Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Η ιστορία μου

πάει ημερολογιακά 3 χρόνια πίσω(2007)...στην ουσία όμως είναι 2 γεμάτα χρόνια!

ευτυχώς μέχρι τώρα είμαι καλά (με τον καρκίνο ποτέ δεν ξέρεις) οι εξετάσεις μου βγαίνουν καλές, πέρα απο την οστεοπενία που μου άφησαν κουσούρι τα τόσα φάρμακα! Έχω να κάνω ενέσιμη θεραπεία απο τον Μάρτη περσι (2009). Τότε έκανα το Herceptin και ήταν επι 18 φορές. Όλες μου οι θεραπείες ήταν επι πολλά χιλιόμετρα και πολλά ταξίδια...Στην αρχή όλα αυτά ήταν βουνό, όμως όποιος έχει σκοπό να επιστρέψει στη ζωή, όπως ανέβει το βουνό, έτσι θα το κατέβει. Στην περίπτωσή μας όμως τόσο η ανηφόρα, όσο και η κατηφόρα θέλει προσπάθεια. Όμως ο χρόνος όλα τα φέρνει, όπως έφερε την αρχή, έτσι έφερε και το τέλος, και όπως ήρθαν το χειρουργείο και η μαστεκτομή τον Δεκέμβρη του 2007, έτσι ήρθε και η τελευταία χμθ 01/04/2008, έτσι ήρθε και η 25η ακτινοθεραπεία στις 09/06/2008, έτσι γέμισα εκείνο τον χρόνο ένα ολόκληρο ημερολόγιο του 2008 με εξετάσεις, θεραπείες, ημερομηνίες, αριθμούς και υπολογισμούς! Και να μαι, εδώ, και το καλοκαίρι του 2010. Ξεπρισμένη μετά απο 2 καλοκαίρια "φούσκα" και με τις σιλικόνες στο στήθος, σήμερα η λέξη "μαστεκτομή" είναι σίγουρα πιο μακρυνή. Ένας μεγάλος κύκλος και μια αξιοσέβαστη αποχή απο τη ζωή (έστω τη ζωή όπως την ήξερα) πάει προς τη Δύση...Απο το 2007 χόρτασα νοσοκομεία, κλινικές, γιατρούς, νοσοκόμες, ιατρικά μηχανήματα, τσιμπήματα και φλέβες σπασμένες. Ακόμη κοιτώ το αριστερό μου χέρι και βλέπω τις τρυπούλες απο τις "πεταλούδες". Οι χμθ μου είχανε κάψει τις περισσότερες φλέβες του αριστερού χεριού μου, οι τελευταίες θεραπείες γινόταν μόνο απο τον καρπό και κάτω...αναγκαστικά...Εγώ που δεν μπορούσα ούτε εμβόλιο, τρυπήθηκα άπειρες φορές, και ένοιωσα τις βελόνες όχι μόνο στο χέρι, αλλά βαθειά στην καρδιά("μαθαίνει η αρκούδα και χωρεύει" θα έλεγε ο παππούς). Έμαθα να κάνω υπομονή, να με τρυπάνε 3 φορές στα 5 λεπτά και όσο και να βούρκωνα να λέω στη νοσοκόμα "δεν πειράζει, όχι δεν με πονάτε". Αυτή είναι κάπως επιγραμματικά η μέχρι τώρα πορεία που ενώ σας τη γράφω και ενώ είναι δικά μου, και ο πόνος, και το τσίμπημα, και η αγωνία και η κάθε εξέταση...σαν να σας περιγράφω τη ζωή ενός άλλου...Έτσι είναι ο χρόνος...τελικά τα άσχημα τα αφήνει πίσω, χέρι χέρι με τα παιχνίδια του μυαλού φτιάχνουν ένα δικό τους παρελθόν όπου οι κακές στιγμές ξεθορίζουν σαν ένας εφιάλτης...
Το φετινό, καλοκαίρι του 2010, είμαι για ακόμη μια φορά ένας άλλος άνθρωπος. Ένα άλλο κορμί που θυμίζει κάτι απο καλοκαίρι 2007 αλλά έχει σίγουρα την ωριμότητα των χρόνων που φύγανε και τα νεύρα που μου άφησε η όλη ιστορία. Έχω και δυο τύπων σημάδια, εκείνα που φαίνονται και αυτά που πλέον γίνανε η σκιά μου. Πιστεύω όμως ακόμη το ίδιο που πίστευα όταν πρωτοέγραψα εδώ! Οι άνθρωποι είναι θηρία, και κρύβουν μέσα τους τεράστια δύναμη, αρκεί να την ανακαλύψουν! Συναναστρέφομαι τελευταία καινούρια άτομα που αν τους έλεγα την ιστορία μου θα γούρλωναν το μάτι και σίγουρα δεν θα με πίστευαν με τίποτα. Και είναι αλήθεια, πέρασα όλα αυτά και αν με δείτε δεν θα καταλάβετε τίποτα, θα περάσω δίπλα σας σαν μια συνηθισμένη κοπέλα. Μπορεί το βλέμμα μου να είναι πιο μελαγχολικό απο ποτέ, αλλά να είστε σίγουροι πως κάτι έχω κλέψει απο την χρυσή πεταλούδα που φοράω στον λαιμό, κάτι απο την λάμψη της και τον συμβολισμό της... και εμείς τα κορίτσια της χμθ βγήκαμε απο το κουκούλι μας, και ως άλλες πεταλουδίτσες έχουμε πολλές ελπίδες να πετάξουμε ψηλά!

