Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

Σας ευχαριστώ!

Σας ευχαριστώ πολύ! Όταν άνοιξα αυτό το Blog δεν ήξερα τι να περιμένω. Ήξερα όμως τι ήθελα. Ήθελα αναγνώστες με ψυχή και ενδιαφέρον! Και τελικά το βρήκα.
Βρήκα μόνιμους συμπαραστάτες μου τη Γλαρένια, τη lemon και τη μπλε. Τι ανακούφιση! Με "ακούν" και τις "ακούω". Τις περιμένω καθημερινά να περάσουν μια βόλτα. Δεν κουράζονται να διαβάζουν την καθημερινότητά μου και εγώ ίσως τους λέω και κάτι παραπάνω, πίσω απο τη "μάσκα" μου. Κάτι που κρύβω απο τους γονείς, τις φίλες και τον ίδιο μου τον εαυτό.

Χθες ήταν μια άσχημη νύχτα. Έλεγα τι μπορεί να με βρει χειρότερο απο αυτό... και όμως. Χθες πιάστηκε η μέση μου τόσο άσχημα που κάθε μου κίνηση ήταν και πόνος. Σηκώθηκα κατα τις 4 και κόντεψα να πέσω, η μέση χτυπούσε στα πόδια, τα παρέλυε. Τόσο που ξέχασα τον πόνο στο χέρι μου. Δύσκολη νύχτα. Έπεσα στο κρεβάτι και δεν μπορούσα με τίποτα να ξαπλώσω να βολευτώ. Νευρίασα πολύ!Δοκίμασα να ανακουφίσω τη μέση μου βάζοντας μαξιλάρια στο στήθος και πέφτοντας μπρούμητα. Δεν ήξερα πως και αν μπορώ μετά τη μαστεκτομή αλλά ο πόνος στη μέση ήταν τέτοιος που κάτι έπρεπε να κάνω. Φυσικά προσπάθησα να ρίξω το βάρος στην αριστερή πλευρά αλλά αισθάνθηκα την απώλεια στήθους απο δεξιά. Κάτι μέσα μου πόνεσε παντού. Σκέφτηκα τόσος πόνος; Κάθε μέρα που περνά είναι μια μέρα συντροφιά με τον πόνο. Πόνος στο κορμί μα και στην ψυχή. Γιατί όλα αυτά; Και σαν να μην έφταναν αυτα... τώρα η μέση. Είπα στον εαυτό μου με φωνή ότι κουράστηκα να ζω συντροφιά με τον πόνο, παραιτούμαι απο το να πονώ την ώρα που οι άλλοι διασκεδάζουν.
Δε βολεύτηκα με τα μαξιλάρια και τα παράτησα. Πρεπεί να ήμουν πολύ κουρασμένη και κοιμήθηκα, βλέποντας όνειρα. Σήμερα το πρωί η μέση δεν πονούσε τόσο, τουλάχιστον μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου. Πήγα για περπάτημα με τη μαμά μου μήπως και βοηθήσει τη μέση. Γύρισα σπίτι, φάγαμε και ξάπλωσα. Μίλησα με τη "Σ" και νομίζω την πίεσα (άθελά μου) ψυχολογικά, ότι ασχολείται με άλλους και όχι με εμένα τελευταίες μέρες του χρόνου. Δεν το 'θελα φιλενάδα και στο είπα. Με περιμένη τώρα η "Ν"¨να πάω σπίτι της για καφέ. Πριν φύγω σας παραθέτω ένα πολύ γλυκό σχόλιο ομοιοπαθούσας...

> > > > > > > > >
( Σ'ευχαριστώ "μπλε" που με τα λόγια σου βούρκωσες τα μάτια μου και τα γέμισες με λογής λογής συναισθήματα!> Η Μικρή Ροζ σου!)

ΔΕΝ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ, ΚΑΙ ΛΕΩ Η ΜΙΚΡΗ ''ΡΟΖ'', ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΑΓΚΑΛΙΕΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΗ,ΑΣ ΠΑΙΞΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ, ΠΕΡΠΑΤΑ ΜΕ ΣΩΜΑ ΕΝΗΛΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΕΚΠΛΗΚΤΟ, ΣΑΝ ΕΠΙΖΗΣΑΣΑ ΣΕ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΥ, ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ (ΤΟ ΜΕΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠ ΟΣΟ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ) ΜΕΤΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΠΑΛΙ ΕΡΩΤΑΣ, ΠΑΛΙ ΒΟΛΤΕΣ ΠΑΛΙ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ...ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΡΩΣ ΠΟΛΛΑ ΓΛΥΚΑ (Η ΖΑΧΑΡΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ ΕΙΣΒΟΛΕΑ(ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΣΗΣ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΙ ΠΕΤΕΞΕΣ ΠΙΑ ΑΠ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΣΟΥ) ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΠΑΣΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΚΑΘΟΛΟΥ, ΚΑΘΟΛΟΥ,ΜΗΝ ΤΟΝ ΜΑΛΩΝΕΙΣ,ΜΗΝ ΤΟΝ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ (ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΤΥΧΕ! ΤΕΛΟΣ!!) ΕΛΑ, ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΤΟ ΜΑΚΡΟΒΟΥΤΙ,ΟΤΑΝ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙΣ, ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ ΚΙ ΕΣΥ,Η ΤΕΛΕΙΑ ΚΟΛΥΜΒΗΤΡΙΑ!!!!!!!! (ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΗ ΡΟΖ)(ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ..)
ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΖΕΣΤΕΣ ΑΓΓΑΛΙΕΣ - Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α

