Να αγαπάς και να αγαπιέσαι

O άγιος του έρωτα σήμερα αλλά και της αγάπης έχει την τιμητική του. Όχι δεν είμαι υπερ της κατανάλωσης, των λουλουδιών και της σημερινής σοκολάτας. Είμαι όμως υπέρ της αγάπης και της έκφρασής της...! Άρα όταν αυτά που προανέφερα γίνονται απλά το μέσο για να εκφράσεις αληθινή, πραγματική αγάπη, ναι καντο! Φυσικά καλό είναι να μην εκφράζεις τον ρομαντισμό σου μόνο σήμερα, αλλά αν είσαι απο τους δύσκολους, ε...καντο έστω σήμερα!

Να θυμάστε πως ό,τι είναι πηγαίο φαίνεται ακριβώς τη στιγμή που το βγάζουμε προς τα έξω. Το επιτηδευμένο και ψεύτικο θα φανεί κι αυτό κάποια στιγμή και δεν αξίζει. Η προσποίηση δεν κρατάει πολλά χρόνια...μια μέρα βγαίνει στην επιφάνεια. 

Αλήθεια, εσείς που περάσατε δύσκολα, πολλές φορές σας σκέφτομαι και σας ρωτώ απόψε: έχετε κάποιον που σας αγαπά και διακριτικά σας φροντίζει; Αν ναι, τότε είστε διπλά τυχεροί, και περάσατε τη μπόρα επιπλέοντας αλλά και είστε παρέα με κάποιον. Είναι σημαντική η παρέα, δεν χρειάζεται να είναι ένας σύντροφος, μπορεί να είναι μια φίλη, ή φίλες, ή φίλος.Λέω να σας φροντίζει διακριτικά γιατί πολλές φορές έχω ακούσει "δεν θα σου συμπεριφέρομαι διαφορετικά επειδή αρρώστησες". Οκ, ναι, όχι διαφορετικά λόγω καρκίνου αλλά γενικά πιστεύω πως τους ανθρώπους που αγαπάμε τους πονάμε γι αυτό κι αφθόρμητα τους συμπεριφερόμαστε πιο γλυκά, πιο "όμορφα", πιο οικογένεια.

Σήμερα διάβασα πολλά quotes στο ιντερνετ για τον έρωτα και την αγάπη. Απο τα πιο όμορφα που μου έρχονται πάντα και ανεξάρτητα απο Βαλεντίνου είναι το παρακάτω quote απο την ταινία "Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ" καθότι τρελλή σινεφίλ:

Ναι, κάποιοι άνθρωποι όντως περνάνε όλη τους τη ζωή μαζί! 

Μερικά ακόμη εντυπωσιακά quotes σας αφήνω παρακάτω. Να περάσετε όμορφα απόψε! Αν νιώθεις πως σε αγαπούν δεν πειράζει και να είσαι σπίτι τέτοια νύχτα!
Να αγαπάτε πραγματικά, είναι ο,τι πιο φρι έχουμε σήμερα! Να δίνετε και να μην κρύβετε την αγάπη σας, μόνο αυτό μένει! Η ΑΓΑΠΗ!

Φιλιά!

 

#LikeAGirl

Απο πότε το "τρέχει σαν κορίτσι" είναι βρισιά;;; Απο πότε

το "πετάει την μπάλα σαν κορίτσι" είναι για να κοροιδέψεις ένα αγόρι;;;

Πόσες εκφράσεις έχουν τόσα χρόνια περάσει απο το στόμα ή τα αφτιά μας χωρίς να πονηρευτούμε καθόλου για το βαθύτερο νόημά τους;;;;

