εγώ βέβαια που παρακολουθώ τη σειρά αυτή στο mega απο τον Ιούλιο δίχως να χάσω επεισόδιο φρόντισα και είδα το τελευταίο σήμερα το απόγευμα, πριν παιχτεί το βράδυ (το παρακολούθησα free/online απο ένα αμερικάνικο site).
Δυο-τρεις ατάκες μου έκαναν εντύπωση στο τελευταίο επεισόδιο (φυσικά πρόκειται για σίριαλ και κάθε φαντασία χωράει στην ιστορία). Όταν η πρωταγωνίστρια Cathy ρωτάει κάποιον ιερέα των μουσουλμάνων, "μα γιατί να υποφέρω αν πρόκειται να πεθάνω, ας πέθαινα δίχως να υποφέρω". Ο "ιερέας" απανταέι "μα αυτό που περνάς δεν γίνεται μόνο για εσένα, γίνεται και για τους άλλους γύρω σου. Τόσο καιρό δεν είδες κάποια αλλαγή προς το καλύτερο όσων σε περιτριγυρίζουν;" Αυτό με έβαλε σε σκέψεις και πολύ θα ήθελα να μου πείτε κι εσείς που διαβάζετε και περάσατε τα ίδια ή κάτι παρόμοιο. Τι αλλαγή είδατε στους άλλους; Έγιναν πιο σοφοί ως προς τη ζωή; Παραμέρισαν τα μικρά και κοιτάζουν το μεγαλείο της ύπαρξης; Πως σας συμπεριφέρθηκαν και σας συμπεριφέρονται; Έγιναν πιο περιποιητικοί; Σας αγάπησαν και γιατί σας "πόνεσαν"; Σας ξεχώρισαν απο τη μάζα ως κάτι ιδιαίτερο; Μετατράπηκαν σε καλούς ακροατές;
Τι απο όλα τους συνέβει;;; Ή τελικά έζησαν την περιπέτειά μας απο κοντά αλλά δεν τους άγγιξε, δεν άλλαξαν ούτε προς εμάς μα ούτε και προς τους ίδιους;;; Τι λοιπόν;;;
περιμένω να μου πείτε....σίγουρα πάντως κάποιο μνμ τους μεταφέραμε όλο αυτό τον καιρό. Αν δεν το πιάσανε, αυτοί χάσανε. Γιατί ακόμη κι αυτή η δίψα για ζωή δεν βρίσκεται εύκολα δίπλα τους
Τι απο όλα τους συνέβει;;; Ή τελικά έζησαν την περιπέτειά μας απο κοντά αλλά δεν τους άγγιξε, δεν άλλαξαν ούτε προς εμάς μα ούτε και προς τους ίδιους;;; Τι λοιπόν;;;
περιμένω να μου πείτε....σίγουρα πάντως κάποιο μνμ τους μεταφέραμε όλο αυτό τον καιρό. Αν δεν το πιάσανε, αυτοί χάσανε. Γιατί ακόμη κι αυτή η δίψα για ζωή δεν βρίσκεται εύκολα δίπλα τους
 |
| η πρωταγωνίστρια "Cathy"/ Laura Linney |
3 σχόλια:
Mirsini
Διαβαζω με μεγαλο ενδιαφερον το blog σου.Πριν δυο χρονια περασα κι εγω την ιδια περιπετεια.Δοξα το θεο μεχρι στιγμης ειμαι οπως γραφεις κι εσυ cancer free.Toτε υπηρχαν αρκετες φιλες μου που ενδιαφερθηκαν για την ασθενεια μου...και ξερεις τελικα γιατι?γιατι ηθελαν να αποδειξουν στον εαυτο σου οτι εχουν ανθρωπια μεσα τους και νοιαζονται για τους γυρω τους....τωρα μου γυρνανε την πλατη λεγοντας μου κι εμεις εχουμε τα δικα μας προβληματα....φυσικα τα δικα τους δεν εχουν καμια σχεση με την υγεια.τοτε ετρεμαν να μην τους συμβει το ιδιο...τωρα δε φοβουνται και γινονται απανθρωποι.ποσο γρηγορα ξεχνουν...και νευριαζουν που εγω ακομη θυμαμαι το τι εχω περασει.φυσικα αυτες ηταν μονο θεατες στο δικο μου εργο ...τον πρωταγωνιστικο ρολο επαιζα εγώ.τελικα εχει μεγαλη διαφορα ο θεατης απο τον ηθοποιο....ο δευτερος κουραζεται,ενω ο πρωτος μονο αν θελει βλεπει το εργο ξεκουραστα...
Υπαρχουν διαφορες συμπεριφορες!Σιγουρα μια κατηγορια ειναι αυτη που αναφερει η Μυρσινη, οι ανθρωποι που θελουν να αποδειξουν στον εαυτο τους οτι ειναι ανθρωποι,δειχνοντας το ενδιαφερον τους (το πιανεις στον αερα αυτο!)αλλα συνεχιζοντας τη δικη τους ζωη,ιδια κι απαραλλαχτα!
Υπαρχουν αυτοι που ρωτουν λεπτομερειες και παρηγορουν,βρισκοντας μια οαση για τα δικα τους προβληματα, στη μεγαλυτερη δικη σου ταλαιπωρια.Νομιζω οτι μονο ενας παθων μπορει ειλικρινα να σε καταλαβει.Ολοι οι αλλοι αγγιζουν το προβλημα επιδερμικα !Εκτος φυσικα απο τη στενη σου οικογενεια!!Εχω καταληξει οτι ο καθενας τραβα μονος του, το σταυρο του μαρτυριου,γιαυτο προτιμησα να μη το ανακοινωσω παρα μονο μονο σαυτους,που θα μπορουσαν να μου σταθουν χρησιμοι στη περιπετεια μου.Ελπιζω να το καταφερω μεχρι τελους! Αφροδιτη
για Αφροδίτη
θα συμφωνήσω πως όντως ένας παθών μπορεί πραγματικά να σε καταλάβει.Ουτε οι γονείς σου μπορούνα να καταλάβουν το μέγεθος όσων πέρασες. Μερικές φορές μου λείπει πραγματικά μια φίλη παθούσα. Θα ήθελα να έχω κάποια και να βρισκόμαστε και να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας. Σίγουρα θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για πράγματα που μας αφορούν :-)
φιλιά....! η ζωή είναι αυτό που έχουμε...όμως... ;-)
Δημοσίευση σχολίου