Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Χθες πήγα στα μπουζούκια


γιατί η ζωή, όπως έχει τα κάτω της, έχει και τα πάνω της ;-) και εγώ απο αλλαγή διάθεσης ξέρω απο πρώτο χέρι...
Η ζωή μου έχει ποικιλία...πηγαίνω στη θάλασσα, βγαίνω για καφέ, βγαίνω τα βράδια. Έχω κερδίσει έδαφος μήνες τώρα σε καινούριες παρέες που με αποζητούν ως ένα άτομο ευχάριστο, χαλαρό και χαμογελαστο. Το καλοκαιράκι κυλά ομαλά και μάλλον την επόμενη Πέμπτη φεύγω σε νησάκι για επιπλέον μπανάκια. Δεν ξέρω αν βρήκα τον τρόπο να ξεπεράσω το πρόσφατο παρελθόν μου αλλά έχω έντονη την αίσθηση πως είμαι σε καλό δρόμο...Ξέρετε, θέλει κόπο και πολύ τρόπο για να "φύγεις" απο έναν τρόπο σκέψης, για να απελευθερώσεις το πνεύμα σου, γιατί όταν γιατρεύεις το κορμί, πρέπει να σκύψεις στην ψυχή. Κανείς, μα κανείς, μόνο όσοι έχουμε αρρωστήσει μπορούμε να καταλάβουμε τα σημάδια που μένουν στο μυαλό μας. Είναι ο φόβος; Είναι τα χαμένα όνειρα, μια πορεία που ανετράπει; Είναι όλα αυτά, είναι όλα αυτά, και ακόμη περισσότερα που ζορίζουν το κεφάλι μας τις νύχτες, είναι η μοναξιά και οι άνθρωποι που μας έκαναν να νοιώσουμε μόνοι, είναι...είναι...είναι...Όταν τα πετάξουμε όλα αυτά απο πάνω μας, τότε θα βρούμε την υγειά μας! Αυτό αλήθεια ποιός το καταλαβαίνει; Ποιός αναγνωρίζει τα σπασμένα μας νεύρα; Την υπομονή που εξαντλήθηκε; Άνθρωποι είμαστε, όχι θεοί επειδή επιζήσαμε!

2 σχόλια:

( fortounata) είπε...

σιγά-σιγά γιατρεύονται όλα.υπομονή.φιλιά.

Sweet December είπε...

για fortunata

για να δούμε...δυστυχώς όταν αρρωσταίνει κανείς, πρέπει να έχει πολλή υπομονή!
φιλάκια!