Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Καλή παρέα να χεις και...

η φωτογραφία αυτή είναι απο το αποψινό βράδυ, σε σπίτι φίλης. Θεωρώ πως είναι η πιο σουρεάλ εδώ και πολύ καιρό! Κάτω απο τον απορροφητήρα, απο τις 23.00 ως τις 4.00 το πρωί, κουβέντα, Jack και η ζωή είναι και πάλι ωραία!!!!

#great_night#_life_is_simple_(again)#Thank God!!!!!!!!

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Και με τη βούλα CancerFree!!!!

Σήμερα πήγα στον χειρουργό που μου έκανε τη λαπαροσκόπηση και μου ανακοίνωσε επίσημα τα αποτελέσματα απο τη βιοψία (ξέρετε, απο το τηλ.δεν τα λένε). Η βιοψία δεν έδειξε κακοήθεια! Όλα τέλεια! Μα πιο ωραίο συναίσθημα ήταν όταν μου είπε "τελείωσες, δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα πια". Το φαντάζεστε;;;;;;;;;;;;; Η ατάκα που περίμενα χρόνια τώρα! Μα γιατί στερούσα στον εαυτό μου αυτή τη χαρά; Μου είπε "πέρασες την πενταετία και όλα καλά,  έβγαλες τώρα και τις ωοθήκες, το 2017 θα έχεις κλείσει 10 χρόνια και θα είσαι ακόμη πιο επίσημα δίχως κανένα φόβο. Την έκανες τη θητεία σου, τέλος!". Αυτά τα λόγια ήταν φοβερά, μοναδικά, τα καλύτερα που έχω ακούσει καιρό τώρα! Χάρηκα πάρα πολύ! Σκέφτηκα πως την τελευταία φορά στο ιατρείο του κόντευα να σοριαστώ απο την αγωνία και τον φόβο μήπως και έχω κάτι κακό. Τώρα ήμουν κατα-χαρούμενη! Πάει! Στο καλό τους και οι ωοθήκες και όλα μαζί! Να ζήσω δεν θέλω! Ηρέμησε το κεφάλι μου πραγματικά. Θα παρακολουθούμαι τρεις φορές τον χρόνο μου είπε γυναικολογικά για μήτρα και τράχηλο αλλά οκ! Όπως κάθε γυναίκα! Αυτό πολυ μου αρέσει τελευταία! θέλω να είμαι στον μέσο όρο! Θέλω να ζω όπως παλιά, δίχως καμία αμφιβολία!
Απόψε νιώθω πολύ ελεύθερη! Είναι αλήθεια η χαρά που σου δίνει φτερά; Μπορεί! Νομίζω όμως πως είναι ουσιαστικά το γεγονός πως απαλάχτηκα, σαν τον φαντάρο απολύθηκα σήμερα! Ήταν μια σκληρή θητεία, ήταν ζήτημα μυαλού και μικρών αμφιβολιών.
-Τώρα γιατρέ πρέπει να έχω στο νου μου κάτι; Να προσέχω για κάτι;
-Γιατί να προσέχεις; Τώρα έκλεισε το κεφάλαιο. Θα κάνεις το follow up (εξετάσεις-έλεγχο) και θα είσαι οκ.   

Αυτά! Δεν ξέρω αν έχω κι άλλα να σας πω! Ήθελα να πάρω το τηλέφωνο και να αρχίσω να καλώ όλους μου τους φίλους. Όμως πραγματικά, ποιός/ποιά θα καταλάβαινε τη χαρά μου;;; Μόνο όσοι/όσες πέρασαν τα ίδια, κι αυτοί/αυτές βρίσκονται εκεί έξω κι όχι στο κινητό μου! Είστε εσείς που περιμένατε με αγωνία! Φυσικά και με πήραν κάποιοι φίλοι και συγγενείς και χάρηκα πολύ, μέτρησα όμως μια απώλεια, εκείνης της "Σ" που προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω αλλά δεν μπορώ. Αυτές τις μέρες είναι σε ένα χωριό, εκτός πόλης μας οικογενειακώς και (δεν ξέρω γιατί) δεν έτυχε/μπόρεσε ούτε μνμ μα ούτε και τηλ να πάρει αν και εντός δικτύου. Κρίμα, είχα τόσα να της πω, ήθελα να χαρεί μαζί μου!Οκ κατάλαβα πως δεν μπορούσε όλες αυτές τις μέρες να μου κάνει παρέα, λογικό αλλά την ήθελα τηλ/κως, έτσι γιατί άξιζε αυτό να το ζήσουμε μαζί! Μάλλον κουράστηκε με τα πολλά δικά μου...άλλη εξήγηση δεν βρίσκω :-/ Ας είναι! Πίσω στο χαρούμενο κλίμα λοιπόν!!!! ΟΛΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ! Σας αφήνω τη φωτογραφία απο τον σημερινό μου καφέ!!!! Έίπα να καλομάθω τον εαυτό μου σημερα!!!















Υ.Γ το καλύτερο μνμ απο καλή μου φίλη με το που της είπα πως έβγαλα τις ωοθήκες:
     ---Ααααα βλέπω αλλαγές τώρα την Άνοιξη!!

     η απάντηση άλλης φίλης όταν της έστειλα σήμερα απο τον γιατρό "όλα καλά"
     ---Δηλαδή πάμε διακοπές το καλοκαίρι!!!

Ναι βασικά φύγαμε και τίποτα δεν μας σταματά!!!!!!!!!
Νομίζω πως τις τελευταίες 10 μέρες ξανα άλλαξα φιλοσοφία!
Λες και ένα βάρος έφυγε απο πάνω μου! Και η αλήθεια είναι πως ελεύθερος, σκέφτεσαι περισσότερα πράγματα για τη ζωή, ζωγραφίζεις στο μυαλό σου εικόνες με πιο έντονα χρώματα και δίχως να το καταλάβεις, ξαναερωτεύεσαι τη ζωή και κάνεις σχέδια πιο ζωντανά απο ποτέ!



Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

όταν χάνεις κάτι

Ίσως μεγαλώνοντας μαθαίνουμε τελικά να χάνουμε, δηλαδή να αποχωριζόμαστε πράγματα, καταστάσεις και ανθρώπους. Απόψε διάβασα το παρακάτω ποιήμα στα Αγγλικά και το βρήκα μοναδικό. Ίσως γιατί along the way (όπως λένε και οι Άγγλοι) είμαι απο τους ανθρώπους που έχασα πολλά. Έχασα 2 μαστούς, την εμφανισή μου για μεγάλο διάστημα, έχασα φίλους, έζησα απώλειες θανάτου, έχασα τώρα τις ωοθήκες μου, έχασα κάποτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Και να φανταστείτε πως ήμουν απο εκείνους που πάντα νευριάζουν όταν χάνουν το παραμικρό. Κι έφτασε μια στιγμή στη ζωή μου που κόντεψα να χάσω και την ίδια μου τη ζωή..Έφτασε μια περίοδος που έχασα σχεδόν τα πάντα/ Έτσι σταδιακά κατάλαβα πως απέκτησα αντοχή στο να χάνω πράγματα. Σας αφήνω το ποιήμα>>> το έβαλα απόψε στη συλλογή μου. Λέγεται "η τεχνη" και είναι της Ελίζαμπεθ Μπίσοπ

Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.
Τόσα πολλά πράγματα μοιάζουν αποφασισμένα
να χαθούν που η απώλειά τους καταστροφή δεν είναι.

Χάνε κάτι κάθε μέρα. Αποδέξου το νευρίασμα
των χαμένων κλειδιών, της κακοξοδεμένης ώρας.
Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

Ύστερα εξασκήσου να χάνεις περισσότερα, να χάνεις
γρηγορότερα: τόπους κι ονόματα, και το πού σκόπευες
να ταξιδέψεις. Τίποτα απ' αυτά καταστροφή δεν φέρνει.

Έχασα της μητέρας το ρολόι. Και κοίτα! το τελευταίο,
ή το προτελευταίο, από τρία αγαπημένα σπίτια πάει.
Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.

Έχασα δυο πόλεις, αξιολάτρευτες. Και, ακόμη πιο τεράστιους,
κάποιους δικούς μου κόσμους, δυο ποταμούς, μιαν ήπειρο.
Μου λείπουν, μα δεν ήταν δα καταστροφή.

Ακόμη και χάνοντας εσένα (την αστειευόμενη φωνή,
μια χειρονομία που αγαπώ) ψέματα δεν θα 'χω πει. Προφανώς
την τέχνη της απώλειας δεν παραείναι δύσκολο να μάθεις
αν και μπορεί να μοιάζει με (Γραφ' το!) με καταστροφή. 


The art of losing isn't hard to master;
so many things seem filled with the intent
to be lost that their loss is no disaster.
 
Lose something every day. Accept the fluster
of lost door keys, the hour badly spent.
The art of losing isn't hard to master.
 
Then practice losing farther, losing faster:
places, and names, and where it was you meant 
to travel. None of these will bring disaster.
 
I lost my mother's watch. And look! my last, or
next-to-last, of three loved houses went.
The art of losing isn't hard to master.
 
I lost two cities, lovely ones. And, vaster,
some realms I owned, two rivers, a continent.
I miss them, but it wasn't a disaster.
 
 
—Even losing you (the joking voice, a gesture
I love) I shan't have lied.  It's evident
the art of losing's not too hard to master
though it may look like (Write it!) like disaster.



Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Ρε δεν φαντάζεσαι!

καλημέρα!!!!!!
Σήμερα βρήκα στο Facebook του Sweet December το ακόλουθο όμορφο μνμ απο μια συνομήλικη ομοιοπαθούσα φίλη:

ΡΕ ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΠΟΣΟ ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ! 
δεν γινεται να παθεις κατι εσυ δεν το δεχομαι!!!

Το μνμ με έκανε να χαμογελάσω πλατιά! Δηλαδή για κάποιους ανθρώπους που με διαβάζουν είμαι σουπερ ήρωας...Δεν γίνεται να πάθω κάτι!!! Ή το παίρνω και αλλιώς, σας δίνω τόση ελπίδα μάλλον, πως όλα στο τέλος θα πάνε καλά που δεν μπορεί, δεν γίνεται να πάθω κάτι! :-)  
Μακάρι να είναι έτσι! Μακάρι να μην πάθω ποτέ τίποτε άλλο και μακάρι κανείς απο εσάς που ήρθε εδώ να με διαβάσει (με άσχημη αφορμή) να μην πάθει τίποτε άλλο! Μακάρι λοιπόν ΟΛΟΙΙΙΙΙ μας να είμαστε καλά και να μην πάθουμε τίποτε άλλο!!!!

Σήμερα οδήγησα, ΩΩΩΩ ναι_Άρα πάμε καλά!!!! Έκανα δώρο στον εαυτό μου μια μεγάλη βόλτα! Και ήταν υπέροχα! Το βουνό, η θάλασσα κι ας ήμουν μόνη, η φύση μου έκανε παρέα! 

Η φετινή μου επέμβαση διαφέρει πάρα πολύ απο το πρώτο χειρουργείο του 2007 σε πολλά. Δεν είμαι πια 27, καμιά μας δεν είναι. Η "Σ" έχει και άνδρα και παιδί και δεν μπορεί να είναι εδώ τις ατελείωτες ώρες που μπορούσε κάποτε, ούτε είναι διαθέσιμη για τις μεγάλες μας βόλτες και εκδρομές. Απο την άλλη κι εγώ, αν και ελεύθερη μεγάλωσα, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, ίσως έμαθα πως μπορώ και μόνη. Ίσως η ίδια η ζωή με ανάγκασε να μάθω πως μπορώ και μόνη! Και αυτές τις μέρες (αναγκαστικά) βλέπω πως μπορώ και μόνη. Αλλάξαμε σε αρκετά πραγματάκια. Οι πρωτεραιότητες είναι αυτές που καθορίζουν τη ζωή. Έτσι δεν είναι; Δεν θέλω να γκρινιάζω, είχα μια καλή καθημερινότητα πριν κλειστώ στο σπίτι λόγω της λαπαροσκόπησης. Τώρα που κλείστηκα Πέμπτη με Δευτέρα σκέφτηκα έστω και φευγαλαία κάποια πράγματα. 
Αν κάτι τελικά πάθαινα ή πάθω, ποιοί είναι αυτοί που θα  δυσκολεύονταν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς εμένα; Εκτός απο τους γονείς μου και τον αδερφό μου, ποιός θα το έβρισκε αβάσταχτο; Ποιός θα λαχταρούσε μαζί μου έναν καφέ; Ποιός θα επιθυμούσε τις συζητήσεις μας; Ποιός θα αναπολούσε τις βόλτες μας; Το άρωμά μου; Αλήθεια σε ποιούς εκεί έξω είμαι σημαντική; Δεν θεωρώ πως γίνομαι μακάβρια...όλα μέσα στη ζωή είναι, ακόμη και ο θάνατος! Και πραγματικά τα σκέφτηκα όλα αυτά. Ποιός ξέρει; Δεν θα μάθω ποτέ, γιατί ακόμη και όταν θα φύγω σε άλλο κόσμο, δεν θα έχω καμία εικόνα. 
Ας μην κλείσουμε απαισιόδοξα απόψε όμως! Ας σκεφτούμε την Άνοιξη! Ας σκεφτώ πως αναρρώνω καλά, πως την Πέμπτη θα πάω στον γιατρό, θα με δει και θα πάρω τα αποτελέσματα της βιοψίας και θα είναι καλά!
Φιλιά πολλά!
   




Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Πρώτη βόλτα!

Σήμερα η επιθυμία μου ήταν μια βόλτα στη θάλασσα. Κι έτσι κι έγινε. Πήγαμε με την ξαδέρφη μου για έναν όμορφο απογευματινό καφέ:-) Η θάλασσα είναι πάντα όμορφη, ότι χρώμα και να έχει, ότι καιρό κι αν κάνει.
O νέος μου φίλος, ο "Χ" ο οποίος είναι συμφοιτητής μου συνομήλικος απο τη Σχολή την καινούρια, μου έχει στείλει αυτές τις μέρες τα πιο όμορφα μηνύματα συμπαράστασης. Ένα απο αυτά, προχθές έλεγε: θα ειναι ολα οπως πριν και μην βιαστεις να πεις οχι,η ζωη εχει πολλες χαρες. Σκεψου αυτο: φαντασου τη γη, τις παραλιες τα δαση την ανατολη το ηλιοβασιλεμα τα αστερια αλλα χωρις ανθρωπους! Εμεις γιναμε τελευταιοι γιατι καποιος επρεπε να αποθεωσει αυτη την ομορφια! ''ο ανακτηθεις χρονος ειναι απολεσθεις παραδεισος και ο απολεσθεις χρονος ειναι ανακτηθεις παραδεισος'' Δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν αλλά κάπου σε αυτά τα λόγια κρύβεται μεγάλη σοφία. Τι θα ήταν η Γη μας δίχως εμάς τους ανθρώπους; Όσο τέλειο δημιούργημα κι αν αποτελούσε, δίχως εμάς να το θαυμάζουμε θα ήταν ένα τίποτα. Δεν ξέρω αν ο σκοπός μας στη ζωή (ή ένας απο τους σκοπούς μας) είναι να αποθεώνουμε τη φύση όμως κάπως έτσι ζούμε και κινούμαστε και κάπως έτσι η γη γυρίζει. 
Δεν λέω όχι στη ζωή γιατί κι εγώ πιστεύω πως έχει πολλές χαρές, περισσότερες απο αυτές που ακούν στο όνομα "γέννα" "παιδί" "μάνα". Ελπίζω όλο αυτό το ταξίδι που έκανα ως τα 33 μου, με αρκετά σαμαράκια και παρακάμψεις, με πολύ πάτο αλλά και κορυφές να με βγάλει κάπου. Ακόμη νιώθω πως ψάχνω τον δρόμο μου και τα όνειρά μου είναι τελικά μεγάλα. 
καλό βράδυ!



Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

cappuccino!!!!

Έχω να πάω για καφέ απο την τρίτη, παραμονή χειρουργείου. Είχα επιθυμήσει πάρααααα πολύ ένα καπουτσίνο και να που σήμερα οι ξαδέρφες μου, μου τον έφεραν στο σπίτι! Να ναι καλα :-)
στην υγειά σας! πάω καλύτερα απο πόνους! Συνεχίζω την αντιβίωση ως την Πέμπτη.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Παρασκευή απόψε

Τόσο καιρό, κάθε που ερχόταν η Παρασκευή είχα χαρά και προσμονή. Χαρά και για τη μέρα μα και για το Σ/Κ. Σήμερα δεν ένιωσα κάτι ιδιαίτερο. Λογικό αφού παραμένω σπίτι. Έκανα όμως μπάνιο, και αυτό ήταν πολύ σούπερ γιατί έβγαλα απο πάνω μου τη νοσοκομειηλα! Το είχα ανάγκη.Σήμερα δεν νυστάζω με τίποτα! Ξύπνησα στις 10.00 και δεν νυστάζω..Ωστόσο ξάπλωσα στο κρεββάτι μπας και κοιμηθώ. Απόψε για πρώτη φορά σκέφτηκα πόσο γρήγορα ο νους μου μαθαίνει να αφήνει πίσω διάφορα όνειρα ή στόχους. Εγώ ας πούμε, δεν θα δω ποτέ ένα παιδί να μου μοιάζει εξωτερικά ή να έχει κάποιο άλλο γονιδιακό χαρακτηριστικό. Ποτέ, και το ξέρω απο τώρα που είμαι 33. Εγώ λοιπόν αν αποφασίσω να κάνω ένα παιδί, θα είναι σίγουρα του σωλήνα, εγώ δεν θα έχω καμία ανάμειξη, απλά 2 δότες θα συνεργαστούν ή μια δότρια και ο μελλοντικός μου σύντροφος. Στην καλύτερη περίπτωση, εάν κρατήσω τη μήτρα μου και είναι υγειής τότε θα το κυοφορήσω.Αυτή είναι η νέα μου πραγματικότητα. Αυτό το σκέφτηκα κάπως σοβαρά απόψε, αλλά δεν έχω κάποια επιλογή. Στην ουσία ούτε πριν είχα. Αλλά δεν μπορείς να παγώσεις τη ζωή. Έξι χρόνια μετά τον καρκίνο του μαστού, κάτω απο την απειλή ενός δεύτερου καρκίνου των ωοθηκών έκλεισα το κεφάλαιο παιδιά με την αφαίρεση. Στο μεγάλο βιβλίο της ζωής δεν μπορείς παρά να γυρίσεις τη σελίδα, δεν ξέρεις τι γράφει το επόμενο κεφάλαιο μέχρι να το διαβάσεις και δεν έχεις άλλη επιλογή απο το να διαβάσεις! Έτσι δεν μπορώ να κάνω καμία πρόβλεψη, ότι προβλέψεις έκανα ως τα 27 τις είδα να γκρεμίζονται μια-μια, οπότε θα διαφυλάξω τον εαυτό μου απο τον κόπο της πρόβλεψης και θα περιμένω...Θα δείξει!

