Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Καλό μήνα!


Πόσους μήνες δεν έχω ποστάρει ανάρτηση με τον ίδιο τίτλο; Έτσι γιατί είμαι κλασική σε πολλά!
Έχω αρκετές μέρες να γράψω και συγγνώμη αν έχω απογοητεύσει κάποιους από εσάς που μπαίνατε να μάθετε νέα, αλλά ναι, πέρασε τόσος καιρός…τώρα το συνειδητοποιώ πως ήταν Απρίλης και Πάσχα την τελευταία φορά που σας έγραψα.
Η καθημερινότητα τρέχει, τα νέα διάφορα. Οι άνθρωποι που βλέπω κάθε μέρα έχουν τα δικά τους, έχω και εγώ τα δικά μου. Μου αρέσει που έσιαξε πια ο καιρός, έζησα πολλές μέρες με βροχή και η αλήθεια είναι πως ο ήλιος βοηθάει την καλύτερη ψυχολογία…
Παρόλη την καλύτερη (γενικότερα) διάθεσή μου δεν παύω να έχω όμως πολλές «μαύρες» στιγμές για διάφορους λόγους.
Αποφεύγω να πάω στον γυναικολόγο για το καθιερωμένο τσεκ απ γιατί κάτι φοβάμαι. Δεν ξέρω αν είναι απλά φοβία ή feeling, εγώ έχω πάντως τρελή άρνηση για το να πάω. ΔΕΝ ΘΕΛΩ! Φοβάμαι, έτσι νομίζω, φοβάμαι μήπως έχω κάτι. Τόσο καιρό νόμιζα πως είχα ξεπεράσει τις φοβίες μου ως προς τον καρκίνο όμως τελικά φοβάμαι…Είδα και ένα άσχημο όνειρο αυτές τις μέρες, πως είχανε ασπρίσει τα μαλλιά μου (Υ.Γ δεν έχω καμία άσπρη τρίχα και δεν βάφω τα μαλλιά μου ακόμη). Έτσι για πλάκα μου είπαν σήμερα το φλιτζάνι (θα μου πεις πιστεύεις σε αυτά;;; ΟΧΙ αλλά κάναμε πλάκα) και είδαν και είδα και εγώ, στο γύρω-γύρω του φλιτζανιού έναν  κορμό σώματος (λαιμό ως μέση) κανονικά φαινόταν τα πλευρά και οι πνεύμονες και απέναντι ένα «Κ», ο πάτος του φλιτζανιού κατάμαυρος. Φυσικά θα μου πείτε «πιστεύεις σε κάτι τέτοια;» «ΟΧΙ» θα απαντήσω αλλά όλα αυτά τα χαζά-μικρά-μεγάλα σε συνδυασμό με το παιχνίδι του μυαλού με ζορίζουν ακόμη πιο πολύ. Όλα αυτά μου φέρνουν μια συναισθηματική φόρτιση ψάχνω μα δεν βρίσκω ένα στήριγμα και αυτό με πιέζει άλλο τόσο. Γιατί πια, στην ηλικία που ζούμε όλοι έχουν τη ζωή τους και τα προβλήματά τους. Τους γονείς μου δεν θέλω να τους φορτίζω, και ειλικρινά, δεν μου αρέσει και να τα συζητώ όλα αυτά μαζί τους…δεν έχω έναν άνθρωπο να κλαφτώ. Ξέρω το τελευταίο θα το πάρετε αρνητικά, εννοώ ότι εξακολουθώ παρόλα τα χρόνια που μας χωρίζουν από τον καρκίνο να θέλω λίγη περισσότερη προσοχή, λίγο ντάντεμα, λίγο «χάιδεμα» από συγκεκριμένους ανθρώπους. Έτσι έμαθα, το παλεύω όμως να το χαλιναγωγήσω και θεωρώ πως είμαι σε καλό δρόμο, αλλά εξακολουθώ να θέλω μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά, μια κλήση στο κινητό και μια δεύτερη αν δεν απαντήσω! Συνεχίζω να επιθυμώ το αυθεντικό ενδιαφέρον των φίλων, όσων ΕΓΩ έκανα δικούς μου ανθρώπους. Καθότι παραμένω εργένισσα, χρειάζομαι μια φίλη που θα με βγάλει από την ησυχία του σπιτιού μου και θα με πάει στη φασαρία μιας καφετέριας, στη θέα μιας θάλασσας. Θέλω τον ενθουσιασμό της παρέας, αυτόν που δείχνω αυτόν και να εισπράτω.  