Τέλος καλό!!!!

πιστεύω απο τον τίτλο και μόνο αυτού του ποστ πήρατε τα πάνω σας!!!!

Μόλις γύρισα απο την κλινική! Ναι, τελικά νόσησα απο καρκίνο του τραχήλου όπως σας είχα πει σε προηγούμενα ποστ. Θα μου πείτε "και γιατί χαίρεσαι;". Χαίρομαι πραγματικά γιατί η ίαση ήταν απλά η επέμβαση! Γιατί δεν θα κάνω χμθ! Και είμαι πολύ χαρούμενη. 

Έκανα την λαπαροσκόπηση εχθές.Ο χειρουργός με το που με είδε μου είπε "αφαιρούμε τη μήτρα και τη στέλνουμε για ταχεία βιοψία. Αν μας δείξει in situ όπως μας έδειξε η βιοψία τραχήλου έχει καλώς. Αν όχι θα σου αφαιρέσω και τους πυελικούς λεμφαδένες".

Κι έτσι ξεκινήσαμε προς το χειρουργείο, λίγο κινηματογραφικά. Η "Σ" ήταν πάλι εκεί, εκεί και οι γονείς μου. Οι τρεις τους περίμεναν απ'έξω απο το χειρουργείο.Εγώ ήμουν πολύ ψύχραιμη. Τόσο ψύχραιμη που απορούσα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Έκτη φορά στο φορείο!!!!!! Κι όμως, αυτή τη φορά ήμουν τόσο ανέκφραστη και ψύχραιμη πραγματικά. Στην αίθουσα του χειρουργείου υπήρχε μια περίεργη σαστιμάρα, απο όλους! H αναισθησιολόγος (την θυμόμουν απο το Μάρτιο) είχε μια περίεργη αμηχανία. Δυσκολευτήκαμε να βρούμε φλέβα, αλλά εγώ ήμουν ψύχραιμη και προς αυτό, κι έκανα χιούμορ...όσο μου είχε απομείνει. Έδωσα και συγχαρητήρια στο νεαρό που με έφερε με το φορείο, του είπα "δεν ξέρω πως οδηγείς αυτοκίνητο, όμως το φορείο το πας τέλεια". Ο χειρουργός ήρθε και μου χάιδεψε τον ώμο, μου είπε πως όλα θα πάνε καλά. Εγώ του είπα: "να ενημερώσετε τους συγγενείς μου γιατρέ" εκείνος μου απάντησε "πρωτεραιότητα έχεις εσύ τώρα". Ένας νεαρός νοσοκόμος με ρώτησε "πόσες χμθ έκανες;" και του είπα "τέσσερις και τέσσερις" και πριν προλάβω να αναρωτηθώ μέσα μου, προς τι η ερώτηση, συνέχισε λέγοντας "κι εγώ έκανα 8" .Μου φάνηκε "κάπως" ένας άνθρωπος μέσα στο χώρο της υγείας και εκείνη τη στιγμή ακριβώς που είμαι στο χειρουργικό τραπέζι να μου το λέει. Δηλαδή στο χειρουγείο μαζί μου είχα ένα άτομο που είχε κάνει χμθ. Περίεργο. Η αναισθησιολόγος μου είπε "αντε καλό ύπνο". Εγώ έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα να με πιάσει η νάρκωση. Στα ελάχιστα επόμενα δευτερόλεπτα, ο νοσοκόμος που είχε κάνει κι αυτός χμθ είπε "τι να πεις, αν σε πιάσει δεν σε αφήνει αυτό το πράγμα". Δυο δάκρυα κύλησαν εκείνη τη στιγμή απο τα κλειστά μου μάτια, έτσι γιατί εκείνος ήξερε. Και δύο παλάμες (πρόλαβα να τις δώ) πολύ κινηματογραφικά (όπως στις ταινίες τα χέρια πλησιάζουν την κάμερα κι είναι σαν να χαιδεύουν εμάς τους θεατές) δυο παλάμες μου σκούπισαν τα δάκρυα ταυτόχρονα. Αυτή ηταν η τελευταία εικόνα. Πιστεύω πως ήταν ο νεαρός νοσοκόμος. Μετά κοιμήθηκα. 

Μόλις ξύπνησα όλο το team στην ανάνηψη μου είπε "Όλα πήγαν πολύ καλά".

Και ναι, όντως ήταν καρκίνος του τραχήλου, αδενοκαρκίνωμα του ενδοτραχήλου αλλά για σούπερ καλή μου τύχηηηηηη ήταν ΙΝ SITU!!!!!!!

Μια καλή τύχη, ένας καλός θεός, ένας καλός χειρουργός;;;; Δεν ξέρω που να το αποδώσω;;; Λίγο απο όλα!!!!! Χθες δεν σκέφτηκα "πωπω τι κρίμα αρρώστησα" χθές σκέφτηκα "τι καλά που το βρήκα in situ". Βαθμός "0" λοιπόν! Όλοι πανηγυρίζαμε εχθές λες και είχαμε πιάσει το τζόκερ!!!!Στιγμή δεν σκέφτηκα για τη μήτρα που έβγαλα, για το ότι τελικά αποκλείεται να κάνω παιδί δικό μου, ότι αποκλείεται να κυοφορήσω ποτέ έστω και κάποιας άλλης το ωάριο. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν το "ΝΑ ΖΗΣΩ" και απο ότι φαίνεται "ΘΑ ΖΗΣΩ" αν και δεν θέλω να είμαι υπεραισιόδοξη, γιατί όλα τα περίεργα μου τυχαίνουν σε τουτη τη ζωή. Γιατί όπως προέγραψα ήταν σπάνιος αυτός ο καρκίνος...!