Καλημέρα

Χθες ήταν το πρώτο βράδυ στο σπίτι μετά την λαπαροσκόπηση. Είδα το DVD της επέμβασης με τους γονείς μου και αργότερα ήρθε η "Σ" με τον μικρό και καθήσαμε παρέα. Η πρώτη φορά που ο μπέμπης ήρθε σπίτι μας. Εγώ δεν μπορώ να τον πάρω ακόμη αγκαλιά γιατί πονάω. Ο πόνος βέβαια είναι μικρός. Περισσότερο πονάω στους ώμους, σαν να έχω ένα τρελό "πιάσιμο".

Παίρνω αντιβίωση. Τα χαράματα ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα και με πόνο στη μέση. Τόσες ώρες ξάπλα ή να κάθομαι, πιάστηκε η μέση μου :-/ Ελπίζω όσο περνούν οι μέρες να γίνομαι καλύτερα. 

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Σήμερα πάω σπίτι

κιόλας πάω σπίτι!!!! Πήρα και το DVD της επέμβασης παραμάσχαλα.
Ο χειρουργός είπε πως είμαι οκ, απλά να προσέχω κάπως τη διατροφή μου ως την Πέμπτη που θα με δει στις 27 του μήνα (όχι όσπρια, όχι λαχανικά και φρούτα). 
Έχω τέσσερα τσιρότα. Τα τρία σημεία όπου έγιναν οι οπές είναι τα παρακάτω και μια ακόμη τομή έγινε πάνω απο το εφηβαίο.Έτσι δούλεψαν στο χειρουργείο.
















Δεν πονάω, αλλά σε περίπτωση που πονέσω μου είπαν να πάρω depon. Χθες το βράδυ κοιμήθηκα καλά.
Φιλιά

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Λαπαροσκόπηση

Σήμερα έγινε και αυτό που περίμενα δύο εβδομάδες τώρα!
Μπήκα στο χειρουργείο για την αφαίρεση της 7εκ κύστης και τελικά και των ωοθηκών μου, χωρίς να έχω ένδειξη κακοήθειας, αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω προληπτικά. Έχοντας το γονίδιο-ένδειξη για πιθανότητα αυξημένη καρκίνου ωοθηκών, έχωντας (μετα  τις χμθ) ωοθήκες που λειτουργούσαν στο 5% τους μόνο, και έχοντας περάσει μεγάλη αγωνία τις τελευταίες 2 εβδομάδες, με ένανα καθηγητή πανεπιστημίου να μου λέει "βλέπω στοιχεία κακοήθειας στη μια ωοθήκη" (τελικά ο άλλος καθηγητής είπε δεν είδε κάτι ανησυχητικό) εγώ βρέθηκα σε μια κατάσταση συναγερμού. Μέσα σε μια εβδομάδα λοιπόν με έπεισαν τα λεγόμενά τους πως μέσα μου έχω μια ωρολογιακή βόμβα. Γιατί (τα λέω απλά και ωμά) παιδιά χωρίς υπο-βοήθεια απο ορμόνες δε θα μπορούσα να κάνω, κι εγώ ορμόνες δεν μπορώ να πάρω λόγω της φύσης του καρκίνου μου οπότε άκυρο το θέμα παιδιά απο πρώτο χέρι. Αρα τι μένει;;; Έχει αξία να κρατάω μέσα μου μια ωρολογιακή βόμβα;;; Δεν υποτιμώ τις ωοθήκες και όσα πάνε πακέτο, δηλαδή την έμμηνο ρύση που τόσα καλά κάνει στο γυναικείο σώμα, στην επιδερμίδα και σε όλα αλλά; Φυσικά αυτές τις μέρες σκέφτηκα τις παρενέργειες, το ότι μπορεί να γεράσει το δέρμα μου πρόωρα, το ότι μπορεί να έχω νεύρα και αυπνίες, σκέφτηκα πολλά! Δυσικά και δεν μου αρέσει η ιδεά πως μπήκα στην εμμηνόπαυση τόσο μικρή αλλά απο την άλλη νιώθω πραγματικά πως σήμερα κέρδισα μια παράταση ζωής! 
Πήγα με τους γονείς μου στις 7 το πρωί στην κλινική χωρίς κανέναν κόμπο στο στομάχι. Όταν ήρθε στο δωμάτιο πριν την λαπαροσκόπηση να με δει ο χειρουργός ήμουν πολύ χαμογελαστή. Ο χειρουργός μου είπε "σήμερα βγάζουμε ωοθήκες, εντάξει;" κι εγώ είπα με χαμόγελο "ναι, ναι"! Μάλλον δεν θα έχει δει ξανά τέτοιο ασθενή σκέφτηκα και θα απορεί για το χαμόγελό μου, για το γεγονός πως είμαι μόλις 33 και έχω πάρει 100% την απόφαση για το τι θα κάνουμε σήμερα. Κι έτσι, δίχως δεύτερες σκέψεις έβαλα την ρόμπα του χειρουργείου για (κάτσε να σκεφτώ) για 6η φορά στη ζωή μου ανέβηκα στο φορίο, χωρίς φόρτιση χαιρέτησα τους δικούς μου και σκέφτηκα "αντε να τελειώνουμε". Η Λαπαροσκόπηση πήγε καλά, ο χειρουργός δεν ανησυχεί για τίποτα, είδε όλη την κοιλιά καθαρή κι αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό.
Μια εβδομάδα πριν, ένα απόγευμα με βροχή πήγα για πρώτη φορά στο ιατρίο αυτού του λαπαροσκόπου-ογκολόγου-γυναικολόγου. Ήταν η πρώτη φορά που με είχε πιάσει τρελό άγχος στην αίθουσα αναμονής, τέτοιο άγχος που ένιωθα πως δεν έχω το κουράγιο να μπω μέσα, να του μιλήσω και να με εξετάσει, Ήταν το χειρότερο απόγευμα εδώ και χρόνια. Όταν ο γιατρός μου εξήγησε πως έχω πολλές πιθανότητες να νοσήσω απο τις ωοθήκες, όταν μου είπε πως η κύστη που έφτασε 7 εκ είναι υπορβολικά μεγάλη για ασθενή με CA μαστού, όταν μου είπε πως θα έπρεπε ήδη να τις έχω βγάλει, πως σε περίπτωση που έχω νοσήσει πρέπει να δούμε πόσο εξαπλώθηκε κτλπ, εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να βγάλω τις ωοθήκες, αν γίνεται και αύριο! Ευτυχώς όταν περάσαμε στον υπέρηχο δεν είδε τίποτα ανησυχητικό, είπε το τέλειο "99% δεν έχεις κάτι" όμως είχαμε ήδη πάρει την απόφαση πως θα βγάλουμε τις ωοθήκες.
Η απόφαση δεν ήταν εύκολη, ήταν όμως σίγουρα κάτι που ο πρώτος μου χειρουργός το συζητούσε καιρό και ήταν επίσης σίγουρα μονόδρομος! Γιατί απο το 2008 έτρεμα για το τι θα πει ο υπέρηχος στον γυναικολόγο, έλεγα μπορεί κάτι να δει και να με στείλει πίσω σε χειρουργεία και θεραπείες όπως τότε! Και να που κάτι προέκυψε τελικά. Και μάλλον στο άμεσο μέλλον θα πω, πάλι καλά που ήρθε στο δρόμο μου η κύστη και που άρχισα να το ψάχνω περισσότερο και κατέληξα σε πιο ενημερωμένο γυναικολόγοαπο αυτόν που με παρακολουθούσε τα τελευταία χρόνια και μου τα εξήγησε αναλυτικά (δεν αναφέρομαι στον μαστολόγο-χειρουργό μου αλλά τον άλλο που με παρακολουθούσε εκτός Αθηνών). Φυσικά και μπορείς να πέσεις θύμα της μισής πληροφορίας!

