Αντίστροφα ο χρόνος μετρά!

Την Πέμπτη, δεύτερη μέρα του καινούριου μήνα μπαίνω στο χειρουργείο! Την Τετάρτη λοιπόν ταξιδεύω για Αθήνα, θα παραμείνω εκεί για κάπου 15 μέρες. Προτιμώ να μην το σκέφτομαι και πολύ. Το Σάββατο έκανα τα ψώνια μου (πυτζάμες κτλπ) και σήμερα θα μαζέψω τα πράγματά μου.

Χθες σκέφτηκα πως το κορμί μου ήταν πολύ άτυχο, πολύ νέο για μια τέτοια "σφαγή" για μια τέτοια αλλαγή. Λυπήθηκα, όχι τον εαυτό μου αλλά το κορμί μου, σκέφτηκα το σώμα μου σαν να ήταν ένα κορμί κάποιου άλλου. Είπα κρίμα, πρώτη φορά είπα κρίμα. Τα μάτια μου βούρκωσαν αλλά δεν είναι ώρα τώρα για τέτοια.
Σίγουρα περνά απο το μυαλό μου ότι έζησα πιο λίγα χρόνια με το δικό μου στήθος απο όσα πρόκειται να ζήσω με το καινούριο μου. Εδώ όμως που με έφερε ο Καρκίνος, το μόνο που μπορώ να κάνω για τον εαυτό μου πέρα απο το να ξαναφτιάξω τον χαμένο μου μαστό, είναι να αφαιρέσω και τον άλλο, τον υγιή μου μαστό την Πέμπτη. Και θα το κάνω, όσο και αν στην αρχή μου φάνηκε αποκρουστική η σκέψη και μόνο.

Μια ακόμη "σφαγή"...με την ελπίδα ότι δεν θα ξανα αρρωστήσω!

Non Je Ne Regrette Rien

"Non Je Ne Regrette Rien" όπως η Edith Piaf έτσι και εγώ!

όχι, δεν έχω τη φωνή της, φωνάζω όμως ότι "δεν μετανιώνω για τίποτα".

Ni Le Bien Qu`on M`a Fait, Ni Le Mal

ούτε για τα ωραία μα ούτε και για τα άσχημα (της ζωής μου).

C`est Paye, Balaye, Oublie,

Είναι πληρωμένα και ξεχασμένα!


Avec Mes Souvenirs J`ai Allume Le Feu

Ανάβω φωτιά με τις αναμνήσεις μου!

Je Reparas A Zero

Ξαναγυρίζω στο μηδέν!


Η απόδρασή μου, μου έκανε πολύ καλό! Τόσο καλό που δεν ήθελα με τίποτα να γυρίσω πίσω!
Είμαι καλά, το κατάλαβα και στις διακοπές μα και όταν γύρισα. Με χωρίζουν ελάχιστες μέρες απο το χειρουργείο αλλά δε φοβάμαι! Έχω πάρει τις αποφάσεις μου, με ή χωρίς τα "σωστά" κίνητρα. Ήθελα τον χρόνο μου, τον είχα. Να μαι λοιπόν! Στις 2 Απριλίου για κάποιες ώρες θα είμαι εκτός τόπου και χρόνου, ναρκωμένη πάνω στο χειρουργικό τραπέζι. Ίσως είναι κρύα η περιγραφή μου, αλλά δε με φοβίζει καθόλου.
Τελικά η δύναμη κρύβεται μέσα μας. Πηγάζει πότε απο εμάς τους ίδους κατευθείαν, πότε απο όλους όσους συναντάμε. Ναι, στον κόσμο αυτό θα δεις κάθε λογίς ανθρώπους. Όσο πιο μακρύ είναι το ταξίδι σου και ανοιχτή η καρδιά σου, θα περάσουν πολλοί σπο το σπίτι σου. Θα κοιτάξεις πολλούς ανθρώπους στα μάτια και ίσως στρέψεις το βλέμμα σου αλλού, όταν η ιστορία τους σε πονέσει. Και εγώ, ακόμη και στο σύντομο ταξίδι μου, φρόντισα να γνωρίσω καλύτερα δυο ανθρώπους που μόνο να δίνουν ξέρουν. Τελικά ξέρετε τι μένει σε αυτή τη ζωή; Τελικά μένουν οι αναμνήσεις και η υστεροφημία. Οτιδήποτε υλικό αγαθό δε γλιτώνει απο τη φθορά του χρόνου, η ιστορία όμως ενός ανθρώπου, όσα χρόνια και αν περάσουν, αν δεν αφήσει τα χείλη των δικών του ανθρώπων δε χάνεται ποτέ!

