Θα λείψω...

φίλοι μου σας χαιρετώ για λίγες μέρες! φεύγω να περάσω το τριήμερο με άλλους φίλους, εκείνους που άφησα στο νησί όπου έμενα περσι! Το Αιγαίο με περιμένει!

Είναι ευλογία να σε περιμένουν με χαρά τόσοι φίλοι, να σου λένε στο τηλέφωνο πόσο ανυπομονούν! είναι θετική ενέργεια, είναι αγάπη, είναι αυτό που λέμε "ζω ξανά". Είναι οι νέοι μου φίλοι μετά τον καρκίνο, είναι όσοι με δέχτηκαν όπως με γνώρισαν μετά την περιπέτειά μου! Απο πάντα οι φίλοι έπαιχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου, έτσι και τώρα, ανεξάρτητα με το που κατοικώ και αν έχω πατήσει τα 31. Συνεχίζω να έχω την ανάγκη να νιώθω απο τους ανθρώπους γύρω μου πως με σκέφτονται, πως με αγαπούν και πως θέλουν την παρέα μου και την αποζητούν! είναι όμορφο συναίσθημα, νιώθεις μοναδικός, σημαντικός, γεμάτος.

Για όσους φίλους αφήνω πίσω και βρίσκονται στο στάδιο των θεραπειών, δείτε τη ζωή μπροστά, δείτε εμένα που κάποτε, όχι πολύ καιρό πριν ήμουν στη θέση σας. Δείτε με τώρα πως ανοίγω πανιά, πως πάω εκδρομούλες, πως χαίρομαι τη ζωή, πως είμαι κοινωνική και περνώ πολύ χρόνο έξω. έτσι και εσείς, έτσι ακριβώς, όταν κλείσει η μαύρη αυτή παρένθεση της ζωής σας, θα βγείτε στο φως! Και είναι όμορφο το φως, χαρίζει χρώμα στον κόσμο γύρω μας!

Καλό κουράγιο, όλα κάποτε τελειώνουν! θέλει υπομονή και καλές σκέψεις!

φιλιά πολλά!
πάω να καλομάθω τον εαυτό μου, πάω να του χαρίσω ένα όμορφο δώρο, ένα ταξίδι! ;-)


Υ.Γ όσο για τη φωτό που έβγαλα...η "μεταφορά" της τα λέει όλα...>> και τα πιο θαλασσοδαρμένα και λυγισμένα ξύλα βρίσκουν τη θέση τους στον κόσμο, πολλές φορές η θέση αυτή είναι η πιο όμορφη. Κανείς δεν πάει χαμένος...βρίσκουμε την τελειότητα μέσα απο τις ατέλειές μας! :-)

Μια Κυριακή όπως παλιά

Σήμερα η βόλτα στη θάλασσα θύμιζε πολύ κάποιες καλές εποχές απο το παρελθόν. 

Κουβέντα και καφές με τη "Σ". Όπως πάντα η ώρα μαζί περνάει πολύ γρήγορα. Βρίσκουμε πάντα να πούμε κάτι. Μερικές φορές τα συναισθήματα και οι σκέψεις γύρω και τριγύρω απο τη συνάντησή μας είναι περίεργα αν τα καλοσκεφτείς. Πως ήμασταν πριν μας βρει η αρρώστια, πως γίναμε κατά την αρρώστια και που καταλήξαμε πια. Που καταλήξαμε μεταξύ μας σαν φίλες, αλλά και χωριστά η κάθε μια με τις ζωές μας. 

Πέρασαν αρκετά χρόνια απο το 2007 και είναι τελικά αξιοθαύμαστο το πως παραμένουμε ακόμη φίλες, έχοντας περάσει απο 40 κύματα με την αρρώστια, τα νεύρα μας, έχοντας κουραστεί απο τους καυγάδες και τις διαφωνίες, έχοντας η "Σ" παντρευτεί. Και δεν είμαστε και καθόλου ίδιοι χαρακτήρες, μας χωρίζουν περισσότερα απο όσα μας ενώνουν, αυτό το έχουμε παραδεχτεί και οι δύο. Αλλά εμείς εκεί, κόντρα στον άνεμο, σε όλους όσους βλέπουν πως δεν ταιριάζουμε, σε όλους όσους προσπάθησαν κατά καιρούς να μας απομακρύνουν. 

