Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Η ματαιότητα(;)

Χθες ένοιωσα κάτι περίεργο...

Για δεύτερη φορά ένοιωσα τη ματαιότητα αυτού του κόσμου, των ανθρώπων αλλά και τη δική μου. Δεν είναι καιρός για τέτοια, αλλά από το μυαλό ενός ανθρώπου μπορούν να περάσουν πολλά και διάφορα σε ένα μόνο λεπτό. Ήταν ένα, δυο, τρια, δέκα λεπτά αδυναμίας. αλλά πολύ ανθρώπινα. Που πάω, τι στόχους έχω, τι παλεύω, τι φοβάμαι, πως συνεχίζω, ποιούς έχω δίπλα μου, ποιοι μείνανε, ποιοί φύγανε, τι είναι αυτά που αγαπώ, τι είναι αυτά που δεν αντέχω. Πολλά γιατί και πως. Ποιό είναι το νόημα της ζωής; Μήπως τελικά τόσο καιρό εκεί που το βρίσκω το χάνω; Μήπως δεν το βρήκα ποτέ; Μήπως, μήπως...μήπως;

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Απόλυτα ανθρώπινο να τα αισθάνεσαι όλα αυτά.Και εγώ πολλές όταν μου έρχονται αυτά στο μυαλό προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη και να κάνω πράξη απλά το 'ΑΔΡΑΞΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ'.
'Οταν απλά χαιρόμαστε την κάθε μέρα θα μας έρθει σίγουρα και ένα καλύτερο αύριο!
Ανθούλα

Unknown είπε...

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕς ΣΤΙΓΜΕς ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ...ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ...
ΟΣΟ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑΝ Η ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΠΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΑΘΟΥΝ...ΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑ.
ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΑΝ ΘΗΣΑΥΡΟ.
ΣΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΤΗ ΖΩΗ.
ΑΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΙΚΡΟΧΑΡΕΣ ΤΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
ΕΣΥ ΜΕ ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ...ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ...
ΣΕ ΦΙΛΩ
Κ2

Ανώνυμος είπε...

Αν το ένιωσες μόνο για 2η φορά είσαι σε καλή φάση.
Εγώ το νιώθω συνέχεια.Η κόρη μου τελείωσε σπουδές. Λίγο ακόμα να μπει στο αυλάκι και ο γυιός μου και γενικά στερούμαι στόχου να συνεχίσω.
Όλα τα βλέπω μάταια, προς τι; Να δω εγγόνια; Δεν θέλω να μεγαλώσω εγγόνια. Θέλω την ησυχία μου κ το εννοώ.
Σήμερα έκανα το Zometa, αυτό για τα οστά.Μπροστά στις χημειοθεραπείες ήταν παιχνιδάκι, μόνο 15 λεπτά η ενδοφλέβια χορηγεία. Και μέχρι στιγμής δεν νιώθω τίποτα.
Και μετά μου λες ρατσίστρια. Ναι είμαι. Ήταν μια γιαγιά δίπλα μου (δεν είμαι καλή στο να βρίσκω τις ηλικίες) με τόσο πλισέ στα μούτρα που συγκρίνοντάς την με άλλες γιαγιάδες που ξέρω ήταν το ελάχιστο 80 ετών. Έ, λοιπόν αυτή έπιασε κουβέντα με την διπλανή της (είχαν τον ίδιο καρκίνο), η οποία έλεγε ότι έκανε υποτροπή στα 5 χρόνια (η κυρία με την υποτροπή πρέπει να ήταν μεγαλύτερη από μένα). Έ άλλαξα θέση, μου τα ζάλισε ακούγοντάς την, να κλαψουρίζει συνέχεια, πώς μπορεί να ξαναφανεί τό..σο... γρήγορα, στα 5 χρόνια. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Αυτή είχε περάσει το προσδόκιμο κ γιαυτήν τα 5 χρόνια ήταν πολύ... γρήγορα. Πόσο ήθελε να γίνει;
Σαν την πεθερά μου 85 βάλε κ λέει τις άλλες γριές. Γιαυτήν γιαγιάδες είναι 95-100 ετών, το 85 αν πεθάνει κάποιος είναι πολύ.. μα πολύ.. νέος.
Ουφ έβγαλα όλη την χολή μου, και έχεις τα νιάτα να αναρωτιούνται για ματαιότητα. Πάρτε για παράδειγμα αυτές τις γριές και ξαχάστε την ματαιότητα.
ΦΙΛΙΑ
sundy

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κοινές ανθρώπινες ανησυχίες, προβληματισμοί και ανασφάλειες.

