Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Σήμερα βαριέμαι...

Πόσο πρωτότυπος είναι άραγε ο τίτλος; Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη πάσχουν από βαρεμάρα. Τι μας κάνει αλήθεια να βαριόμαστε; Η καθημερινότητα, η ηρεμία μυαλού και πνεύματος, το ότι δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα;
Σήμερα ήθελα να περπατήσω γιατί παραδόξως έχει καλό καιρό. Αλλά βλέπεις δε μου φτάναν τα προβλήματα υγείας κάποια παπούτσια με «χτύπησαν» και πονάει η φτέρνα μου(το κάτω μέρος) οπότε είπα να μην κουραστώ , γιατί το βράδυ ίσως βγω και δεν μπορέσω να σταθώ. Ναι, σκέφτομαι να βγω το βράδυ, δηλαδή το θέλω πολύ και μακάρι οι κολλητές μου να καταλάβαιναν πόσο το θέλω και να μου έκαναν το χατίρι όπως παλιότερα τους το έκανα και εγώ.
Δεν έχω βρει ακόμη τι ακριβώς με ευχαριστεί στην καθημερινότητά μου και οδεύω προς τη λείξη των θεραπειών. Σίγουρα το να περνώ χρόνο με κόσμο και δη με τις φίλες μου είναι κάτι που θέλω. Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος (του δικού μου) σπιτιού. Το ότι κλείστηκα μου τη δίνει. Δούλευα τόσο πολύ τα τελευταία τρία χρόνια που στο σπίτι ερχόμουν βράδυ, μετά το γυμναστήριο για μπάνιο και μετά έξω. Τι χρόνια! Οπότε πιστεύω είναι λογικό να θέλω να μην είμαι σπίτι και περισσότερο τώρα που νιώθω ότι οι γονείς με πιέζουν.
Δεν μπορώ να πω ότι φιλοσόφησα ιδιαίτερα τη ζωή αυτό τον καιρό. Ίσως όμως κατάλαβα τους ανθρώπους καλύτερα και κάπως αλλιώς τον εαυτό μου. Είδα ότι όντως είμαι δυνατή (παλαιότερα απλά το υπέθετα). Είδα ότι κάπως αποπροσανατολίστηκα και έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Είδα ότι οι άνθρωποι έχουν ανθρωπιά και δύναμη μέσα τους μεγάλη, δεν παύουν όμως να είναι εγωιστές, ίσως γιατί εκεί βρίσκουν το σωστό καταφύγιο για να μην τους γίνεται το πρόβλημα των άλλων βάσανο. Κατάλαβα ότι όσο και αν με ενοχλεί, η αλήθεια έιναι ότι όλοι γύρω μου παρόλο που με βοηθάνε με τον τρόπο τους, συνεχίζουν τη ζωή τους. Ίσως τελικά να είμαστε όλοι εγωιστές επειδή πάντα ψάχνουμε κάτι παραπάνω από τους άλλους. Ένα ακόμη χάδι, μια καλύτερη κουβέντα, μια αγκαλιά περισσότερη. Και αν δεν μας δίνανε ούτε αυτά; Δεν θα ήταν ακόμη χειρότερα τα πράγματα; Αλλά τελικά το ανικανοποίητο είναι στη φύση του ανθρώπου και εγώ τελικά το έχω. Είναι κομμάτι του ενθουσιασμού μου αναμεμειγμένο με το "δίνω τα πάντα ή όσα έχω άρα ζητώ τελικά και από τους άλλους κάτι τέτοιο". Όμως δίκιο έχουν τα λόγια που έφτασαν στα αφτιά μου «μη περιμένεις όλοι να σκέφτονται και να πράττουν όπως εσύ». Αυτή είναι η αλήθεια του έξω κόσμου. Δύσκολα θα βρεις ταίρι ή φίλο/η που να «κινείται» όπως εσύ. Και δεν είναι τελικά πίεση για τον άλλο να ζητάς περισσότερα από όσα παίρνεις και φθορά δική σου; Νομίζω τελικά πως είναι. Αποφάσισα (αν και δυσκολεύομαι...) να αρκεστώ τελικά σε όσα μου δίνουν. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές το όμοιο κουράζει και όσο για το αν μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο…δεν μπορείς. Εκτός και αν το θέλει ο ίδιος, τότε μόνο θα γίνει.

9 σχόλια:

Simela Meletlidou είπε...

και μήπως το να θέλεις να αλλάξεις έναν άνθρωπο δεν συμπεριλαμβάνει καταπίεση;
εμείς θα δεχόμασταν να μας αλλάξουν κάποιοι άλλοι;
δε θα αντιδρούσαμε σε περιπτωση που αντιλαμβανόμασταν ότι προσπαθούν να μας αλλάξουν;

και αν το όμοιο, όπως λες πολλές φορές κουράζει, μήπως αυτό σημαίνει ότι εμείς πρέπει να κάνουμε κάτι;
μήπως εμείς πρέπει να κάνουμε τις προσπάθειες για μια αλλαγή για να ξεφύγουμε και απ' αυτό το όμοιο που μας κουράζει...;

η οποιαδήποτε αλλαγή προυποθέτει τη θέληση και την επιθυμία του ίδιου αυτού που πρόκειται να κάνει την αλλαγή, αυτού που τελικά μπαίνει στην διαδικασια της αλλαγής.
των άλλων η επίδραση πολλές φορές βιώνεται σαν καταπίεση και καταναγκασμός ακόμα κι αν οι προθέσεις είναι καλοπροαίρετες - για το "καλό"

θαρρώ τελικά πως όλοι κάνουμε τις αλλαγές όταν οι καταστάσεις είναι τέτοιες που αναπόφευκτα φέρνουν την οριμότητα και την κατάλληλη στιγμή για τέτοιες διαδικασίες.