Ενάντια και ανεξάρτητα με όλα όσα μας βρήκανε, εμείς εξακολουθούμε και πίνουμε τον καφέ μας, κατα προτίμηση στη θάλασσα, κατά προτίμηση οι δυο μας, έτσι, για να μπορούμε να έχουμε και τις σιωπηλές μας στιγμές, όταν απλά θέλουμε να κοιτάζουμε τον ορίζοντα και τίποτε άλλο, όταν έτσι απλά δεν θέλουμε να μιλήσουμε παραπάνω αλλά καμία δεν παρεξηγεί την άλλη.  

Στο ίδιο μέρος, με άλλα "μάτια"

Μπορεί σήμερα να είχε συννεφιά αλλά το τόλμησα. Δεν ήταν και δύσκολο, τηλεφώνησα σε μια φίλη και πολύ γρήγορα κανονίστηκε, ποδηλατοβόλτα προς τη θάλασσα. Δυο μεγάλες αγάπες σε ένα απόγευμα. Ποδήλατο και η θέα της θάλασσας. 

Στο δρόμο περάσαμε απο το σταθμό των τρένων...κοίταξα τα κτίρια και τις γραμμές για λίγα λεπτά. Μονολόγησα "τι ανακούφιση, σήμερα δεν φεύγω για Αθήνα, δεν πάω για θεραπεία, δεν κάνω πια χημειοθεραπείες, όλα αυτά είναι τόσο μα τόσο μακρινά". 

Ένα χειμώνα ολόκληρο είχα φάει τον απίστευτο χρόνο σε διαδρομές, ένα χειμώνα ολόκληρο η ζωή μου κούτσαινε, την εμπόδιζαν τα πάνω-κάτω στην Αθήνα, ένα χειμώνα ολόκληρο έχανα ώρες και μετρούσα τη ζωή με χημειοθεραπείες, περίμενα την Άνοιξη για να πέσει η αυλαία. 

Ένα χειμώνα ολόκληρο απο τη ζωή μου! 

Σήμερα ο σταθμός των τρένων δεν είναι μελαγχολικός.

Σήμερα στον σταθμό δεν έχει κανένα τρένο.

Σήμερα δεν φεύγω.

Σήμερα απλά συνεχίζω τον δρόμο μου με το ποδήλατο με μια καινούρια φίλη. 

Σήμερα, εδώ δίπλα, ένας πατέρας με τον μικρό του γιό χαζεύουν τις γραμμές. 

Μια μικρή ελπίδα για το αύριο...

Χαιρετώ τους εκτός Ελλάδας φίλους μου!

Μόλις είδα πως λειτουργεί το νέο blogger.com. Διαθέτει πλέον στατιστικές για το πόσοι και απο που παρακολουθούν το blog μου!  Με έκπληξη είδα πως το Blog μου το παρακολουθούν στη Γερμανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά, στο Βέλγιο, στη Ρωσία, στην Αγγλία, τη Ρουμανία! Είναι απίστευτοοοοοο! Γίναμε όντως μια μεγάλη παρέα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού στον κόσμο! Να στε καλά, πήρα μεγάλη χαρά, μακάρι να βοήθησα έστω και δέκα ανθρώπους! Μακάρι να κράτησα συντροφιά σε άλλους τόσους, μακάρι να έδωσα κουράγιο στους διπλάσιους! Μακάρι αυτό που ξεκίνησε "σκοτεινό" και "μαύρο" εκείνο τον δύσκολο Δεκέμβρη του 2007 να έγινε τώρα "φωτεινό" παράδειγμα πως "η ζωή συνεχίζεται"!

φιλιά πολλά στα "εξωτερικά"!!!!

Πίσω απο Αθήνα

έρχομαι απο την Αθήνα. Την Τρίτη είδα τον πλαστικό μου. Ο λόγος της επίσκεψης ήταν να με δει και να μου πει αν μπορώ να προχωρήσω στο να φτιάξω τις θηλές.  Το δέρμα είπε είναι σίγουρα καλύτερο απο ότι ήταν αλλά ακόμη το περιμένουμε. Τις σιλικόνες ναα θυμήσω πως τις τοποθέτησα τον Ιανουάριο του 2010. Το "κερασάκι" μου έμεινε, δλδ οι θηλές. 

Κατα τα άλλα, παρόλο δλδ που δεν προχωρώ ακόμη για την επέμβαση πέρασα καλά στην Αθήνα, είδα μια φίλη απο το νησί που έτυχε να είναι στην πρωτεύουσα και την επόμενη μέρα βρέθηκα με μια άλλη αγαπημένη φίλη που η παρέα μας μετρά απο το 1994...απο μια κατασκήνωση. Γενικότερα είμαι πολύ καλή στο να κρατώ επαφή με ανθρώπους, αρκεί να το θέλουν και οι ίδιοι. 

Γυρισα στο σπίτι μου και στη δουλειά, βρέθηκα με τη "Σ" την Τετάρτη για τα νέα της Αθήνας. Συνεχίζω ποδηλατοβόλτες και τρέξιμο. 

Με χαρά ξανα είδα μετά απο 5 χρόνια το 56 στη ζυγαριά, μόλις φτάσω το 55 τότε θα έχω χάσει ακριβώς 10 κιλά απο το Πάσχα 2009, 10 κιλά απο τις χμθ!!!απίστευτο ε; Το σώμα μου ήδη δείχνει πολύ περισσότερο αθλητικό, φανερά λιγότερα κιλά. Αλλά φίλες μου σας το έχω ξαναπει, δεν γίνεται τίποτα απο τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει πρώτα υπομονή και όχι απογοήτευση και μετά αρκετή δουλειά και ως προς τη διατροφή και την άθληση. Επίσης, μην ξεχνάτε, ΟΧΙ εξοντωτικές δίαιτες, απλά προσοχή και σωστή διατροφή. Επιπλέον, καλο είναι να "ακούτε" το σώμα σας και τις ανάγκες του. Να αφουγκράζεστε τα όριά σας και να μην υπερβάλλετε σε τίποτα!!!

Πίσω λοιπόν στο σπίτι, βγήκε ο ήλιος, αύριο θα πάω ποδηλατοβόλτα κάπου 20 km με ένα σύλλογο, καθώς είναι η 5 Πανελλαδική ποδηλατοβόλτα. Λατρεύω το ποδήλατό μου και την αίσθηση ελευθερίας που μου προσφέρει. 

Γενικά, με μικρά πισω-γυρίσματα (σκεψεις για τις ανθρώπινες σχέσεις, για φίλους κτλπ) είμαι σε μια φάση που αρχίζω να αγαπάω κάτι άλλο, να αγαπάω τη ζωή στο βάθος της. Πάντα το έκανα αλλά τώρα λες και έχει πάρει μια άλλη μορφή, αγαπάω πια το να περνάω καλά, αυτό, να είμαι υγειής μακριά απο τα νοσοκομεία και να μην επιτρέπω σε καμια και κανένα να μου χαλάει τη χαρά της καθημερινότητας. Να ψάχνω τη χαρά σε οποιονδήποτε είναι δίπλα μου, σε όλα όσα η ζωή μου φέρνει. Δεν είναι λίγες φορές που θέλω κάτι άλλο αλλά φροντίζω να βρω σε αυτό που έχω τα θετικά. Δεν είναι εύκολο αυτό που γράφω, να βρίσκεις και να διατηρείς τη χαρά της καθημερινότητας, αλλά αξίζει, αξίζει έστω και για τις λίγες φορές που το νιώθει κανείς.

Να είσαι κάπου εκτός σπιτιού, να χαζεύεις τον ουρανό, να κάνεις σχέδια δίχως να σου μπλοκάρει κάποιος τον ήλιο! Να νιώθεις ελεύθερος, να θες και να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, γιατί έτσι επιθυμείς να σε αγαπουν οι άλλοι! Γι αυτό που είσαι, να μην αλλάζεις για να σε ερωτευτούν ή να σε κάνουν φίλη, να είσαι εσύ, δίχως να "πουλιέσαι" για κανένα σκοπό. Να κλείνεις τα μάτια σου το βράδυ έχοντας "κλείσει" τους λογαριασμούς σου, χωρίς δυσάρεστες σκέψεις. Να χαμογελάς κρυφά στον εαυτό σου στον καθρέφτη γιατί παρόλα τα δύσκολα της ζωής έμεινες "εσύ" και δεν έχασες τον εαυτό σου για κανένα. Κανείς δεν σε ποδοπάτησε, γιατί απλά δεν τον άφησες ή τον έβαλες στη θέση του. Μην κάνεις εκπτώσεις για τίποτα, σου ανήκει η ζωή σου, οι επιλογές να είναι δικές σου και να μην σου επιβάλλονται.

