Ο Νοέμβρης είναι μήνας επετείων και αναμνήσεων!
μετά απο κάποιες φορτισμένες μέρες ξαναγράφω εδώ...
αύριο ξεκινάω τον επανέλεγχο μου με αιματολογικές εξετάσεις. Ακολουθεί όλο το πακέτο των εξετάσεων, αρκετές απο εσάς το ξέρετε...
Προσπαθώ να ενώσω μέρες τώρα το παρελθόν με το παρόν αλλά τίποτα δεν μου ταιριάζει πια...
ξέρω πως τζάμπα μαζοχίζομαι για μια ακόμη φορά αλλά πλέον μου έχει γίνει μια κακιά συνήθεια. Πρέπει να αλλάξω δραστικά τη ζωή μου σκέφτομαι πολλές φορές. Να φέρω στα πάντα τα πάνω κάτω! Πάντα θα υπάρχει η επέτειος της 21/11 απο την επόμενη μέρα άρχισα να πηγαίνω στους γιατρούς και να ψάχνω τι έχω. Στις 3/12 είχα πια βγεί απο το χειρουργείο...Αυτές οι μέρες δεν σβήνουν απο τη μνήμη μου. Το "γιατί" που δε βγάζει πουθενά πάντα υπάρχει σε μια γωνιά του μυαλού μου αν και 5 χρόνια μετά, αν και μακρινά όλα αυτά, προχθες με καταπλακώσανε διάφορες σκέψεις.
Στο αυτοκίνητό μου μια μικρή ανάμνηση εκείνης της χρονιάς, ένα ημερολόγιο.
μετά απο κάποιες φορτισμένες μέρες ξαναγράφω εδώ...
αύριο ξεκινάω τον επανέλεγχο μου με αιματολογικές εξετάσεις. Ακολουθεί όλο το πακέτο των εξετάσεων, αρκετές απο εσάς το ξέρετε...
Προσπαθώ να ενώσω μέρες τώρα το παρελθόν με το παρόν αλλά τίποτα δεν μου ταιριάζει πια...
ξέρω πως τζάμπα μαζοχίζομαι για μια ακόμη φορά αλλά πλέον μου έχει γίνει μια κακιά συνήθεια. Πρέπει να αλλάξω δραστικά τη ζωή μου σκέφτομαι πολλές φορές. Να φέρω στα πάντα τα πάνω κάτω! Πάντα θα υπάρχει η επέτειος της 21/11 απο την επόμενη μέρα άρχισα να πηγαίνω στους γιατρούς και να ψάχνω τι έχω. Στις 3/12 είχα πια βγεί απο το χειρουργείο...Αυτές οι μέρες δεν σβήνουν απο τη μνήμη μου. Το "γιατί" που δε βγάζει πουθενά πάντα υπάρχει σε μια γωνιά του μυαλού μου αν και 5 χρόνια μετά, αν και μακρινά όλα αυτά, προχθες με καταπλακώσανε διάφορες σκέψεις.
Στο αυτοκίνητό μου μια μικρή ανάμνηση εκείνης της χρονιάς, ένα ημερολόγιο.
4 σχόλια:
ΑΓΑΠΗΤΗ ΦΙΛΗ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΤΟ 2ΟΟ8 ΜΕ ΣΥΜΑΔΕΨΕ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ.ΠΡΟΣΦΑΤΑ Κ ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ ΕΠΑΘΑ ΑΠΟ ΑΛΛΑΓΗ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΕΜΒΟΛΗ ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΚΑΤΩ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΑΦΟΥ ΝΙΚΗΣΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Κ ΑΥΤΟ.ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
για Ανώνυμος
αγαπημένη φίλη καλωσήρθες στην παρέα μας αν και με δύσκολη αφορμή...σου εύχομαι απο καρδιάς ότι καλύτερο,καλή τύχη στο δρόμο σου! σωστά το αντιμετωπίζεις! αφου νικήσαμε τον καρκίνο, δεν μπορεί, και όλα τα άλλα θα γίνουν!φιλάκια πολλά!
glikia mou thelo na se rotiso kati?giati niotho toso adia??den me gemizei oute o anthropos mou giati exw alaxei,den mporw na dwsw agaph ston anthrwpo mou.kathe mera paw kai poio makria..xerw den eisai psixologos pou arnoyme na paw..alla thelw na akoysw thn gnwmh sou.gia mena metraei poli to perases kai to xereis..
για Ανώνυμος
αγαπημένη! ναι,δεν είμαι ψυχολόγος αλλά δεν παρεξηγώ τπτ απο όσα με ρώτησες...γιατί όλες μας τα περάσαμε και τα περνάμε παρόμοια συναισθήματα!ναι θα αισθανθείς και άδεια και απ'όλα! Το ότι έχεις έναν άνθρωπο διπλα σου δεν σημαίνει πως είσαι οκ, έτσι απλά, ούτε πως επειδή είναι ο άνθρωπός σου σε καταλαβαίνει αυτομάτως! τα πέρασα και εγώ απλά με φίλες, και αυτό είναι δύσκολο, γιατί όταν δεν είσαι σε σχέση, γέρνεις προς τους φίλους σου και ναι, τους κάνεις τους πιο δικούς σου ανθρώπους. τεσπα, θα αλλάξεις, μη σε τρομάζει αυτό, απλά θα βρεις καινουρια πράγματα να σε εκφράζουν, ΜΗΝ περιμένεις απόλοιτη κατανόηση απο τον σύντροφο, αυτό και δίχως καρκίνο δεν υπάρχει (πιστεύω). Βρείτε να κάνετε καινουρια πραγματα που σου αρέσουν μαζί, βρείτε άλλα πράγματα τώρα που έχεις αλλάξει, ξανασυστηθείτε. Να του λες τι θες, να ξέρει τι σου αρέσει και αν έχουν αλλάξει τα γουστα σου...μην καταπιέζεσαι...και εγώ άλλαξα, και εγώ αλλιώς αγαπούσα κάποτε και αλλιώς αγαπάω τώρα.Με τρομάζει που για κάποιους ανθρώπους δεν έχω τα ίδια συναισθήματα που είχα κάποτε αλλά μη νομίζεις, αυτό συμβαίνει και σε όλους όσους δεν αρρώστησαν. Δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω συμβουλες γιατί ο καθενας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί....αλλά πιστεύω είναι μια καλή αρχή να κάνουμε πράγματα που να μας ευχαριστούν...και να "μάθουμε" τους ανθρώπους στη νέα εικόνα που είμαστε πια...να ξέρουν πως ναι, δεν ήταν απλό, μας κούρασε, μας έσπασε τα νεύρα, αλλά είμαστε εδώ. για μένα ο άνθρωπος δεν αλλάζει στον πυρίνα του, αρα και εμείς, με κάτι απο το παρελθόν μοιάζουμε! φιλάκια αγαπημένη, να μου είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου