Μια ακόμη μέρα, μια επέτειος ακόμη!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

σαν ψέμα τότε, σαν ψέμα και σήμερα! 1η Απριλίου του 2008 έκλεινε ο τελευταίος κύκλος χμθ μου! Η σημερινή μέρα ήταν η λύτρωσή μου και ακολουθούσαν μετά 27 ακτινοθεραπείες. Είχα μάθει τότε τη ζωή να την μετρώ με νούμερα, με χρονοδιαγράμματα, με πριν, με μετά, με προθεσμίες και τα σχετικά. Σήμερα πέρασα τη μέρα νοχελικά, δίχως να βιάζομαι για κάτι, δίχως να σκέφτομαι ημερομηνίες. Σαν σήμερα, αρκετά χρόνια πριν πλέον. Μα πως περνά ο καιρός;;; Όταν ήμουν στην φούρια δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσουν οι χμθ και επίσης δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μετά απο αυτό, δεν μπορούσα να κάνω καμια πρόβλεψη...

να θυμάστε πως όσο και να ζοριζόμαστε κάποια στιγμή, ο ήλιος βγαίνει...κάτι, κάπως γίνεται και ξεμπλοκάρουμε...

Σήμερα περπάτησα, και έκανα ποδήλατο, έχοντας όλες μου τις δυνάμεις. Όλες τις δυνάμεις με μικρή εξαίρεση ένα πιάσιμο στους ώμους, που οφείλεται στη χθεσινή μου βόλτα στο βουνό, στο ότι με τη "Σ" ανεβάζαμε και κατεβάζαμε τα ποδήλατα στο αυτοκίνητο. Ποδηλατήσαμε στη φύση, στο βουνό για 3χλμ και ήταν αρκετά για να κουραστούμε και να γυμναστούμε αφού ήταν όλη η διαδρομή ανηφόρα. Πόσο διαφορετική αυτή η χθεσινή μέρα του Μάρτη απο εκείνη τη σκοτεινή, ίδια μέρα το 2008; Πολύ, πάρα πολύ!

Το έχουμε ξανα πει εδώ...θα υπάρχουν πάντα ημερομηνίες που θα μας θυμίζουν το δυσάρεστο παρελθόν μας. Δεν μπορεούμε να αποφύγουμε τη σύνδεση ημερομηνίας και γεγονότων, όμως, όσο περνάνε τα χρόνια εύχομαι η πλήγη να πονάει κάπως λιγότερο...

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ! Με το καλό η Άνοιξη, αφήνω εδώ ένα χθεσινό βουνίσιο λουλούδι. Αφου είδαμε το βουνό και χαζέψαμε το χιόνι στην άκρη του δρόμου απο τα ποδήλατά μας, κατηφορίσαμε για θάλασσα, για ψαράκι και κρασάκι δίπλα στο κύμα. Αντίο Μάρτη, καλωσήρθες Απρίλη!