Δεν έχω πλέον έντονα τις επετείους... όμως θυμήθηκα σαν σήμερα το 2014, πως και πάλι η ζωή με έφερε αντιμέτωπη με τον καρκίνο αλλά τα κατάφερα με ελαφρά (σχεδόν ελαφρά) πηδηματάκια...
Ήταν η περίπτωση με τα γυναικολογικά μου, ένα καρκινάκι που το τσιμπήσαμε στην αρχή του και δεν χρειάστηκε να κάνω χμθ, χίλιες φορές ΕΥΤΥΧΩΣ!
2014 ήταν λοιπόν και ο γυναικολόγος με βλέπει κάθε 6 μήνες. Και πάει και πάμε καλά!
Θέλω κάπου εδώ να πω ότι ο καρκίνος του ενδοτραχήλου δεν είχε να κάνει με τον μαστό. Μην δηλαδή διαβάζεις εδώ και φοβάσαι, ήταν ένας άλλος καρκίνος που προφανώς και βρήκε το ανοσοποιητικό μου πεσμένο και έσκασε. Ο κάθε καρκίνος είναι διαφορετικός, και ο κάθε ασθενής επίσης...
Νοσοκομεία, οροί, διαδρόμους, ασθενείς, γιατρούς, όλα τα πέρασα. Μα δεν με κάνει αυτό ούτε μόνη μα ούτε και ιδιαίτερη. Δυστυχώς για όλες εμάς υπάρχουν πολλές εκεί έξω που βρέθηκαν στη θέση μας... Οι καρκίνοι σκάνε δεξιά κι αριστερά. Η πρόληψη είναι η ίαση, καλύτερα να ξέρεις τι έχεις. Μην αμελείτε τα τσεκ πα σας. Κι εγώ είμαι τυπική σε αυτά.
Γενικότερα η ζωή μου έχει αλλάξει αρκετά απο το 2014 αλλά φυσικά η ζωή μου άλλαξε πρώτα και για πάντα το 2007.
Οι ρυθμοί μου είναι σχεδόν ίδιοι, διψάω για ζωή, για εκδρομές για βόλτες για ποτά και φίλους. Είναι η κινητήριος δύναμή μου! Κουβέντες, σκέψεις, ιστορίες. Τον Ιούνιο έχω βάλει στόχο να πάρω το δεύτερό μου πτυχίο.
Νιώθω δυνατή αλλά αρκετές φορές ευάλωτη συναισθηματικά. Το έχω ξανα πει πως ο καρκίνος σαν καρκίνος δεν με ζόρισε τόσο όσο οι ανθρώπινες σχέσεις, τι είπαν και κάνανε οι άνθρωποι γύρω μου!
Παραμένω οπαδός της καλής φιλίας, ενός μεσημεριού με καλή παρέα κάπου έξω, της φύσης και της εξοχής... Προσπαθώ για αυτοβελτίωση...
Σας φιλώ!
Σήμερα επετειακά, στην αυλή του σπιτιού μου φύτεψα γκαζόν. Ήταν μια απλή ημέρα, στην αυλή απο το πρωί με ήλιο και την πολλά υποσχόμενη σπορά. Τώρα πλέον μπορώ να θυμάμαι πως σαν σήμερα μια χρονιά ήμουν στο νοσοκομείο και μια άλλη χρονιά φύτεψα άπειρους σπόρους για να βάλω επιπλέον φύση στη ζωή μου.
Η ζωή δίνει χαρές, αν όχι πολλές σίγουρα αρκετές για να σου δώσει επιπλέον δύναμη και όρεξη να συνεχίζεις!!!
Στη ΖΩΗ λοιπόν που δεν μας αφήνει ποτέ μόνους, όσο μόνες κι αν είμαστε έχουμε τη ζωή!
Γενικότερα η ζωή μου έχει αλλάξει αρκετά απο το 2014 αλλά φυσικά η ζωή μου άλλαξε πρώτα και για πάντα το 2007.
Οι ρυθμοί μου είναι σχεδόν ίδιοι, διψάω για ζωή, για εκδρομές για βόλτες για ποτά και φίλους. Είναι η κινητήριος δύναμή μου! Κουβέντες, σκέψεις, ιστορίες. Τον Ιούνιο έχω βάλει στόχο να πάρω το δεύτερό μου πτυχίο.
Νιώθω δυνατή αλλά αρκετές φορές ευάλωτη συναισθηματικά. Το έχω ξανα πει πως ο καρκίνος σαν καρκίνος δεν με ζόρισε τόσο όσο οι ανθρώπινες σχέσεις, τι είπαν και κάνανε οι άνθρωποι γύρω μου!Παραμένω οπαδός της καλής φιλίας, ενός μεσημεριού με καλή παρέα κάπου έξω, της φύσης και της εξοχής... Προσπαθώ για αυτοβελτίωση...
Σας φιλώ!
Σήμερα επετειακά, στην αυλή του σπιτιού μου φύτεψα γκαζόν. Ήταν μια απλή ημέρα, στην αυλή απο το πρωί με ήλιο και την πολλά υποσχόμενη σπορά. Τώρα πλέον μπορώ να θυμάμαι πως σαν σήμερα μια χρονιά ήμουν στο νοσοκομείο και μια άλλη χρονιά φύτεψα άπειρους σπόρους για να βάλω επιπλέον φύση στη ζωή μου.
Η ζωή δίνει χαρές, αν όχι πολλές σίγουρα αρκετές για να σου δώσει επιπλέον δύναμη και όρεξη να συνεχίζεις!!!
Στη ΖΩΗ λοιπόν που δεν μας αφήνει ποτέ μόνους, όσο μόνες κι αν είμαστε έχουμε τη ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου