Καλημέρα σας!

Καλημέρα φίλοι μου!!!
Καλή Σαρακωστή!

Έχω μέρες να γράψω πολλές, ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα!Είμαι ψυχολογικά σαφώς καλύτερα απο εκείνη τη μέρα που άρχισα να ανησυχώ για την κύστη μου! Τώρα πλέον ξέρω πως την έχω και την Τρίτη θα πάω στον γυναικολόγο για να συζητήσω τι θα κάνουμε. Λογικά θα πρέπει να την αφαιρέσω, εκτός κι αν έχει ήδη πέσει, όπως η άλλη (γιατί είχα στην αρχή 2, μια σε κάθε ωοθήκη). 

Χθές ήμουν στα μπουζούκια για διασκέδαση (όχι, δεν θα σκάσω ως την Τρίτη για το μέλλον μου). 

Χθές λοιπόν ανάμεσα σε τόσο κόσμο που διασκέδαζε σκέφτηκα πως υπάρχει ζωή και ελπίδα..Όχι επειδή ο κόσμος διασκεδάζει (ίσως ναι, και γι αυτό) αλλά επειδή λίγο πριν, χθες το βράδυ, μια σχετικά καινούρια φίλη που καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού μου έστειλε sms "σε αγαπώ πολύ" και σκέφτηκα πως ναι, όσο μιλάς στις καρδιές των ανθρώπων υπάρχει ελπίδα :-) Κι εκείνη την ώρα το μυαλό μου ταξίδεψε σε θάλασσες και στις τελευταίες μου διακοπές, περσι το καλοκαίρι. Όσο υπάρχουν άνθωποι που κάνουν βουτιές απο κάποιο βράχο στη θάλασσα και χάνονται στον αφρό της βουτιάς τους σαν παιδιά τότε υπάρχει ζωή. Σκέφτηκα τις διακοπές μου το προηγούμενο καλοκαίρι με φίλους στην Ίο, η φίλη που μας φιλοξενούσε εκεί με πήρε και μου έδειξε το βράχο απο όπου έκανε βουτιές όταν ήταν μικρό παιδί, χωρίς δεύτερη σκέψη ανεβήκαμε σε αυτόν τον βράχο μαζί και πηδήξαμε παρέα! Σαν δυο κοριτσάκια και πάλι! Δεν ξέρω γιατί το σκέφτηκα αυτό εχθές! Ίσως γιατί ήταν απο τις πιο όμορφες στιγμές ανεμελιάς που έζησα τελευταία. Ίσως επειδή λατρεύω το καλοκαίρι και τους ανθρώπους που παραμένουν παιδιά. Ίσως επειδή θεωρώ φοβερό το να θέλει ένας άνθρωπος να μοιραστεί μαζί σου ένα κομμάτι της παιδικής του ηλικίας. Ίσως γιατί η θάλασσα, είναι η ομορφιά εκεί έξω! Ίσως όλα αυτά να μη σας "βγάζουν" κανένα νόνημα...ίσως, ίσως....όμως εγώ ήθελα να το μοιραστούμε! Ήθελα να θυμηθώ, αλλά και να σας διηγηθώ τη στιγμή όπου βούτηξα με φόρα απο τον βράχο στη θάλασσα! Ήταν τόσοοοο όμορφα!
Καλή Κυριακή!