Η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια είναι τα μεγαλύτερα προσόντα για έναν άνθρωπο μα και τα καλύτερα όπλα για μια στρωμένη ζωή.

JUST BE YOURSELF!

Καλημέρα με με καφέ+σκέψεις!!!

Όπως κάθε Κυριακή, έτσι και σήμερα, πρωινός καφές στο σπίτι συντροφιά με το Laptop. Σκέφτηκα μέρα που είναι πως αξίζει να γράψω 2-3 γραμμές (πάντα γράφω παραπάνω βέβαια...) για όλους εσάς που απλά θα βαρεθείτε να ψηφίσετε, ή θα ψηφίσετε και θα ανοίξετε τον Η/Υ και θα χαζεύετε όλη μέρα στη συνέχεια. Η κούπα είναι χαρακτηριστική, είναι απο το μουσείο της Ακρόπολης. Θυμίζει άλλες εποχές, μακρινές πια, που τα πήγαινε-έλα στην πρωτεύουσα ήταν συχνότερα απο οσο είναι τώρα.

Αύριο φεύγω για Αθήνα, πάω να με δει ο πλαστικός μου, να μου πει τελικά τι θα γίνει με τις θηλές. Το "τελικά" είναι πολύ σχετικό βέβαια, γιατί απο το Σεπτέμβρη βρισκόμαστε αλλά δεν βλέπω κάτι να αλλάζει. Το δέρμα δεν είναι ακόμη έτοιμο...οπότε περιμένω να "γίνει". 

Κάθε μέρα που περνά, γενικά ανακαλύπτω κάτι για τον εαυτό μου...τις περισσότερες φορές, σχετικό με τον καρκίνο...Αυτές τις μέρες κατάλαβα πόσο ανασφαλής είμαι...Δεν ήμουν πάντα έτσι, αλλά ο Καρκίνος, μέσα σε όλα τα άλλα, μου "σέρβιρε" και αυτό. Θέλω να επιβεβαιώνομαι σε σχέση με κάποιους ανθρώπους που θεωρώ σημαντικούς στη ζωή μου. Θέλω να τους δείχνω πόσο σημαντικοί είναι για εμένα, και περιμένω να δείξουν και αυτοί πόσο σημαντική είμαι γι αυτούς. Κουσούρι είναι αυτό, το ξέρω. Προσπαθώ να μην το έχω σε μεγάλο βαθμό, μα, γίνεται αυτο;;;

Θέλω  να νιώθω πως είμαι περιζήτητη για κάποιους, πως είμαι η παρέα που θα ήθελαν δίπλα τους σε μια έξοδο και ας έχουν και άλλους μαζί. Αυτό γινόταν χρόνια τώρα, και δεν θέλω να αλλάξει. Ο καρκίνος σε κάνει ανασφαλή, δεν ξέρω πως και τι. Να ναι απο το μεγάλο σοκ πως όλα έχουν έρθει τα "πάνω-κάτω" στη ζωή σου και εσύ δεν θες να χάσεις τους δικούς σου ανθρώπους; Μπορεί! Αυτό βέβαια νομίζω πως είναι κουραστικό για τους άλλους. Είναι πολλοί οσοι δεν το καταλαβαίνουν, γιατί θεωρούν πως κάποιες σχέσεις είναι δεδομένες οπότε "μην κάνεις σαν μωρό".  Όπως επίσης είπε η alex, είμαστε 30 αλλά έχουμε στοιχεία των 15 και άντε να βρεις εσύ τώρα κοπέλες με αυτό το προφίλ. Δύσκολα...Κάπως έτσι πάει...

