καλό μήνα με ένα παράπονο!

Είδα σήμερα την εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου «Αξίζει να το δεις» η οποία έκανε Link (ζωντανά δλδ) με την Μαρία Ιωαννίδου. Η τελευταία πρόσφατα χειρουργήθηκε και αν και δεν το λέγανε εξ αρχής το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε Καρκίνο Μαστού, και έπεσα μέσα.
Η κυρία Ιωαννίδου εμφανώς φορτισμένη σε πολλά σημεία της συνέντευξης έφτασε στο αποκορύφωμα της φόρτισης όταν είπε «και Τατιάνα είναι πολύ σημαντικό να πούμε πως» και κατεβάζει λίγο το ήδη σκαφτό «χαμόγελο» της μπλούζας της «να πούμε πως μπήκα με 2 και βγήκα με 2» και εκεί ακολούθησαν κάποιοι λυγμοί. Το μόνο που έσωσε το περιστατικό που σας διηγήθηκα είναι πως η Τατιάνα της είπε «να πούμε όμως πως σήμερα υπάρχει η πλαστική χειρουργική και κάνει θαύματα και είναι πολλές γυναίκες που έχουν κάνει μαστεκτομή και ζουν μια χαρά». Η Ιωαννίδου όμως συμπλήρωσε «Τατιάνα μου εγώ δεν μπορούσα αυτό το σακατιλίκι» (ταραμμμμμμμ! Το πρώτο εγκεφαλικό για μένα) και συνέχισε «για μας τους καλλιτέχνες η εξωτερική μας εμφάνιση είναι πολύ σημαντική» (ταραραραμμμμμ!) «επίσης, το είχα ζήσει με τη μαμά μου και δεν ήθελα αυτή τη θέα επάνω μου, αυτή την καμένη γη» (ταραραραραρααααααααμ!)
Το τελευταίο θεωρώ πως ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Πραγματικά λυπάμαι για την γυναίκα και την ταλαιπωρία της, γιατί ξέρω από πρώτο χέρι τι την περιμένει, θέλω όμως να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους. Υποτίθεται πρώτον πως οι καλλιτέχνες είναι πιο open-minded από εμάς τους κοινούς θνητούς και δέχονται την διαφορετικότητα πιο εύκολα…Δεύτερον, το να χάσεις έναν μαστό δεν είναι «σακατιλίκι» εγώ έζησα 15,5 μήνες χωρίς τον δεξί μου μαστό και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Επίσης, όταν μιλάμε για θέμα υγείας, ζωής και θανάτου…δεν χρειάζεται να στεκόμαστε σε κάτι που δεν είναι ζωτικό όργανο. Οκ καταλαβαίνω τα περι σεξουαλικότητας και θηλυκότητας αλλά δεν βλέπω γιατί μια γυναίκα παύει να είναι σεξουαλική αν της λείπει ένας μαστός; Δεν μπορεί δλδ να τονίσει άλλα μέρη του σώματος;;; Πρέπει σώνει και ντε να έχει τα «μαστάρια» σε κοινή θέα για να ρίξει τον γκόμενο ή να είναι ποθητή (εξάλλου μετά από κάποια ηλικία καταντάει κιτς η ανοιχτή μπλούζα); Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος στον οποίο κλείσανε τη γυναίκα, και η γυναίκα αντί να κάνει προσπάθειες να βγει από κει, παραμένει χωμένη εφόρου. Η γυναίκα δλδ πρέπει να είναι σέξι στο μαξιμουμ, να έχει δυο μαστούς και να γέρνει στο μπαρ με κολλητό μπλουζάκι, να φοράει μίνι φούστα και ποιος ξέρει πόσα είναι τα υπόλοιπα στανταρτς. Δηλαδή τι μήνυμα περνάει εδώ; Πως οι γυναίκες που έχουν μαστεκτομή είναι για τον καιάδα; Ξέρετε πόσες δεν έχουν ένα μαστό αλλά έχουν υπέροχους συζήγους που τις λατρεύουν; Δεν συγχωρώ στην κυρία Ιωαννίδου την άνεση με την οποία είπε αυτές τις κουβέντες, έστω και για την πιθανότητα ότι την άκουγαν εκείνη την ώρα 2-3 γυναίκες που έχουν υποστεί μαστεκτομή. Πώς να νοιώσουν εκείνες οι γυναίκες;;; Είναι πολύ εύκολο να χαρακτηρίζεις μια περιοχή «καμένη γη»…όταν είναι ξένη, όταν όμως είναι δική σου τότε να είστε όλες σίγουρες, σε σύντομο χρονικό διάστημα (μετά το σοκ) την περιβάλεις με αγάπη, τη σέβεσαι, τη φροντίζεις και τη μοιράζεσαι μόνο με αγαπημένα σου πρόσωπα.

Η ουλή μας κορίτσια, είναι σημάδι μιας μεγάλης μάχης, δεν είναι άσχημη, κρύβει πόνο, κρύβει δάκρυ και ένα θάρρος ανομολόγητο!