Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

16/12/2007 >HAPPY BIRTHDAY!<

Σαν σήμερα γεννήθηκε αυτό το BLOG!
με το ακόλουθο πρώτο ποστ:

"Σήμερα ξεκινώ το Blog "Sweet December" για να μοιραστώ μαζί σας μια νέα πραγματικότητα. Μια καινούργια καθημερινότητα για μένα, ένα κομμάτι της ζωής μου τόσο δικό μου όσο και ξένο.
Λίγα χρόνια πριν τα 30 μου κεράκια, και μόλις 15 μέρες πριν τα φετινά μου γενέθλια, ντύθηκα τη ρόμπα του χειρουργείου και πέρασα τις πόρτες του έχοντας έναν όγκο στον δεξί μου μαστό. Έπεσα θύμα της "μικρής μου ηλικίας", της αδιαφορίας, και της αισιοδοξίας μου ότι δεν θα ήταν τίποτα. Ο όγκος αφαιρέθηκε και πήρε μαζί του στα "άχρηστα" και τον δεξί μαστό μου συν 19 λεμφαδένες. Ξύπνησα μουδιασμένη, χωρίς να μπορώ να κουνώ καλά το χέρι μου, ξέροντας ότι δεν θα ξαναδώ τον μαστό μου, τη θέση του θα 'παιρνε μια μεγάλη ουλή.
Όλα αυτά έγιναν σε 10 μέρες απο τότε που εντοπίστηκε το πρόβλημα. Μέσα σε μια βδομάδα έπρεπε να συνηθίσω στην ιδέα ότι βγαίνοντας απο την κλινική το σώμα μου δεν θα είναι πια το ίδιο. Πήρα βαθιά ανάσα και είπα "ας γίνει ότι είναι να γίνει". Αποφάσισα ότι θα ζήσω σε ένα σώμα που απλά θα μοιάζει με το παλιό μου και κάποια στιγμή θα γίνει και η αποκατάσταση.
Την Τρίτη 18/12 έχω ραντεβού για την πρώτη χημειοθεραπεία. Δεν ξέρω ακόμη πόσες θα κάνω. Άκουσα επίσης πολλά για τις παρενέργειες που φέρνει αυτή η θεραπεία. Σφίγγω τα δόντια και χωρίς να αισθάνομαι φόβο ή πόνο, χωρίς καθόλου αισθήματα, ούτε θετικά ούτε αρνητικά, τελείως flat όπως και το ένα μου στήθος, περιμένω την Τρίτη. Μακάρι να μην ερχόταν η μέρα, αλλά τελικά η μάχη με τον χρόνο είναι η μόνη που δεν κερδίζεται."

Έτσι ακριβώς ξεκίνησε το Sweet December όπου κατέγραψα ολόκληρη την περιπέτεια υγείας μου και συνεχίζω. Δύσκολες μέρες, δύσκολες νύχτες και εσείς εδώ, μαζί μου, να δίνετε το παρόν αφήνοντας σχόλια τις περισσότερες φορές στις αναρτήσεις μου! Γράφοντας πάντα με ειλικρίνεια έκανα μια κατάθεση ψυχής, που όπως έγραψα τις προάλλες ήταν ριψοκίνδυνη για το κοινό που γνωρίζει ποιά κρύβεται πίσω απο το SD...

Σήμερα έχει γενέθλια το Sweet December και την Παρασκευή έχω εγώ! Είναι απίστευτο το πώς περνάει ο καιρός, οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια. Είναι επίσης απίστευτο πως το μυαλό μπαίνει σε άλλη τροχιά, πως αλλάζει ακόμη και ο τρόπος γραφής.

Τι έγινε από τότε μέχρι σήμερα; Δυο λέξεις : «πάρα πολλά».
Πως είμαι σήμερα;
Είμαι σαφώς καλύτερα.

Τότε μιλούσα για μαστεκτομή, τώρα μιλάω για αποκατάσταση. Τότε παιδευόμουν με τις θεραπείες και τώρα ηρέμησα.