Ζήσε το σήμερα!!!! Αυτό ισχύει φυσικά για όλους μας...
Φαντάσου αυτούς στην Παλαιστίνη.
΄Εχουν την πολυτέλεια και το χρόνο για τέτοιους προβληματισμούς, που δεν ξέρουν τί τους περιμένει την επόμενη στιγμή...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ILive2LoveMe είπε...

Θα υπάρχουν τέτοιες στιγμές. Σε όλους μας υπάρχουν. Άλλοτε στιγμές απογοήτευσεις, αλλά και μεγάλης αισιοδόξιας. Μάλλον η 'ποικιλία' της ζωής είναι.
Φιλιά , καλό βράδυ.

Tzeve είπε...

δε θα έλεγα οτι είναι στιγμές αδυναμίας...αλλά η ανάγκη μας να προσδιορίζουμε τον εαυτό μας ίσως και το περιβάλλον μας...

οι σκέψεις που δημιουργούνται έστω και οι αρνητικές δε θα πρέπει να απορρίπτονται γιατί είναι και αυτές "παιδιά" μας...

μέσα από αυτές τις σκέψεις ίσως δημιουργείται κάτι καλό...μαθαίνεις σίγουρα τον εαυτό σου καλύτερα...μερικές φορές "ανοίγεις" τα μάτια σου,

καλημέρα

Sweet December είπε...

για Aνώνυμος

Αχ Ανθούλα μου! Στο αύριο ελπίζουμε όλοι τελικά!Στα καλά του αύριο και στη λήθη του χθές!


για katerina

Πόσο δίκιο έχεις Κατερίνα μου!Έτσι είναι, θα το παλέψουμε και θα αντιστεκόμαστε σε αυτές τις "στιγμές". Σε φιλώ και να μου είσαι καλά!


για Sundy

Αχ φίλη μου!Τα έχουμε ξαναπεί!Έτσι είναι, λες τελικά και εμείς όταν θα γεράσουμε να φοβόμαστε τόσο πολύ τον θάνατο.Αυτό το συναίσθημα ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το βιώνουν όλοι οι ηλικιωμένοι που είναι 85+?Τελικά πως αυτοί έχουν βρει το νόημα του "η ζωή είναι γλυκιά"?Δεν ξέρω αν κάποιος απο αυτούς μπαίνει στο ιντερνετ(μάλλον όχι) να μας έδινε μια απάντηση!
Φιλάκια!

Zometa έκανα και εγώ πριν 1 βδομάδα με το Herceptin. όλα καλα!

για Γλαρένια

Viva το σήμερα λοιπόν!Φιλάκιαααα


για Ilive2loveme

Αυτή η ποικιλία της ζωής θα είναι φίλη μου ;-) Αυτή η ποικιλία, πότε μας ρίχνει και πότε μας ανεβάζει τελικά!Θα προσπαθήσω να διατηρήσω την αισιοδοξία μου λοιπόν!Kisses

για Λασπολόγος

Χμ...το σκέφτηκα και αυτό.Ίσως το πολύ κοντράρισμα με τον εαυτό μου και τα θέλω μου να μου κάνει καλό. Νομίζω πλέον έχω κάνει μια βαθειά βουτιά στο "είναι" μου και ανακαλύπτω τον εαυτό μου απο την αρχή...μπορεί και να μην είναι ο ίδιος πλέον...αλλά δεν μπορεί,κάτι "καλό" θα έχει να μου πει...

K@terin@ είπε...

καλημέρα ,

σε όλους μας συμβαίνει και είναι απόλυτα φυσιολογικό , είναι επαναπροσδιορισμός θα έλεγα του είναι μας. Ανά καιρούς το έχουμε ανάγκη , don't worry θα περάσει :)

Ανώνυμος είπε...

γεια σου sweet !
πριν απο λιγο καιρο μια ασθενης με ρωτουσε γιατι να τα κανουμε ολα αυτα στη ζωη αφου θα πεθανουμε .ομολογω οτι αρχικα δεν ηξερα την να πω και λιγο ως πολυ ελεγα αυτα που λεει και η εκκλησια.Τελικα η καταληξη για ολους θα ειναι η ιδια .Σε καθε ενα απο εμας δινεται καποιος χρονος για αλλους πολυς για αλλους λιγο λιγοτερο.Αυτο που εχει ομως σημασια ειναι να κανουμε πραγματα για μας τους αλλους στο χρονικο αυτο διαστημα.Αυτο που λεμε θανατο και αιωνιοτητα μαλλον ειναι το σταματημα του χρονου που φερνει την υποχρεοτικη απραξια.Ειμαστε για να μαθουμε και παθουμε για χαρα και λυπη .
alex1970