Σήμερα το απόγευμα όπως σηκώθηκα απο το κρεβάτι το μάτι μου έπεσε στο παρακάτω τσίγκινο μικρό κουτάκι. Μερικές καραμέλες απο το Vichy της Γαλλίας. Μου τις είχε στείλει η φίλη μου η "Ε" πριν 2-3 χρόνια. Είναι η κοπέλα με την οποία πήγαμε φέτος στη Γαλλία για τουρ. Κοίταξα για μερικά λεπτά το κουτάκι. Σκέφτηκα "γιατί δεν έφαγα ποτέ αυτές τις καραμέλες; Μόνο τις δοκίμασα τότε. Γιατί;;;" Σκέφτηκα πόσα πράγματα αναβάλουμε εμείς οι άνρθωποι; Απο τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα, απο το "να φάμε μια καραμέλα" ως το "να πούμε κάτι σημαντικό ή να κάνουμε κάτι-μεγάλο". Γιατί; Γιατί μέσα μας υπάρχει τόσο πολύ το "μετά" ενώ το "τώρα" είναι πολύ όμορφο;;;
Άνοιξα το κουτάκι και έφαγα μια καραμέλα. Ναι, ήταν ωραία, θυμήθηκα πως και τότε όταν πρωτοάνοιξα το κουτί μου άρεσαν. Μετά τις ξέχασα, ή ίσως τις άφησα για πιο μετά, αλλά ποιό είναι το "πιο μετά";;; Η ζωή είναι το ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! Καθώς έτρωγα την καραμέλα, όσο κρατάει η διαδικασία σκέφτηκα, κρίμα για όλα όσα κρατάμε για μετά, γιατί μετά μπορεί να μην υπάρξει, μπορεί να πάρει τη θέση του "μετά" εύκολα το "ποτέ".
Με χαρά ποστάρω λοιπόν το κουτί με 2 λιγότερες καραμέλες! :-) να θυμάστε αυτή την εικόνα και να ψάχνετε το ΤΩΡΑ, το ΜΕΤΑ δεν είναι στο χέρι μα. Μόλις 2 νύχτες πριν τη λαπαροσκόπισή μου και την 6η κατά σειρά επέμβασή μου, ναι ακόμη μαθαίνω. Μαθαίνω πως ο χρόνος τρέχει και δεν περιμένει κανέναν. Βουρ στη ζωή, βουρ στις καραμέλες της!
1 σχόλιο:
Τώρα μπήκα και διάβασα τα νέα σου. Έλειπα με τον γυιο μου Αγγλία κ έμεινα πίσω στις εξελίξεις. Είναι σπάνιο το αδενοκαρκίνωμα του τραχήλου της μήτρας, αλλά κράτα το θετικό. Μέσα στην ατυχία σου ήσουν τυχερή. Το πρόλαβες σε στάδιο που σπάνια το προλαβαίνεις. Θα μου πεις, γιατί και αυτό... προσπαθώ να σου δείξω την θετική πλευρά των άτυχων γεγονότων. Μακάρι να μην σου τύχαινε, αλλά αφού συνέβη πιστεύω σε μια θετική εξέλιξη! φιλια
Δημοσίευση σχολίου