Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Απόψε σαν περσι...

Τη φοβόμουν κάπως αυτή τη μέρα πολύ πριν έρθει...καθώς όμως άρχιζε να πλησιάζει έλεγα στον εαυτό μου "ε,και;".Προσπαθούσα να το παίξω άνετη στον ίδιο μου τον εαυτό. Όταν γύρισα για το Σ/Κ σπίτι,μου λέει η μάνα μου «Δεν ξέρω…τη σημερινή μέρα να τη δω σαν θείο δώρο ή σαν...»Σήμερα είναι τα Εισόδια της Θεοτόκου (γιορτάζουν και κάποιες Μαρίες). Καμιά φοράη μάνα μου (παρόλο που δεν είναι σουπερ θρήσκεια) λέει "Η Παναγία σε φώτισε εκείνο το βράδυ και μου έδειξες τον όγκο, αλλιώς που να πήγαινες εσύ στον γιατρό;"
Τη θυμάμαι εκείνη τη μέρα, πέρσι. Είχε ξεκινήσει η δουλειά, είχα ξεκινήσει το γυμναστήριο, ήμουν στα καλύτερά μου μετά απο ένα σούπερ καλοκαίρι (διακοπές 1 μήνα με την κολλητή μου)!Fit, έμπαινα σε παντελόνια σωλήνα (για πρώτη φορά στα 54 κιλά) και στένευα ρούχα αβέρτα! Μονίμως busy άλλα περσι τέτοιο καιρό είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως θα ελάττωνα τη δουλειά γιατί μια ζωή την έχουμε…Πέρσι τέτοια μέρα ήταν Τετάρτη και αφού είχα τελειώσει με τη δουλειά και τις υποχρεώσεις ήμουν συνεπής στο ραντεβού μου με τις 2 μου κολλητές για γυμναστήριο και μετά σάουνα. Είχαμε περάσει πολύ ωραία εκείνη τη μέρα, όλο γέλια και χαρές (αφου πια οι υπόλοιπες γυναίκες στο χαμάμ μας ζήλευαν).Όταν γύρισα σπίτι κατά τις 23.30 ώρα, βρήκα τη μάνα μου να κάθεται στο τζάκι. Δεν ξέρω πως μου ρθε αλλά αφου της διηγήθηκα με ενθουσιασμό πως πέρασα (το συνηθίζω αυτό…) της λέω «πιάνω κάτι στο στήθος μου». Η μάνα μου με μηδέν ίχνος ψυχραιμίας έβαλε το χέρι της στο μαστό μου και γούρλωσε τα μάτια «Από πότε το πιάνεις;;; Αύριο οπωσδήποτε θα πάμε στο γιατρό!»
Γράφοντας τις παραπάνω σειρές συνειδητοποιώ ξαφνικά ότι η παραπάνω μέρα ήταν η τελευταία ανέμελη μέρα της ζωής μου. Μια Τετάρτη του Νοέμβρη 2007, ποιός θα μου το λεγε; Τελικά ότι και αν σκεφτώ, ότι και αν γράψω ότι και αν πω, αυτό είναι γεγονός…

(Ξέρω ότι τούτο το ποστ δε θυμίζει σε κάτι το προηγούμενο, αλλά τελικά κάποιες αναμνήσεις όσο και αν τις πιέσεις βρίσκουν το δρόμο για την επιφάνεια…)

15 σχόλια:

neni είπε...

Περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα.Να χαμογελάς καλή μου.Τα δύσκολα πέρασαν.Φιλιά πολλά.

Fri είπε...

Οι αναμνήσεις βρίσκουν το δρόμο για την επιφάνεια... Είναι αλήθεια... Αλλά είναι εκεί μόνο και μόνο για να μας θυμίζουν τις πραγματικά σημαντικά πράγματα της ζωής, να μας ξυπνάνε από το λήθαργο της καθημερινότητας... Μπροστά κοίτα και χαμογέλα!

Unknown είπε...

ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ..ΠΕΡΑΣΕ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ...
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΦΗΣΑΜΕ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ.....
ΦΙΛΑΚΙΑ Κ2

Unknown είπε...

ΟΛΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΚΑΛΗ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ.ΠΕΡΑΣΕ ΚΙΟΛΑΣ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΣΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΕς ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑ.
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 21/11/09 ΘΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΦΗΣΕΙΠΙΣΩ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ...
ΦΙΛΑΚΙΑ
Κ2

Tzeve είπε...

καλημέρα...

είναι φυσικό να σε παίρνει λίγο από κάτω...

το σημαντικό είναι οτι πέρασες μία σκόπελο...

μη φοβάσαι τίποτα...

Sweet December είπε...

για neni

θα προσπαθήσω να υιοθετήσω το μότο σου φίλη μου ;-)

για Fri

Όντως μας ξυπνάνε απο την καθημερινότητα...αλλά το καλύτερο είναι οι καλές αναμνήσεις να μας ξυπνάνε και όχι οι κακιές...Δεν ξέρω ποιος άνθρωπος είναι πιο ευτυχισμένος,μάλλον αυτός που έχει τις περισσότερες καλές αναμνήσεις(;)

για katerina

Να σαι καλά Κατερίνα μου!Κουράγιο και σε σένα και "καλή λήθη"

για Λασπολογος

Πέρασα ναι,και ελπίζω όλα αυτά μια μέρα να φαντάζουν σαν ένα όνειρο κακό αλλά μακρινό!Φιλάκια!

