Περνάμε ολόκληρη την εβδομάδα περιμένοντας την Παρασκευή,
Περνάμε ολόκληρο τον χρόνο περιμένοντας το Καλοκαίρι
Περνάμε ολόκληρη τη ζωή μας περιμένοντας την Ευτυχία.
Ίσως τελικά να περνάμε τη ζωή μας και ξανα γράφοντας αναμνήσεις! Όπως σήμερα στο βουνό, εγώ!
Περπάτησα 2,5 ώρες για να βρώ αυτό το θαύμα (χάσαμε το δρόμο με τη φίλη μου...) ανηφόρες, κλαδιά, χώμα που υποχωρούσε, ζέστη, δροσιά, σκοτάδι και φως αλλά άξιζε!
Το μεγαλείο της φύσης, νερό στο βουνό!
Τόσο δροσερό, τόσο όμορφο, σχεδόν τροπικό! Η φύση σε κάνει να σκέφτεσαι πως μπροστά στο μεγαλείο της είσαι μικρός, μια κουκιδίτσα στο βουνό, κάτι που με τίποτα δεν φαίνεται απο το αεροπλάνο. Μικροί, σεμνοί και ταπεινοί, έτσι θα έπρεπε να είναι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι!
1 σχόλιο:
καταρράχτες...κρυμμένοι πισω απο το πολύβουο Νυδρί...Νασαι καλά κοπελίτσα μου πάντα...σίγουρα εκτός απο δω έχουμε συναντηθει και στο αγαπημενο μας νησί...φιλιά
Δημοσίευση σχολίου