Παραμονή απόψε

και εγώ θέλω να σας στείλω ένα αισιόδοξο μήνυμα πως δεν μπορεί κάπου μέσα μας ή εκεί έξω υπάρχει ελπίδα. Η ελπίδα είναι μια όμορφη λέξη, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, μια ελπίδα μας κρατά στη ζωή, με μια ελπίδα ζούμε. Δεν το καταλαβαίνουμε, δεν το παρατηρούμε συχνά μα καθημερινά όλο και κάτι ελπίζουμε, ακόμη και το να μη βρέξει...

Μια ελπίδα λοιπόν μας κρατά σε τούτη τη ζωή. Μια ελπίδα, μια ελπίδα να είμαστε καλά, μια ευχή για υγεία, ένα χαμόγελο για καλή τύχη, μια αγκαλία πως όλα θα πάνε καλά. Μια ελπίδα θέλω απόψε να φυτέψω στο μυαλό σας! Μια ελπίδα πως θα περάσετε στην απέναντι όχθη του ποταμού, πως θα τελειώσουν οι θεραπείες, πως θα γυρίσετε στο σπίτι και στους αγαπημένους σας, πως όλα θα γίνουν (σχεδόν) όπως πριν! 

Σε αυτή την ελπίδα αφέθηκα, με αυτή την ελπίδα πορεύομαι ακόμη!

ΕΛΠΙΔΑ για το μέλλον,  ΠΙΣΤΗ στον εαυτό σας και τους άλλους και ΣΟΦΙΑ απο την εμπειρία σας και εμπειρία μου απο τον καρκίνο!

Να μη χάνετε την πίστη σας, να μην σβήνετε την ελπίδα σας, να τιθασεύετε τον νου και να τον οδηγείται σε ένα καλύτερο μέλλον! Εκεί να μένετε, στα καλύτερα, με το μυαλό, με τη φαντασία να σκέφτεστε όμορφες εικόνες, εικόνες πολύχρωμες και όχι νοσοκομειακές!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! 

Μας αξίζει το καλύτερο, βρείτε τι σας αρέσει και αφεθείτε σε αυτό δίχως δεύτερη σκέψη! Η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή για μεγάλους συμβιβασμούς!

Γενέθλια!

Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου! Όμως πιστέψτε με, στις 3/12 που μας πέρασε ένιωσα τόσο μα τόσο μοναδική, πέρα για πέρα σημαντική, πάρα πολύ συγκινημένη και περίφανη! Ήταν τα 5 μου χρόνια απο το χειρουργείο! Ήταν εκείνα τα πραγματικά μου γενέθλια. Γιατί 3/12/2012 θα είναι στη ζωή μου, για πάντα ΜΙΑ ΦΟΡΑ! Γενέθλια έχεις κάθε χρόνο, αλλά μια επέτειο πενταετίας χωρίς να ακούσεις τη λέξη "Καρκίνος" "υποτροπή" "κακοήθεια" είναι BIG DEAL!

Σε πίσμα λοιπόν όλων των "κακών" εγώ είμαι εδώ! Πέντα χρόνια μετά! Είμαι εδώ, ετών 32 πια! Είμαι εδώ, δυνατή, υγειής, με μακρύ σκούρο μαλλί, με κόκκινα-γιορτινά νύχια, με (μόλις) 55 κιλά! Πρηξίματα τέλος, φάρμακα τέλος, περίοδος ΝΑΙ, ποδήλατο ΝΑΙ, βόλτες ΝΑΙ, ξενύχτια ΝΑΙ, παρέες ΝΑΙΙΙΙΙΙ!

Όλα λοιπόν είναι εδώ, ξανά! Οκ, δεν θα πω ψέματα, δεν είναι όλα όπως πριν, είναι ίδια αλλά και διαφορετικά μαζί...αλλά πειράζει; Νομίζω δεν πειράζει και τόσο...τι λέτε; 

ΜΑΖΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕΕΕΕ!

5 χρόνια!!!!

5 χρόνια εδώ!!! 5 χρόνια από την αφαίρεση του κακοήθη όγκου! 5 χρόνια cancer free!!!5 χρόνια Sweet December!

Νιώθω πως σήμερα έκλεισε ένας κύκλος! 5 χρόνια;;; Ναι 5 χρόνια!!! Και προτιμώ να το γράφω με νούμερο και όχι με γράμματα! 5 χρόνια!