Τελος πάντων, ας δω τα θετικά. Ξεπέρασα τις φοβίες μου και πήγα τελικά στον γυναικολόγο ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!! Και αυτό, το ότι ξεπέρασα τις φοβίες μου, το πέτυχα γιατί "ξεγέλασα" τον εαυτό μου πως πάω να δω τις φίλες μου απο το νησί που ήρθαν για τις εκλογές, και δε βαριέσαι, θα πάω και στον γιατρό. Η "Κ" ήρθε, παρόλο που είχε πυρετό και είχε μόλις προσγειωθεί απο το νησί!!!Απο το αεροδρόμιο δλδ κατευθείαν να ανταμώσουμε! Την κοιτούσα και είχα γουρλώσει τα μάτια μου!!!Το έκανε για μένα!!!Με ξέρει ένα χρόνο, και άφησε την αδυναμία της στην άκρη, ξέχασε όσο γινόταν, το συνάχι της, και ήρθε και δεν δεχόταν με τίποτα να φύγει μετά τον καφέ, ήθελε να μείνει και στον γιατρό, ως το τέλος! Δεν το πίστευα πως έβαλε τόσο τον εαυτό της στην άκρη για να έρθει μαζί μου στον γιατρό, με τόση κούραση και αυπνία! Με συγκίνησε πολύ. Είδα πως μικρές κινήσεις που είναι στο χέρι των ανθρώπων και μπορούν αν θέλουν να τις κάνουν, γεμίζουν άμεσα με χρώμα και συναισθήματα την ψυχή μας!

 Σε ευχαριστώ "Κ" αν διαβάζεις, γιατί με έκανες να αισθανθώ τόσο σημαντική, με κάτι πολύ απλό! Αισθάνθηκα πως θέλεις να με δεις και ας είσαι αρρωστούλα, πως θέλεις να ρθεις στο γιατρό γιατί δεν θέλεις να έχω άγχος! Και η "Ν", φίλη απ το νησί και αυτή, ήρθε. Ανταμώσαμε νωρίς και περάσαμε ώρες μαζί, όπως περσι. Τίποτα δεν μας πίεζε χρονικά, είπαμε χίλια-δυο νέα με την άνεσή μας, γελάσαμε, πήγαμε για φαγητό, θυμηθήκαμε τα παλιά, μιλήσαμε για το μέλλον και η ώρα πέρασε και μας βρήκε η "Κ" στον καφέ, και ο χρόνος κυλούσε δίχως να σκέφτομαι τον γιατρό. Και πήγαμε, και γελάσαμε και εκεί, και οι τρείς, και κάναμε φασαρία στην αίθουσα αναμονής, και μου πήρανε όλο το άγχος. Όταν φύγαμε έκανα τα κομπλιμάν και στη"Κ" και στη "Ν" πως χάρη σε αυτές δεν αγχώθηκα και πως έχουν"θετική αύρα"! Η "Ν" μου είπε "μακάρι η θετική μου αύρα να βοηθήσει και να μην πάθεις τίποτα κακό ποτέ".  

Τέλος καλό λοιπόν (του μικρού αυτού κύκλου). Εξακολουθώ και πιστεύω στους ανθρώπους, έχουν το κλειδί για πολλά. Μακάρι όλοι να έδιναν λίγο απο τον χρόνο τους, τζάμπα είναι αλλά είναι πανέμορφο και κολακευτικό! θα είχαμε έναν καλύτερο κόσμο!

φιλια πολλά σε όλους! 

Καλό μήνα!

Πόσους μήνες δεν έχω ποστάρει ανάρτηση με τον ίδιο τίτλο; Έτσι γιατί είμαι κλασική σε πολλά!

Έχω αρκετές μέρες να γράψω και συγγνώμη αν έχω απογοητεύσει κάποιους από εσάς που μπαίνατε να μάθετε νέα, αλλά ναι, πέρασε τόσος καιρός…τώρα το συνειδητοποιώ πως ήταν Απρίλης και Πάσχα την τελευταία φορά που σας έγραψα.

Η καθημερινότητα τρέχει, τα νέα διάφορα. Οι άνθρωποι που βλέπω κάθε μέρα έχουν τα δικά τους, έχω και εγώ τα δικά μου. Μου αρέσει που έσιαξε πια ο καιρός, έζησα πολλές μέρες με βροχή και η αλήθεια είναι πως ο ήλιος βοηθάει την καλύτερη ψυχολογία…

Παρόλη την καλύτερη (γενικότερα) διάθεσή μου δεν παύω να έχω όμως πολλές «μαύρες» στιγμές για διάφορους λόγους.

Αποφεύγω να πάω στον γυναικολόγο για το καθιερωμένο τσεκ απ γιατί κάτι φοβάμαι. Δεν ξέρω αν είναι απλά φοβία ή feeling, εγώ έχω πάντως τρελή άρνηση για το να πάω. ΔΕΝ ΘΕΛΩ! Φοβάμαι, έτσι νομίζω, φοβάμαι μήπως έχω κάτι. Τόσο καιρό νόμιζα πως είχα ξεπεράσει τις φοβίες μου ως προς τον καρκίνο όμως τελικά φοβάμαι…Είδα και ένα άσχημο όνειρο αυτές τις μέρες, πως είχανε ασπρίσει τα μαλλιά μου (Υ.Γ δεν έχω καμία άσπρη τρίχα και δεν βάφω τα μαλλιά μου ακόμη). Έτσι για πλάκα μου είπαν σήμερα το φλιτζάνι (θα μου πεις πιστεύεις σε αυτά;;; ΟΧΙ αλλά κάναμε πλάκα) και είδαν και είδα και εγώ, στο γύρω-γύρω του φλιτζανιού έναν  κορμό σώματος (λαιμό ως μέση) κανονικά φαινόταν τα πλευρά και οι πνεύμονες και απέναντι ένα «Κ», ο πάτος του φλιτζανιού κατάμαυρος. Φυσικά θα μου πείτε «πιστεύεις σε κάτι τέτοια;» «ΟΧΙ» θα απαντήσω αλλά όλα αυτά τα χαζά-μικρά-μεγάλα σε συνδυασμό με το παιχνίδι του μυαλού με ζορίζουν ακόμη πιο πολύ. Όλα αυτά μου φέρνουν μια συναισθηματική φόρτιση ψάχνω μα δεν βρίσκω ένα στήριγμα και αυτό με πιέζει άλλο τόσο. Γιατί πια, στην ηλικία που ζούμε όλοι έχουν τη ζωή τους και τα προβλήματά τους. Τους γονείς μου δεν θέλω να τους φορτίζω, και ειλικρινά, δεν μου αρέσει και να τα συζητώ όλα αυτά μαζί τους…δεν έχω έναν άνθρωπο να κλαφτώ. Ξέρω το τελευταίο θα το πάρετε αρνητικά, εννοώ ότι εξακολουθώ παρόλα τα χρόνια που μας χωρίζουν από τον καρκίνο να θέλω λίγη περισσότερη προσοχή, λίγο ντάντεμα, λίγο «χάιδεμα» από συγκεκριμένους ανθρώπους. Έτσι έμαθα, το παλεύω όμως να το χαλιναγωγήσω και θεωρώ πως είμαι σε καλό δρόμο, αλλά εξακολουθώ να θέλω μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά, μια κλήση στο κινητό και μια δεύτερη αν δεν απαντήσω! Συνεχίζω να επιθυμώ το αυθεντικό ενδιαφέρον των φίλων, όσων ΕΓΩ έκανα δικούς μου ανθρώπους. Καθότι παραμένω εργένισσα, χρειάζομαι μια φίλη που θα με βγάλει από την ησυχία του σπιτιού μου και θα με πάει στη φασαρία μιας καφετέριας, στη θέα μιας θάλασσας. Θέλω τον ενθουσιασμό της παρέας, αυτόν που δείχνω αυτόν και να εισπράτω.  Παλαιότερα, την εποχή των χμθ είχα να πάρω κάποιον τηλέφωνο μέσα στη νύχτα, ή να στείλω κάποια σκέψη μου σε μήνυμα, και να πάρω μια καθησυχαστική απάντηση, τώρα όμως που με τη «Ν» κόψαμε τελείως, και η ζωή πήγε αλλού τη «Σ» δεν μπορώ να απευθύνομαι σε αυτήν όποτε θέλω, και ξέρω καιρό τώρα πως δεν θα βρω πάντα άμεση ανταπόκριση (γιατί δεν είναι λέει ο τύπος «των τηλεφώνων») οπότε δεν το κάνω. Οκ, με τη "Σ" τα έχουμε συζητήσει 100 φορές και έχουμε μαλώσει και τις 100 και απλά έχουμε συνηθίσει στην ιδέα πως είμαστε αρκετά διαφορετικοί άνθρωποι και σε άλλη φάση ζωης και έτσι θα πορευόμαστε για χρόνια. Δεν λέω πως αδιαφορεί αλλά σε πολλά δεν με καταλαβαίνει ή φαίνεται πως δεν με καταλαβαίνει, γιατί δεν μπορεί, έξυπνη είναι. Προσπαθούμε όντως με αυτή την κοπέλα να κρατήσουμε τη φιλία μας με νύχια και με δόντια και κόντρα σε όλα όσα μας συμβαίνουν και καλά, και άσχημα, ακριβώς απο το 2007. Δεν είναι λίγες οι φορές που η μια έχει φέρει στα όριά της την άλλη, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα. 