Παλαιότερα, την εποχή των χμθ είχα να πάρω κάποιον τηλέφωνο μέσα στη νύχτα, ή να στείλω κάποια σκέψη μου σε μήνυμα, και να πάρω μια καθησυχαστική απάντηση, τώρα όμως που με τη «Ν» κόψαμε τελείως, και η ζωή πήγε αλλού τη «Σ» δεν μπορώ να απευθύνομαι σε αυτήν όποτε θέλω, και ξέρω καιρό τώρα πως δεν θα βρω πάντα άμεση ανταπόκριση (γιατί δεν είναι λέει ο τύπος «των τηλεφώνων») οπότε δεν το κάνω. Οκ, με τη "Σ" τα έχουμε συζητήσει 100 φορές και έχουμε μαλώσει και τις 100 και απλά έχουμε συνηθίσει στην ιδέα πως είμαστε αρκετά διαφορετικοί άνθρωποι και σε άλλη φάση ζωης και έτσι θα πορευόμαστε για χρόνια. Δεν λέω πως αδιαφορεί αλλά σε πολλά δεν με καταλαβαίνει ή φαίνεται πως δεν με καταλαβαίνει, γιατί δεν μπορεί, έξυπνη είναι. Προσπαθούμε όντως με αυτή την κοπέλα να κρατήσουμε τη φιλία μας με νύχια και με δόντια και κόντρα σε όλα όσα μας συμβαίνουν και καλά, και άσχημα, ακριβώς απο το 2007. Δεν είναι λίγες οι φορές που η μια έχει φέρει στα όριά της την άλλη, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα. 'Ετσι καταλήγουμε με κόπο καθημερινό στο να ψάχνουμε νέες ισορροπίες, να δούμε αν ταιριάζουν τα προγράμματά μας, να κανονίσουμε να βρεθούμε κτλπ. Να βεβαιωθούμε πως για μια ακόμη φορά παρόλο που μας χωρίζουν πολλά εμείς έχουμε υπογραμμίσει με φωτεινό μαρκαδόρο τα συναισθήματά μας. Καταλαβαίνω πως υπάρχει αγάπη ως κάτι πιο βαθύ, αλλά με μπερδεύουν πολλές φορές οι πράξεις αλλά και τα λόγια που λέγονται και εκείνα που πολλές φορές δεν λέγονται καν.
 Σταδιακά άρχισα και εγώ απο πλευράς μου να χαλαρώνω, να βγαίνω απο τα "παρακαλετά" που έκανα για μια βόλτα. Έτσι πια, υπάρχουν πολλές στιγμές που θέλω να βγω για έναν καφέ το απόγευμα, γιατί πολύ απλά η δουλειά μου τελειώνει το μεσημέρι αλλά δεν κανω καν την πρότασα γιατί καιρό τώρα, τα «θέλω» μου συγκρούονται με τα «θέλω» των άλλων και σπάνια και εκεί ικανοποιούνται, γιατί μπορεί κάποιος να μην είναι διαθέσιμος. Όταν όμως θα θέλουν εκείνοι, εγώ πάντα σπεύδω. Γιατί εγώ χατήρι δεν χαλώ!
Σκέφτομαι πολλές φορές το νησί της καρδιάς μου, την περσινή χρονιά. Δεν μοιάζει σε τίποτα με τη φετινή χρονιά, αν και, και φέτος το πάλεψα και πέρασα καλά. Σήμερα μου τηλεφώνησαν οι φίλοι μου απο το Αιγαίο, αγόρια-κορίτσια μου φωνάζανε! Δεν είχαν ανοιχτήρι για τα κρασιά και μου είπαν πως αν ήμουν και φέτος μαζί τους σίγουρα θα είχα, γιατί "γκατζετάκια" με ανεβοκατεβάζουν! Αχχχ η φιλία είναι ωραία, ειναι αναζωογονιτική  ακόμη και απο μακριά...Είναι η ενέργεια που παίρνεις απο κάποιους ανθρώπους, και είναι μεγάλη υπόθεση! Γιατί ο φίλος δεν είναι σύντροφος να εμπλέκει και το ερωτικό στοιχείο που πολλές φορές υπερτερεί μιας σχέσης! Δεν είναι ο ανδρας ή η γυναίκα που έχεις παντρευτεί, το παντοτινό σου συμβόλαιο. Είναι μια "ελεύθερη" σχέση που κερδίζεται και χτίζεται καθημερινά, επειδή απλά είσαι αυτός που είσαι και σε αγαπάνε γι αυτό και τίποτα παραπάνω. Τους λείπουν οι ιστορίες μου, μου φώναξαν μετά. Θέλουν να πάω μια βόλτα να ζήσουμε τα παλιά ξανά!
 
