Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Ο θαυμαστός κόσμος του internet

Αυτές τις μέρες είχα για συντροφιά δυο αναγνώστριές μου. Και όταν λέω συντροφιά εννοώ ότι ήμασταν τετ α τετ. Βρέθηκαν στον νομό μου για λίγες μέρες η «Ζ» και η «Κ» και φυσικά δεν έχασα και δεν έχασαν ευκαιρία να βρεθούμε.
Και οι δυο κοπέλες είχαν από μια ιστορία να διηγηθούν, και οι τρείς μας περάσαμε παρόμοιες μέρες και μήνες παλεύοντας με τον Καρκίνο. Μιλήσαμε πολλές ώρες (ή μάλλον εγώ μιλούσα περισσότερο-σορυ girls) πότε σκεπτικές, πότε χαμογελαστές, πότε δυνατά και πότε χαμηλόφωνα είπαμε πολλά. Μοιραστήκαμε τις ίδιες αγωνίες (ηλικιακά είμαστε στο ίδιο γκρουπ) προβληματιστήκαμε για το μέλλον αλλά ξέρετε τι; Δεν ήμασταν καθόλου μια στενάχωρη παρέα, ήμασταν μια παρέα αποτελούμενη από τρεις νικητές. Δεν έχει σημασία αν πέσανε τα νύχια μας, αν τα μαλλιά μας ξαναβγήκανε κάπως σπαστά, αν είχαμε ναυτίες στις χμθ αν…αν…αν…σημασία έχει ότι παλέψαμε και κερδίσαμε! Σημασία έχει το αποτέλεσμα και αυτές τις μέρες ήμασταν η μια για την άλλη η ζωντανή απόδειξη ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά τον Καρκίνο.
«Να είσαι περήφανη» μου είπε η «Ζ», «περίφανη που τον νίκησες και να το φωνάζεις». Και αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια! Η «Κ» (έχουμε ακριβώς την ίδια ηλικία) μου είπε «Μου έκανε πολύ καλό που σε διάβαζα, πήρα μεγάλη δύναμη, χαίρομαι που σε γνώρισα, είσαι όπως σε φανταζόμουνα». Και αυτό το τελευταίο είναι απόδειξη του ότι γράφω πηγαία και συγκινήθηκα που άγγιξα τόσο έναν άνθρωπο. Μα και εγώ όμως πήρα δύναμη από την επαφή μαζί σας κορίτσια, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το χειμώνα νικήτριες πριν προλάβω να τερματίσω! Και όσο ήξερα ότι έχουν τερματίσει άλλες πριν από μένα, τόσο πιο κοντά έβλεπα και το δικό μου νήμα. Ζήλεψα που η "Ζ" και η "Κ" νοιάζονται τόσο πολύ η μια για την άλλη, που ξέρουν η μια τα check up της άλλης και αλληλοσυνοδεύονται. Είναι δύο άτομα που γνωρίστηκαν με αφορμή τον Καρκίνο αλλά μέσα στην ατυχία του βγήκαν τυχερές γιατί έχουν η μια την άλλη σε μια φιλία που κάθε μέρα και δυναμώνει. Σε μια φιλία όπου δε χρειάζονται πολλά λόγια για τα συναισθήματα που γεννά η ταλαιπωρία μιας τέτοιας περιπέτειας υγείας και για τις ψυχολογικές μεταπτώσεις. Να μου είστε καλά κορίτσια, πάντα δυνατές και πάντα αγαπημένες :-) (φτου φτου) και να ξαναβρεθούμε σύντομα!

Να μου είστε καλά και όλοι εσείς. Συνεχίζω τούτο δω το blog για όλους εσάς που με στηρίξατε πέρσι.

9 σχόλια:

Roadartist είπε...

Να είσαι καλά και εμείς πήραμε πολλά απο εσένα, να το ξέρεις αυτό. Θέλουμε πολύ να σε διαβαζουμε. Πολλά φιλιά.

Εξύμνoς είπε...

Γλυκε Δεκεμβρη καιρο εχουμε να τα πουμε! Ελπιζω να περνας τοσο καλα οσο εγω και το καλοκαιρι σου να ηταν τοσο χαρουμενο οσο το δικο μου!!
Χαιρομαι που το ιντερνετ σε βοηθησε και σε βοηθαει τοσο! Προς απαντηση αυτων που το κατηγορουν! Το θεμα ειναι να ξερεις να το χρησιμοποιεις!
Τωρα θα τα λεμε συχνοτερα! Να εισαι παντα καλα! ΧΧΧ

ILive2LoveMe είπε...

Να είμαστε καλά όλοι, και όλοι εσείς που παιρνόντας τόσο βαθιά και επίπονα πράγματα, που όχι μόνο έχουν να κάνουν με το σώμα και τη εμφάνιση,αλλά με ολόκληρη την ψυχολογία ενός ανθρώπου, μας δίνετε τα ωραιότερα μαθήματα θάρους. Μας δείχνετε τι θα πει νικητής , σε όλη του την έννοια. Οι αγώνες που έδωσες όχι στα λόγια , αλλά σε πράξη.
Πολλά φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

xairomai pou perasate omorfa... Meine Dunath kai na xairesai thn kathe stigmh!

filakia polla se skeftomai.

Ανώνυμος είπε...

