Ημερολόγιο ζωής

Σήμερα Κυριακή και σηκώθηκα νωρίς...

Ίσως είναι τα γεράματα που λέω κι εγώ....Πλέον στο κατώφλι των 40 δεν μπορώ να κοιμηθώ ως αργά όπως κάναμε κάποτε...

Δεν ξέρω πως θα σου φανεί εσύ που με διαβάζεις συχνά αλλά όταν γράφω εδώ αισθάνομαι μια πληρότητα. Σαν να το έχω πάντα στο μυαλό μου αλλά να μη στρώνομαι τακτικά να σας γράψω δυο κουβέντες. Για όσες κι όσους με διαβάζετε συχνά το θεωρώ μεγάλη ηθική υποχρέωση. Εάν είχα πάρει δύναμη αλλά και στηρίξει έναν άνθρωπο μέσω διαδικτύου θα ήθελα να ξέρω τι κάνει και στο μέλλον του, στο τώρα στο παρόν του μετά τον καρκίνο. Νιώθω πως πολλοί εδώ στο ιντερνετ ξεκίνησαν με τον καρκίνο κι όταν θεραπεύτηκαν ρίξανε μαύρη πέτρα. Δεν θα ήθελα να γίνω σαν κι αυτούς. Είναι ανθρώπινο να ψάχνεις για ένα σημάδι και μετά τον καρκίνο, μια λέξη, μια ελπίδα πως μετά τα 10 χρόνια κάποιος ζει, είναι εκεί έξω, απολαμβάνει, απογοητεύεται, κυνηγάει το όνειρο, τρέχει για τη ζωή.

Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι! Είμαι λοιπόν εδώ 3 του Μάρτη 3/3/2019!

Είμαι καλά αλλά με πεσμένο το ασβέστιο πολύ, πέρασα στην οστεοπόρωση! Με μείον 29 ασβέστιο.
Τι να κάνουμε, τα πράγματα συμβαίνουν. Με λύπησε το γεγονός αλλά όπως λέει και η "Σ" "τι σου κάνει εντύπωση εφόσον δεν κάνεις κάτι για να το βελτιώσεις;" κι έχει δίκιο!

2019 λοιπόν με ασβέστιο χαμηλό και πρέπει να κάνω πράγματα να βοηθηθώ...εσείς τι κάνατε εάν κάνατε...; Βασικά δεν αθλούμαι τον τελευταίο καιρό...και παίζει κι αυτό μεγάλο ρόλο...τελευταίο δηλαδή απο το 2015! Κοιτάζω φωτογραφίες μου μετά τη χμθ κι επειδή έκανα pilates είχα καλύτερο σώμα το καλοκαίρι πχ του 2009! Έτσι είναι...