Κοντό μαλλί γιατί ΕΤΣΙ!

τη Μεγάλη Δευτέρα άφησα στο κομμωτήριο τόσα κι άλλα τόσα μαλλιά! Και ναι! Εκοψα τα μαλλιά μου πολύ κοντά, αγορέ μακρύ, πρώτη φορά στη ζωή μου απο ΕΠΙΛΟΓΗ!

Τον Ιούνιο του 2008 λόγω των θεραπειών (που μόλις είχαν τελειώσει) τα είχα κόψει κοντά τα μαλλιά μου για να έρθουν στα ίσια τους. Είχα χρησιμοποιήσει "κάσκα" ή αλλιώς σύστημα ψυχρής θεραπείας στο κεφάλι.Τα είχα καρέ στις θεραπείες αλλά έτσι κι αλλιώς παρόλη την κάσκα, είχα χάσει αρκετό μαλλί. Δεν είχα "φαλάκρα" αλλά είχε αραιώσει αρκετά γιατί εγώ μια ζωή είχαι πολύ πυκνό μαλλί. Το αγορέ λοιπόν που ακολούθησε τις θεραπείες ήταν ότι έπρεπε. Χρόνια μετά, φέτος, Πάσχα 2014 και αφού απο καιρό το σκεφτόμουν πως θα το κάνω, άφησα το μακρύ (πέρα κι απο τους ώμους) μαλλί για ένα πιο ανέμελο κοντό μαλλί, όλο στυλ και χάρη!!!!!!!!
Μου άρεσε που φέτος ήταν η επιλογή μου για αλλαγή λουκ! Μου άρεσε και η αλλαγή! Πάμε για άλλα γενικώς!
Φιλιά πολλά!

Βροχούλα!

Σήμερα περπάτησα και έτρεξα στην βροχή. 

Όταν οι στάλες άρχισαν να πυκνώνουν δεν άφησα τον δρόμο και μόνο αφού βράχηκαν τα μαλλιά μου έβαλα την κουκούλα!

Όταν έκανα χμθ πριν 7 χρόνια η μητέρα μου φοβόταν πολύ για να μην κρυώσω κι εγώ σαν μικρό παιδί, με την υποψία της βροχής έτρεχα στο σπίτι! Λαχταρούσα τη στιγμή που δεν θα με πίεζε τίποτα και θα μπορούσα να βγώ μια βόλτα στη βροχή δίχως ομπρέλα. Είναι πολύ απελευθερωτικό να νιώθεις τα ουράνια νερά να πέφτουν επάνω σου. Είναι όμορφο η βροχή να ξεπλένει το πρόσωπό σου.

Σήμερα

έτσι ξαφνικά μας άφησε η γιαγιά μου. Απο τότε που τελείωσα τις θεραπείες, το 2008 είχε πάθει κάποια μικρά εγκεφαλικά αλλά ήταν στο πόδι. Μεγάλη Πέμπτη έκανε λοιπόν την έξοδό της προς τον ουρανό, για πάντα.Ξημερώματα η καρδιά της έπαψε να χτυπά και την ίδια μέρα σήμερα, έγινε η κηδεία της. Την αφήσαμε στους πρόποδες ενός βουνού που ακόμα κρατάει το χιόνι του, εκεί, ήρεμα και ήσυχα.

Σκέφτηκα αν με ρωτήσει κανείς "τι θυμάσαι απο τη γιαγιά σου, πες μας κάτι χαρακτηριστικό" αυτό που θα απαντούσα θα ήταν μια φράση "ήταν μια δεύτερη μάνα". Όλα τα εγγόνια μας μάζευε να μας ταίσει, μας αγαπούσε πολύ, μας έδινε χαρτζιλίκι. Δεν περίμενα πως η απώλειά της θα με έθλιβε τόσο πολύ, μετά απο όσα έχω περάσει στη ζωή μου (η γιαγιά ήταν 81 ετών). Κι όμως! Η απώλεια ενός τόσο δικού σου ανθρώπου σε πονάει πάντα ανεξάρτητα απο την ηλικία τους. Πραγματικά θα μου λείψει πάρα πολύ! Μέναμε στην ίδια οικοδομή, 10 σκάλες μας χώριζαν. Τα τελευταία 3 χρόνια είχαμε εξολοκλήρου την φροντίδα της. Πρωινό-μεσημεριανό-βραδινό μαζί. Η όψη της στο τέλος ήταν πολύ γαλήνια, μακάρι η ψυχή της να έφτασε στον παράδεισο. Ήταν ένας καλός άνρθωπος. Καλό Παράδεισο γιαγιά, σίγουρα θα μας προσέχεις κι απο εκεί ψηλά!

Χρόνια τώρα πιστεύω πως στη ζωή υπάρχουν τόσες συμπτώσεις όσες εμείς βλέπουμε! Όταν πέθανε ο παππούς μου το 2008 (ο σύζυγος της γιαγιάκας που έφυγε σήμερα) είχα μόλις πριν 2 μέρες τελειώσει τις χημειοθεραπείες μου. Πρώτη Απριλίου τελείωσα τις χμθ και στις τρείς έφυγε ο παππούς λες και με περίμενε να τελειώσω και να φύγει ήσυχος. Η γιαγιά μου έφυγε το 2014 τον Απρίλιο, ένα μήνα αφού έβγαλα την κύστη και τις ωοθήκες, ένα μήνα αφού ανάρρωσα και με είδε και πάλι να ανεβοκατεβαίνω σκάλες και να παίρνω το ποδηλατάκι μου και πάλι για έξω...! Ίσως και να είναι σύμπτωση, ίσως και οι ψυχές να ξέρουν πότε "πρέπει", πότε είναι η σωστή ώρα να φύγουν για να μην επιβαρύνουν κι άλλο μια κατάσταστη, ίσως, ίσως!

Θα μου λείψεις ρε γιαγιά! Το σπίτι επάνω άδειασε και δεν θα ξανα ακούσω τα βήματά σου στον επάνω όροφο.

Οι άνθρωποι είναι στιγμές, μυρωδιές και ήχοι!

Λάτρης του καλοκαιριού, απο τότε, απο ΠΑΝΤΑ!

Απο τα πιο όμορφα τραγούδια του Αυγούστου που πάντα με γυρίζουν σε ένα καλοκαίρι

Καλό βράδυ!

"ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΧΑΣΕΣ"

Πρώτο βράδυ έξω!

Απόψε βγήκα πρώτη φορά έξω, νύχτα, μετά την ανάρρωσή μου! Απο τις 15 Μαρτίου είχα να βγω για ποτό! Και για έναν τοξότη σαν κι εμένα...είναι πολύς ο καιρός! 

Ωραία πέρασα! Είδα κόσμο που είχα καιρό να δω, έβαλα "τα καλά μου" και είχε απεριόριστη όρεξη για όλα. Για το καλό κρασί, για την παρέα, για ξενύχτι!

Τη Δευτέρα επιστρέφω στη δουλειά! Η αλήθεια είναι πως τις χρειαζόμουν αυτές τις μέρες. Σίγουρα ήθελα τον χρόνο μου, οι τομές με "τραβούσαν" στην αρχή αρκετά, και ένιωθα την κοιλιά μου "βαριά". Δεν ήταν πόνος απο μέσα ακριβώς, ήταν κάτι σαν βάρος!

Απόψε σκέφτηκα πως τέλος καλό, όλα καλά! Να μαι πάλι μέσα στο φόρεμά μου και τα  τακούνια μου! (όχι δεν ντύνομαι έτσι καθημερινά, μόνο έξω! χεχε) Τελευταία φορά στις 15/3 που έπινα μια μπύρα δεν είχα καθόλου διάθεση γιατί δεν ήξερα τι κρύβω μέσα μου σχετικά με την κύστη. Αυτό είναι το χειρότερο, το να μην ξέρεις τι έχεις! Απόψε ήταν αλλιώς, είχα μια κρυφή χαρά πως όλα πήγαν καλά, πως είμαι εδώ και διασκεδάζω, πως πάει, πέρασε κι αυτό και ευτυχώς, δεν ήταν τίποτα που να με στείλει πίσω (χτύπα ξύλο) σε νοσοκομεία και θεραπείες κτλπ. Όλα τελείωσαν με την λαπαροσκόπηση και την ανάρρωσή μου!

Μακάρι να ήταν η τελευταία μου αγωνία για τη ζωή και την επιβίωση!Μακάρι!

Για τον μήνα που έφυγε

θα θυμηθώ πως

με έκανε και τρόμαξα

με έκανε και πόνεσα

με γέμισε αγωνία αρκετές στιγμές

αλλά τελικά με λύτρωσε απο όλα!

κι ας μην ήταν εύκολος δικός μου μήνας ο Μάρτης, με έκανε ΔΥΝΑΤΗ!

ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΙΣ ΑΣΧΗΜΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ.

ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΟΛΟ ΧΑΡΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ,
ΠΩΣ Η ΒΙΟΨΙΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΗ ΚΙ ΟΤΙ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΗΚΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ
ΕΣΥ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ ΠΟΤΕ, ΔΕΝ ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΜΗΝΥΜΑ,
2 ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ, ΕΝΑ ΑΠΛΟ
"ΟΚ"
ΕΣΥ, Ο ΠΙΟ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΕΣΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΦΕΣ ΣΕ ΜΗΝΥΜΑ.  ΕΣΥ, ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΕΣ "ΚΑΤΕΒΑΤΑ" ΔΕΝ ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΕΝΑ "ΟΚ".

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΕΥΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ,
ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ 
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ, 
ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ. 
ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΠΟΤΕ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ,
ΠΩΣ ΓΕΝΙΚΑ ΘΑ ΕΦΕΥΓΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΚΑΝ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕΣ, ΕΤΣΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΑΝΑΡΡΩΝΩ,
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΑ.
ΘΑ ΜΑΛΩΝΑ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΓΙΑ ΣΚΕΨΟΥ.
ΚΙ ΟΜΩΣ, ΣΥΝΕΒΕΙ.................................................