Εξιστορώντας

μια μάχη διηγείσαι τα γεγονότα συνήθως με χρονολογική σειρά, δυναμώνεις τη φωνή σου στο κομμάτι της έντασης, κλιμακώνεις την αγωνία του ακροατή και εφόσον έχεις σωθεί, του χαρίζεις το happy end. 

Τέλος Οκτώβρη του 2007 δεν γνώριζα τίποτα. Τέλη Νοέμβρη του 2007 είχα ήδη προγραμματίσει το χειρουργείο μου! Σε ένα μήνα άλλαξε η ζωή μου για πάντα.

Μετά το χθεσινό ποστ με τις φωτογραφίες των ουλών, αποφάσισα να κάνω κάτι που το σκεφτόμουν καιρό τώρα...να ποστάρω και μια δική μου φωτογραφία με τη μαστεκτομή, τραβηγμένη απο εμένα την ίδια. 

Ελπίζω να μην μπει στη μέση κάποια λογοκρισία...

Το κάνω για να δείτε όσοι δεν ξέρετε τι είναι, για να δείτε όσες ξέρετε πως και εγώ σας έμοιαζα για 15 μήνες. Κι όσο και αν προχώρησα στην αποκατάσταση του μαστού μου, κρατάω σαν φυλαχτό αυτές τις φωτογραφίες. Τις είχα τραβήξει τότε σε ασπρόμαυρες. Το σώμα μου εδώ, όσο "γκροτέσκ" και αν μπορούσε να φανεί σε κάποιον, άλλο τόσο "καλλιτεχνικό" και άξιο αναφοράς φαινόταν σε εμένα εκείνη την περίοδο. Γι αυτό και το φωτογράφισα σε ασπρόμαυρο, του έδωσα λοιπόν ένα ακόμη touch, φωτογραφίζοντάς το black & white, μια άλλη διασταση. Τα σημάδια πέρα απο την ουλή, είναι απο το "ζωγράφισμα" για την ακτινοθεραπεία που θα ακολουθούσε. Θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω έκθεση με αυτές τις φωτογραφίες, για να δει ο κόσμος τι θα πει καρκίνος του μαστού, να μάθει και να εξοικειωθεί με μια άλλη εικόνα του γυναικείου σώματος.

Απόψε νιώθω μέσα σε όλα τα άλλα πως απελευθερώνομαι, πως αφήνω μια εικόνα του χθες (πολύ δικιά μου) στα μάτια σας. Είναι απο τις σπάνιες στιγμές που ανεβάζω φωτογραφίες μου σε αυτό το Blog. Αν βουρκώνω λίγο κοιτώντας την, είναι γιατί αυτό το κομμάτι της ζωής μου που αναπαριστά είναι κατα-δικό μου και μιας ακόμη κοπέλας που το είδε, το φίλησε και το αγκάλιασε! 

Καληνύχτα! Αύριο ξημερώνει καινούριος μήνας (κιόλας)!