Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Κι όμως επιζώ!

όσα χρόνια και αν περάσουν, όπου και αν το ακούσω το παρακάτω τραγούδι θα μου θυμίζει πάντα μια περίοδο της ζωής μου παρέα με τον καρκίνο. ΑΣΧΕΤΟ;Κι όμως. Μου θυμίζει τη sugar και την katerina, τις αχώριστες εκείνες φίλες που τις είχε ενώσει η αρρώστια. Ήταν το τελευταίο τραγούδι που είχαν ακούσει μαζί στο νοσοκομείο, όταν η sugαr θα έφευγε! H katerina την ακολούθησε ένα χρόνο μετά.Ελπίζω και οι δυο τους να βρήκαν την ξεκούραση εκεί, μετά την ταλαιπωρία τους. Εγω... "συνεχίζω να υπάρχω και μετά τον χωρισμό"

μου μένει στο μυαλό πάντα ο στίχος "κι είμαι ακόμα εδώ με το πουκάμισο ανοιχτό, παίρνω το ρίσκο να σταθώ στον πιο μεγάλο χωρισμό" έτσι είναι, ο θάνατος είναι ο πιο μεγάλος χωρισμός αν και καθημερινά βιώνουμε και τόσους άλλους μικρότερους χωρισμούς!

φιλιά σε όλους εκεί έξω, εδώ κάτω μα και εκεί πάνω!

Καλό Σάββατο, θα βγω στην εξοχή σήμερα, έτσι για να αφήσω τον ήλιο να μου κάψει λίγο το πρόσωπο, να νιώσω καλοκαίρι!


8 σχόλια:

( fortounata) είπε...

να περάσεις καλά ,και άφησε τον ήλιο να σου ζεστάνει το πρόσωπο.και που ξέρεις μπορεί να περνάνε πιο καλά εκεί πάνω.πολλά -πολλά φιλάκια.

sundy είπε...

Αυτά τα κορίτσια λες και τα γνώρισα μέσα από τις περιγραφές σου. Νάναι καλά εκεί που είναι. Τώρα ετοιμάζεται μια φίλη μου για το μεγάλο ταξίδι, ήδη νοσηλεύεται. Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη νίκη δεν είναι η νίκη επί του καρκίνου, αλλά επί του φόβου του θανάτου. Έχω πάρει από ανάλογες περιπτώσεις μαθήματα ζωής. Η αρρώστια μέχει ωριμάσει σε τέτοιο σημείο που τολμώ να πω ότι δεν φοβάμαι πλέον τίποτα. Και αυτή η έλλειψη φόβου είναι ευτυχία. Ευτυχία και πληρότητα. Συναισθήματα που δεν μπορούν να νιώσουν οι ''υγιείς''.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ.

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Βγες στον ήλιο κοίτα ψηλά και χαμογέλα..
Αν κρυφτούμε με τον φόβο αγκαλιά έχουμε χάσει το παιχνίδι.
Σε φιλώ πουλάκι μου!

Sweet December είπε...

για φουρτουνιασμένη ψυχή

ναι μπορεί,απλά να...εμείς εδώ στη γη τις στερούμαστε!ΦΙΛΙΑ!

για sundy

"η μεγαλύτερη νίκη δεν είναι η νίκη επί του καρκίνου, αλλά επί του φόβου του θανάτου" ποσο δίκιο έχεις φίλη μου!Λοιπόν απόψε συνειδητοποιώ ότι δεν έχω τον φόβο του θανάτου ούτε εγώ!Και είναι όντως ευτυχία!;-)Θα θελα να τα πουμε και τηλεφωνικώς κάποια στιγμή sundy!Φιλάκια!


για JK O SKΡΟΥΤΖΑΚΟΣ

να σαι καλά!Χρόνια πολλά!Καλώς μας ήρθες!ΦΙΛΙΑ!


για Γιαγιά Αντιγόνη

εχεις δίκιο!Βγήκα λοιπόν και εγώ στο φως!Και ηταν ωραία η βόλτα μου!φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Όποτε θέλεις τα λέμε Sweety.
Θα ήθελα να σου πω, όπως και στις φίλες μας ότι μου την ξαναβίδωσε και ξανάνοιξα μπλογκ. Τώρα για το πόσο συχνά θα γράφω αυτό παίζεται...
Η διεύθυνση είναι:
http://www.karkinosmastou.blogspot.com
Προειδοποίησε τις φίλες μόνο ότι μπορεί να τρομάξουν με αυτά που θα γράφει και πάλι η sundy.
Mε αγάπη
sundy-Κυριακή

μαρια είπε...

γεια τι κανεις? εχω καιρο να σου γραψω αλλα παντα σε διαβαζω. ηρθε η ωρα να μπω για το δευτερο χειρουργειο αποκαταστασης την δευτερα. εχω μεγαλο ανχος αλλα και αγωνια για το αποτελεσμα για να δουμε.να σε ρωτησω κατι? το στηθος εχει μαλακωσει λιγο ή ειναι σκληρο? ειναι μια φιλη μου που εχει ολοκληρωσει την διαδικασια εδω και δυο μηνες και μου ειπε οτι ειναι ακομα σκληρο.

Sweet December είπε...

για maria

Καλημέρα Μαράκι!Ναι έχει μαλακώσει απο τότε απο το χειρουργείο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι πάντα μαλακό, έχω την εντύπωση ότι κάποιες φορές έιναι πιο μαλακό απο άλλες και δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είναι σίγουρα η αίσθηση πολύ καλύτερη όπως απο τους διατατήρες...ποιος ξέρει, μπορεί με το πέρασμα και άλλων μηνών να γίνει ακόμη καλύτερο!Αντε, και εσύ με το καλο!φιλάκια!Καλή επιτυχία!