>>>
Ναι, "Μπλε" μου, η αλήθεια είναι ότι δίνω και μπαίνω σε αγκαλιές και ότι αγαπώ κάποιους ανθρώπους ακόμη. Και ναι, τη λατρεύω τη θάλασσα και απο πολύ μικρή κολυμπώ και κρατώ την ανάσα μου αρκετή ώρα κάτω απο το νερό. Μ'αρέσει να με σκέφτομαι διαδυκτιακά πέρα απο Sweet December και ως "Μικρή Ροζ". Είμαι όντως μικρή και αυτά είναι πάρα πολλά. Είναι και η προτελευταία μέρα του χρόνου σήμερα και εγώ πρέπει λίγο να μαζέψω τα κομμάτια μου, να συναρμολογήσω ψυχή και σώμα, ΜΟΝΗ.

4 σχόλια:

nyctolouloudo είπε...

σου εύχομαι δύναμη,υπομονή και κουράγιο.
σου εύχομαι να καταφέρεις να μαζέψεις όλα αυτά τα κομμάτια που έχουν χαθεί, κρυφτεί, ξεχαστεί, σκορπιστεί από δω κι από κει και να δημιουργήσουν ένα σύνολο που θα σε γεμίζει με ελπίδες και αγάπη!
καλή χρονιά.

Ανώνυμος είπε...

[Χάθηκε αυτό που σου είχα γράψει..]
ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΡΟΖ, ΕΙΜΑΙ 39 ΚΑΙ ΤΣΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΟΥ ΓΙΝΟΜΑΙ 40, ΚΑΙ ΤΟ 2008 ΚΑΤΑΦΤΑΝΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ? ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΠΑΡΕΑ ΟΣΟ ΘΕΛΕΙΣ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΙΣΩΣ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΣΑΙ (ΜΕ ΓΕΥΣΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ) ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΖΕΣΤΟ ΚΑΦΕ, Ε? ΓΙ'ΑΥΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΣΟΥ ΑΚΜΑΙΟ!!!
Η ΜΕΣΗ ΣΟΥ ΥΠΟΘΕΤΩ ΠΩΣ ΠΟΝΑΕΙ ΑΠ ΤΗΝ ΕΝΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ (ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΕΜΠΕΔΩΣΕΙΣ)ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕΣ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ ΣΟΥ.ΝΑ ΝΤΥΝΕΣΑΙ ΟΜΩΣ ΖΕΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΥΟΛΟΓΙΣΕΙΣ.
Α!!ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΔΑΚΡΥΖΕΙΣ (ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΙΚΟ) ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΩΣ ΘΕΣ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ, ΚΛΑΨΕ, ΟΜΩΣ ΟΧΙ ΠΟΛΥ....ΤΑ ΚΑΗΜΕΝΑ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ, ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ...
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, ΠΩΣ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ, ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ (ΓΙΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ)
ΛΟΙΠΟΝ, ΡΟΖΟΥΛΑ, ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ....ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!!!!!! ΦΙΛΙΑ

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χα....
΄Αλλαξε η μέρα...
Νομίζω έχεις γενέθλια...

Χ ρυσές
Ρ όδινες
Ο νειρεμένες
Ν οσταλγικές
Ι δανικές
Α ληθινές

Π ολύτιμες
Ο μορφες
Λ ευκές
Λ αμπερές
Α πίθανες

ΕΥΧΟΥΛΕΣ!!!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑ!!!!!

Πολλά φιλιά και Γλαρένιες αγκαλιές

Sweet December είπε...

για nyctolouloudo

Σ'ευχαριστώ, πρέπει να βρω τρόπο να μαζέψω τα κομμάτια μου!Μακάρι το σύνολο να είναι όπως τα λες!

για μπλε

Καλημέρα!Να μην είσαι τσατισμένη για τα 40 σου. Να χαίρεσαι που έζησες 38 χρόνια και πας για άλλα πιο πολλά! Σ'ευχαριστώ που θα μου κάνεις παρέα, είσαι μεγάλη ανακούφιση όπως όλοι που περνάνε απο δω αλλά εσύ ειδίως επειδή βρέθηκες στη θέση μου κάποτε. Λες η μέση μου να επιρεάστηκε απο την ένεση για τα λευκα;Μα πως ακριβώς;

για Γλαρένια

Σ'ευχαριστώ για τις ευχές αλλά έκλεισα τα 27 στις 18/12/2007 :-)
ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ Κ ΣΕ ΣΕΝΑ που περνάς και δε με ξεχνάς!