Πριν μια εβδομάδα

Πήρα τα αποτελέσματα απο τις εξετάσεις μου!

Ευτυχώς όλα καλά! Οι εξετάσεις μου βγήκαν καλές, (πνεύμονας, συκώτι, κόκκαλα) μόνο το αίμα είναι κάπως... Δηλαδή πριν μια βδομάδα που τις έκανα είχα πεσμένα τα Λευκά. Είπα να επαναλάβω τις εξετάσεις αίματος, ετσι για ασφάλεια. Φυσικά μου έφυγε η μαγκιά όταν διάβασα online για μεταστάσεις κτλπ που ίσως να προδίδουν τα χαμηλά λευκά. Ο γιατρός μου είπε πως δεν ειναι κατι, οι τιμές που του είπα. Εξάλλου είχα και μπούκωμα εκείνη την περίοδο (αν και το μπούκωμα στα ανεβάζει) ίσως όμως είχα έτσι κι αλλιώς κάτι παροδικό που τα επηρέασε.Θα δείξει

Αυτά λοιπόν, πέρασε και αυτός ο επανέλεγχος, μέχρι τον επόμενο ηρεμία (ελπίζω)

Ζητώ συγγνώμη που δεν σας είπα νωρίτερα τα νέα μου και σας κράτησα σε αγωνία. Ευχαριστώ για τα e-mail, και τα μνμ στο facebook. OΛΑ ΚΑΛΑ ΛΟΙΠΟΝ!

Πλέον κατά καιρούς η καθημερινότητά μου είναι αρκετά busy και δεν πρόλαβα να σας γράψω.... Σας είχα όμως όλους κατα νού. Αυτή εδώ τη γωνίτσα στο ιντερνετ δεν θα την ξεκινούσα αλλά και δεν θα τη συνέχιζα αν δεν ειχα ολους εσάς που με σκέφτεστε και σας σκέφτομαι <3 nbsp="" p="">
Θέλω επίσης να ευχηθώ ένα μεγάλο Χρόνια Πολλά στις Κατερίνες εκεί έξω, τις δικές μας Κατερίνες που νοσήσανε, και βρεθήκανε εδώ την παρέα μας απο την πολύ αρχή του blog.

Κατερίνα μου, Κ2 δεν σε ξεχνώ ποτέ! Φιλαράκια είμαστε, μαζί μας ήρθε κι ας μας χωρίζουνε μερικά ηλικιακά χρόνια! :-)

Να είστε όλες και όλοι καλά! Να είναι τα άγχη μας μικρά, και κάθε χρόνο να σχετίζονται λιγότερο με την υγεία μας!
fingers crossed! 

60 λεπτά "μέσα"

Καλησπέρα! πάνε μέρες αρκετές που δεν τα εχουμε πει εδώ.

Οι μέρες τρέχουν πολύ γρήγορα.

Απο τη μια σκεφτομαι θα έρθουν τα Χριστούγεννα, μινι διακοπές και φωτάκια, απο την άλλη

σκέφτομαι πως κάπως έτσι...απο Κυριακή σε Κυριακή, απο διακοπές σε διακοπές περνάει η ζωή...

το κουβάρι τυλίγεται, οι ρυτίδες πυκνώνουν.

Ναι, οι μέρες μου περνανε πολύ γρήγορα, με τη δουλειά, με τη σχολή, με τις υποχρεώσεις μου, με τους ανθρώπους που συναντώ και τους αφιερώνω χρόνο. Κάποτε οι μέρες μου κυλούσαν αργά, βρε μπας και οι πολλές δραστηριότητες και ασχολίες είναι που κάνουν τον χρόνο να τρέχει; Ποιός ξέρει να μας πει;  

Λοιπον... ως προς εμενα βιώνω μια περίεργη κατάσταση τελευταία. Απο τέλη Σεπτέμβρη έχει κοπεί η όρεξή μου και δεν λέει να ξανα έρθει. Υπήρχαν βράδια που σκέφτηκα μήπως έχω κάτι στα πνευμόνια, μήπως έχω κάτι στο συκώτι...Μα γιατί να μην έχω όρεξη; Αναρωτιόμουν κι αναρωτιέμαι. Σκέφτηκα να μη δώσω σημασία...απο την άλλη, κάτι μέσα μου με έτρωγε οπότε προγραμμάτισα τις εξετάσεις μου, το follow up, το check up μου πιο νωρίς. Έχω τύψεις μερικές φορές για το ότι κάνω καταχρήσεις. Ποτά (καλά όχι και το βόσπορο...) ξενύχτι (που πρέπει να κοιμόμαστε 8 ώρες) και τσιγάρο... τραγικό το τελευταίο ε;;; 

Κι όμως, τόσα χρόνια δεν σας το είπα αλλά απο το 2007 ως σήμερα θα έπρεπε να το είχα κόψει συνεχίζω όμως. Κάτι μέσα μου αυτοκαταστροφικό δεν μου λέει "κόψτο". 
Έτσι τόσο απλά... δεν ξέρω γιατί το κάνω... όχι βέβαια κάθε μέρα και όχι σε μεγάλες ποσότητες αλλά το κάνω. Και δεν ξερω γιατί το κάνω...Και γνώρισα κι άλλους καρκινοπαθείς που καπνίζουν, έτσι απλά κι αυτοί. 

