Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

2013 is here!

Αγαπημένοι μου φίλοι! Ήρθε και το (για κάποιους) γρουσούζικο 2013! Εγώ προτιμώ να  το πω γουρλίδικο! Είναι πάντως η πρώτη φορά μετά το 1987 που δεν έχει το έτος δύο ίδια ψηφία, όπως 1988, 1989, 1990,1991, 2001 κλπ...κλπ Γιατί όχι λοιπόν, κάτι διαφορετικό ανάμεσά μας μετά απο τόοοοσα χρόνια;;;

Σας εύχομαι υγεία, χαμόγελα και αισιοδοξία!
Να βρείτε σπάνιους, πολύχρωμους ανθρώπους και να τους αγκαλιάστε, 
να κρατήσετε κοντά σας όσους αγκαλιάζουν και χαρίζουν αληθινά χάδια!
Ένα χάδι, μια καλή κουβέντα, ένα χαμόγελο, αρκούν για να γεμίσουν την καρδιά μας! 
Να αγαπάτε με όλη σας την καρδιά
αλλά 
να φροντίζετε την καρδούλα σας να την αγαπάνε κιόλας! 
Να έχετε δίπλα σας ανθρώπους που να σας δείχνουν την αγάπη τους! H  αίσθηση είναι μοναδική!
Μη μένετε στα ημίμετρα!Η ζωή είναι τόσο μικρή αλλά και παράλληλα πολύ όμορφη για να τη χαραμίζουμε σε μονόδρομες σχέσεις! Πιστέψτε πως αξίζετε το καλύτερο και παλέψτε γι αυτό! Αγκαλιάστε εσείς πρώτοι τον εαυτό σας, τις αδυναμίες και τις δυνατότητές σας! Όλα θα γίνουν!


Στη θάλασσα που υπεραγαπώ, σε εκείνη που άφησα να λούζει το κορμί μου ώρες ατελείωτες το τελευταίο καλοκαίρι της "πριν" ζωής μου, εκεί πέρασα την πρώτη μέρα του 2013. Προσπάθησα να θυμηθώ εκείνες τις κοπέλες, τις τόσο ανέμελες και κεφάτες, εμάς...Νομίζω το μόνο που έμεινε ίδιο είναι η θάλασσα, Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Αλλά μήπως, ακόμη και αυτή δεν είναι κάθε φορά και διαφορετική; Άλλο χρώμα, άλλη στάθμη...
Άφησα το 2012 να το πάρει ο αφρός! Έτσι απλά...τι είναι πια; Μερικοί αριθμοί μαζί...Που πήγαν τα πέντε χρόνια απο τον κακρίνο μου; Νομίζω είναι παντού...είναι μερικά στην Ελλάδα, κάποια στο εξωτερικό, στα ταξίδια που έκανα τελευταία. Που πήγε το κορίτσι του 2007; Είναι κάπου εδώ, αλλά δεν είναι πια εκείνη η ανέμελη ύπαρξη στο Ιόνιο, δεν είναι ούτε το παιδί που φοβόταν το αύριο όταν χειρουργήθηκε, είναι μια γυναίκα που πάλεψε με τον ίδιο της τον εαυτό, με την ψυχολογία της, με το σώμα της, με την ψυχή και το μυαλό, διατήρησε πολλά στοιχεία της εφηβείας της πάσχισε πολύ για να φωλιάζει για πάντα μέσα της η αγάπη και να την χαρίζει απλόχερα στον κόσμο αλλά με άλλη ωριμότητα πλέον...Οι μέρες μιας άλλης φιλοσοφίας ανέτειλαν και είναι πάρα πάρα, μα πάρα πολύ όμορφο να ανατέλει κάτι μέσα σου! Είναι μια νέα πραγματικότητα, ένας νέος, άλλος εαυτός!
Ας είναι το 2013 μια καλή χρονιά για εμένα, για εμάς, με λιγότερο πόνο και περισσότερη ποιότητα ανθρώπων, σχέσεων, σκέψεων και προθέσεων! Με καλά νέα, ελάχιστους καυγάδες, περισσότερο έξω, με εκδρομές, διαδρομές και ατελείωτη λαχτάρα για ζωή! Είμαι εξάλλου 32...δεν θέλω να χάνω άλλο τον χρόνο μου!
Σας φιλώ όλους! Χρόνια τώρα με στηρίζετε! Ο καθε ένας απο εσάς μου είναι τόσο μα τόσο μοναδικός!!!!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι ομορφο να διαβαζω τοσο αισιοδοξα κειμενα απο σενα!! ενω καποτε στην αρχη οταν σε πρωτοδιαβαζα στεναχωριομουνα..αλλα αποθηκευσα στα αγαπημενα το blog σου! Ηθελα να μαθαινω τα νεα σου και καποια στιγμη ηξερα οτι ολα θα σου πηγαιναν καλα!!

καλη Χρονια να εχεις!!! Χριστινα ετων 31 μισο απο Παρο

Sweet December είπε...

για Χριστίνα

Να μου είσαι καλά Χριστίνα μου! Καλή χρονιά εκεί στην όμορφη Πάρο!Ναι, όλα περνάνε, ακόμη και ο καρκίνος, αν είσαι καλά, αν φτάσεις να έχεις την υγεία σου δλδ, ακόμη και εκείνες οι δικές του πληγές αρχίζουν και γίνονται παρελθόν!Είμαι καλύτερα πια!Πολύ καλύτερα! φιλάκια!