Donnaliza είπε...

Παιδι μου, γιατι παιδι θα μπορουσες να εισαι( τα δικα μου ειναι μεγαλυτερα απο σενα)
οι αναμνησεις μας καλες η ασχημες ειναι τα κομματακια της ζωης μας, της ψυχης μας του εαυτου μας και δεν γινεται να διαγραφουν να εξαφανιστουν.Θα ειμασταν μισοι χωρις αυτες
Οι ασχημες μαλιστα μας ωθουν να φτιαξουμε νεες ομορφες και ευχαριστες.

Τα φιλια μου ( παντα σε παρακολουθω και διδασκομαι απο σενα)

Basano είπε...

Γλυκιά μου, καλημέρα

Μια επέτειος καλή η κακή υπάρχει πάντα για να μας θυμίζει να επαναλαμβάνουμε η να αποφεύγουμε πράγματα. Να ευχαριστούμε τον Θεό που περάσαμε μέσα από την χαρά η την πίκρα και βγήκαμε καλύτεροι άνθρωποι! να χαιρόμαστε την κάθε μέρα που ξημερώνει με την ίδια όμορφη εικόνα της ανατολής! Να αγαπάμε τα μικρά και τα μεγάλα και να τα ευχαριστούμε που υπάρχουν γύρω μας! Να χαμογελάμε στην εικόνα που μας δείχνει ο καθρέπτης μας και να της λέμε ευχαριστώ για την συμπαράσταση που μας προσφέρει! Αυτή η εικόνα κρύβει το μεγαλείο της δημιουργίας, της θέλησης, της αγάπης! Κοντολογίς το μεγαλείο του Θεού! Να σαι πάντα καλά και να γιορτάζεις την συγκεκριμένη μέρα λαμπρά μεγαλόπρεπα γιατί λίγοι έχουν την τύχη να γεννιούνται δεύτερη φορά!

Μια συνοδοιπόρος στην αναρρίχηση του βουνού … είμαι λίγο πιο μπροστά από εσένα (19 μήνες από τότε).

Sweet December είπε...

για donnaliza

Αγαπημένη μου "μαμά" σ'ευχαριστώ για το σχόλιο! Χαίρομαι που λες πως διδάσκεσαι απο μένα,αν και πιστεύω πως και εσύ έχεις εξίσου σημαντικά πράγματα να μοιραστείς μαζί μας ;-)

για ΣΟΥΛΗ

Καλωσήρθες σε τούτο το blog και στην παρέα μας! Λυπάμαι που είσαι συνοδοιπόρος αλλά απο τα λόγια σου βλέπω πόσο ώριμη είσαι.Πόσο καλά κατέχεις το ΤΩΡΑ. Έχεις δίκιο σε όλα, απλά θα ξέρεις ότι όλες όσες βγαίνουμε απο αυτό το Γολγοθά θέλουμε τον χρόνο μας για να εκτιμήσουμε πολλά πράγματα γύρω μας.Πάντως σίγουρα εκτιμώ την καινούρια μου εμφάνιση και το ότι πηγαίνω προς το καλύτερο.

Sweet and bitter είπε...

Το θέμα είναι ότι ξεπέρασες τον σκόπελο και έχεις κι άλλες ανέμελες μέρες μπροστά σου!
Δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις ό,τι πέρασες, αλλά το πέρασες!

Τα φιλιά μου!

Ανώνυμος είπε...

Σου εύχομαι νάσαι καλά και κάθε χρόνο να την γιορτάζεις αυτήν την μέρα. Να την θυμάσαι από δω και πέρα με χαρά σαν την μέρα που ξαναγεννήθηκες. Μόνο εμείς που το περάσαμε μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό.Για τους υπολοίπους πρέπει να ξεχάσουμε. Αυτό δεν γίνεται, γίνεται όμως να αλλάξουμε τα συναισθήματά μας. Και αυτό θα γίνεται όσο απομακρύνεται χρονικά αυτή η ημερομηνία.
Μετά από 10, 20, 30, 40 και βάλε χρόνια άλλη θύμηση θα αφήνει πίσω.

Πολλά φιλιά
sundy

candy's τετραδιάκι είπε...

Ολα πανε καλυτερα λοιπον :)

Φιλια!

Μαργαρίτα είπε...

Γύρισες σελίδα sweety μου...
κοίτα μπροστά και όχι πίσω
κράτα μόνο ό,τι σε ωρίμασε
και σε έκανε πιο δυνατη...
τα λέγαμε και παλαιότερα..
βήμα βήμα αγαπάμε το καινούργιο μας
εαυτό, γιατί όλοι περνάμε απο σκοπέλους...

Είσαι πολύ θαρραλέα και το
απέδειξες!!! Σε φιλώ γλυκά
και μία αγκαλιά σου αφήνω ***
:)

neni είπε...

Γλυκιά μου φίλη που χάθηκες;
Είσαι χαμογελαστή;Περιμένουμε τα νέα σου σύντομα.

Ανώνυμος είπε...

Sweety μας λείπεις,
λαχταράμε να σε ακούσουμε.

Φιλάκια
sundy