Φθινοπωρινή Σονάτα...

Ο Σεπτέμβρης τρέχει. Μαζί του κουβαλάει τον απόηχο των φετινών μας διακοπών. Από πλευράς μας καλούμαστε να τρέξουμε και εμείς στους ρυθμούς του σιγά σιγά και να μαζευόμαστε από τον ήλιο που δεν καίει πια. Οι νύχτες γίνανε πιο δροσερές και οι μέρες πιο μικρές. Κάπου κατά τις 20.00 θα νιώσεις πως είναι περασμένες 22.00, ένα ρολόι ή οι ειδήσεις θα σου θυμίσουν πως είναι ακόμη νωρίς, όμως έξω έρχεται χειμώνας και είναι καιρός αλλιώς να ντυθείς. Οι άνθρωποι είναι λίγο πιο σκυμμένοι. Είναι το καλοκαίρι που έφυγε και τους λείπει, είναι η κρίση που τους έχει αγγίξει. Είναι η αβεβαιότητα για το μέλλον που πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας.Είναι οι δύσκολες μέρες που χτύπησαν την πόρτα μας.

Προσπαθώ και χαμογελώ ακόμη, όμως δεν σας το κρύβω, είναι πολλές οι φορές που σκέφτομαι κάποιους απο εσάς που ενδεχομένως να μπαινο-βγαίνετε στα νοσοκομεία τέτοια εποχή. Τι γίνεται με τα φάρμακα; Φράψτε μου σε τι κατάσταση βρίσκεται η νοσηλεία σας. Εγώ πλέον το μόνο που παίρνω είναι ταμοξιφαίνη, NOLVADEX  των 20mg και μου το χορηγεί το ταμίο μου.

Περιμένω νέα. Να έχουμε όσο γίνεται ένα καλό φθινόπωρο!

σας φιλώ!