Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Απριλιάτικη Καλημέρα!

Σήμερα σηκώθηκα με μια σκέψη. Έχει λαϊκή αγορά εδώ στη γειτονιά. Κάθε Σάββατο άκουγα μαζί με τις φωνές του πλήθους και την πολύ δυνατή φωνή του παππού μου να μιλά με γείτονες και περαστικούς. Αφουγκράστηκα τις φωνές του πλήθους αλλά καμία γνώριμη. Θυμήθηκα σειρές από το βιβλίο του Ναμπόκωφ «Λολίτα». Όταν όλα τέλειωσαν, προς το τέλος του βιβλίου, αυτό που θα του έλειπε του ήρωα ήταν η απουσία του γέλιου της Λολίτας από τις φωνές παιδιών που παίζουν και χαλούν τον κόσμο.
Τελικά ένας άνθρωπος είναι πολλά και η απώλεια και η απουσία του δεν προσδιορίζεται καθόλου εύκολα. Δεν το σκέφτομαι καθημερινά, δεν επισκέπτομαι τη γιαγιά για πολύ, δε φοράω μαύρα, αλλά είναι κάποιες στιγμές απίστευτης νοσταλγίας.
Οι άνθρωποι δεν χορταίνονται, ίσως γιατί ο καθένας μας είναι ξεχωριστός. Τα κενά δεν καλύπτονται ακριβώς γιατί κανείς επόμενος δεν θα είναι ίδιος με τον προηγούμενο, απλά καινούργιοι άνθρωποι γεμίζουν τη ζωή μας και ξεγελιόμαστε. Ίσως εκεί να βρίσκεται η μαγεία της ανθρώπινης φύσης κανείς δεν αντικαθιστά κανένα! Άλλος θα σου κρατήσει το χέρι, άλλος θα σε αγκαλιάσει, άλλος θα γελάσει παρέα σου, κάποιος θα σε προβληματίσει, κάποιος θα σου πει σ’αγαπώ, κάποιος θα ακουμπήσει την καρδιά σου, με κάποιον θα νιώσεις σιγουριά, σε κάποιον θα στηριχτείς. Αυτά όλα τα μικροπράγματα που είναι όμως τόσο σημαντικά και ξεχωρίζουν τους ξένους από τους δικούς σου ανθρώπους!

6 σχόλια:

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

κανένας δεν μπορεί να σου καλύψει το κενό του άλλου. ο καθένας είναι ξεχωριστός και σε καλύπτει διαφορετικά. όμως μπορεί ο ένας να συμπληρώσει τον άλλο. και αυτό που ζεις να γίνει πιο δυνατό και πιο έντονο

Ηλιαχτίς είπε...

Γλυκό μου κορίτσι καλησπέρα!
Ξέρεις, όταν έμαθα πως ο παππούς μου "έφυγε" τους είπα πως άμα πάρω τηλέφωνο θα το σηκώσει και θα τον ακούσω.. Δεν τον πήρα ποτέ όμως για να πιστεύω ακόμη πως είμαστε μόνο ένα τηλέφωνο μακρυά..
Τα κενά δε καλύπτονται. Μόνο μένουν πίσω μας για να μας θυμίζουν.
Ακόμα θυμάμαι τη φωνή του και την ψάχνω όπως και εσύ στις γειτονιές.
"Άλλος θα σου κρατήσει το χέρι" λες
και σου δίνω το δικό μου, δεν είναι το ίδιο, μα στο δίνω με αγάπη!
Σε φιλώ για ένα πανέμορφο σαββατοκύριακο κουκλίτσα μου!
Να προσέχεις,ε!

Sweet and bitter είπε...

Πόσο δίκιο έχεις! Αλλά τουλάχιστον μας μένουν οι όμορφες αναμνήσεις από όσους "έφυγαν"!

Καλό υπόλοιπο ΣΚ!

Φιλιάαααα!

Sweet December είπε...

για πρασινη κλωστη δεμενη

"Ο ένας να συμπληρώσει τον άλλο" το κρατάμε αυτό..

για ηλιαχτίδα

Σ'ευχαριστώ dear!Έτσι είναι,ψάχνουμε, ψάχνουμε αλλά οι άνθρωποι που φεύγουν οριστικά δε βρίσκονται πουθενά!Τι να κάνουμε,είναι η πορεία της φύσης και η εξέλιξη της ζωής.Πάντως από τη μέρα που γεννιόμαστε είμαστε μελλοθάνατοι!

για sweet and bitter

Καλό Σαββατοκύριακο!Καλή ξεκούραση!

igkros είπε...

Είχα μέρες να ασχοληθώ με το blogging γενικά. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που διαβάζω ακόμα τις σκέψεις σου.

Σε φιλώ γλυκά και να απολάυσεις την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα που έρχεται.

Sweet December είπε...

για Alps

Γεια σου φίλε μου!Ναι,είμαι ακόμα εδώ...γράφω,σβήνω και ποστάρω σκέψεις,ιδέες,όνειρα και συναισθήματα!Σε φιλώ καλή Μ.Εβδομάδα!