Απόψε στο κρεβάτι της κλινικής είναι απο τις λίγες φορές που δεν είμαι στεναχωρημένη. Είχα βέβαια στεναχωρηθεί τη Δευτέρα που μας πέρασε πάρα πολύ, είχα σχεδόν φρικάρει που πάλι θα έμπαινα στα χειρουργεία κτλπ και που θα άφηνα για πάντα το θέμα παιδιά για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ήμουν απαρηγόρητη για πολλά, για τη μοίρα που με φέρνει εδώ, για το ότι θα γεράσω πρόωρα, για το πόσο δύσκολη τελικά είναι η ζωή μου και πόσες εκπτωσεις έκανα ως τα 33 μου! Την Τρίτη, παραμονή της επέμβασης όμως ξύπνησα και αντίκρισα έναν απο τους πιο λαμπρούς ήλιους. Πήγα για καφέ και για φαγητό εκτός πόλης με τη "Σ" και το μωρό. Είχε τέλειο καιρό. Έφυγα το πρωί και γύρισα σπίτι το βράδυ, αφού έφαγα και το φιδέ της φίλης μου με το ζόρι, για να έχω φάει κάτι ελαφρύ πριν την επέμβαση. Γύρισα σπίτι μια χαρά απο ψυχολογία, έκανα μόνη μου το κλύσμα (εντολές χειρουργού), έκανα μπάνιο, ξύρισμα και κατα τη 1 κοιμήθηκα για να σηκωθώ 4.30.
Σήμερα νύσταζα όλη μέρα, ήταν και η προνάρκωση μα και η νάρκωστη στη μέση. Έχω στην κοιλιά 4 τσιρότα σηκώθηκα και λίγο όρθια επι τόπου. Δεν ζαλίστηκα, έφαγα και βραδινό-φιδέ.
Σας καληνυχτώ! Νιώθω πως έκανα μια μεγάλη επένδυση στο μέλλον μου σήμερα, και να σας πω και κάτι ακόμη; Νιώθω περίφανη που δεν έμεινα στο αβέβαιο μέλλον--μήπως βρώ κανένα σύντροφο μήπως θέλει παιδί και μπορέσω και κάνω παιδί με δικό μου ωάριο--σκέφτηκα λοιπόν τι θέλω τώρα;;; Θέλω να ζήσω, με ή χωρίς σύντροφο, με ή χωρίς παιδί..! Θέλω πρώτα να περιφρουρήσω τη ζωή μου! Και αυτο έκανα! Μείωσα στο ελάχιστο τις πιθανότητες να νοσήσω απο καρκίνο ωοθηκών!!!Γιατί δεν σας το κρύβω ταράχτηκα πάρα πάρα πολυ στο ενδεχόμενο ότι μπορεί να έχω ήδη νοσήσει, και άντε τρέχα να ψάχνεις όλη την κοιλιά! Τώρα περιμένω τη βιοψία αλλά πραγματικά δεν έχω κανένα αγχος, γιατί ο χειρουργός μου είπε 99,9% δεν τρέχει τίποτα!!!!
φιλιά





Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Έφτασε η αρχή...!

πήγα για τον προ-εγχειρητικό έλεγχο ήδη. Ολα καλά πήγαν λογικά, δεν παίρνει κανείς αποτελέσματα, απλά την Τετάρτη θα πάω πολύ νωρίς στην κλινική οπότε έπρεπε να γίνει νωρίτερα. Έβγαλα το συμπέρασμα πως όλες οι κλινικές του κόσμου μυρίζουν το ίδιο..Λογικά θα χρησιμοποιούν τα ίδια καθαριστικά (χλωρίνες κτλπ).Αν και μέσα στις τελευταίες 10 μέρες πήρα πολλές αποφάσεις και γενικότερα προσπαθώ και δεν πανικοβάλομαι, η αλήθεια είναι πως όταν πας σε μια κλινική, εστω και για εξετάσεις, ε, δεν είναι και το καλύτερό σου, έτσι δεν είναι;;;Όσο να ναι έναν κόμπο στο στομάχι τον έχεις, έστω κι αν είναι τόσο δα μικρός. Και την Τετάρτη θα τον έχω τον κόμπο, είμαι σίγουρη...Θα πάω με τους γονείς μου, και θέλει να έρθει και η "Σ" αλλά εγώ την αποτρέπω. Τώρα που έγινε και μάνα έχει άλλες έννοιες καλύτερα να απέχει απο αυτά. Θα δείξει!
Σας φιλώ, καλό υπόλοιπο Σ/Κ. Η δική μου πραγματικότητα το επόμενο Σάββατο θα είναι ΑΛΛΗ απο τη σημερινή!