Τότε…τότε δεν ήξερα, τότε φοβόμουν, τώρα ξέρω…Τώρα πηγαίνω στο γυμναστήριο και τρέχω 20km τη βδομάδα, τότε το χέρι μου πονούσε. Ήμουν ένα τρομαγμένο παιδί που η ζωή του τα έφερε ανάποδα και δεν ήξερα από πού να πιαστώ μα ούτε και πώς να συνεχίσω να ζω. Τώρα βλέπω πως η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική γιατί αξιολογείς άλλα πράγματα!

Αν δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο από εδώ που είμαι, στο σπίτι μου και στην οθόνη του υπολογιστή μου, μπορώ τουλάχιστον να σας πω, πως ο χρόνος είναι γιατρός και είμαι η ζωντανή απόδειξη! Πως ναι, τα πράγματα κάποια στιγμή αν δεν διορθώνονται ακριβώς, πηγαίνουν σίγουρα καλύτερα! Μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι όσοι και όσες ταλαιπωρήστε τώρα, θα ζήσετε στο μέλλον καλύτερες στιγμές. Όταν τα μαλλάκια σας θα βγούν, όταν τα πριξήματα θα φύγουν, τα νύχια θα ξαναφυτρώσουν και θα χωρέσετε στα παλιά σας ρουχαλάκια θα δείτε πως όλα περνούν.

Θέλει βέβαια θάρρος. γενναιότητα και τόλμη. Τόλμη προς την ίδια τη ζωή. Αποφασιστικότητα ότι θα νικήσεις!Και αγάπη μα και πίστη στον εαυτό σου! Στη μάχη θα ριχτείς θες δεν θες και θα ελπίζεις σε καλύτερες ημέρες. Ο εχθρός πάντα θα παραφυλά για να σου ρίξει το ηθικό αλλά εσύ, εκεί, πρέπει να πεισμώσεις και να πεις πως θα ριζώσεις εδώ. Θα παλέψεις όσο καλύτερα μπορείς. Ναι, είναι δύσκολα, θα παλέψεις με τον εαυτό σου αλλά και με τους άλλους, θα σπάσουν τα νεύρα σου, θα φτάσεις στα όριά σου, θα πιάσεις πάτο, θα νιώσεις ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τι περνάς, η γεύση στο στόμα σου θα είναι πικρή, τα φάρμακα πολλά, οι παρενέργειες αρκετές, το σώμα θα αλλάζει συνεχώς, στο κεφάλι σου θα γυρίζουν αμέτρητες σκέψεις και πολλά "γιατί", θα απογοητευτείς, θα πληγωθείς απ’τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους γιατί θα ζητήσεις και μπορεί να μην πάρεις, θα νιώσεις πως δεν είναι ο Καρκίνος που σε ρίχνει αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι που σε καταρακώνουν, θα θυμώσεις, θα αγαπήσεις όμως και θα νιώσεις εξάρτηση απο κάποιους, θα χάσεις ανθρώπους ενώ θα εδραιώσεις άλλους....και....κάποια στιγμή, εκεί που δεν το περιμένεις, όταν θα έχουν τελειώσει οι θεραπείες, κάποια στιγμή θα νιώσεις ότι αφήνεις τον πάτο και παίρνεις το δρόμο για την επιφάνεια της θάλασσας. Ανεβαίνοντας και ανοίγοντας τα μάτια, αψηφώντας την αλμύρα, θα δεις τις πρώτες ηλιακτίδες. Αυτές είναι που θα σε κάνουν να χτυπήσεις πιο γρήγορα τα πόδια σου, να κουνήσεις και τα χέρια και να βγεις στην επιφάνεια, να κοιτάξεις κατάματα τον ήλιο και να χαρείς ολόκληρο το τοπίο.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω! Στη ζωή μου έχω κατακτήσει πολλες κορυφές, και πριν την αρρώστια, το Sweet December έχει όμως μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, είναι το κρυφό μου καμάρι! Είναι μια απόδειξη πως η νέα γενιά έχει κάτι να πει, πως το ιντερνετ μας φέρνει πιο κοντά και μπορεί να απαλύνει τον πόνο μας. Ήταν μια ιδέα ολότελα δική μου, μια ιδεά που υλοποιήθηκε και άγγιξε πολλές καρδιές, μια ιδέα και ένα όνομα που έδωσε κουράγιο σε πολύ κόσμο και έκανε την Ελλάδα μια γειτονιά και τον κόσμο μια παρέα. Και να θυμάστε πως όσο σας βοήθησα εγώ(απο ότι λέτε), άλλο τόσο με βοηθήσατε και εσείς. Άλλωστε αυτή ήταν η ιδεα: να γράφω, να γράφω, να γράφω για να εξωτερικεύω τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς που με πνίγανε!

Θέλω να ξέρετε ότι ο κάθε ένας απο εσάς που άφησε σχόλιο έχει μια ξεχωριστή θέση σε τούτη την παρέα. Δεν είμαστε οι "καρκινοπαθείς", είμαστε άνθρωποι με οντότητα, άποψη και προσωπικότητα. Είμαστε όλοι μαζί, και ο καθένας ξεχωριστά ,νικητές στη μαχη του καρκίνου. Νικητές που στο πλευρό μας στάθηκαν και άτομα χωρίς κανένα πρόβλημα υγείας, απλά και μόνο γιατί τους άγγιξε το δικό μας! Πολλά "ευχαριστώ" και σε αυτούς! Βοηθάει πάντα η άποψη κάποιου που δεν βρίσκεται στη δίνη του προβλήματος! Όλοι μαζί, γίνατε οι συνοδοιπόροι μου, που πάντα με "ωθείτε" στο να γράφω, να γράφω και να μην τα παρατήσω!

ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΖΕΣΤΕΣ ΑΓΓΑΛΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!

11 σχόλια:

Ανθούλα είπε...

Στην παρτίδα της ζωής, μας έπεσε άσχημο χαρτί.Το καρκινάκι μας.
Ευτυχώς τα πράγματα πήγαν καλά για σένα , για μένα και για τις περισσότερες.Κάποιες,δυστυχώς, δεν στάθηκαν τόσο τυχερές....
Μέσα από τα γραφόμενα σου ,αισθάνθηκα πως δεν ήμουν μόνη στον αγώνα μου, πως δεν το περνώ μόνο εγώ και αυτό μου έδινε δύναμη.
Οι σκέψεις σου, τα συναισθήματα σου ,τις περισσσότερες φορές ήταν αυτά ακριβώς που ένοιωθα και εγώ.Και αυτό με ξελάφρωνε...
Σε ευχαριστώ που ήσουν συντροφιά μου κάποιες δύσκολες ώρες, σε ευχαριστώ που κάποιες φορές έγραψα και εγώ τα συναισθήματα μου νοιώθοντας πως τα λέω σε μια φίλη που μπορεί να με καταλάβει.
Από δω και πέρα , εύχομαι να πάνε όλα στην ζωή σου προς το καλύτερο και να αποκτήσεις ότι λαχταρά η ψυχούλα σου.
Πολλά φιλιά

Roadartist είπε...

Δεν νομίζω να είχα την δύναμη σου, πραγματικά σε θαυμάζω φίλη μου..
Θα ήθελα να σου δώσω μια αγκαλιά.. Σου αφήνω το πιο αληθινό μου φιλί και την αγαπη μου..
Εύχομαι ολόψυχα να είσαι δυνατή, γερή, υγιής, να συνεχίσεις έτσι.. και εδώ να μας γράφεις..
Σε φιλώ.. καλό απόγευμα, χρόνια πολλά + καλά στο Blog σου!!!

Ανώνυμος είπε...