 Όταν χειρουργήθηκα αρχές του Δεκέμβρη 2007 μου είπανε «για πέντε χρόνια θα είσαι υπό στενή παρακολούθηση, η πενταετία θα δείξει» και εγώ είχα αρχίσει ήδη να μετρώ με τα δάχτυλά μου από μέσα μου τα χρόνια και είχα σκεφτεί «πωπω…το 2012 δηλαδή… Τρέχα γύρευε, πως θα περάσουν τόσα χρόνια!». Δεν μπορούσα να δω το τέλος του τούνελ, η πενταετία μου φαινόταν τραγικά μακρινή. Κι όμως σήμερα έγινε και αυτό. Σήμερα έκλεισα την πενταετία, και είμαι εδώ και είμαι καλά. Δεν ξανα άκουσα πως έχω κάποιο πρόβλημα στην πορεία μου, πέρα από την οστεοπενία και το λίγο-πρησμένο μου χέρι.

Μα που πήγανε τόσα χρόνια; Πώς πέρασαν οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες τα χρόνια; Κι όμως, όλα πέρασαν.

Πότε με νεύρα και εντάσεις, πότε με χαρά και χαμόγελα, με νέες όμορφες εικόνες ή φωνές του παρελθόντος, αφηνόμουν στη ζωή και στους ανθρώπους της. Στα καλά αλλά και στα άσχημα «κείμενα» της κάθε καθημερινότητάς μου. Έτσι γιατί ήθελα να ζήσω!

Τι είναι η ζωή; Πέρα από μια λέξη με τρία γράμματα παραμένει μια έννοια πολυσύνθετη, δύσκολη να αποκωδικοποιηθεί, ιδίως όταν μπαίνει στη μέση και το επίθετο «καλή» (ζωή). Προχθές σε μια συζήτηση με τη «Σ» μιλούσαμε για τα γεράματα, για τον απολογισμό που μπορεί να κάνει ένα ηλικιωμένο, χαρακωμένο από ρυτίδες πρόσωπο στον καθρέφτη…Ποια η αίσθηση εκείνη τη στιγμή; Η «Σ» μίλησε για «μια γεμάτη ζωή» «αν την έχεις τότε συμβιβάζεσαι με τα γηρατειά». «Μα τι είναι –μια γεμάτη ζωή» τη  ρώτησα ρητορικά «αυτό είναι φοβερά υποκειμενικό» συμπλήρωσα.

Ο καθένας συλλογιέται τη ζωή του με όσα μέσα έχει και μπορεί. Το «καλή» «κακή» «γεμάτη» «άδεια» «βαρετή» «ενδιαφέρουσα» ο ίδιος το κρίνει, οι υπόλοιποι το λένε αλλά αυτοί δεν ξέρουν…αυτοί απλά παρακολουθούν από απόσταση τις ζωές των άλλων, βάζουν ταμπέλες και ετικέτες σε κάτι το οποίο βλέπουν από «έξω», χαρακτηρίζουν μια ζωή ανάλογα με το πώς ερμηνεύουν τις καταστάσεις γύρω τους. 

Τον απολογισμό της ζωής μου τον κάνω συχνά…δεν είναι τόσο ξεκάθαρος καιρό τώρα…δεν ξέρω τι πάει στραβά και τι ίσια. Οι δυο αυτές έννοιες κάπου μπερδεύονται. Έχω χάσει το λογαριασμό, αγνοώ τι υπερτερεί. Ξέρω όμως πως όλο αυτό το «αλαλούμ», το περίεργο μπέρδεμα και σύμπλεγμα, το απερίγραφτο κράμα σκέψεων, εμπειριών, λέξεων και ανθρώπων είναι η ζωή μου και εγώ αυτό έχω, αυτό ορίζω, αυτό αγαπώ, αυτό σκέφτομαι, αυτό αγκαλιάζω, με αυτό ξυπνάω κάθε πρωί, με αυτό κοιμάμαι, και ναι αυτή είμαι.

