Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Καλημέρα με με καφέ+σκέψεις!!!

Όπως κάθε Κυριακή, έτσι και σήμερα, πρωινός καφές στο σπίτι συντροφιά με το Laptop. Σκέφτηκα μέρα που είναι πως αξίζει να γράψω 2-3 γραμμές (πάντα γράφω παραπάνω βέβαια...) για όλους εσάς που απλά θα βαρεθείτε να ψηφίσετε, ή θα ψηφίσετε και θα ανοίξετε τον Η/Υ και θα χαζεύετε όλη μέρα στη συνέχεια. Η κούπα είναι χαρακτηριστική, είναι απο το μουσείο της Ακρόπολης. Θυμίζει άλλες εποχές, μακρινές πια, που τα πήγαινε-έλα στην πρωτεύουσα ήταν συχνότερα απο οσο είναι τώρα.
Αύριο φεύγω για Αθήνα, πάω να με δει ο πλαστικός μου, να μου πει τελικά τι θα γίνει με τις θηλές. Το "τελικά" είναι πολύ σχετικό βέβαια, γιατί απο το Σεπτέμβρη βρισκόμαστε αλλά δεν βλέπω κάτι να αλλάζει. Το δέρμα δεν είναι ακόμη έτοιμο...οπότε περιμένω να "γίνει". 

Κάθε μέρα που περνά, γενικά ανακαλύπτω κάτι για τον εαυτό μου...τις περισσότερες φορές, σχετικό με τον καρκίνο...Αυτές τις μέρες κατάλαβα πόσο ανασφαλής είμαι...Δεν ήμουν πάντα έτσι, αλλά ο Καρκίνος, μέσα σε όλα τα άλλα, μου "σέρβιρε" και αυτό. Θέλω να επιβεβαιώνομαι σε σχέση με κάποιους ανθρώπους που θεωρώ σημαντικούς στη ζωή μου. Θέλω να τους δείχνω πόσο σημαντικοί είναι για εμένα, και περιμένω να δείξουν και αυτοί πόσο σημαντική είμαι γι αυτούς. Κουσούρι είναι αυτό, το ξέρω. Προσπαθώ να μην το έχω σε μεγάλο βαθμό, μα, γίνεται αυτο;;;

Θέλω  να νιώθω πως είμαι περιζήτητη για κάποιους, πως είμαι η παρέα που θα ήθελαν δίπλα τους σε μια έξοδο και ας έχουν και άλλους μαζί. Αυτό γινόταν χρόνια τώρα, και δεν θέλω να αλλάξει. Ο καρκίνος σε κάνει ανασφαλή, δεν ξέρω πως και τι. Να ναι απο το μεγάλο σοκ πως όλα έχουν έρθει τα "πάνω-κάτω" στη ζωή σου και εσύ δεν θες να χάσεις τους δικούς σου ανθρώπους; Μπορεί! Αυτό βέβαια νομίζω πως είναι κουραστικό για τους άλλους. Είναι πολλοί οσοι δεν το καταλαβαίνουν, γιατί θεωρούν πως κάποιες σχέσεις είναι δεδομένες οπότε "μην κάνεις σαν μωρό".  Όπως επίσης είπε η alex, είμαστε 30 αλλά έχουμε στοιχεία των 15 και άντε να βρεις εσύ τώρα κοπέλες με αυτό το προφίλ. Δύσκολα...Κάπως έτσι πάει...