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Ελπίδες


Καλησπέρα!!!
Είπα να βάλω φωτογραφία αυτόν τον πολύχρωμο παπαγάλο ως ένδειξη αισιοδοξίας αλλά και ελπίδας πως όλα θα πάνε καλά!
Λοιπόν, λοιπόν! Χθες πήγα σε έναν ακόμη γιατρό ογκολόγο-γυναικολόγο-λαπαροσκόπο με τον οποίο θα κάνω τελικά την λαπαροσκόπηση στις 19/, την επόμενη Τετάρτη!
Ευτυχώς ο λαπαροσκόπος γιατρός που με είδε μου είπε πως δεν βλέπει κάτι ανησυχητικό. Φυσικά η κύστη είναι εκεί και μου είπε πως μισή ωοθήκη μου την έχει καταστρέψει. Πάντως για τα μικρά νέα κυστάκια που είχε δει ο προηγούμενος δεν είπε τίποτα απολύτως, τα είδε και είπε πως δεν τον ανησυχούν καθόλου! Οπότε εκεί μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος που κουβαλούσα την τελευταία εβδομάδα! Γιατί πριν του είχα πει πως αν δει κάτι κακό ήθελα να το ξέρω :-) μου είπε πως τίποτα δεν τον κάνει να ανησυχεί, φυσικά η κύστη θα φύγει και θα περιμένουμε σε 3-4 μέρες τη βιοψία! 
Περάσαμε όμως και στη Β' φάση αυτής της περιπέτειας, τη φάση που πρέπει να αφαιρέσω τις ωοθήκες! Και το σκέφτομαι πολύ σοβαρά, δεν μπορώ να έχω αυτό το άγχος. Οκ, δεν σημαίνει πως πάω χαλαρή και πως παίρνω αυτή την απόφαση εύκολα, κάθε άλλο...αλλά μπροστά στην υγεία μου, τι να κάνω;;;
Ένας καινούριος φίλος μου έστειλε το εξής μνμ σήμερα
''η επιστημη συνισταται στη θεληση να προσαρμοσουμε ενα μικροτερο ονειρο σ'ενα μεγαλυτερο''.Φ.ΠΕΣΟΑ. 
Το σκέφτηκα και το ξανα σκέφτηκα...Ποτέ δεν είχα όνειρο να κάνω παιδιά, δλδ ποτέ δεν το είχα σκεφτεί, ίσως γιατί ΠΑΝΤΑ υπάρχει, ή ίσως να υπάρξει κάποιος να σου ξυπνήσει το να γίνεις μάνα κι αυτό ως την ώρα που νόσησα (ετών 27 δεν μου είχε συμβεί). Με λίγα λόγια δεν είχα δει τον εαυτό μου με μικρό παιδί και ως μάνα κτλπ αλλά ισως την τελευατία διετία να μου καλλιεργήθηκε με αποκορύφωμα το φετινό. Γιατί την τελευταία 2ετία ζω απο πολύ κοντά μια μικρή ζουζούνα της ξαδέρφης μου, και φέτος, η άλλη μου ξαδέρφη έμεινε έγκυος, αλλά πάνω απο όλα, τον προηγούμενο Δεκέμβρη η "Σ" έγινε μαμά, κι έχουμε και ένα αγοράκι στην παρέα...κι αυτό το αγοράκι το βλέπω κάθε μέρα σε όλες του τις φάσεις. Οπότε περικυκλώθηκα χωρίς να το καταλάβω (κάπως έτσι δεν γίνεται πάντα;;) απο μικρά παιδιά, απο μαμάδες, απο καφετέριες όπου να βολεύονται τα καροτσάκια εύκολα, απο μαγαζιά που να μην καπνίζουν, απο έγκυες. Έτσι απλά, δίχως να έιμαι παντρεμένη, δίχως να έχω καν σύντροφο βλέπω το έργο απο πολύ κοντά. Κι όσο να πεις κάνει τη διαφορά, αλλιώς θα σκεφτόμουν απόψε το θέμα παιδιά αν οι παρέες μου ήταν όλες εργένησες! Πιστεύω καταλαβαίνετε τι λέω! Διαβάζοντας λοιπόν τα λόγια του Πεσόα σκέφτηκα πως θα αφήσω σε λίγο αυτό το μικρό όνειρο, το να κάνω παιδιά δικά μου, όνειρο που μου καλλιεργήθηκε απο εξωγενείς παράγοντες καθαρά, και θα "τραβήξω" για το μεγαλύτερο όνειρο, για εκείνο της Ζωής! Και ναι βρε φίλοι μου, η ζωή είναι ωραία, έστω κι έτσι! Γιατί το ξεχνάμε συνέχεια; Γιατί θέλουμε καινούριο αμάξι για να χαρούμε; Γιατί θέλουμε καινούρια ρούχα; Γιατί περιμένουμε έναν σύζυγο να μασ κάνει ευτυχισμένους; Γιατί θέλουμε ένα παιδί για να ολοκληρώσει την ευτυχία μας;;;Γιατί; Γιατί;Γιατί πάντα κάτι θέλουμε;; Είναι στη φύση του ανθρώπου! Γι αυτό!
Την Κυριακή το βράδυ δεν νύσταζα...χάζευα δεξιά κι αριστερά στην τηλεόραση και σκεφτόμουν, αν αύριο όλα πάνε στραβά και επιβεβαιωθεί με τον υπέρηχο η κακοήθεια, τι είναι αυτό που δεν έχω κάνει στη ζωή μου; Πέτυχα μια εκπομπή για τον Όλυμπο και σκέφτηκα πως 2 φίλες μου το καλοκαίρι ανέβηκαν εκεί πολύ ψηλά αλλά εγώ δεν πήγα, απο το φόβο του πως θα ανεβαίναμε 3 γυναίκες μόνες; Είδα την εκπομπή και είπα στον εαυτό μου "ορίστε πράγματα να κάνεις! ότι κι αν γίνει αύριο δεν αφήνω απο δω και πέρα εκδρομή μα ούτε και ταξίδι". Αυτό που μας καθηλώνει και μας κρατάει πίσω είναι οι φόβοι μας, τίποτε άλλο! 
Φόβος πως δεν θα πετύχεις, φόβος μην σε αφήσουν και φύγουν, φόβος, φόβος, φόβος παντού! Θα προσπαθήσω απο δω και πέρα να ζω με λιγότερους φόβους. Όχι δεν είναι εύκολο, είναι ότι πιο δύσκολο! Το εύκολο είναι να πεις "φοβάμαι" και να μην κάνεις τίποτα! Γιατί και πάλι θα φοβάμαι πως να αρχίσω μια ζωή καινούρια άνευ ωοθηκών, θα φοβάμαι πως να το μοιραστώ με έναν άνθρωπο που ίσως να ερωτευτώ και να αγαπήσω στη συνέχεια. Δεν ξέρω πως λέγεται κάτι τέτοιο, και πως το παίρνει ο άλλος, αλλά αυτή είναι η ζωή μου! δεν την επέλεξα και ήδη έχω κάνει πολλές εκπτώσεις χωρίς να το θέλω. Αλλά θέλω να ζήσω, μου αρέσει η ζωή και επτά χρόνια τώρα δίχως απειλή καρκίνου όμορφα πέρασα! Γνώρισα τόπους και ανθρώπους, οκ μιζέριασα κι όλας αλλά κοιτάζω σήμερα γύρω μου και έχω τόσους λόγους για να μείνω στη ζωή, λόγους που παλαιότερα δεν είχα! Τώρα να φύγω;;; Νομίζω πως είναι κρίμα να φύγω τώρα! Πιστεύω πως δεν θα φύγω!
Αναμονή λοιπόν για τις 19/3 αλλά και για κάποιες μέρες πιο μετά που θα πάρω τη βιοψία!
Καληνύχτα! 

