though it may look like (Write it!) like disaster.