Θα λείψω...

φίλοι μου σας χαιρετώ για λίγες μέρες! φεύγω να περάσω το τριήμερο με άλλους φίλους, εκείνους που άφησα στο νησί όπου έμενα περσι! Το Αιγαίο με περιμένει!

Είναι ευλογία να σε περιμένουν με χαρά τόσοι φίλοι, να σου λένε στο τηλέφωνο πόσο ανυπομονούν! είναι θετική ενέργεια, είναι αγάπη, είναι αυτό που λέμε "ζω ξανά". Είναι οι νέοι μου φίλοι μετά τον καρκίνο, είναι όσοι με δέχτηκαν όπως με γνώρισαν μετά την περιπέτειά μου! Απο πάντα οι φίλοι έπαιχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου, έτσι και τώρα, ανεξάρτητα με το που κατοικώ και αν έχω πατήσει τα 31. Συνεχίζω να έχω την ανάγκη να νιώθω απο τους ανθρώπους γύρω μου πως με σκέφτονται, πως με αγαπούν και πως θέλουν την παρέα μου και την αποζητούν! είναι όμορφο συναίσθημα, νιώθεις μοναδικός, σημαντικός, γεμάτος.

Για όσους φίλους αφήνω πίσω και βρίσκονται στο στάδιο των θεραπειών, δείτε τη ζωή μπροστά, δείτε εμένα που κάποτε, όχι πολύ καιρό πριν ήμουν στη θέση σας. Δείτε με τώρα πως ανοίγω πανιά, πως πάω εκδρομούλες, πως χαίρομαι τη ζωή, πως είμαι κοινωνική και περνώ πολύ χρόνο έξω. έτσι και εσείς, έτσι ακριβώς, όταν κλείσει η μαύρη αυτή παρένθεση της ζωής σας, θα βγείτε στο φως! Και είναι όμορφο το φως, χαρίζει χρώμα στον κόσμο γύρω μας!

Καλό κουράγιο, όλα κάποτε τελειώνουν! θέλει υπομονή και καλές σκέψεις!

φιλιά πολλά!
πάω να καλομάθω τον εαυτό μου, πάω να του χαρίσω ένα όμορφο δώρο, ένα ταξίδι! ;-)


Υ.Γ όσο για τη φωτό που έβγαλα...η "μεταφορά" της τα λέει όλα...>> και τα πιο θαλασσοδαρμένα και λυγισμένα ξύλα βρίσκουν τη θέση τους στον κόσμο, πολλές φορές η θέση αυτή είναι η πιο όμορφη. Κανείς δεν πάει χαμένος...βρίσκουμε την τελειότητα μέσα απο τις ατέλειές μας! :-)