Καμιά φορά κλαίγομαι στις καινούριες φίλες μου αλλά το μετανιώνω μετά. Για πόσο ο άλλος μπορεί να αντέχει να ακούει τα προβλήματά σου;

Τελευταία έχω γίνει πολύ ευσυγκίνητη και είναι και αυτό κάτι ακόμη που με ζορίζει, σκέφτομαι μήπως έχω κάτι ορμονικό. Πως εξηγείται τα τόσα σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία; Δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να βάλω τα κλάματα οποιαδήποτε στιγμή, δεν μου είναι καθόλου δύσκολο από τη μια στιγμή στην άλλη να νευριάσω με χαζές συμπεριφορές.

Τελος πάντων η συνέχεια θα δείξει! Είχα καιρό να γράψω αλλά σας τα είπα όλα μαζί! Σας φιλώ έναν έναν ξεχωριστά, να είστε καλά!

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλό Μήνα κοριτσάκι μου!H Σιροπιαστή είμαι.Με μία φίλη μου πολύ παλιά, τότε που δεν με απασχολούσε το θέμα καρκίνος, λέγαμε ότι πρέπει να σκεφτόμαστε και να αναλύουμε τα πράγματα λιγότερο. Ίσως θα πρέπει και 'συ να 'ρθεις στο club μας...Δεν νομίζω ότι οι άλλοι μπαίνουν στη διαδικασία να αναλύσουν κάτι που είπαν ή που έκαναν. Μόνο τον εαυτό σου καταφέρνεις να φθείρεις. Σε καταλαβαίνω απόλυτα και συμπάσχω...Μέτα από 4 χρόνια σχέσης, έμεινα κι εγώ εργένισσα μόλις έκανα τη μαστεκτομή μου. Όλοι οι φίλοι μου είναι σε άλλη φάση...παντρεύονται περιμένουν παιδιά και κανείς δεν έχει φυσικά χρόνο για να βγει μαζί μου. Οπότε περνάω τα ΣΚ στο σπίτι πλένοντας & κρεμώντας κουρτίνες Σάββατο βράδυ. Ξέρω Tragic ακούγομαι.
Υ.Γ.: Να πας να κάνεις τις εξετάσεις σου και μη γεμίζεις το μυαλό σου με αρνητικές σκέψεις. Αν θες συμπαράσταση μπορώ να έρθω μαζί σου. Καλή επιτυχία μας εύχομαι μια που κι εγώ έχω τις επαναληπτικές μου...Κι εγώ φοβάμαι!

Τέλος σε όλες τις "επιστήθιες" φίλες αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι "Ορέστης Ντάντος - Θα πάω όταν γουστάρω". Συγγνώμη αν σε ζάλισα με την πολυλογία μου. Σε φιλώ και να θυμάσαι πως τα καλύτερα έρχονται!!!

Sweet December είπε...

αγαπημένη φίλη!

μια άλλη φίλη έλεγε "μακάρι να είχα το μυαλό μιας ξανθιάς".Χωρίς να έχω κάτι με τις ξανθιές,κοινώς,μακάρι όντως για τους περισσότερους να μην τα πολυ-σκεφτόμασταν όλα. Κι όμως όσο και αν το παλεύω, τόσο κάποιες στιγμές θα κάτσω να σκεφτώ πολλά και διάφορα...γιατί όπως σου είπα, μυαλό είναι αυτό και πολλές φορές γυρίζει και σκέφτεσαι διάφορα, και κάνεις αναδρομές και προβολές στο μέλλον, πως ήμουν, πως είμαι, που πάω με ποιούς;
Αλλά πόσο δίκιο έχεις, τίποτα απο όλα τα παραπάνω δεν βοηθά!
φιλιά πολλά! θα προσπαθήσω να συμβιβαστώ και εγώ με τα περισσότερα! Αυτό κάνω καιρό τώρα!Και ναι,θα πάω και στον γιατρό μου, έκλεισα σήμερα ραντεβού!Να μαστε καλά!

Ανώνυμος είπε...

"Μακάριοι οι Πτωχοί τω Πνεύματι!" αλλά ακόμα και σ'αυτό καλό μου "ατυχήσαμε" και ο καλός Θεούλης μας προίκισε γεναιόδωρα....χεχε!
Μπράβο και για το ραντεβού που έκλεισες, όλα θα πάνε καλά. Είμαι στις κερκίδες του γηπέδου σου και φωνάζω Go-Go-Girl!!! Η Σιροπιαστή είμαι πάλι...

Sweet December είπε...

"Σιροπιαστή" μα τι τέλειο ψευδώνυμο!Χιχι!ω ναι, το έχουμε το μυαλό μας! Δεν είναι λίγες όμως οι φορές που μας βάζει σε μπελάδες,that's true!Απο την άλλη αν δεν είχαμε μυαλό, δεν θα παλεύαμε γενικώς και την κατάσταση Καρκίνος!
φιλάκια,thanks για την καλή επιτυχια! να μου είσαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

ελα!
ολα τελεια θα πανε με τις εξετασεις σου!
οσο για το αλλο θεμα,των φιλων..
φταιει κ η ηλικια μας μωρε..ολοι γυρω στα 30+ψαχνουν να παντρευτουν κ να κανουν παιδια..δε τους κατηγορω,καθε αλλο!απλα δεν μπορει κανεις να καταλαβει την ψυχολογια ΜΑΣ και την αναγκη των φιλων κ της παρεας οπως οταν ειμασταν 15-25 ετων!μηπως να κανουμε 1οργανωση διαδικτυακα που να κανουμε ολοι μαζι εκδρομες????φιλια πολλα!
alex

Ανώνυμος είπε...

Θα ήταν απλά Super! Το πρώτο μέλος της οργάνωσης το βρήκατε. Ελάτε παιδιά θέλω κι άλλες συμμετοχές!!!
Σιροπιαστή (η πολυλογού)

Sweet December είπε...

για alex

ευτυχώς όλα πήγαν καλα!!! ναι, φταίει η ηλικία, που να καταλάβουν τι τρέλα κουβαλάμε εμείς πλέον;;;χαχα!λέτε να πάμε καμια εκδρομή μαζι;;;θα είμασταν φοβερή παρέα!

για Σιροπιαστή

βρε λες να το κάνουμε;;;φιλάκια!