Σήμερα γιόρτασα την ημέρα σαν να είχα τα γενέθλιά μου! Θυμήθηκα πως 3/12/2007 ήμουν το πρωί σε ένα κρύο χειρουργείο. Σήμερα το πρωί ετοιμαζόμουν για τη δουλειά. Τότε δεν ήξερα τι με περιμένει, τότε φοβόμουν και τον θάνατο. Σήμερα ξέρω, σήμερα δεν φοβάμαι τόσο τον θάνατο, νομίζω πως όταν τον νικάς μια φορά, τότε συμφιλιώνεσαι πολύ με την ιδέα του. Σήμερα λοιπόν πήρα τους γονείς μου και πήγαμε για φαγητό έξω, έτσι «για το καλό». Σήμερα ήταν μια ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΕΡΑ! Θα τη θυμάμαι τη στιγμή… Δεν θέλω να ακουστώ δραματική αλλά ναι, αυτοί που δεν ξεχνούν πως κάποτε πέρασες κάτι είναι οι γονείς. Κανείς άλλος πέρα από αυτούς δεν με κοίταξε σήμερα με εκείνο το βλέμμα, δεν με φίλησε και δεν με αγκάλιασε, κανείς εκτός από εκείνους δεν θυμήθηκε το «σαν σήμερα εκείνη τη χρονιά». Κρίμα, και ήθελα τόσο να πώ κάποια "ευχαριστώ" σήμερα, να το γιορτάσω επίσημα και με φίλους! Ούτε ένα μήνυμα ούτε ένα τηλέφωνο από πουθενά. Ναι γιατί οι υπόλοιποι ίσως θεωρούν χαζές τέτοιες μέρες. Είναι μια αλήθεια, αλλά έπαψα πια να φοβάμαι το γεγονός πως οι άνθρωποι γύρω μου ξεχνούν, πως τραβάνε τη δική τους πορεία στον χάρτη, πως μπλέκονται με ζωές άλλων ανθρώπων, πως θέλουν να ζήσουν δίχως να θυμούνται περιπέτειες υγείας φίλων και συγγενών, πως απωθούν αυτές τις «επετείους». Μπορεί κάποιοι να είναι τόσο αδέξιοι που να μην ξέρουν καν τι να πουν και επιλέγουν τέτοιες μέρες τη σιωπή. Εγώ δεν τις αποφεύγω τέτοιες ημερομηνίες, ίσως τις ανακαλώ όταν τις γράφει το ημερολόγιο τοίχου για να συγκρίνω, και να δω πως ναι, φέτος τέτοια μέρα είμαι σαφώς καλύτερα και να εκτιμήσω έτσι, έστω και για λίγο αυτά που έχω!   

Την Πέμπτη πάω για τον επανέλεγχό μου (το γνωστό πακετάκι εξετάσεων). Μέχρι στιγμής έχω κάνει τους «δείκτες» και βγήκανε πολύ καλοί.

Σας φιλώ! Ελπίζω 5 χρόνια τώρα να προσφέρω κάτι και σε εσάς. Μια ανακούφιση μικρή, όταν τα φώτα σβήνουν και οι άνθρωποι χάνονται στο σκοτάδι! Το μόνο σίγουρο είναι πως σας γράφω από καρδιάς και κατευθείαν από το μυαλό μου! Με ειλικρίνεια και σεβασμό πάντα! Θα έρθει και για εσάς η 5 ετία, να το θυμάστε! Τα χρόνια περνούν, ο μόνος που δεν σταματά είναι ο χρόνος!

Καλό μήνα!

Σήμερα βρέχει. Είμαι μέσα στο σπίτι και σας γράφω απο το λαπτοπ μου. Καλό μήνα! Μήνας Χριστουγέννων και διακοπών ο σημερινός. 

Το 2007 τον Δεκέμβρη ήταν και τότε Κυριακή σαν σήμερα η 2/12. Σαν σήμερα πριν απο πέντε χρόνια ήταν ένα περίεργο απόγευμα εκεί στην Αθήνα. Στο σπίτι των θείων μου, 27 ετών, με τους γονείς, περίμενα να έρθει κάπου τέτοια ώρα η "Σ" με το τρένο γιατί ήθελε πολύ να μου συμπαρασταθεί στο χειρουργείο. Ήταν μια δύσκολη νύχτα εκείνη, είχαμε αφήσει τους πάντες πίσω και είχαμε πάει μια βόλτα στο Μοναστηράκι, για ένα ποτό, ούτε που ξέραμε τι μας ξημέρωνε. Καπνίζαμε χαζεύοντας τον Ηλεκτρικό να περνά...στην επιστροφή φάγαμε στα Goody's γιατί η "Σ" έλεγε πως θα είμαι πολλές ώρες νυστική και καλό είναι να φάω αρκετά. κατά τις 22.30 είμασταν πίσω στους θείους μου. Κοιμηθήκαμε μαζί εκείνο το βράδυ, εγώ ήταν λες και είχα πέσει σε λήθαργο, η "Σ" όμως ελάχιστα είχε κλείσει τα μάτια της. Η "Σ" μετά απο χρόνια κατάλαβα πως ήξερε εκείνο το βράδυ τη συνέχεια της ζωής μου, γι αυτό δεν είχε κοιμηθεί. Εγώ απλά είχα το "πέπλο" της άγνοιας, του σοκ, της αισιοδοξίας ή απλά χαιρόμουν μόνη μου, μέσα στον στρουθοκαμηλισμό μου. 

Όπως και να χει, έτσι ήταν εκείνη η μέρα. Είναι περίεργη η αίσθηση να θυμάσαι κάποιες μέρες της ζωής σου με κάθε λεπτομέρεια. Έτσι απλά, δίχως φωτογραφίες στο συρτάρι. 

Σήμερα είναι Κυριακή σαν τότε...Σκέφτηκα πως φέτος, αντι να κάνω τον συνηθισμένο απολογισμό του πόσο άλλαξε η ζωή μου τα τελευταία 5 χρόνια, πόσα δεινά της προστέθηκαν και πόσες επισκέψεις και χαμένες ώρες σε νοσοκομεία, να δω τα θετικά των τελευταίων ετών. 

Σκέφτηκα λοιπόν αμέσως πως παρόλες τις δυσκολίες, 5 χρόνια τώρα είμαι καλά. Πως γνώρισα καινούρια άτομα και απέκτησα τουλάχιστον 12 νέους πραγματικούς φίλους που τους νοιάζομαι και με νοιάζονται και έχουμε συχνή επαφή. Έζησα σε 1 πόλη και 1 νησί μακριά απο την γενέτειρά μου και αυτό με έκανε πιο πλούσια σε εμπειρίες. Δεν σταμάτησα να ταξιδεύω, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Χάρηκα πέντε καλοκαίρια, χόρτασα κολύμπι. Συνάντησα όλους εσάς, έδωσα κουράγιο με τον τρόπο μου σε αρκετούς φίλους εδώ και πήρα απίστευτη δύναμη ταυτόχρονα.Βρήκα νέους τόπους, απέκτησα μόνιμη δουλειά και φέτος είμαι και φοιτήτρια, σε μια σχολή που ήθελα πολύ να παρακολουθήσω...απο πάντα! Φέτος κράτησα στην αγκαλιά μου ένα κοριτσάκι 5 ημερών, την ανηψιά μου και γεύομαι την βρεφική αθωότητα, την αγάπη και συμπάθεια που βγαίνει απο τα στρόγγυλα 6 μηνών μάτια της όταν με κοιτά.

Ξαναδιαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές λέω "Not bad". Καθόλου άσχημα λοιπόν για έναν καρκινοπαθή τα παραπάνω λόγια.  Θα μπορούσε να είμαι αυτή τη στιγμή μπροστά απο το λαπτοπ μου και να μην υπάρχει τίποτα να σας πω για τη ζωή μου. Μονάχα μαυρίλα, νοσοκομείο, φλέβες, τρυπήματα. Κι όμως...στη ζωή πάνε μαζί οι πιο τρελλές αντιθέσεις. Το γέλιο σκάει μύτη πάντα εκεί που δεν το περιμένεις, έτσι απλά! Το δάκρυ κυλά και αυτό απρόσμενα αλλά δεν αργεί μια ανάμνηση, μια εικόνα ή μια σκέψη που θα το σκουπήσουν!

Καλό βράδυ! Σαν αύριο ήμουν στο χειρουργείο. Απο απόψε σκέφτομαι να βγω αύριο το βράδυ και να πιω ένα ποτό, έτσι κόντρα σε εκείνη τη μέρα που κοιμήθηκα χειρουργημένη στην κλινική!

Σας φιλώ! Να περνάτε όμορφα! Ότι ζούμε, αυτό είναι δικό μας! Και ναι, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω!


Y.Γ:  Η φωτο είναι απο το instagram του "cosmopoliti's photo" (Πλατεία Μοναστηρακίου)

Πλατεία Μοναστηρακίου (Monastiraki Square)///cosmopoliti's photo http://instagr.am/p/SuSIalM-1L/ Πηγή: www.lifo.gr

Πλατεία Μοναστηρακίου (Monastiraki Square)///cosmopoliti's photo http://instagr.am/p/SuSIalM-1L/ Πηγή: www.lifo.gr