Γλυκιά Real φιλενάδα ! Χαίρομαι που είσαι καλά ! Σε ευχαριστώ πολυ για όσα μοιράστηκες μαζί με μένα και τη φίλη μου, ναι είμαστε όλες νικήτριες...! Δε μασάμε τίποτα και δεν μας χαλάει το παραμικρό.. η Ζωή πάει μπροστά και εμείς την γράφουμε με Ζήτα Κεφαλαίο ! Kαλή επιτυχία εύχομαι στην καινούρια πόλη και να σκέφτεσαι ότι είσαι το ίδιο κοντά όπως όταν ήμασταν εκεί !
Σε φιλώ γλυκά !
Sugar !

Ανώνυμος είπε...

Γεια,
εγώ τώρα βρήκα τον χρόνο και την ψυχική ηρεμία να γράψω.(Είμαι στα μέσα των ακτινοβολιών για καρκίνο μαστού). Έχει απόλυτο δίκιο η φίλη
Ηοdgkin ότι πιο σκληρό από τον καρκίνο είναι η αλήθεια που αντικρύζεις από τους φίλους σου και την μικρότητα των ανθρώπων. Πέρασα, όπως και όλες μας, από την κόλαση, όμως η εξαφάνιση, η απόρριψη και όλο το σκηνικό από τον φίλο και κουμπάρο μου (ο οποίος να τονίσω είναι και γιατρός)με σημάδεψαν. Ήταν διπλή κόλαση, δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά και τέτοια δειλία από έναν γιατρό στο θέμα του καρκίνου. Αν ένας γιατρός συμπεριφέρεται έτσι τι να περιμένεις από τους άλλους ανθρώπους.Ήταν ο μόνος άνθρωπος και η μόνη αιτία που με έκαναν να κλάψω για τον καρκίνο μου. Με έκανε να νιώσω ''τελειωμένη''. Αλλά στο τέλος με έκανε δυνατή. Τώρα πλέον πιστεύω ότι βάσει πιθανοτήτων, έχουμε τις ίδιες πιθανότητες να πεθάνουμε. Αλλά τότε, κάτω από χημειοθεραπείες πού μυαλό να σκεφτείς λογικά.
Aυτά προς το παρόν. Θα τα ξαναπούμε.

Ανώνυμος είπε...

Γεια ξανά,
δεν βγήκε το όνομά μου, κάνω άλλη μια προσπάθεια.

nikiplos είπε...

Προσυπογράφω το κείμενο της roadartist... Ξέρεις εσύ μας δίνεις περισσότερη δύναμη...

και να συνεχίσεις έτσι...

Sweet December είπε...

για roadartist

είναι μια αμφίδρομη σχέση τελικά..γι'αυτό και συνεχίζω ;-)Φιλάκια πολλά!

για εξύμνος

γειά σου φίλε μου!Α,εσύ πρέπει να πέρασες πολύ όμορφο καλοκαίρι!Μπράβο!Πολύ χαίρομαι.Το καλοκαίρι μου ήταν καλό (όχι όπως το περσινό αλλά βαρέθηκα πια να κάνω συγκρίσεις)Πέρασα μια χαρα!Φιλιά και τα λέμε σύντομα!

για ilive2loveme

Nα είσαι καλά!Όλοι μας νομίζω τελικά έχουμε και απο κάτι να διηγηθούμε,κάτι που μας σημάδεψε αλλά το παλέψαμε και νικήσαμε εμείς!Καλό χειμώνα!xxxx

για the small elephant

Nα είσαι και εσύ δυνατή απένταντι στη δική σου καθημερινότητα!Και εγώ σε σκέφτομαι συχνά.Θα σου τηλ. να σου πω νέα...ΦΙΛΑΚΙΑ!Να προσέχεις up there!

για Sugar

Hey "real friend"!Είδες τι αίσθηση έχουμε μετά την τετ α τετ μας επαφή!Χάρηκα και εγώ πολύ που βρεθήκαμε και συνεχίζουμε να πάμε κόντρα στη κακοκεφιά.Να είμαστε καλά και να ανταμώνουμε συχνά!φιλάκια σε σένα και στη "Κ".

για sundy

Περαστικά!Αυτό το θέμα με τους φίλους είναι μεγάλη ιστορία. Καθόλη τη διάρκεια μα και τώρα με απασχολεί.Αν έχεις διαβάσει ολόκληρο το blog μου θα ξέρεις ότι αναφέρομαι συχνά στις ανθρώπινες σχέσεις.Δε ξέρω γιατί τελικά οι άνθρωποι έχουν "Καρκινοφοβία" αλλά έχουν..ας είμαστε ρεαλιστές.Ωστόσο όπως είπε μια φίλη πρόσφατα, εμείς νικήσαμε, ξέρουμε απο που ξεκινήσαμε κ που φτάσαμε,αν οι άλλοι τα "χανουν" μπροστά μας και μας αντιμετωπίζουν ως μελλοθάνατες τότε λυπάμαι.Τις ίδιες πιθανότητες έχουμε όλοι,έτσι δεν είναι;Φιλιά και μη σκας:όποιος έφυγε απο δίπλα μας,αυτός έχασε,αυτός έχασε μια κάμπια που έγινε πεταλούδα.Ετσι είμαστε φίλη μου,μικρές πολύχρωμες πεταλούδες που ανοίξαμε τα φτερά μας να πετάξουμε,και αυτή η "πτήση" μοιάζει με την πρώτη της ζωής μας.Καλή ζωή μας εύχομαι απο δω και πέρα και όχι στεναχώριες!

για nikiplos

Να σαι και εσύ καλά!Δύναμη πέρνω και απο εσάς ;-) Μην το ξεχνάμε!