Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

ο καιρός πέρασε και περνά

πολλές φορές σκέφτομαι διάφορα και θέλω να σας τα γράψω, αλλά να, οι μέρες περνούν τόσο γρήγορα...! καταλαβαίνω πως έχει περάσει πολύς καιρός όταν μπαίνω στο μπλογκ και έχω γράψει για τελευταία φορά τον προηγούμενο μήνα. Ίσως βέβαια αυτό να είναι καλό, ίσως το ότι δεν γράφω συχνά να σημαίνει πως δεν με πιέζει κάτι ψυχολογικά για να το εκφράσω απο τουτο δω το βήμα. Όμως πάντα σας σκέφτομαι, και πάντα σκέφτομαι πως πρέπει-με την καλή έννοια-να γράφω που και που για όλους εσάς που περιμένετε νεά μου! Δεν θέλω να χαθούμε! όχι, με τίποτα! Γι αυτό και συνεχίζω το μπλογκ κι ας έχει βγει απο την καθημερινότητά μου η λέξη καρκίνος! Δεν αφήνω αυτή τη γωνιά, μα ούτε κι εσάς που γίναμε ένα τόσα χρόνια!
 ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!! 


εκεί που ήρθε το καλοκαίρι, εκεί και μας έφυγε αλλά που θα πάει;;;; το καλοκαίρι πάντα έρχεται για να μείνει, έστω και για λίγους μήνες! Αυτό που έκανα τις τελευταίες μέρες, το πιο ωραίο, ήταν να πάω στο βουνό, κάπου που είχα να πάω απο το 2007. Ήταν μια μοναδική εμπειρία, πάλι απο την αρχή, το πράσινο της φύσης (μου είχε λείψει πολύ). Η ομορφιά του βουνού, τα δέντρα αλλά και το νερό. Πήγα ξανά εκεί, με τόσες αναμνήσεις παο εύκολους καιρούς αλλά και με τόση πείρα πια στις πλάτες μου, πείρα της ζωής. Ήταν περίεργο αλλά ναι, δεν με πείραξε που ξανα γύρισα εκεί, σε ένα γνώριμο μέρος αλλά τόσο αλλαγμένη. Δεν με πείραξε καθόλου και ξαφνιάστηκα ευχάριστα! "ΌΛΑ ΚΑΛΑ" σκέφτηκα, αφού πέρασαν τόσα χρόνια απο εκείνο το ένδοξο καλοκαίρι με τον όγκο στο στήθος, ΟΛΑ ΚΑΛΑ που ξανα είμαι εδώ δίχως τον όγκο και γερή! Αυτός ο μικρός παράδεισος μου θύμισε μοναδικές στιγμές με την τότε παρέα μου αλλά δε θέλω να είμαι αχάριστη 2007-2014 κι ακόμη μπορώ να επισκεφτώ αυτό το όμορφο μέρος. Ευτυχώς η ζωή έφερε τα άσχημα αλλά έφερε και τα καλά της μαζί :-) πάλι καλά λοιπόν να λέμε! Σας χαρίζω τη φωτό!



Αυτές τις μέρες γράφω μια ιδέα για ντοκιμαντέρ, τη ζωή μου με τον καρκίνο αλλά και μετά τον καρκίνο, τη δημιουργία αυτού του μπλογκ κτλπ. Θα ενδιαφέρει λέτε το κοινό να δει κάτι τέτοιο στη μεγάλη οθόνη;;; Εγώ θα έλεγα, γιατί όχι;;; φιλιά!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά και θα τον ενδιέφερε!!! Υπό μία βασική προυπόθεση όμως: Να μην ξεφύγει σε εύκολους μελοδραματισμούς. Αλλά δεδομένου ότι μέσα από το blog σου προβαλλόταν μία αξιοπρεπής, αισιόδοξη στάση ζωής αλλά και ένας μεγάλος έρωτας για την ζωή έτσι και στο ντοκιμαντέρ θεωρώ ότι αυτά θα κυριαρχήσουν! Το κυριότερο όμως για μένα είναι να φανεί ότι ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας για ν’αλλάξουν οι αντιλήψεις που έχουμε για την ασθένεια αυτή που ούτε το όνομά της δεν τολμάμε να πούμε. Και ο αγώνας αυτός θα δοθεί μόνο από ανθρώπους που κατάφεραν να τον νικήσουν γιατί μόνο αυτοί μπορούν να πείσουν. Καλές δημιουργίες και καλό μήνα και σε σένα!!!
ΗλιόΛουστο Νησί