Τελος πάντων, ας δω τα θετικά. Ξεπέρασα τις φοβίες μου και πήγα τελικά στον γυναικολόγο ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!! Και αυτό, το ότι ξεπέρασα τις φοβίες μου, το πέτυχα γιατί "ξεγέλασα" τον εαυτό μου πως πάω να δω τις φίλες μου απο το νησί που ήρθαν για τις εκλογές, και δε βαριέσαι, θα πάω και στον γιατρό. Η "Κ" ήρθε, παρόλο που είχε πυρετό και είχε μόλις προσγειωθεί απο το νησί!!!Απο το αεροδρόμιο δλδ κατευθείαν να ανταμώσουμε! Την κοιτούσα και είχα γουρλώσει τα μάτια μου!!!Το έκανε για μένα!!!Με ξέρει ένα χρόνο, και άφησε την αδυναμία της στην άκρη, ξέχασε όσο γινόταν, το συνάχι της, και ήρθε και δεν δεχόταν με τίποτα να φύγει μετά τον καφέ, ήθελε να μείνει και στον γιατρό, ως το τέλος! Δεν το πίστευα πως έβαλε τόσο τον εαυτό της στην άκρη για να έρθει μαζί μου στον γιατρό, με τόση κούραση και αυπνία! Με συγκίνησε πολύ. Είδα πως μικρές κινήσεις που είναι στο χέρι των ανθρώπων και μπορούν αν θέλουν να τις κάνουν, γεμίζουν άμεσα με χρώμα και συναισθήματα την ψυχή μας!
 Σε ευχαριστώ "Κ" αν διαβάζεις, γιατί με έκανες να αισθανθώ τόσο σημαντική, με κάτι πολύ απλό! Αισθάνθηκα πως θέλεις να με δεις και ας είσαι αρρωστούλα, πως θέλεις να ρθεις στο γιατρό γιατί δεν θέλεις να έχω άγχος! Και η "Ν", φίλη απ το νησί και αυτή, ήρθε. Ανταμώσαμε νωρίς και περάσαμε ώρες μαζί, όπως περσι. Τίποτα δεν μας πίεζε χρονικά, είπαμε χίλια-δυο νέα με την άνεσή μας, γελάσαμε, πήγαμε για φαγητό, θυμηθήκαμε τα παλιά, μιλήσαμε για το μέλλον και η ώρα πέρασε και μας βρήκε η "Κ" στον καφέ, και ο χρόνος κυλούσε δίχως να σκέφτομαι τον γιατρό. Και πήγαμε, και γελάσαμε και εκεί, και οι τρείς, και κάναμε φασαρία στην αίθουσα αναμονής, και μου πήρανε όλο το άγχος. Όταν φύγαμε έκανα τα κομπλιμάν και στη"Κ" και στη "Ν" πως χάρη σε αυτές δεν αγχώθηκα και πως έχουν"θετική αύρα"! Η "Ν" μου είπε "μακάρι η θετική μου αύρα να βοηθήσει και να μην πάθεις τίποτα κακό ποτέ".  

Τέλος καλό λοιπόν (του μικρού αυτού κύκλου). Εξακολουθώ και πιστεύω στους ανθρώπους, έχουν το κλειδί για πολλά. Μακάρι όλοι να έδιναν λίγο απο τον χρόνο τους, τζάμπα είναι αλλά είναι πανέμορφο και κολακευτικό! θα είχαμε έναν καλύτερο κόσμο!

φιλια πολλά σε όλους! 

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου καλό μου. Πολύ χάρηκα που όλα πήγαν καλά με τις εξετάσεις σου. Είδες? Μην ανησυχείς για τίποτα.
Sweet December μου θα μπορούσα να ρωτήσω κάτι που μπορώ να πω πως με βασανίζει εδώ και καιρό? Πιστεύεις εσύ και όλες οι υπόλοιπες κοπέλες που σε διαβάζουν πως υπάρχει έρωτας μετά τη μαστεκτομή? Ζωή το ξέρουμε πολύ καλά πως υπάρχει. Με το θέμα έρωτας…τι γίνεται? Υπάρχουν άντρες εκεί έξω που να μην τους ενδιαφέρει το στήθος μιας γυναίκας, αλλά ο εσωτερικός της κόσμος? Ξέρω για γυναίκες που είχαν και έχουν ακόμα τους συντρόφους τους μετά από τη μαστεκτομή, κοπέλες που μετά τη μαστεκτομή της παράτησαν (η περίπτωσή μου). Κοπέλες μετά από μαστεκτομή που γνώρισαν τον σύντροφό τους δεν έχω γνωρίσει και αυτό με τρομάζει. Θα μείνουμε μόνες, ταΐζοντας γάτες??? Συγγνώμη που παίρνω το θάρρος και το ρωτάω αυτό από το blog σου, αλλά είστε οι μόνες «φίλες» που μπορούν να με καταλάβουν.
Σιροπιαστή

Sweet December είπε...