Sweety,
επέτρεψέ μου και μένα με την σειρά μου να σου πω: Πού την βλέπεις την αισιοδοξία μου, τι βλέπετε όλοι εσείς οι άλλοι που δεν βλέπω εγώ....
Θα ήθελα να σου ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου, αυτές οι επέτειοι να είναι πολλές, πολλές, πολλές....μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Ακόμα από δω μέσα θέλω να πω ότι με βοήθησες ''τότε'' πολύ, ήσουν το μοναδικό ελληνόφωνο μπλογκ που επισκεπτόμουν καθημερινά για πολύ καιρό (τα άλλα ή δεν υπήρχαν ή τα ανακάλυψα αργότερα), οπότε στην περιπέτειά μου ''τότε'' μόνο εσένα είχα. Μετά απομακρύνθηκα λίγο, χωρίς να πάψω να σαγαπάω, η ζωή και οι καθημερινότητα μας απομάκρυνε λίγο.
Η σχέση μας ίσως πέρασε από κάποια κύματα, αλλά τολμώ να πω ότι άντεξε στον χρόνο και από την πλευρά μου θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να αντέξει για πολύ ακόμα. Είναι υπόσχεση, δεν είναι απειλή!
Τα λόγια σου σήμερα με άγγιξαν πιο πολύ από άλλες φορές, με άγγιξαν όπως τότε. Με άγγιξε ο ''πάτος'', με άγγιξε ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τελικά το τι περνάμε. Το τελευταίο με άγγιξε πολύ, καθώς με αντιπροσωπεύει ακόμα και αυτές τις μέρες τώρα, τώρα μετά από τόσο καιρό.Ίσως αυτό να φταίει και για την ''φάση'' που περνάω.
Αλήθεια, πού την είδες την αισιοδοξία μου; Δεν είσαι η μόνη, όλοι για αισιόδοξη με έχουν, εμένα που νιώθω την απαισιοδοξία να αναβλύζει...
Σε φιλώ και εύχομαι αμέτρητες επετείους με καλά νέα.
Ανθούλα γεια σου και από δω μέσα. Για την παρτίδα χαρτιά έχω διαβάσει κάτι που μάρεσε. Δεν το θυμάμαι ακριβώς, αλλά το νόημα είναι, αν η ζωή σου μοιράσει άσχημα χαρτιά από σένα εξαρτάται πώς θα τα παίξεις και τι θα κάνεις με αυτά.
Καλές γιορτές
sundy

Sweet December είπε...

για Ανθούλα

Άσχημο χαρτί δε λες τιποτα αλλά θα γυρίσει και για μας ;-)Σ'ευχαριστώ και γω για όλα!Και για τα mail που ανταλλάξαμε...Να σαι καλά και εσύ φιλενάδα!Και εσείς με βοηθήσατε πολύ!
φιλάκια πολλά!


για Roadartist

Να σαι καλά!Σ'ευχαριστώ και γω, πολύ, πολύ για όλα αλλά περισσότερο για το φιλί σου που είναι αληθινό (μα τι ωραία ατάκα!έχουμε ανάγκη απο αληθινά φιλιά!)Να γεύεσαι μόνο τα καλύτερα και να μου είσαι καλά!

για Sundy

Τι να σου πω Sundy, ότι ήσουν απο τις πρώτες αναγνώστριες; Ότι ποτέ δε σε έβγαλα απο το μυαλό μου και ας έδωσα λάθος εντύπωση...τα ξέρεις...Είσαι ευχάριστο άτομο για παρέα, σίγουρα αυτό είναι κάτι που παραπέμπει σε αισιοδοξία(κάπως έτσι το εξηγώ.
ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ;-)Εμείς και η ψυχούλα μας, ξέρουμε απο ποιο βαθύ πηγάδι βγήκαμε μούσκεμα αλλά στεγνώσαμε.Εμείς ξέρουμε πόσα βράδια μας πλάκωσε το ταβάνι, πόσο μόνες νιώσαμε!
ΝΑΙ ΡΕ ΓΜΤ!Δε θα κανουμε σε κανέναν τη χάρη!ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΕΣ,ΓΙΑ ΟΣΟ,ΓΙΑ ΤΟΣΟ!

φιλάκια! Να μας πάνε όλα SUPER!

Truthseeker.Vasiliki είπε...

Πολλές θερμές ευχές, κι από μένα, να τα εκατοστήσετε εσύ και το blog σου!
Είναι γνωστό ότι η ζωή είναι ένας κύκλος.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο για κανέναν.
Ανά πάσα στιγμή ο καθένας μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσει μια τέτοια δύσκολη κατάσταση.
Αν είναι τυχερός και γίνει έγκαιρη διάγνωση μέσω προληπτικών εξετάσεων, θα υποστεί βέβαια την οδύνη της χειρουργικής επέμβασης και την ταλαιπωρία με τις άσχημες παρενέργειες των χμθ, αλλά θα το νικήσει το θηρίο! Θα βγει νικητής από αυτό τον πόλεμο με μικρές απώλειες, όπως εσύ αγαπητή sweet december και όπως τόσες άλλες αναγνώστριες φίλες.
Στο περιβάλλον μου, το παλεύει η αδελφή μου και γνωρίζω πολύ καλά την κατάσταση.
Έτσι είναι η ζωή.
Μας δίνει δυσκολίες για να γίνουμε πιο δυνατοί.
Μας δίνει προβλήματα για να γίνουμε πιο σοφοί.