'Ετσι καταλήγουμε με κόπο καθημερινό στο να ψάχνουμε νέες ισορροπίες, να δούμε αν ταιριάζουν τα προγράμματά μας, να κανονίσουμε να βρεθούμε κτλπ. Να βεβαιωθούμε πως για μια ακόμη φορά παρόλο που μας χωρίζουν πολλά εμείς έχουμε υπογραμμίσει με φωτεινό μαρκαδόρο τα συναισθήματά μας. Καταλαβαίνω πως υπάρχει αγάπη ως κάτι πιο βαθύ, αλλά με μπερδεύουν πολλές φορές οι πράξεις αλλά και τα λόγια που λέγονται και εκείνα που πολλές φορές δεν λέγονται καν.
 Σταδιακά άρχισα και εγώ απο πλευράς μου να χαλαρώνω, να βγαίνω απο τα "παρακαλετά" που έκανα για μια βόλτα. Έτσι πια, υπάρχουν πολλές στιγμές που θέλω να βγω για έναν καφέ το απόγευμα, γιατί πολύ απλά η δουλειά μου τελειώνει το μεσημέρι αλλά δεν κανω καν την πρότασα γιατί καιρό τώρα, τα «θέλω» μου συγκρούονται με τα «θέλω» των άλλων και σπάνια και εκεί ικανοποιούνται, γιατί μπορεί κάποιος να μην είναι διαθέσιμος. Όταν όμως θα θέλουν εκείνοι, εγώ πάντα σπεύδω. Γιατί εγώ χατήρι δεν χαλώ!
Σκέφτομαι πολλές φορές το νησί της καρδιάς μου, την περσινή χρονιά. Δεν μοιάζει σε τίποτα με τη φετινή χρονιά, αν και, και φέτος το πάλεψα και πέρασα καλά. Σήμερα μου τηλεφώνησαν οι φίλοι μου απο το Αιγαίο, αγόρια-κορίτσια μου φωνάζανε! Δεν είχαν ανοιχτήρι για τα κρασιά και μου είπαν πως αν ήμουν και φέτος μαζί τους σίγουρα θα είχα, γιατί "γκατζετάκια" με ανεβοκατεβάζουν! Αχχχ η φιλία είναι ωραία, ειναι αναζωογονιτική  ακόμη και απο μακριά...Είναι η ενέργεια που παίρνεις απο κάποιους ανθρώπους, και είναι μεγάλη υπόθεση! Γιατί ο φίλος δεν είναι σύντροφος να εμπλέκει και το ερωτικό στοιχείο που πολλές φορές υπερτερεί μιας σχέσης! Δεν είναι ο ανδρας ή η γυναίκα που έχεις παντρευτεί, το παντοτινό σου συμβόλαιο. Είναι μια "ελεύθερη" σχέση που κερδίζεται και χτίζεται καθημερινά, επειδή απλά είσαι αυτός που είσαι και σε αγαπάνε γι αυτό και τίποτα παραπάνω. Τους λείπουν οι ιστορίες μου, μου φώναξαν μετά. Θέλουν να πάω μια βόλτα να ζήσουμε τα παλιά ξανά!
 
Καμιά φορά κλαίγομαι στις καινούριες φίλες μου αλλά το μετανιώνω μετά. Για πόσο ο άλλος μπορεί να αντέχει να ακούει τα προβλήματά σου;

Τελευταία έχω γίνει πολύ ευσυγκίνητη και είναι και αυτό κάτι ακόμη που με ζορίζει, σκέφτομαι μήπως έχω κάτι ορμονικό. Πως εξηγείται τα τόσα σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία; Δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να βάλω τα κλάματα οποιαδήποτε στιγμή, δεν μου είναι καθόλου δύσκολο από τη μια στιγμή στην άλλη να νευριάσω με χαζές συμπεριφορές.

Τελος πάντων η συνέχεια θα δείξει! Είχα καιρό να γράψω αλλά σας τα είπα όλα μαζί! Σας φιλώ έναν έναν ξεχωριστά, να είστε καλά!