Να μην είστε σεξιστές! Γιατί όλοι μιλάμει για το να μην είμαστε ρατσιστές στο μαύρο στο κίτρινο και το κόκκινο αλλά οι περισσότεροι είμαστε πολύ ρατσιστές ως προς το φύλο! Απο τη λέξη ρατσιστής βγήκε το σεξιστής! Τι το περίεργο έχει λοιπόν ένα κορίτσι που τρέχει;;; Έχετε δει γυναίκες να τρέχουν σε μαραθώνιο;;; Δεν νομίζω να είναι αστείες! Έχετε δει γυναίκες να πετάνε σφύρα;; Μπα, καθόλου αστείο! Κορίτσια και γυναίκες είναι, καθόλου μα καθόλου αστείο να μειώνεις κάποιον λόγω φύλου για να ενισχύεις έτσι στο τζάμπα το δικό σου φύλο! 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ!

Βγες Στο Μπαλκόνι Να Δεις

Σήμερα πήγαμε για τρέξιμο με τη "Σ" και είδαμε ένα απο τα πιο όμορφα χειμωνιάτικα φεγγάρια. Πανσέληνος, ή σχεδόν πανσέληνος δεν γνωρίζω και δεν θυμάμαι άλλους χειμώνες να έχω δει. Το φεγγάρι ανέβαινε σιγά σιγά κάπου στο βάθος. Ήταν μεγάλο και πορτοκαλί. Πανέμορφο! Τέτοιες στιγμές η φύση ξεπερνά οποιοδήποτε ανθρώπινο κατόρθωμα κι εσύ ξαφνικά, εκείνη τη στιγμή απογεματάκι Τετάρτης καθώς τρέχεις κι ακούς μουσική και έχεις παρέα λες "πόσο τυχερή μπορεί να είμαι; Με το τίποτα εδώ, όμως ΕΔΩ."

Αλήθεια αν υπήρχε τηλεμεταφορά και ταξίδι στο χρόνο, σε ποιά πανσέληνο θα πηγαίνατε;;;

Κάθε ένας απο εμάς έχει μια αγαπημένη χρονική περίοδο της ζωής του. Κάποιες μέρες, μήνες αλλά και χρόνια που ευχαρίστως θα πάγωνε και θα κλεινόταν εκεί μέχρι να πεθάνει.

Όπως προτρέπει το τραγούδι "θυμήσου δικές μας στιγμές, δες στα μάτια μου μπογές που χρωματίζουν θάλασσες". Διάφορες εικόνες κι απέραντες θάλασσες, ίσως αυτό να είναι και το πραγματικό χρώμα της ζωής, όλες οι αποχρώσεις του μπλέ.....η θάλασσα.

Καληνύχτα! 

Καλό μήνα!

Απόψε με έπιασε μια μικρή μελαγχολία. Σαν να θέλω να κλάψω...δεν ξέρω. Ίσως να είναι η μελαγχολία της Κυριακής που κατά καιρούς μας πιάνει μάλλον όλους...Ίσως να είναι και ορμονικό ποιός ξέρει;;;

