Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί!!!! Αυτό σίγουρα θα ήταν φέτος ένα διαδεδομένο status στα social media!
Δεν ήταν εύκολο ούτε το 2018 για πάρα πολλούς ανθρώπους. Και για τον δικό μου μικρόκοσμο δεν ήταν εύκολα αλλά τα καταφέραμε...βγαίνουμε απο το τούνελ...μπορεί με αργά βήματα αλλά σταθερά, πάμε προς το φως.
Φέτος πέρασα τις γιορτές κάπως πιο μοναχικά απο άλλες φορές. Δεν πήγα σε τραπέζια, ούτε σε ρεβεγιόν Χριστουγέννων ή Πρωτοχρονιάς. Προτιμώ να κάθομαι στο σπίτι παρά να το παίζω (αναγκαστικά) χαρούμενη και χαμογελαστή σε κάποιο τραπέζι καλεσμένη περιμένοντας το νέο έτος. Τα έκανα πολλές φορές αυτά κατά την προσωπική μου 10ετία και μερικές φορές τέτοιου τύπου βραδιές μου προκαλούσαν θλίψη, ειδικά την πρώτη μετά το χειρουργείου στις 3/12/2007.
Όσο περνάνε τα χρόνια όλο και πιο πολύ ξεμακραίνω από αυτές τις αναμνήσεις. Έτσι γίνεται πάντα στη ζωή, το έλεγα και παλιά. Η μια ανάμνηση σκεπάζει την άλλη.
Τι είναι αυτό που θυμόμαστε στα βαθειά γεράματα ή στη δύση της ζωής μας (σε όποια ηλικία); Φαντάζομαι οι άνθρωποι θυμούνται μια στιγμή στο χρόνο όπου νιώσανε τη ζεστασιά της αγάπης, μια άλλη στιγμή που γελάσανε πολύ, ένα χαμόγελο ενός ανθρώπου που αγαπούν, μια βόλτα σε ένα μέρος που τους συνεπήρε, μια δυνατή αγκαλιά, μερικές στιγμές απο την παιδική τους ηλικία. Γιατί απο την παιδική ηλικία; Γιατί τότε ήταν που ζούσαμε δίχως να υπάρχει αύριο, που γελούσαμε δυνατά και σχεδιάζαμε να τα πιο τρελά όνειρα! Όταν είσαι μικρός ελπίζεις πως θα γίνεις αστροναύτης, βάζεις στόχο να γίνεις πειρατής, μπαλαρίνα, διάσημος ηθοποιός, τραγουδιστής, αθλητής. Νιώθεις ότι είναι τόσο σίγουρο πως θα κατακτήσεις τον κόσμο!
Αυτό χάσαμε μεγαλώνοντας! Χάσαμε το όνειρο, την ελπίδα πως έχουμε κάθε δύναμη και ικανότητα για καλύτερα. Χάσαμε την ενέργεια που είναι ικανή να μας κάνει να ανακαλύψουμε το πιο κρυφό μας ταλέντο, να μας κάνει να πετάξουμε μακριά! Να ζήσουμε τη ζωή που θέλαμε πάντα! Να είμαστε χαρούμενοι σε μια δουλειά που κάνουμε, να γεμίζουμε την καθημερινότητα με τους ανθρώπους της επιλογής μας, να κάνουμε πράγματα για εμάς! Είμαστε 40 και πολλές και πολλοί απο εμάς δεν ζούμε καθόλου για εμάς αλλά για τους άλλους! Πότε σκέφτηκες για τελευταία φορά πως όσα κάνεις για την οικογένεια είναι πολύ καλά και μπράβο αλλά είναι και η ώρα να κάνεις και για εσένα πράγματα;;;
Αυτές οι διάφορες σκέψεις περάσανε σήμερα ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ μολις άνοιξα νέο ποστ για όλους εσάς!
ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΖΕΙΤΕ! ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΕ! Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΑΠΟ ΟΣΟ ΝΟΜΙΖΕΤΕ! ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΤΕ ΡΟΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΖΩΗ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ ΚΑΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ! ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΙ...ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΤΕ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΕΙΤΕ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου