Να νοσεί η κολλητή σου;

Δεν περίμενα να αναρωτηθώ ποτέ κάτι τέτοιο >>>
"Πως είναι να νοσεί η κολλητή σου;"

Για χρόνια αυτή η ερώτηση αφορούσε τη "Σ". Εγώ αυτήν είχα κολητή, αυτή εμένα και στο μυαλό μου αλλά και το μυαλό της δεν περνούσε ποτέ σοβαρά η ιδέα του να νοσήσει απο καρκίνο.

"Πως είναι να νοσεί η κολλητή σου;"

Η "Σ" έζησε και το να νοσεί η θεία της (την έχασε τον περασμένο Σεπτέμβρη) να νοσεί η κολλητή της, εγώ και το να νοσεί ο αδερφός της (Χότσκιν αλλά ευτυχώς το παιδί τα πήγε περίφημα) και τώρα η ίδια.

"Τι σθένος έχεις μέσα σου όταν έχεις γιατροπορεύσει τόσο κόσμο;"

Η "Σ" είχε τελικά κι έχει.... της το είπα και της το έγραψα... είναι δυνατή, ήταν δυνατή απο πριν...Σαν απο καιρό έτοιμη! Οι άσχημες βόλτες στης στα νοσοκομεία την κάνανε δυνατή. Μπορεί να βγήκε απο κει ως συνοδός κουρασμένη αλλά damn βγήκε και ατσαλένια!

Η "Σ" δεν μου παραπονέθηκε για τίποτα. Ποτέ. Μόνο για το οτι πονούσε... πολύ λογικό ήταν μεγάλο το χειρουργείο. Δεν έκλαψε ποτέ μπροστά μου, μόνο κάποια δάκρυα πόνου, απο τον πόνο όπως λέει και το πιστεύω. Δεν δείλιασε ούτε λεπτό.

Μερικές φορές θέλω να της γράψω τόσα πολλά! Ξέρεις, στους πολλούς καφέδες που πίνουμε δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου, ίσως δεν θελει η μια να στεναχωριέται η άλλη (;) δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Οι μεγάλες μας στιγμές είναι σιωπηλές. Μετά πάω σπίτι και τις γράφω 10 σειρές mail. Έτσι να τα διαβαζει και να μην εχει υποχρεωση να απαντησει, ουτε καν να κουνησει το κεφαλι της θετικα ή αρνητικά. Έτσι είναι αυτη, έτσι είμαι εγώ. Διαφορετικές απο πανω ως κάτω.... αλλά αυτοκόλλητες. 

Θέλω να της μιλάω, θέλει να μένει σιωπηλή. 

Της μιλούσα όταν ήμουν άρρωστη....δεν μου λέει πολλά τωρα που αρρώστησε. 

Της είπα πως θα είμαστε μαζί σε όλες τις προκλήσεις στα παρα πολύ δύσκολα στα παρα πολύ εύκολα, στα χαμόγελα στις πτώσεις, στα ίσια και στα στραβά. Της το είπα.... Δεν ξέρω αν με θέλει παντού εκεί δίπλα της. Η "Σ" μην ξεχνάτε έχει πρώτα απο όλα το παιδί (λατρεία) και τον άνδρα της (έρωτας) οπότε... δεν ξέρω ακριβώς τι έχει ανάγκη να κάνει ή να της συμβεί στις σχέσεις της. Δεν δείχνει τι θέλει απο εμάς. Ο καθένας μας δοκιμάζει μαζί της διάφορα κι όποια συνταγή πετύχει!

Δεν μου αρέσει που δεν ξέρω τι θέλει. Προσπαθώ να σκεφτώ τι θέλει με βάση τι ήθελα εγώ κάποτε. Μα εγώ όμως ήμουν 27 ετών και μόνη τότε, η "Σ"είναι μαμά και σύζυγος...

Τι να θέλει μια μαμά και σύζυγος που παθαίνει καρκίνο μαστού;;; 

 Δεν ξέρω, όμως ξέρω πως κι ας μην το δείχνει η φίλη μου, της αρέσει η σιγουριά του να με έχει. 

Πίστευα ότι ο καρκίνος θα μας έφερνε πιο κοντά. Συνεχίζουμε απλά στα ίδια και σε μερικές περισσότερες σιωπές. Η "Σ" όταν είχα αρρωστήσει μου έλεγε πως θα συνεχίζει να μου συμπεριφέρεται το ίδιο. Αυτό της είπα κι εγώ. Δεν τη θεωρώ άρρωστη. Θεωρώ ότι είναι μια δυναμική, έξυπνη κι όμορφη κοπέλα. Γύρισε στις γυμναστικές της και θα έχει σε 2 μήνες το κορμί που είχε. Είναι ήδη νικήτρια, το νίκησε, πάει πέρασε! Τα κατάφερε! Είμαι Σίγουρη! 

Εμείς΄οι απέξω προσπαθούμε να τη στηρίζουμε όποτε το έχει ανάγκη. Περισσότερο θέλει πρακτική στήριξη που και που με το μωράκι της. Γενικά, ψυχολογικά τη βλέπω πολύ επάνω απο αυτό που πέρασε, above and beyond! Ειναι πολύ πιο μεγάλη απο αυτό, είναι πολύ πιο πάνω απο αυτό!

Τη σκέφτομαι...