Κάπου 680 αναρτήσεις με τη σημερινή!
Κι αν δεν έχουμε πει καλό μήνα απο δω, τόσα χρόνια τόσες φορές!
Είναι όμορφο το καλοκαίρι, ότι κι αν κάνεις, όπου κι αν είσαι! Μυρίζει ξενοιασιά για τους περισσότερους με ότι κι αν ασχολούνται.
Η αλήθεια έιναι πως δεν γράφω συχνά και πάντα νιώθω άσχημα αν αργώ να περάσω απο εδώ. Νιώθω άσχημα απένταντι σε όλους εσάς που περιμένετε κάποιο νέο μου. Αλλά να ξέρετε πως 99% όποτε δεν γράφω σημαίνει πως είμαι καλά και πως κάπου βρίσκομαι εκτός σπιτιού και χασομερώ μακριά απο το λαπτοπ μου και περνάω ωραία:-) είναι αυτό που λένε οι Άγγλοι, no news=good news!
Όμως και πάλι θέλω να περνάω απο εδώ και να σας αφήνω 2-3 σειρές που και που, έτσι για την επαφή! Δεν θέλω να κλείσει αυτό το Blog. Αν ξεκίνησε αρχικά για παρηγοριά δική μου, τώρα είναι σίγουρα για παρηγοριά-συντροφιά δική σας, είναι η απόδειξη πως η ζωή συνεχίζεται! Με όποιο τρόπο, με κάθε τρόπο!
Σήμερα ξεκινάει ένας νέος μήνας, απο τους καλύτερους του καλοκαιριού! Έχω μεγάλη διαθεση για πολλά! Για πάρα πολλά! Σκεφτόμουν πως τις περισσότερες φορές αυτό που με σταματάει είναι οι άνθρωποι, οι γύρω μου. Αυτοί φρενάρουν με μια χαζο-ετικέτα των "30", εμένα το μυαλό μου πετάει και λαχταράει κίνηση, κόσμο, φωνές, μουσικές, θάλασσες, ταξίδια κτλπ κτλπ! Σκέφτομαι κατα καιρούς λοιπόν να κάνω μια λίστα και να μην παρεκκλίνω πολύ, να αποφασίσω τι είναι αυτό που θέλω να κάνω περισσότερο στη ζωή, ξεκινώντας απο την καθημερινότητά μου. Δεν μου αρέσει το κλισέ να πω πως ο καρκίνος με έφερε σε αυτές τις σκέψεις...Σίγουρα αγαπούσα πολύ τη ζωή και πριν την αρρώστια μου, αλλά σίγουρα και η αρρώστια μου, μου έδωσε μια ώθηση για πιο πέρα...για κάτι άλλο. Όσο κι αν δεν το συζητάμε όσο κι αν αδυνατούμε να το παραδεχτούμε αλλάξαμε. Είμαστε διαφορετικές τώρα που βγήκαμε απο την καταιγίδα απο ότι πριν, τη στιγμή που μπαίναμε σε αυτή...είναι μια μεγάλη αλήθεια αυτά τα λόγια. Μόνος ένας υπεράνθρωπος θα έμπαινε σε μια τέτοια καταιγίδα και θα έβγαινε μετά στεγνός. Κι εμείς είμαστε απλοί κοινοί-θνητοί. Και ναι αλλάξαμε προς κάποια άλλη κατεύθυνση, και ναι, το έχω ξανα γράψει, άνθρωπος που μύρισε την ανάσα του θανάτου δεν ξέρω τι άνθρωπος έχει γίνει; Δεν μπορώ να ψυχολογήσω τον εαυτό μου τελείως αλλά σίγουρα είμαι ένας άνθρωπος που ξανα παθιάστηκα με τη ζωή!!! Και αυτό είναι ωραίο! Είναι σαν να γίνεσαι και πάλι έφηβος, σαν να ανακαλύπτεις τον κόσμο απο την αρχή! Και είναι τόσο όμορφο αυτό το "απο την αρχή". Είναι σαν κάποιος να σου χάρισε τα μάτια του και να βγήκες απο σκοτάδι ετών. Είναι σαν κάτι να σου άνοιξε τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά! Έχεις επάνω σου άλλο βλέμμα και άλλη σοφία! Δεν μπορείς να της κρυφτείς! Όλα φαίνονται, έχεις αλλάξει!
Σας φιλώ κι ελπίζω να βρει ο καθένας και η κάθε μια μας ότι ποθεί! Δεν υπάρχει συνταγή σε αυτό, οι κανόνες έχουν καταργηθεί. Μόνο μια φράση υπάρχει "κάνε ότι σε ευχαριστεί". Αυτό και τίποτε άλλο! Κι αν βρεθεί κάποιος να σου πει..."αυτό που κάνεις είναι χαζό, αμάν ακόμη δεν μεγάλωσες;"
ΑΠΛΑ ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΑΦΤΙΑ ΣΟΥ! BE YOURSELF NO MATTER WHAT THEY SAY!
Όμως και πάλι θέλω να περνάω απο εδώ και να σας αφήνω 2-3 σειρές που και που, έτσι για την επαφή! Δεν θέλω να κλείσει αυτό το Blog. Αν ξεκίνησε αρχικά για παρηγοριά δική μου, τώρα είναι σίγουρα για παρηγοριά-συντροφιά δική σας, είναι η απόδειξη πως η ζωή συνεχίζεται! Με όποιο τρόπο, με κάθε τρόπο!
Σήμερα ξεκινάει ένας νέος μήνας, απο τους καλύτερους του καλοκαιριού! Έχω μεγάλη διαθεση για πολλά! Για πάρα πολλά! Σκεφτόμουν πως τις περισσότερες φορές αυτό που με σταματάει είναι οι άνθρωποι, οι γύρω μου. Αυτοί φρενάρουν με μια χαζο-ετικέτα των "30", εμένα το μυαλό μου πετάει και λαχταράει κίνηση, κόσμο, φωνές, μουσικές, θάλασσες, ταξίδια κτλπ κτλπ! Σκέφτομαι κατα καιρούς λοιπόν να κάνω μια λίστα και να μην παρεκκλίνω πολύ, να αποφασίσω τι είναι αυτό που θέλω να κάνω περισσότερο στη ζωή, ξεκινώντας απο την καθημερινότητά μου. Δεν μου αρέσει το κλισέ να πω πως ο καρκίνος με έφερε σε αυτές τις σκέψεις...Σίγουρα αγαπούσα πολύ τη ζωή και πριν την αρρώστια μου, αλλά σίγουρα και η αρρώστια μου, μου έδωσε μια ώθηση για πιο πέρα...για κάτι άλλο. Όσο κι αν δεν το συζητάμε όσο κι αν αδυνατούμε να το παραδεχτούμε αλλάξαμε. Είμαστε διαφορετικές τώρα που βγήκαμε απο την καταιγίδα απο ότι πριν, τη στιγμή που μπαίναμε σε αυτή...είναι μια μεγάλη αλήθεια αυτά τα λόγια. Μόνος ένας υπεράνθρωπος θα έμπαινε σε μια τέτοια καταιγίδα και θα έβγαινε μετά στεγνός. Κι εμείς είμαστε απλοί κοινοί-θνητοί. Και ναι αλλάξαμε προς κάποια άλλη κατεύθυνση, και ναι, το έχω ξανα γράψει, άνθρωπος που μύρισε την ανάσα του θανάτου δεν ξέρω τι άνθρωπος έχει γίνει; Δεν μπορώ να ψυχολογήσω τον εαυτό μου τελείως αλλά σίγουρα είμαι ένας άνθρωπος που ξανα παθιάστηκα με τη ζωή!!! Και αυτό είναι ωραίο! Είναι σαν να γίνεσαι και πάλι έφηβος, σαν να ανακαλύπτεις τον κόσμο απο την αρχή! Και είναι τόσο όμορφο αυτό το "απο την αρχή". Είναι σαν κάποιος να σου χάρισε τα μάτια του και να βγήκες απο σκοτάδι ετών. Είναι σαν κάτι να σου άνοιξε τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά! Έχεις επάνω σου άλλο βλέμμα και άλλη σοφία! Δεν μπορείς να της κρυφτείς! Όλα φαίνονται, έχεις αλλάξει!
Σας φιλώ κι ελπίζω να βρει ο καθένας και η κάθε μια μας ότι ποθεί! Δεν υπάρχει συνταγή σε αυτό, οι κανόνες έχουν καταργηθεί. Μόνο μια φράση υπάρχει "κάνε ότι σε ευχαριστεί". Αυτό και τίποτε άλλο! Κι αν βρεθεί κάποιος να σου πει..."αυτό που κάνεις είναι χαζό, αμάν ακόμη δεν μεγάλωσες;"
ΑΠΛΑ ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΑΦΤΙΑ ΣΟΥ! BE YOURSELF NO MATTER WHAT THEY SAY!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου