ΓΥΡΙΣΑ την Κυριακή

με χίλιες-δυο εικόνες στο μυαλό...Ήταν κάπως δύσκολη απο άποψη κούρασης η Δευτέρα στη δουλειά αλλά χαλάλι, τελικά η σωματική κούραση χάνεται όταν η ψυχή είναι γεμάτη. Σε όλο το ταξίδι σας σκεφτόμουν...έβλεπα εικόνες, χάζευα τα κύματα, τον ήλιο, τους γλάρους...καθώς ένιωθα το απαλό νησιώτικο αεράκι έπλαθα ιστορίες ταιριάζοντας λέξεις, επαναλάμβανα μέσα μου φράσεις για να τις θυμάμαι, για να τις έχω μέσα μου όταν γυρίσω και να σας τις χαρίσω...Ήταν όμορφο το Σ/Κ, είχε μια γλύκα, εκείνη των αναμνήσεων που έχουν πολύ καλά φωλιάσει μέσα μου, γεύση γνωστή, άρωμα καλά βαλμένο στην ψυχή, απο εκείνα που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ. Για μια ακόμη φορά άνοιξα την ψυχή μου στον ήλιο, πέρασαν απο μπροστά μου με ταχύτητα φλας οι όμορφες στιγμές που γράψαμε με την παρέα μου εκεί...χαμογέλασα, και στους φίλους, και στον εαυτό μου μα και στον τόπο...Ναι, η ζωή ήταν γενναιόδωρη και εγώ το έχω αναγνωρίσει το δώρο της...μετά απο μια περίοδο σκοτεινή, με έβγαλε στο φως...εκείνη η γωνίτσα στο Βόρειο Αιγαίο θα μένει για πάντα στην καρδιά μου, ως το πρώτο καταφύγιό μου μετά την αρρώστια, ως ο τόπος που με την ομορφιά του σβήνει όλα μου τα προβλήματα, μου παίρνει τις μαύρες σκέψεις, το βάρος των χρόνων και με κάνει παιδί, παιδί μικρό, υγειές, έτοιμο να τρέξει, ένα παιδί που δεν φοβάται, γιατί δεν έχει ποτέ του δει τίποτα άσχημο!

Σας χαρίζω τις φωτο!



















ο ήλιος ήταν πάντα εκεί

to be continued...