Καλό μήνα! Κάπου μέσα στον περσινό Φεβρουάριο είχα ξεκινήσει να ψάχνω τα περι κύστης μου. Θυμάστε;;; Ε, μέσα σε ένα χρόνο πέρασα δις την πόρτα του ίδιου χειρουργείου και να μαστε! Τι να πει κανείς πλέον για τα σενάρια της ζωής...Βλέπω απρόοπτα, βλέπω αλλαγές...ένα μικρό-μεγάλο χαμό. Πολλές φορές μου φαίνονται όλα βουνό (να λέμε και αλήθειες) πως ήρθαν και με πλάκωσαν τα 1000 θέματα. Όχι μόνο τα ιατρικά αλλά και τα προσωπικά που επακολουθούν πάντα, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι φιλίες, η ψυχολογία. Λυπάμαι αλλά πάντα μα πάντα, όποτε περνάς δύσκολα ξανα περνάς απο κόσκινο έστω και αποσυνείδητα όλες τις σχέσεις και τους ανθρώπους. Σκέφτεσαι έστω και λίγο "ασχολούνται με το θέμα μου; ασχολήθηκαν ή το πέρασαν ξυστά;". Όταν τους ακούς να μιλάνε για μικρά προβλήματα επι ώρες και να σκάνε στη βαράει, γιατί εσύ τελικά ποτέ δεν τους έπρηξες για το δικό σου θέμα που ήταν ζωής και θανάτου. Έτσι είναι, μόνο λίγο άνθρωποι έχουν τη δύναμη να σε ακούσουν, ή έστω έχουν τη δύναμη να κάνουν πως σε ακούν γιατί κατά βάθος στεναχωριούνται και ζορίζονται και οι ίδιοι. Ευτυχώς τον χρόνο που πέρασε είχα τέτοιους ανθρώπους που με άκουσαν. Ας μην είμαι αχάριστη, και τηλεφωνικώς είχα τη "Β" αλλά και απο κοντά τη "Σ". Μπορεί να μαλώνουμε με τη "Σ" να εκνευριζόμαστε αρκετές φορές αλλά είναι εδώ. Και φυσικά είμαι κι εγώ για εκείνη εδώ.  Ευτυχώς. Πολλές φορές γκρίνιαξα για πολλά και απο εδώ απο το μπλογκ αλλά ναι, πάλι καλά που είχα ανθρώπους, άλλους πολύ, άλλους λιγότερο και πέρασα το ποτάμι και βγήκα στην απέναντι όχθη. Πάλι καλά. Πάλι καλά. Και πάλι καλά σώθηκα ΠΑΛΙ παρα τρίχα...
Η μοναξιά βέβαια υπάρχει αρκετές στιγμές, όμως πιστεύω δεν έχει να κάνει με καποιο έτερον ήμισυ που δεν υπάρχει στη ζωή μου, έχει να κάνει περισσότερο με τη μοναξιά του σχοινοβάτ. Γιατί όλες εμείς σχοινοβάτες είμαστε. Βάζουμε τα δυνατά μας, το σώμα, την ψυχή, την αυτοσυγκέντρωσή μας για να περάσουμε απέναντι. Δεν κοιτάμε πίσω, πίσω είναι ο καρκίνος. Πρέπει να κοιτάμε μπροστά, στο τέλος του σχοινιού όπου βρίσκεται η ζωή. Αν κοιτάξεις πίσω έχεις πάρα πολλές πιθανότητες (είναι σχεδόν τελείως σίγουρο) ότι θα πέσεις και θα τσακιστείς. Αν κοιτάξεις όμως μπροστά αυξάνεις τις πιθανότητες για να τερματίσεις, να περάσεις απέναντι. Όμως τελικά, σε όλο αυτό είσαι μόνος...Κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό σου...Να μοιραστεί τις σκέψεις που μπορεί να περάσουν απο το μυαλό σου ένα ολόκληρο 24άωρο. Αλλά αν εμείς που περάσαμε τόσα δεν είμαστε θεοί, τότε πως να είναι οι γύρω μας "θεοί" και να μπούνε στο πετσί μας.
Παλαιότερα ζητούσα περισσότερα απο τους ανθρώπους. Ίσως ήταν και τα ατίθασα νιάτα μου, ίσως και οι σχέσεις που είχα με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Φέτος έχω πλέον χαλαρώσει πολύ. είμαι πιο συγκρατημένη στο τι ζητάω. Ίσως έχει να κάνει και με το ότι οι πιο δικοί μου άνθρωποι εχουν πλέον τραβήξει για αλλού. Έχουν δικές τους οικογένειες και δικές τους έννοιες κι όσο μπορούν με βάζουν μέσα σε αυτά.
Μεγαλώνοντας προσπαθώ σκληρά να μην είμαι αχάριστη με τη ζωή αλλά να εκτιμώ όσα έχω. Να μην γκρινιάζω. Σίγουρα δεν είναι εύκολο αλλά είμαι σε καλό δρόμο...

Καληνύχτα!!!!