Συναντήσαμε μαζί με τη "Σ", την κολλητή της Sugar και τον άνδρα της, δέχτηκα τη φιλοξενία τους και περάσαμε όμορφα, αλλά δεν πέρασε στιγμή που να μην κοίταζα την άδεια καρέκλα στο τραπέζι. Ένα τραγούδι, μια μελωδία και το μυαλό έτρεξε, μαζί με ένα δάκρυ...εκεί θα μπορούσε να κάθεται και η ίδια η Sugar. Ωστόσο, κάθε που κοιτάζω την "Κ" βλέπω ένα κομμάτι της Sugar σε αυτή. Είναι αυτό που της άφησε η καλή της φίλη, και είναι μοναδικό, είναι μια αόρατη δύναμη! Μπορεί να είναι το δυναμικό της βλέμμα, ή η θαραλέα της ματιά που δεν κάνει πίσω! Μπορεί να είναι τα χείλη της, κάθε φορά που λέει "έχω καλή ψυχολογία, δεν το βάζω κάτω". Μπορεί, μπορεί, μπορεί...και να είναι πολλά ακόμη που τα εκπέμπει ο άλλος αλλά δεν μπορείς να τα εκφράσεις με λόγια. Ότι και να ναι, καλά θα κάνεις φίλη μου και θα παλέψεις!Και ας είναι η δεύτερη αναμέτρηση με τον κοινό μας εχθρό, εσύ μη διστάσεις ούτε στιγμή! Δυστυχώς και εσύ και εγώ ανήκουμε στους ανθρώπους που πρέπει να παλέψουν και για τα μικρά, ακόμη και για την πρωινή μας ανάσα. Όταν όμως τα κατακτήσουμε, αισθανόμαστε μικροί θεοί! Να είσαι καλά "Κ" μου! Μπορεί να είμαστε μακρυά αλλά η σκέψη μου είναι μαζί σου και με την πρώτη ευκαιρία πιστεύω θα βρεθούμε ξανά! Μπορεί να μη στο είπα τότε...αλλά εσύ...και αυτό το ταξίδι... μου άλλαξαν την κοσμοθεωρία μου...Φιλάκιααααα

γειά σας γειά σας!

είμαι ταξιδάκι!είμαι καλά κ θα σας γράψω ξανα σύντομα. Είμαι σε ένα νησί, χαζεύω τη θάλασσα και γράφω! τελικά είναι ωραίες οι διακοπές, ξεχνάς που ήσουν κ σκέφτεσαι που θα πας μετά ;-)

ΦΙΛΑΚΙΑ

Καλημέρα!

Καλημέρα! Εδώ Αθήνα :-)

Αν και χθες η γνώριμή μου (πλέον) Αθήνα με υποδέχτηκε με κρύο και βροχή, σήμερα βλέπω έχει ήλιο. Ξύπνησα νωρίς, θα φάω πρωινό και θα φύγω. Εχω συνάντηση με τον πλαστικό το μεσημέρι!Αντε να ξεκινήσουμε, να σας πω πως θα ναι. Αύριο πετάω απο Αθήνα για ένα μινι ταξιδάκι!Είπα να προσφέρω στον εαυτό μου ένα δώρο, πριν μπλέξω πάλι με κλινικές!

Φιλάκια και καλή σας μέρα!

Και ναι, γίνονται και θαύματα !

Θυμάστε που είχα ευχηθεί να βλέπω πια μόνο πολύχρωμες ιπτάμενες πεταλούδεςω και όχι εκείνες του νοσοκομείου;Ε, φαίνεται κάποιος άκουσε την ευχή μου και όταν γύρισα για το Σ/Κ στο πατρικό μου βρήκα μια πεταλούδα πάνω στο φυτό που βρίσκεται στο γραφείο μου (δες φωτό). Σκέφτηκα λες; Λες να γίνονται θαύματα; Λές απο δω και πέρα τα πράγματα να πηγαίνουν απο το καλό στο καλύτερο; Λες, λες; Πάντως εγώ αισθάνομαι καλά, αισθάνομαι πραγματικά καλά εδώ και μέρες!Έδιωξα φόβους και ανασφάλειες, πατάω πια στα πόδια μου! Νομίζω έχω ξεπεράσει πια το ψυχολογικό κομμάτι. Ίσως είναι και ο καιρός που "άνοιξε", οι μέρες που μεγάλωσαν, γενικά πήρα τα πολύ πάνω μου! Αφού και για την αποκατάσταση που ήμουν λίγο μπρος-πίσω, τώρα πια είμαι μόνο μπρος. Με τσαμπουκά λοιπόν στο χειρουργείο! :-) Την Πέμπτη που μας έρχεται έχω ραντεβού με τον πλαστικό για να πάρουμε μέτρα, να παραγγήλουμε υλικά και αρχές Απρίλη να μπω για την πρώτη επέμβαση! Είμαι πολύ περίφανη για τον εαυτό μου που τα δρομολόγησα. Ίσως πια νοιώθω ότι πάω για τα τελευταία βήματα...!

Καλησπέραααααα!

Γράφω γρήγορα γρήγορα...

Καλησπέρα σε όλες και όλους! Αυτή τη βδομάδα κλείνω τα ραντεβού μου για την αποκατάσταση...! Το πήρα απόφαση! Αφού θα γίνει που θα γίνει κάποια στιγμή, σκέφτηκα να προλάβω το φετινό καλοκαίρι! Για αρχες Απριλίου το βλέπω το πρώτο χειρουργείο...αλλά η διαδικασία θα ξεκινήσει με μετρήσεις απο την απόμενη βδομάδα!

Φιλάκα!Να μου είστε όλοι καλά!

Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες

Έχετε ποτέ κοιτάξει τριγύρω σας να δείτε πόσες γυναίκες αγωνίζονται καθημερινά; Γιατί είναι αλήθεια, οι γυναίκες πρέπει να καταβάλουν τη διπλάσια προσπάθεια από ότι οι άνδρες για να καθιερωθούν στον ίδιο χώρο. Και ναι, εδώ και χρόνια βλέπουμε γυναίκες σε ηγετικές θέσεις, γυναίκες που τα καταφέρνουν εξίσου καλά και στα κοινά αλλά και στην οικογένεια. Οι γυναικείες «φιγούρες» είναι άπειρες! Η μάνα, η αδερφή, η ξαδέρφη, η σύντροφος, η σύζυγος, η ερωμένη, η συνάδελφος και άλλοι τόσοι ρόλοι. Ανάμεσά τους και οι γυναίκες που ενώ κονταροχτυπιούνται με μια αρρώστια που προσβάλει το σώμα τους προσπαθούν να κρατήσουν τον νου τους υγιή, να διατηρήσουν το χαμόγελό τους και μια κάποιου είδους αισιοδοξία και να στηρίξουν την οικογένειά τους λέγοντας «όλα θα πάνε καλά».

Αφιερώνω το ποστ σε όλες τις γυναίκες αυτού του κόσμου που αισθάνονται, αγαπάνε και αγκαλιάζουν τους συνανθρώπους τους. Που πολλές φορές κάνουν πράγματα για χάρη άλλων ανθρώπων και ας μην τα πολύ-θέλουν. Που βρίσκουν τη δύναμη και ξεπερνάνε το όποιο πρόβλημά τους για να μη δουν κανένα δάκρυ να κυλά σε πρόσωπο αγαπημένων τους. Η γυναικεία φύση υμνήθηκε όσο καμία άλλη μέσα από διάφορες μορφές τέχνης. Καλό είναι, και εμείς ως γυναίκες να είμαστε περίφανες για όσα έχουμε καταφέρει, να χαιρόμαστε τα δικαιώματά μας αλλά και να τιμάμε τις «υποχρεώσεις» μας, όχι σαν «θηλιά» αλλά με τη χαρά της προσφοράς. Ένας κόσμος χωρίς γυναίκες θα ήταν πολύ άχρωμος (και ας ακούγεται πολύ κλισέ

Τέλος

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, αυτό είναι το 3ο ΤΕΛΟΣ που γράφω σε αυτό το blog!