για Σιροπιαστή

"Θα μείνουμε μόνες, ταΐζοντας γάτες?" χαχα! και οι γάτες του Θεού είναι και μια χαρά συντροφιά..!Πλάκα κάνω...!Κοίτα,εγώ πρησμένη απο τα φάρμακα, με τη μαστεκτομή ακόμη είχα μια χαρά σουξέ!δεν το άφησα να εξελιχθεί σε σχέση, δεν ήμουν σε φάση, αλλά οι 2 άνδρες έδειχναν πως δεν ενοχλούνται με το ότι δεν αποκάλυπτα το στήθος μου σε προσωπικές στιγμές, όμως τι να σου πω...δεν έμεινα με κανέναν τους καιρό πολύ για να ξέρω. Κοίτα,κάτι κλισέ είναι σίγουρα πως ναι, υπάρχουν και άνδρες που δεν σκάνε μόνο για το στήθος μιας κοπέλας αλλά ψάχνουν κ το κάτι παραπάνω. ΜΟυ το λένε πολλοί, γελούσα παλιά αλλά πλέον το λέω και μόνη μου. Γιατί να μην πιστεύω στο ότι υπάρχουν άνδρες που δεν θα κολλήσουν εκεί;Ναι, το πιστεύω, δλδ θες να μου πεις πως αν γνωρίσεις κάποιον μέσα στη δουλειά, ή μέσω παρέας και ξεκινήσετε την σχεδόν καθημερινή συναναστροφή, και σε ερωτευτεί,θα κάνει πίσω απο αυτό;Δεν νομίζω, εμένα αυτό που με προβληματίζει πιο πολύ πραγματικά, είναι το θέμα της ανακοίνωσης του "Καρκίνου" όχι το θέμα εμφάνισης! πραγματικά όμως! το στήθος θα φτιάξει με τον καιρό, η σιλικόνη θα κάτσει, οκ, όταν κάποιος το δει, δεν θα πετάξει απο τη χαρά του, το σοκ αρχικά θα είναι μεγάλο αλλά μετά,όταν ηρεμήσουν τα πενύματα, δεν θα έχουν αλλάξει πολλά, σου λέω, ας ήταν οι ουλές αυτές απο "τράκα" ας πουμε και δεν θα με ένοιαζε! ΟΚ ζούμε στην εποχή της εμφάνισης αλλά είτε με καρκίνο είτε όχι, θα ήθελες να έχεις έναν ανεγκέφαλο σύντροφο;Εγώ πάντως θα προτιμούσα τις γάτες!Άρα, αυτό που έψαχνες πριν, αυτό ψάχνεις και τώρα!έναν τύπο πιο βαθυ-στόχαστο, ε, αυτός θα αντιδράσει καλύτερα, να είσαι σίγουρη! φιλάκια πολλά και να κάνεις (πιο) θετικές σκέψεις!ΟΛΑ ΤΑ ΑΞΙΖΟΥΜΕ!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένη φίλη!!! είναι προίκα μας το αίσθημα της ανασφάλειας πια... αυτό λέω εγώ.
....αποφεύγω κ εγω εδω κ καιρο να πάω στον γυναικολόγο γιατί κάτι φοβάμαι..τι?? δεν ξερω..απλά κατι με τρομαζει!! αρνουμαι δεν θλεω να παω γιατι φοβαμαι μήπως βρεθεί κάτι...
Οι φοβιες δεν ξεπερνιουνται ευκολα πια.
Χαίρομαι που ειναι ολα καλα!! Σε φιλω !! Εισαι στο μυαλο μου κ στη καρδια μου <3
k2