9 σχόλια:

Marsy είπε...

Ελπίζω σιγά σιγά να τα αφήσεις πίσω σου όοολα αυτά και να κάνεις μια καινούρια αρχή, γεμάτη νέες, ομορφότερες εμειρίες!

( fortounata) είπε...

δεν είναι κακό να τα θυμάσαι!είναι η ζωή σου.αρκεί να αφήνεις πίσω σου τις στενοχώριες,και να ζεις,που πιστεύω πως αυτό κάνεις.φιλιά πολλά.

Sweet December είπε...

για Marsy

Να σαι καλά!Να είμαστε όλοι και όλες καλά σε αυτή τη ζωή...για την άλλη δεν ξέρουμε ;-)

για fortounata

όχι δεν είναι κακό να θυμόμαστε το παρελθόν, είμαστε όσα ζήσαμε, και ας ευχόμαστε πολλές φορές να μην είχαμε ζήσει κάποιες στιγμές δύσκολες!φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Και γω το νιώθω το τελευταίο που είπες. Κανείς που με γνωρίζει τώρα δεν μπορεί να φαντασθεί ότι είμαι καρκινοπαθής. Και δεν έχω όρεξη να λέω και στον καθένα την ιστορία μου. Όχι πως την κρύβω, αν προκύψει οκ, αν όμως όχι δεν κάθομαι να εξιστορώ ετούτα και εκείνα. Στο κάτω κάτω δεν αφορά και κανέναν, και οι περισσότεροι μόνο κουτσομπολίστικο ενδιαφέρον θα έδειχναν.

ria είπε...

η πιο όμορφη ανάρτηση που είδα!

δυνατή, τρυφερή, μελαγχολική...

μα πάνω από όλα, αισιόδοξη, γιατί αυτό πρέπει να πηγάζει από μέσα σου.

πέρασες μέσα από τη φωτιά και βγήκες αλώβητη!

συγχαρητήρια και ότι επιθυμείς σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου!

Sweet December είπε...

για ria

να σαι καλά φίλη μου!
πρέπει όλοι μας να είμαστε αισιόδοξη στις περισσότερες περιπτώσεις στη ζωή μας!

φιλάκια!

Ανώνυμος είπε...

Νέα αρχή με τις εμπειρίες στις αποσκευές στην άκρη!! Θα υπάρχουν πάντα να ακολουθούν αλλά ευχομαι μονο για να θυμιζουν τη δύναμη που έχεις μέσα σου...Aυτο ευχομαι να σου μεινει απο ολα αυτα..Και σιγά σιγα οι αποσκευές αυτές να μπουν κάτω κατω στην αποθηκη της μνήμης, και πάνω πάνω να γεμισει απο νέες, ευχάριστες αναμνησεις!!
Το ευχομαι σε οσους εχουν ταλαιπωρηθει και θέλουν να βάλουν πίσω τα δυσκολα!(και εγω το προσπαθώ.. ;)

BRCA-1

nikoleta είπε...

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ...ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ...ΑΝ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΟΣΗ ΟΛΟΙ ΑΠΟΚΤΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ..ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΣΟΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΘΕΛΕΙ ΜΕΓΑΛΑ ....ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΙΒΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ.ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΝΟ ΧΑΡΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ...ΣΟΥ ΤΙΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ

Sweet December είπε...

για BRCA-1

τελικά ακόμη και τα δύσκολα περνούν!Αυτό αν το κάνουμε βίωμα θα βρούμε το κλειδί για πολλά!

φιλάκια!


για NIKOLETA

οι ιστορίες μοιαζουνε γιατί πολύ απλά είμαστε όλοι άνθρωποι!Να μαστε καλά!