"In between goals is a thing called life, that has to be lived and enjoyed"- Sid Caesar
"Κάπου ανάμεσα στους στόχους που θέτουμε υπάρχει κάτι που λέγεται ΖΩΗ, και πρέπει να τη ζήσουμε και να την ευχαριστηθούμε"

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Αύριο

θα συναντήσω τον γιατρό με τον οποίο θα κάνω τη λαπαρισκόπηση (σύντομα ελπίζω). 
Όταν ο καθηγητής-γυναικολόγος που με είδε την προηγούμενη Τρίτη μου είπε πως πέρα απο τη γνωστή κύστη αυτών των μηνών(που παρακολουθούσα με τον άλλο γυναικολόγο)βλέπει στην αλλη ωοθήκη μικρές κυστούλες που θα μπορούσαν να φέρουν χαρακτηριστική κακοήθειας εγώ απάντησα ένα ξερό "Μάλιστα" καθώς κοιτούσα κι εγώ το μόνιτορ κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Τι να πει λοιπόν ένα άτομο που έχει περάσει τόσα, μετά απο 4 χειρουργεία, τόσες θεραπείες και  ψυχολογικά σκαμπανευάσματα όταν βρίσκεται μπροστά σε μια δική του οθόνη που μπορεί/μάλλον να δείχνει και πάλι καρκίνο;;; "Μάλιστα" αυτή ήταν η αντίδρασή μου! Και κράτησα την πληροφορία μακρυά απο τους γονείς μου, το είπα μόνο στη "Σ" αν και ξέρω πως της φόρτωσα μεγάλο βάρος :-/ το είπα λοιπόν και χθες στη μαμά μου, το Σάββατο (αρκετές μέρες το είχα κρατησει κρυφο) γιατί αύριο δεν ξέρω τι μπορεί να πει ο λαπαροσκόπος, μακάρι να φανεί false alarm. Αλλά όπως είπε και ο γυναικολόγος μόνο με τη βιοψία θα είμαστε σίγουροι. Βέβαια ότι και να δείξει η βιοψία, φτάνω κοντά στο σημείο όπου θα αποχωριστώ τις ωοθήκες μου. Με βάση το ιστορικό, ο καθηγητής-γυναικολόγος αυτό με παροτρύνει, το ίδιο μου λέει 3 χρόνια τώρα ο χειρουργός της Αθήνας και όλο το αναβάλω. Ίσως αυτή η κύστη να ήρθε γι αυτό τον λόγο, να να με σπρώξει στο να απαλλαγώ απο το άγχος των ωοθηκών...Μπορεί!
Έκανα και ένα ακόμη αιματολογικό τεστ για τον δείκτη Ca125 το αποτέλεσμα έδειξε 16 (που με βάση το όριο είναι μια χαρά και ξανα είχα στο παρελθόν 16 αλλά και ως 19) όμως αρχές φεβρουαρίου είχα μόλις 11.8. Φυσικά όσοι έχετε περάσει παρόμοια θα ξέρετε πως οι δείκτες είναι ενδεικτικοί και "παίζουν". ΟΠΌΤΕ;;; Αναμονή ως αύριο το απόγευμα που θα με εξετάσει ο λαπαροσκόπος...αναμονή ως τη μέρα της λαπαροσκόπησης!
Αναρωτιέμαι τελικά πόσες φορές στη ζωή μου θα μένω να περιμένω μια απάντηση απο ένα ιατρικό εργαστήρι, απο μια απρόσωπη φωνή για να ξέρω αν θα συνεχίσω όπως και την προηγούμενη εβδομάδα να πηγαίνω στη δουλειά, να πηγαίνω βόλτες, να χαίρομαι την καθημερινότητά μου ή αν θα ζήσω στιγμές του 2007 ξανά. Όχι δεν έζησα τα τελευταία 7 χρόνια με τον φόβο! ΟΧΙ! Έζησα με τη ΖΩΗ και τις χαρές της! Μόνο που τέτοιες Κυριακές όπως η σημερινή, κάπως πιο μουντές και με αυτή τη χαζή αναμονή σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το μετά...
Ένα δάκρυ βουβό κύλησε απο τα μάτια μου όταν ο γιατρός μου είπε πως "στη θέση σας δεν θα σκεφτόμουν με τίποτα να κάνω παιδί, με τέτοιο ιστορικό;;;" και εκεί είδα μια αρχή του τέλους. Είδα πως κάτι τόσο απλό για πολλούς, το "κάνω παιδί" για μένα είναι πια απαγορευμένος καρπός, και θα γίνει οριστικά απαγορευτικό τη στιγμή που θα πάρω την απόφαση να αφαιρέσω τις ωοθήκες. Γιατί προς τα εκεί προσανατολίζομαι...Σκέφτομαι αυτές τις μέρες διάφορα, πως η ζωή είναι απλά λαχείο, ή "χαρτί". Ή που θα τραβήξεις τυχαία το καλό ή που θα πάρεις το κακό. Κάπως έτσι. Είναι θέμα τύχης...Δεν το βάζω κάτω ίσως γιατί τόσα χρόνια λες μέσα σου "πάνω απο όλα να είμαι καλά" αλλά βλέπεις στην πορεία της ζωής πως θέλεις και κάτι ακόμη, όχι απλά το "καλά". Ίσως τελικά να ήθελες και ένα δικό σου παιδί και να μην το ήξερες μέχρι που σου είπαν "όχι, εσύ θα ήταν καλύτερο να μην κάνεις παιδι" κι εσύ τι να κανεις; για μια ακόμη φορά δέχτηκες τη μοίρα σου! Τουλάχιστον είπες, "ας είμαι καλά"!