Πολλές αγκαλιές και πολλά φιλιά!
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλα!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
με ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ!

me είπε...

Xρόνια πολλά πολλά στο μπλογκ σου, φυσικά και σε σένα χρόνια πολλά πολλά να ζήσεις και να ευτυχείς.
Να πω κι εγώ με τη σειρά μου, ότι βοηθήθηκα από αυτά που διάβασα στο μπλογκ σου. Ήταν όπως ένιωθα κι εγώ. Άλλοτε με παρηγορούσε, άλλοτε με ενίσχυε, άλλοτε μου κρατούσε συντροφιά... Πολύ σημαντική η προσφορά σου, να είσαι καλά και να σου δίνει ο Θεός χίλια καλά, ΥΓΕΙΑ και χαρά!!
πολλά φιλιά, καλή μου φίλη και μια ζεστή αγκαλιά για τα γενέθλιά σου

Sweet December είπε...

για Β.

Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ!Αχ...ενός η ευχή να πιάσει απο όλους εσάς που μου εύχεστε και μια χαρά θα είμαι!Πήρα μεγάλη δύναμη και γω απο εσάς, απο το ενδιαφέρον σας, τα σχόλιά σας, τη δύναμη, την ενέργειά σας!Να σαι καλά, δυνατή και ορεξάτη για τη ζωή πάντα!

φιλιά πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Είμαι σίγουρη πως θα είσαι το παράδειγμα για πολλές νέες κοπέλες που στην πιο ανέμελη φάση της ζωής τους, αντιμετωπίζουν την πιο απειλητική ασθένεια. Είμαι σίγουρη όμως ότι για πολλά χρόνια θα εκφράζεσαι είτε μέσα από εδώ είτε μέσα από άλλους δρόμους ,γιατί για σένα αυτό ήταν η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Έδωσες και πήρες πολλά. Αλλά και εμείς πήραμε πολλά από εσένα και πρώτα από όλα ότι είδαμε από κοντά πως βλέπει και πως κρίνει ένας ασθενής τι του λέμε και πως πρέπει να το λέμε για να τον βοηθήσουμε να προχωρήσει και όχι να τον καθιλώσουμε . Με πολύ αγάπη ,η 'γιατρός' σου

Sweet December είπε...

για τη γιατρό μου

σ'ευχαριστώ γιατρέ μου για τα τόσο όμορφα λόγια.Χαίρομαι πολύ που γνωριστήκαμε...!Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες,όσα πήρα (γιατί ήταν πολλά) άλλα τόσα να έδωσα!Φιλάκια!

Unknown είπε...

ΘΑ ΠΩ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΛΟΓΙΑ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ ΣΟΦΗΣ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΑΝ ΤΟΤΕ ΣΤΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΕΠΕΤΕΙΟΥ,ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΦΤΩ,ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΙΣΙΟΔΟΞΩ ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ.
ΘΥΜΑΣΑΙ???.....
«Τα κατάφερες κορίτσι μου» θα πεις εσύ η ίδια στον εαυτό σου και θα είναι το μεγαλύτερο βραβείο που πήρες ποτέ.
ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΩ ΟΤΙ ΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΕΑΚΙ ΜΟΥ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΗΣΟΥΝ Η ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΟΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΑΝ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ.ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΠΩΣ ΚΑΜΙΑ ΜΑΣ.
ΜΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ ΑΚΟΜΑ.
ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ''ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ'' ΜΟΝΟ ΟΠΟΙΟΣ ΤΙΣ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΝΙΩΣΕΙ .ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΟΜΩΣ ΒΓΗΚΑΜΕΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΠΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ.
ΦΙΛΙΑ Κ2

Sweet December είπε...

για Katerina

Με κάνεις και κοκκινίζω, τόσο που λες πως σε βοήθησα!και εσύ ήσουν μεγάλη βοήθεια, όπως όλες που άφησαν ένα σχόλιο στο πέρασμά τους!

Να είμαστε καλά, πολλές πολλές ευχές για άπειρες καλύτερες ημέρες!
φιλάκια πολλάααα!