Τέσπα, λίγο οι ενοχές μου, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, να μαι λοιπόν σήμερα στη Θεσσαλονίκη για εξετάσεις υγείας. Είπα να πάω Παρασκευή, να μη χάσω και το Σ/Κ. 
Σήμερα έσπασα ρεκόρ σας πληροφορώ, έκανα μαζί 3 μαγνητικές! Πέρασα 1 ώρα στο μηχάνημα. Γέλασα απο την πρώτη κιόλας εξέταση, με τον εαυτό μου που έβαλα φακούς επαφής για να βλέπω εκεί μέσα κι όταν ξεκίνησε η εξέταση και κατάλαβα πόσο κοντά στο πρόσωπό μου θα ήταν το επάνω εσωτερικό μέρος του μηχανήματος, καθώς έμπαινα ακόμη πιο βαθειά στο τέρας του μαγνήτη, γέλασα και προτίμησα να κλείσω τα μάτια. Ο ήχος δε του μηχανήματος είναι κυριολεκτικά σφυριά που χτυπάνε στο αυτί σου... τι μπορείς να κάνεις ή με τι μπορείς να απασχολήσεις τον εαυτό σου μέσα στο "τέρας" της τεχνολογίας που σε καταπίνει μια, μια σε φτύνει προς τα έξω και μια πάλι μέσα;;; Σκέψου, δυνάμωσε το μυαλό σου! Θυμήθηκα, συχνά το θυμάμαι αυτό όταν είμαι στον μαγνητικό τομογράφο, την πρώτη φορά έβερ 17 ετών που με εξέταζαν σε αυτό το θηρίο, το μόνο που με κράτησε ζωντανή ήταν κάποιες αναμνήσεις που είχα έντονες και με φανταχτερά χρώματα, απο το καλοκαίρι με τη "Σ". Όλο αυτές τιες εικόνες έφερνα στο μυαλό μου εκείνη την πρώτη φορά που όλοι λέγανε "τι έχει το παιδί"; εγώ εκεί στα μισοσκοτάδια του μαγνήτη σκεφτόμουν Ιόνιο και θάλασσες κι έλεγα "δεν μπορει ρε γμτ να πεθαίνω, αλλά ακόμη κι αν πεθαίνω, άξιζε εκείνο το καλοκαίρι που έπιανα τον όγκο αλλά έτρεχα στα νησιά και στις θάλασσες". Αυτό σκέφτηκα σήμερα και πάλι γέλασα... Μετά προσπαθησα να φτιάξω διάφορες εικόνες ακολουθώντας τους ήχους του μηχανήματος που αν τους δώσεις σημασία, είναι σαν να λένε κάτι κι όχι μόνο "μπιπ, ντονγξ, ντα ντα ντα" κάτι λέει ο επαναλαμβανόμενος ήχος, ότι θέλει το μυαλό σου. Εξήντα λεπτά έμεινα μέσα, προσωπικό ρεκόρ και σε ποιον να το πεις και να το καταλάβει αυτο;;; Μόνο αν βρεις τους ελάχιστους που το έχουν κάνει. Επίσης, η φωνή του operator του μηχανήματος, έστω μόνο αυτό το "πάρτε αναπνοή και κρατήστε" το "αναπνέεται κανονικά" είναι πραγματικά μια παρέα εκεί μέσα.....κι έτσι το παλεύεις. 

Οι υπολοιπες εξετασεις ηταν πιο ευκολες. Θώρακος και οστική πυκνώτητα. Νυστικη ήμουν βέβαια για τα MRI απο τισ 10 το πρωι ως τις 18.00 αλλά αντέχω. 

Περιμένω τα αποτελέσματα την Τρίτη, όμως η αίσθηση μου είναι πως τα πήγα καλά. Απλά ως να φτάσω την ημέρα της εξέτασης, δεν είχα μυαλό για πολλά πράγματα. Πραγματικά. σήμερα, δεν είχα όμως αγχος. Ίσως να έχω τη Δευτέρα, γιατί όπως έχει γίνει και παλιά, ένα χαρτί μόνο αρκεί, 2-3 προτάσεις και μπάμ! Έφυγες πάλι σε τροχιά γύρω απο τον καρκίνο. Με 2-3 φράσεις...! Έτσι είναι!

Αναμένω λοιπόν. Την Τρίτη θα φανεί αν συνεχίζουμε κανονικά ή αν θα βρούμε καμια λακούβα απο εκείνες τις μικρές...που μας βουλιάζουν, μας χαλάνε κάπως το σώμα (πως λέμε το αυτοκίνητο) αλλά τα καταφέρνουμε και ξελασπώνουμε...τουλάχιστον ως ώρας! Καλό βράδυ!