Πρώτα, τέλος για τις χμθ (1η Απρίλη του 2008), δεύτερο τέλος για την ακτινοθεραπεία (αρχές Ιουνίου 2008) και ένα τρίτο τέλος, πρόσφατα, για το Herceptin (4/3/2009). Η θεραπεία μου έκανε τον κύκλο της πια...ας ελπίσω ότι πέρα απο το χαπάκι της ορμονοθεραπείας δε θα χρειαστώ ποτέ τίποτα παραπάνω για την καταπολέμηση της νόσου. Ένοιωσα μεγάλη ανακούφιση! Χάρηκα που τελείωσα, μπορεί να ήταν για καλό μου αλλά ήταν και αυτό μια έννοια. Αν ήθελα κάπου να πάω έπρεπε ή πριν ή μετά. Έπρεπε επίσης να απουσιάζω από τη δουλειά. Επιπλέον δεν μπορούσα το πολύ πρωινό ξύπνημα κάθε φορά (ξυπνητήρι στις 6), το "ψάξιμο" και την αγωνία για το αν θα έχω φλέβα, το γεγονός ότι περιστοιχιζόμουνα στο νοσοκομείο από πολύ μεγαλύτερες ηλικίες ανθρώπων που νοσούσαν. Αυτό το τελευταίο ιδίως με έπνιγε!

Τώρα βέβαια, μόλις που τελείωσα το herceptin αρχίζω καινούριο κεφάλαιο. Περνάω μια πολύ περίεργη φάση…Δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια, τα όνειρά μου είναι περίεργα, πολύ, μα πολύ μπερδεμένα. Προχθές έβλεπα ότι είχα πάει να κάνω την αποκατάσταση και ήμουν σε ένα μπαλκόνι στην κλινική και έκλαιγα. Ήμουν μόνη μου εκεί, και ήρθε ο χειρούργος να μου πει «ξεκινάμε». Έχω πολύ περίεργα συναισθήματα για την αποκατάσταση…Αυτό φαντάζομαι με κάνει και ξυπνάω νωρίς πριν το ξυπνητήρι. Ο ύπνος μου έχει χαθεί, εγώ που κοιμόμουν ώρες (ιδίως το πρωί). Τώρα πια…έχω και εγώ τις έγνοιες μου φαίνεται που έστω και υποσυνείδητα δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Δεν έχω προγραμματίσει ακριβώς την επέμβασή μου αλλά σε κανένα 20ημερο βλέπω να ξεκινάω… Άντε και να δούμε!

151 Αναρτήσεις και καλό μας μήνα!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Χάθηκα, χάθηκα το ξέρω αλλά η ζωή είναι μαγική και σε κάνει ότι θέλει αυτή :-P

Πρώτον δεν έχω ιντερνετ στο σπίτι (τεχνικό πρόβλημα) και δεύτερον είχα και εγώ ένα 3ήμερο για ξεκούραση και βόλτα.

Είμαι μια χαρά, πήγα και στον καρδιολόγο (check up λόγω herceptin) και όλα μια χαρά ;-)

Την Τετάρτη με χαρά σας ανακοινώνω ότι θα κάνω το τελευταίο μου herceptin! Ω ναι, όλα στη ζωή έχουν μια αρχή, μια μέση και ένα ΤΕΛΟΣ και για μένα, η Τετάρτη θα είναι η τελευταία μέρα με τις πεταλούδες και τα σχετικά. Ελπίζω οι μόνες πεταλούδες που θα βλέπω στη ζωή μου απο δω και πέρα να είναι αυτές που ανοίγουν τα πολύχρωμα φτερά τους και κατακτούν τους ουρανούς! Εξάλλου και εμείς, τα κορίτσια της χμθ είμαστε μικρές πεταλουδίτσες που καθώς περνάει ο καιρός, και φεύγουν απο πάνω μας τα φάρμακα βγαίνουμε απο το κουκούλι μας και γινόμαστε όλο και πιο όμορφες!

φιλιάααααααα