Πρώτη βόλτα!

Σήμερα η επιθυμία μου ήταν μια βόλτα στη θάλασσα. Κι έτσι κι έγινε. Πήγαμε με την ξαδέρφη μου για έναν όμορφο απογευματινό καφέ:-) Η θάλασσα είναι πάντα όμορφη, ότι χρώμα και να έχει, ότι καιρό κι αν κάνει.

O νέος μου φίλος, ο "Χ" ο οποίος είναι συμφοιτητής μου συνομήλικος απο τη Σχολή την καινούρια, μου έχει στείλει αυτές τις μέρες τα πιο όμορφα μηνύματα συμπαράστασης. Ένα απο αυτά, προχθές έλεγε: θα ειναι ολα οπως πριν και μην βιαστεις να πεις οχι,η ζωη εχει πολλες χαρες. Σκεψου αυτο: φαντασου τη γη, τις παραλιες τα δαση την ανατολη το ηλιοβασιλεμα τα αστερια αλλα χωρις ανθρωπους! Εμεις γιναμε τελευταιοι γιατι καποιος επρεπε να αποθεωσει αυτη την ομορφια! ''ο ανακτηθεις χρονος ειναι απολεσθεις παραδεισος και ο απολεσθεις χρονος ειναι ανακτηθεις παραδεισος'' Δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν αλλά κάπου σε αυτά τα λόγια κρύβεται μεγάλη σοφία. Τι θα ήταν η Γη μας δίχως εμάς τους ανθρώπους; Όσο τέλειο δημιούργημα κι αν αποτελούσε, δίχως εμάς να το θαυμάζουμε θα ήταν ένα τίποτα. Δεν ξέρω αν ο σκοπός μας στη ζωή (ή ένας απο τους σκοπούς μας) είναι να αποθεώνουμε τη φύση όμως κάπως έτσι ζούμε και κινούμαστε και κάπως έτσι η γη γυρίζει. 
Δεν λέω όχι στη ζωή γιατί κι εγώ πιστεύω πως έχει πολλές χαρές, περισσότερες απο αυτές που ακούν στο όνομα "γέννα" "παιδί" "μάνα". Ελπίζω όλο αυτό το ταξίδι που έκανα ως τα 33 μου, με αρκετά σαμαράκια και παρακάμψεις, με πολύ πάτο αλλά και κορυφές να με βγάλει κάπου. Ακόμη νιώθω πως ψάχνω τον δρόμο μου και τα όνειρά μου είναι τελικά μεγάλα. 
καλό βράδυ!