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Η ημέρα της γυναίκας

Σήμερα πολλοί λένε σε πολλές χρόνια πολλά!

Θα μου πείτε μα δεν χρειαζόμαστε τη σημερινή ημερομηνία για να γιορτάσουμε την ημέρα της γυναίκας και δίκιο θα έχετε!
Όμως ας υπάρχει κι αυτή η μέρα, κακό δεν είναι, είναι μαλλον για τους ξεχασιάριδες αυτού του κόσμου που θεωτούν τα θηλικά γύρω τους δεδομένα!
Φέτος αυτή η μέρα έιναι κάπως περίεργη γιατί έχω το θέμα που σας έχω κοινοποιήσει με την κύστη και κύριος είδε τι θα γίνει και με αυτό! Ελπίζω του χρόνου να είμαι σε καλύτερη θέση!

Ημέρα της γυναίκας σήμερα και ήδη περνάει απο το μυαλό μου πως σύντομα θα αποχωριστώ τις ωοθήκες μου. Στήθος και ωοθήκες 1-1 ως προς την γυναικεία μου φύση! Αλλά τι να πεις, υπερ πάντων η υγεία όσο κι αν κάποια θέματα "μας πονούν".

Χρόνια πολλά όμως θα γράψω προς όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται καθημερινά, πότε λίγο, πότε πολύ για όλα. Για εκείνες που είναι μάνες και άγρυπνες στο πλευρό παιδιών, για όσες θα ήθελαν να είναι μάνες αλλά δεν πρόλαβαν, για τις γυναίκες που αγαπούν βαθειά, που πολεμούν παλικαρίσια, για εκείνα όλα τα θηλικά που αγκαλιάζουν τη ζωή, που θέλουν δεν θέλουν τραβούν τον δρόμο και τη μοίρα τους αλλα όχι με το κεφάλι κάτω, αλλά με το κεφάλι πάντα ψηλά! Με την ΕΛΠΙΔΑ πλάι τους!
σας φιλώ όλους!


Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

back to hospitals

Φίλοι μου τελικά η κύστη έφτασε 7 εκατοστά.
Επίσης σε έναν άλλο γιατρό που πήγα παρατήρησε πως στην άλλη ωοθήκη εμφανίστηκαν κι άλλες μικρές κύστες.Καμία όμως κύστη δεν μου "χαρακτήρισε", είπε πως μόνο μια βιοψία μπορεί να μας πει στα σίγουρα.
Τη Δευτέρα έκλεισα ραντεβού με λαπαροσκόπο! Πρέπει να βγουν οι κύστες και να δούμε τι είναι τελικά, ελπίζω τίποτα κακό!!!!

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Καλημέρα σας!

Καλημέρα φίλοι μου!!!
Καλή Σαρακωστή!
Έχω μέρες να γράψω πολλές, ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα!Είμαι ψυχολογικά σαφώς καλύτερα απο εκείνη τη μέρα που άρχισα να ανησυχώ για την κύστη μου! Τώρα πλέον ξέρω πως την έχω και την Τρίτη θα πάω στον γυναικολόγο για να συζητήσω τι θα κάνουμε. Λογικά θα πρέπει να την αφαιρέσω, εκτός κι αν έχει ήδη πέσει, όπως η άλλη (γιατί είχα στην αρχή 2, μια σε κάθε ωοθήκη). 
Χθές ήμουν στα μπουζούκια για διασκέδαση (όχι, δεν θα σκάσω ως την Τρίτη για το μέλλον μου). 

Χθές λοιπόν ανάμεσα σε τόσο κόσμο που διασκέδαζε σκέφτηκα πως υπάρχει ζωή και ελπίδα..Όχι επειδή ο κόσμος διασκεδάζει (ίσως ναι, και γι αυτό) αλλά επειδή λίγο πριν, χθες το βράδυ, μια σχετικά καινούρια φίλη που καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού μου έστειλε sms "σε αγαπώ πολύ" και σκέφτηκα πως ναι, όσο μιλάς στις καρδιές των ανθρώπων υπάρχει ελπίδα :-) Κι εκείνη την ώρα το μυαλό μου ταξίδεψε σε θάλασσες και στις τελευταίες μου διακοπές, περσι το καλοκαίρι. Όσο υπάρχουν άνθωποι που κάνουν βουτιές απο κάποιο βράχο στη θάλασσα και χάνονται στον αφρό της βουτιάς τους σαν παιδιά τότε υπάρχει ζωή. Σκέφτηκα τις διακοπές μου το προηγούμενο καλοκαίρι με φίλους στην Ίο, η φίλη που μας φιλοξενούσε εκεί με πήρε και μου έδειξε το βράχο απο όπου έκανε βουτιές όταν ήταν μικρό παιδί, χωρίς δεύτερη σκέψη ανεβήκαμε σε αυτόν τον βράχο μαζί και πηδήξαμε παρέα! Σαν δυο κοριτσάκια και πάλι! Δεν ξέρω γιατί το σκέφτηκα αυτό εχθές! Ίσως γιατί ήταν απο τις πιο όμορφες στιγμές ανεμελιάς που έζησα τελευταία. Ίσως επειδή λατρεύω το καλοκαίρι και τους ανθρώπους που παραμένουν παιδιά. Ίσως επειδή θεωρώ φοβερό το να θέλει ένας άνθρωπος να μοιραστεί μαζί σου ένα κομμάτι της παιδικής του ηλικίας. Ίσως γιατί η θάλασσα, είναι η ομορφιά εκεί έξω! Ίσως όλα αυτά να μη σας "βγάζουν" κανένα νόνημα...ίσως, ίσως....όμως εγώ ήθελα να το μοιραστούμε! Ήθελα να θυμηθώ, αλλά και να σας διηγηθώ τη στιγμή όπου βούτηξα με φόρα απο τον βράχο στη θάλασσα! Ήταν τόσοοοο όμορφα!
Καλή Κυριακή!