Σας άφησα με μια σταγόνα της βροχής τον Φεβρουάριο και σας βρίσκω και πάλι με έναν όμορφο και ζεστό ήλιο!
Χάθηκα γιατί παρασύρομαι απο τη ζωή τώρα τελευταία, εκείνη που φωλιάζει έξω απο το σπίτι μου και μακρυά απο το PC. Όλες αυτές τις μέρες που "λείπω" τελείωσα με την εξεταστική της νέας μου Σχολής. Προς το παρόν πήρα 3 βαθμούς και είναι δύο Δεκάρια και ένα Οκτώμισι. Είμαι πολύ περίφανη για τον εαυτό μου και χαρούμενη πάνω απο όλα...Νιώθεις μια απίστευτη κορυφή, μεγαλύτερη απο όλου του κόσμου τα υλικά αγαθά. Είναι άλλο να αποκτάς κάτι με χρήματα και άλλο με τη γνώση, με το μυαλό σου και τον κόπο σου (διάβασμα). Βγαίνω αρκετά, και βρήκα και σε αυτό πολλή ΖΩΗ. Η επαφή με τους ανθρώπους, οι κουβέντες, τα γέλια, είναι αέρας ζωντάνιας και πηγή ζωής!Είμαι καλά (ψυχολογικά) παρόλο που εδώ και είκοσι μέρες ψαχνόμουν για το "τι είναι πάχυνση υπεζωκότα" γιατί η γνωμάτευση της ακτινογραφίας μου τον Δεκέμβρη έδειξε και αυτό. Τελικά ο πνευμονολόγος μου είπε πως δεν είναι τίποτα, έχει την ίδια μορφή που είχε και το 2011 και καμία διαφορά, μπορεί να είναι απλώς κάποιο παλιό κρύωμα...
Έτσι συνεχίζω να ζω κάπου στην Ελλάδα, ανάμεσά σας και στους φίλους μου. Είναι η πρώτη χρονιά μετά τον Καρκίνο που είμαι τόσο καλά με το "μέσα" μου. Προφανώς το νήμα της 5ετίας που έκοψα τον τελευταίο Δεκέμβρη βοήθησε. Θαύματα γίνονται, απλά ΟΧΙ απο τη μια μέρα στην άλλη. Το έχω πει χιλιάδες φορές, θέλει χρόνο για να θάψεις τα φαντάσματά σου, για να ζεις μια ζωή δίχως φόβο! Για να βρεις το κουράγιο να ξεχάσεις, να ξαναονειρευτείς! Αυτή τη στιγμή που σας γράφω, νιώθω πως με ένα μαγικό τρόπο βρήκα το κουράγιο να ξαναζήσω!Αυτή δεν είναι η ουσία των πραγμάτων; Να βρίσκεις νόημα σε όσα κάνεις, να νιώθεις τη ζωή και να διώχνεις την κατάθλιψη. Να μην περιμένεις απο κάποιον άνθρωπο που εσύ ονόμασες "σημαντικό άλλο" να σου εμφυσήσει τη ζωή, να έχεις προνοήσει να το έχεις κάνει μόνος σου!
Κλείνω εδώ γιατί η παρέα φωνάζει ΕΚΔΡΟΜΗ! Θα πάρω το τρένο μαζί με το ποδήλατό μου και θα φύγω ταξιδάκι! Είναι πανέμορφη η μέρα! Σας φιλώ! Εύχομαι σε όσους παλεύουν με τον καρκίνο να βρουν σύντομα τη γαλήνη μέσα τους και να σκέφτονται πως όλα θα πάνε καλά. Πάω να ετοιμάσω τον σάκο της εκδρομής, είμαι πολλή χαρούμενη που βλέπω και χαίρομαι με τα μικρά τούτης της ζωής! Με την ελευθερία που μου δίνει μια ποδηλατοβόλτα!!!!
Έτσι συνεχίζω να ζω κάπου στην Ελλάδα, ανάμεσά σας και στους φίλους μου. Είναι η πρώτη χρονιά μετά τον Καρκίνο που είμαι τόσο καλά με το "μέσα" μου. Προφανώς το νήμα της 5ετίας που έκοψα τον τελευταίο Δεκέμβρη βοήθησε. Θαύματα γίνονται, απλά ΟΧΙ απο τη μια μέρα στην άλλη. Το έχω πει χιλιάδες φορές, θέλει χρόνο για να θάψεις τα φαντάσματά σου, για να ζεις μια ζωή δίχως φόβο! Για να βρεις το κουράγιο να ξεχάσεις, να ξαναονειρευτείς! Αυτή τη στιγμή που σας γράφω, νιώθω πως με ένα μαγικό τρόπο βρήκα το κουράγιο να ξαναζήσω!Αυτή δεν είναι η ουσία των πραγμάτων; Να βρίσκεις νόημα σε όσα κάνεις, να νιώθεις τη ζωή και να διώχνεις την κατάθλιψη. Να μην περιμένεις απο κάποιον άνθρωπο που εσύ ονόμασες "σημαντικό άλλο" να σου εμφυσήσει τη ζωή, να έχεις προνοήσει να το έχεις κάνει μόνος σου!
Κλείνω εδώ γιατί η παρέα φωνάζει ΕΚΔΡΟΜΗ! Θα πάρω το τρένο μαζί με το ποδήλατό μου και θα φύγω ταξιδάκι! Είναι πανέμορφη η μέρα! Σας φιλώ! Εύχομαι σε όσους παλεύουν με τον καρκίνο να βρουν σύντομα τη γαλήνη μέσα τους και να σκέφτονται πως όλα θα πάνε καλά. Πάω να ετοιμάσω τον σάκο της εκδρομής, είμαι πολλή χαρούμενη που βλέπω και χαίρομαι με τα μικρά τούτης της ζωής! Με την ελευθερία που μου δίνει μια ποδηλατοβόλτα!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου