December loading!

Βρε πώς περνάει ο καιρός... απο καλοκαίρι σε χειμώνα ξανα βρισκόμαστε!!!!

Αρκεί να είμαστε καλά κι ας βρισκόμαστε και πιο αραιά....
Είμαι καλά, με βάση και την πρόσφατη εξέτασή μου... Ένανα μια αξονική θώρακος (εγώ τη ζήτησα περισσότερο απο το γιατρό) για να δω τι παίζει με το μέσα μου, τουλάχιστον το σωματικό! Τα πνευμόνια λοιπόν μια χαρά! Και καμία αλλοίωση λόγω τσιγάρου παρελθόντος και λίγου νιν!

Πηγαίνοντας προς την εξέταση την Παρασκευή, δίχως θλίψη, δίχως πίκρα... σκέφτηκα...
κανείς υγιής δεν ξέρει πως είναι να ΜΗΝ είσαι υγιής.  Κι εγω δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένοιωσα υγιής. Υγιής είμαι στο σώμα (πλέον) αλλά σαν αίσθηση...σαν σιγουριά...σαν κατάσταση μυαλού, σαν αποτίναγμα εννοιών! Γιατι όταν είσαι υγιής δεν βιώνεις με τα μπούνια την υγεία σου ποτέ, ειδικά όταν το "2" είναι ο πρώτος αριθμός της ηλικίας σου... θεωρείς την υγεία πάντα δεδομένη. Θα βλέπεις, θα ακούς, θα έχεις δύο πόδια δυο χέρια, θα απολαμβάνεις τον αθλητισμό σου, τις βόλτες, τις ταινίες, τους καφέδς, τα ποτά και τα τσιγάρα, τα γέλια τα δυνατά, τα ξενύχτια, τον έρωτα. Όμως αν αρρωστήσεις, απο εκείνο το σημείο "0" μηδέν και μετά... τίποτα δεν είναι το ίδιο... Το έγραφα τύπου κλισέ χρόνια πριν εδώ, το βιώνω στο πετσί μου πλέον.

Παντα έχουμε το νου μας εμείς που παλέψαμε με τον καρκίνο πάντα μα πάντα! Στις εξετάσεις ειμαστε μόνοι, ακόμη κι αν μας συνοδεύει κάποιος, και στις μαυρες μας σκέψεις πάλι μόνοι είμαστε  και στην υποψία κινδύνου κ θανάτου μονοι κι εκεί. Και μαθαίνουμε όταν ο ακτινολογος μας καλει στο μονιτορ (προχθες συνέβει) μαθαίνουμε να είμαστε κουλ, του στυλ βαθιά ανάσα και "οτι γίνει". ... 10 χρόνια χρειαστηκαν για να κανω τη σύνθετη αυτή σκέψη πως οι υγιείς είναι σε αλλο στρατόπεδο απο αυτό το δικό μας. Γιατί σας φαίνεται απίστευτο;;; Εδώ οι straight απο τους gay νιώθουν πως κατοικούν σε διαφορετικό πλανήτη. Το ανθρώπινο είδος δύσκολα αποδέχεται τη διαφορετικότητα και αυτό το "στη θέση του" δεν υπάρχει... 

Δεν θυμάμαι επίσης πως είναι να εχεις ενα χερι "γερό", μη χειρουργημένο και να μη το νιωθεις βαρυ κ πρησμένο καθε μερα, να το νιωθεις δυνατο και έτοιμο για πάσα χρήση :-D. Να μπορείς να κάνεις τα πάντα δίχως φραγμούς! Απο καταχρήσεις, ως extreme sports. 

Θα μου πείτε, την υγειά μας να χουμε! Θα συμφωνήσω... αρκετές φορές όμως μου έχει περάσει απο το μυαλό μου (ειδικά εγώ που δεν εχω δική μου οικογένεια και υποχρεώσεις) πως το οτι έγινα καλά, χαροποίησε και ανακούφισε πρωτίστως τους δικούς μου, και μετά εμένα... Γιατί τις ημέρες που γινόμουνα καλά, καταλάβαινα ώρα με την ώρα πως ερχόμουν αντιμέτωπη με τον πιο μεγάλο συμβιβασμό της ζωής μου! Αυτό του να αναγκαστώ να αφήσω πίσω τη ζωή που είχα ως τα 27 και έναν άνθρωπο, εκείνων των φωτεινών φωτογραφιών της νιότης μου... όπως τα φιδια που αλλάζουν δέρμα... να πέσει το ξερό, το ταλαιπωρημένο απο την αρρώστια, το κουρασμένο, το πρησμένο το...το...το... και να βγει ένα άλλο. Μα μια χαρά ήταν το προηγούμενό μου δέρμα πριν τον καρκίνο! Αλλά που να πεις τη γνώμη σου; Και ποιος να σε ακούσει.....

Το να βρίσκεις έναν άνθρωπο που πέρασε τα ίδια και να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα απο αυτόν είναι μοναδικής αξίας. Γελασαμε πολύ την παρασκευή με ένα φίλο μου που έχει νοσήσει κι αυτός, καναμε black humour με την παλιοκατασταση μας. Δε σταματουσαμε να γελάμε με το θάνατο τις αρρώστιες, το ποσο σπαστικό είναι να προσέχουμε παντα και να μην καπνίζουμε, να μην πίνουμε, να μη ξενυχτάμε.  Γιατι να κάνουμε όλους αυτούς τους συμβιβασμους ενώ η ζωη είναι έτσι κι αλλιώς  μικρή!

Μερικες φορές λοιπόν θες μια ακομη χαμενη  ψυχή για να νιώσεις πως δεν είσαι μόνος αλλά ακροβατείς μαζί με πολλούς!

Η μισή ζωή έφυγε, πάμε για την επόμενη μισή!

 

Το να γίνεις ένας άλλος άνθρωπος είναι "ένα ατύχημα, μια διάγνωση, ένα απροσδόκητο τηλεφώνημα, ένας νέος έρωτας, ένα ράγισμα της καρδιάς μακριά! Πόσο -όμορφα- εύθραυστοι είμαστε; Όλα αυτά γίνονται σε μια και μόνο στιγμή μα μας αλλάζουν για πάντα!   

Αγκαλιάστε, αγαπήστε! Όλα τα άλλα κάποτε τελειώνουν, ή αλλάζουν για πάντα!