ο καρκίνος βασικά όταν έρχεται και μας χτυπά την πόρτα μας προειδοποιεί ότι κάτι στη ζωή μας πρέπει να αλλάξει, κάτι που μέχρι τώρα κάναμε δεν κάνει να συνεχίσουμε.

στην περίπτωση αυτή ήμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε κάποιες αλλαγές.
αν όμως αυτές τις αλλαγές μας τις ζητούσε κάποιος από τον κύκλο μας θα το βρίσκαμε σίγουρα καταπιεστικό και θα μπαίναμε ίσως σε διχόνιες και ψυχοφθόρες διαδικασίες... όχι πως οι αλλαγές με τις οποίες μας απειλεί ο καρκίνος δεν είναι ψυχοφθόρες... αλλά άντε θύμωσε απ' αυτόν;
μπορείς;
μπορείς να κάνεις και αλλιώς;

δεν ξέρω αν έγινα αντιληπτή... σορι αν τα μπέρδεψα κάπου - πολλές φορές ενώ είναι τόσο καθαρά στη σκέψη μας πάλι μας βγαίνουν μπερδεμένα!

Εξύμνoς είπε...

Αμαν!! Αναβαθμισεις βλεπω!!

εγω ομως δεν προλαβαινω να διαβασω τα λογακια σου... περασα βιαστικα!!

θα επανορθωσω τις επομενες μερες!!

Μαργαρίτα είπε...

Μεγειές..μεγειές.. :))
Βλέπω όμορφα καινούργια
πράγματα...

Είδες που τελικά θα βγεις
απ'όλο αυτό πιο ώριμη
και κατασταλλαγμένη;!!
Προσφέρουμε δίχως να ζητάμε
και δεχόμαστε ότι είναι σε
θέση να μπορούν να μας προσφέρουν
και οι άλλοι!!
Και μη νομίζεις ότι συμβαίνει
μόνο σε σένα αυτό...
Κι εγώ το αντιμετωπίζω..αλλά
καταλαβαίνω πως πρέπει να δεχθώ
τους άλλους όπως είναι..εφόσον
κι εκείνοι αποδέχοντε εμένα όπως
είμαι...
Τώρα το ποιός κάνει τις πιο
πολλές θυσίες..είναι σύμφωνα
με τη δύναμη του καθενός!!

Παντως sweety είσαι παρα πολύ δυνατή!!
Φιλιά κι αγκαλιές***

Εξύμνoς είπε...

Τα ειπες παρα πολυ ωραια.
Με καλυψες πληρως! Τι αλλο να πω...

καλα να περνας! ΧΧΧ

Sweet December είπε...

για simela meteltidou

Απο τότε που σε πρωτοδιάβασα το σκέφτομαι αυτό το "ο καρκίνος ήρθε να αλλάξει κάτι". Αυτή την περίοδο σκέφτομαι τους ανθρώπους γύρω μου παρά τη ζωή μου/μας. Βλέπω πως κινούνται,ζυγιάζω τη σχέση μου μαζί τους. Το πάρε-δώσε,τι δίνουν, τι δίνω, τι παίρνω. Μήπως όμως τελικά δεν είναι η κατάληλη εποχή για τέτοια;Και ποιος δε μου λέει ότι ρισκάρω; Ρισκάρω μήπως γιατί η κρίση μου τώρα δεν είναι καθαρή; Δε ξέρω...


για eximnos

Ναι, είπα να το ρήξω "έξω" καλοπίζοντας το μπλογκακι μου :-) Καλά είσαι;Καλά να περνάς και εσύ!


για μαργαρίτα

Καλημέρα!Είναι όπως τα λες...δίνουμε και παίρνουμε μετά ότι μας δίνουν. Κάποτε είχα διαβάσει:Ότι δίνεις αυτό είναι δικό σου. Ίσως κάπου μέσα σε όλα αυτά να κρύβεται η αλήθεια.

Roadartist είπε...

Πολυ 'ωριμες' οι αποψεις σου..
τη καλησπερα μου, καλη σου εβδομαδα, φιλια.

Sweet December είπε...

για roadartist

Καλή βδομάδα και σε σένα φίλε μου!
Φιλιάαα!

Roadartist είπε...

βρεεεε κοριτσάκι ειμαι :) και ειμαστε συνομίληκες.. σε φιλω!!!

ΥΓ μπερδεύει το nick μου μαλλον :)

Sweet December είπε...

για roadartist

Αχ, μου το έχεις ξαναπει..!Σόρυυυ!Είδες πως την πατάω; Αν και γυναίκα που υποστηρίζω όλες τις γυναίκες του πλανήτη αυτό το "artist" το συνδιάζω με άνδρα. Ντροπή μου :-(
Φιλάκια!