Μπορεί μια μέρα ενώ νιώθεις καλά να σου πούνε ότι είσαι άρρωστη. Είσαι άρρωστη ενώ το μόνο που έχεις νιώσει είναι κάτι καινούριο στο στήθος σου. Αυτή όμως η αλλαγή σου λένε οι γιατροί δεν ήρθε για καλό. Προβληματίζεσαι, κάνεις εξετάσεις, εύχεσαι το καλύτερο για σένα, το ίδιο κάνουν και οι δικοί σου. Αναρωτιέσαι τι μπορεί να είναι, συνειδητοποιείς όμως ότι πρέπει να βγει από το σώμα σου όπως και να χει. Έτσι ξαφνικά, ενώ δεν είχες κανένα σύμπτωμα βρίσκεσαι στο τραπέζι του χειρουργείου, λίγο πριν την εγχείρηση. Έχεις τις αισθήσεις σου και ακούς τους γύρω να ετοιμάζονται. Άνδρες και γυναίκες στο πόδι, έτοιμοι να πολεμήσουν το κακό που φυτεύτηκε στο σώμα σου. Σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή «αντε να τελειώνουμε» αλλά από την άλλη ξέρεις πως όταν ξυπνήσεις από τη νάρκωση κάτι επάνω σου θα έχει αλλάξει. Θα λείπει ο ένας σου μαστός, το σώμα σου δεν θα είναι το ίδιο. Το ξανασκέφτεσαι… «αντε να τελειώνουμε ή ας μην ερχόταν αυτή η ώρα;». Δεν έχεις όμως χρονικά περιθώρια γιατί η νάρκωση σε έχει πιάσει ήδη. Δε θυμάσαι παρα μόνο να σου δένουνε χέρια και πόδια. Ο σκηνοθέτης κόβει εκεί τη σκηνή κάνοντας ένα λευκό σβήσιμο. Το επόμενο πλάνο ανοίγει σε μια κρύα αίθουσα όπου βρίσκεσαι για την ανάνηψη. Ένα μεγάλο ρολόι στον τοίχο δείχνει την ώρα, καταλαβαίνεις ότι μέσα σε δυο ώρες όλα τελείωσαν. Η ομάδα στης οποίας τα χέρια αφέθηκες αφαίρεσε τον όγκο, μαζί και τον μαστό σου. Είσαι μουδιασμένη, δεν έχεις δυνάμεις αλλά ακούς τους νοσοκόμους και νιώθεις την απώλεια.
Το πρώτο κεφάλαιο έκλεισε. Θα μάθεις να ζεις με ένα μαστό και θα κάνεις φίλο το σιλικονάτο σου επίθεμα. Μαζί του θα βγαίνεις έξω αλλά στο σπίτι δε θα το θες ούτε για αστείο, θα προτιμάς να δίνεις αγκαλιές χωρίς τον ψεύτικο μαστό, θα θες να νοιώθεις περισσότερο από το να «δείχνεις». Μετά θα πρέπει να κάνεις κάποιες χημειοθεραπείες εκεί ανοίγει ένα δεύτερο κεφάλαιο. Με τη χμθ θα έρθουν πολλές σωματικές αλλαγές και θα γνωρίσεις πόνους ψυχής και σώματος. Διάφορα συμπτώματα που (τι περίεργο) ενώ δεν είσαι άρρωστη γιατί δεν έχεις πια αυτό τον όγκο, αισθάνεσαι άρρωστη εξαιτίας των φαρμάκων. Προσέχεις να μην κρυώσεις, προσέχεις πολύ. Νομίζεις ότι είσαι ψυχολογικά καλά αλλά έχεις μια απίστευτη ένταση προς όλους. Έχεις αποφασίσει να κάνεις τη θεραπεία της κάσκας (ψυχρή θεραπεία) κατά τη διάρκεια της χμθ προκείμενου να μη χάσεις όλα σου τα μαλλιά. Είσαι στο κρεβάτι και παγώνεις, επι τρεις ώρες το κεφάλι σου. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου αλλά αντέχεις. Σκέφτεσαι ότι κάποια στιγμή θα ρθει το καλοκαίρι και θα χώνεις το κεφάλι σου στην άμμο και η άμμος θα είναι τόσο καυτή.
Ο πόνος παραμένει πόνος. Τελικά ο άνθρωπος μπορεί να υπομείνει το σωματικό πόνο αλλά μετά από αυτό, δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος. Ο πόνος σε σκληραίνει, σε κομματιάζει και όταν νιώσεις ότι μπορείς να ενώσεις τα κομμάτια σου τότε το κάνεις αλλά δεν ξέρεις τι έχεις πλέον στα χέρια σου. Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ ΛΟΓΟΣ για τον οποίο μια αρρώστια σου χτυπά την πόρτα. Εσύ αυτό που έχεις να κάνεις, το ΜΟΝΟ που μπορείς να κάνεις είναι να την πάρεις ως δεδομένη αυτή την άχαρη επίσκεψη και να βρεις όλες τις δυνάμεις που έκρυβες μέσα σου τόσο καιρό, να σηκώσεις ακόμη και το μικρό σου δαχτυλάκι απέναντι στον Καρκίνο και να τον εκτοπίσεις. Στην αρχή θα νιώσεις μικρή και το φορτίο σου μεγάλο. Όσο όμως θα περνά ο καιρός το σώμα σου και η ψυχή θα βρίσκουν τη δύναμη και εκεί που έγερνες, ξαφνικά θα σηκωθείς. Και εκείνο το βάρος θα πέσει από τις πλάτες σου. Θα περάσουν μήνες και θα δεις ότι άδικα έψαχνες βοήθεια από τους γύρω σου. Εσύ θα βοηθήσεις τον εαυτό σου, μόνη σου θα τα καταφέρεις και δικό σου θα είναι το δάφνινο στεφάνι. «Τα κατάφερες κορίτσι μου» θα πεις εσύ η ίδια στον εαυτό σου και θα είναι το μεγαλύτερο βραβείο που πήρες ποτέ. Θα ζυγιάσεις τη ζωή και θα καταλάβεις ότι το να ζεις είναι πιο σημαντικό και από το να χάνεις ένα μαστό. Η ουσία της ζωής ξεπερνά την έννοια της εμφάνισης. Σύντομα θα είσαι εκεί έξω, θα χαίρεσαι τη ζωή και θα διεκδικείς χαρές που τις αξίζεις. Τα μαλλιά σου θα ξαναβγούν, και το καλοκαίρι θα τα λούζει το θαλασσινό νεράκι, θα τα χαϊδεύει η Αυγουστιάτικη αύρα. Όλα θα γίνουν, όλα θα φτιάξουν, απλά εσύ δεν το βλέπεις όσο είσαι στην αρχή. Δεν είσαι όμως μόνη, αλλά ούτε αυτό το βλέπεις τώρα μέσα στον πανικό σου. Είναι και άλλες πολλές γυναίκες μαζί τους και εγώ, που έχουμε να σου διηγηθούμε μια ιστορία όχι και τόσο ευχάριστη αλλά βγαλμένη από τη ζωή. Και που είσαι…ο Καρκίνος θα νικηθεί μόνο όταν εσύ το πιστέψεις και διατηρήσεις την κατάλληλη ψυχολογία.
