είσαι ή νιώθεις τυχερός;;;

μεγάλη κουβέντα, μεγάλη ερώτηση!

σήμερα όμως ένιωσα τυχερή. Είδα το ποτήρι μισογεμάτο. Οκ, μπορεί να μη μου τηλεφώνησαν εγκαίρως για τις ευχές τους οι αναμενώμενοι, αλλά το τηλέφωνό μου χτύπησε σήμερα πολλές φορές απο τους νέους μου φίλους! Ναι, αισθάνθηκα τυχερή, που ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι περσι που με είχε φάει το "μέσα"; Πάντως φέτος, είναι (μαζί με όλα τα άλλα τους) στη ζωή μου! αυτοί οι άνθρωποι! Να είναι όλοι τους καλά για την αυτοπεποίθηση που μου χάρισαν, για την ανανέωση που μου προσέφεραν, για το χαμόγελο που μου καρφίτσωσαν, για την παρέα που μου δώσανε απλόχερα, για ΟΛΑ όσα προσέθεσαν στην νέα μου ζωή!!!! Ναι, το φέτος δεν συγκρίνεται με το περσι. Φέτος όλα αλλάξανε προς το καλύτερο, βρήκα τα "θέλω" μου. Φέτος η ζωή, βρήκε τον τρόπο να με πάρει μακριά απο όλα όσα με πληγώνανε και εγώ απλά το δέχτηκα, χαρίζοντας στον εαυτό μου, το καλύτερο δώρο των τελευταίων τριών ετών. Ήταν στο χέρι μου να μην πάω στο νησί, όμως όταν πήγα είπα στον εαυτό μου "θα μείνω, αξίζει να δώσω στον τόπο αυτόν μια ευκαιρία" και έμεινα, και δεν διαψεύστηκα ούτε στιγμή, ήταν αυτό που ζητούσε η καρδιά μου, τον δρόμο, τη φυγή, την αλλαγή! Και η ζωή ξέρει...όπως τα φέρνει στραβά, ετσι και στα ισιώνει!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Μετά την χθεσινή Ανάσταση σας εύχομαι ότι καλύτερο!Νιώθω τυχερή, είμαι εδώ (αν και με ταλαιπωρεί τελευταία μια βρογχίτιδα...)
φιλιά!

eat,pray,love

Ότι και να έγινε με τον Χριστό, όποιος και να ήταν, όποτε και να ήρθε, ακόμη και αν η αλήθεια μπλέκει και παντρεύεται φανερά με μύθους, παραδόσεις και ιστορίες που ανέθρεψαν ατέλειωτες γενεές, διδασκόμαστε πολλά από τη ζωή και τον θάνατό του!
Δεν έχω εκφράσει ποτέ ξεκάθαρα τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις από εδώ όμως ανεξάρτητα από το ότι έχει ο καθένας μας μέσα στην καρδιά του για τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας, εγώ θα υπογραμμίσω πως μας «διδάσκει» την υπομονή, την προσμονή και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον! Δείχνει τον θάνατο σε όλο του το μεγαλείο, τη μαυρίλα του πένθους και την απώλεια, μα στεφανώνει όλα αυτά με την Άνοιξη, και έναν λαμπρό ουράνιο ήλιο.
Ο θάνατος δεν είναι παιχνίδι…όπως δεν παίζουμε με τη ζωή, έτσι σκεφτόμαστε διπλάσια τον θάνατο. Το έχω ξαναπεί, ο θάνατος και η μοναξιά πιστεύω πως είναι οι δυο μάστιγες των ανθρώπων, αν απαλλασσόμασταν και από τις 2 θα βιώναμε μια άλλη πραγματικότητα, μια άλλη ζωή. Έτσι όμως είναι πλασμένος ο κόσμος μας, συμπληρώνεται πάντα από την μοναξιά και τον θάνατο!
Προσπαθώ να έχω μάτια και καρδιά ανοιχτή. Παρόλο που κάνω προσπάθειες για να τινάξω τον συναισθηματισμό από πάνω μου θέλω να παρατείνω την πίστη μου στους ανθρώπους, μέχρι εκεί που όταν δεν παίρνεις το αναμενόμενο να μην σε πονά! Και είμαι σε πολύ καλό δρόμο, και καμαρώνω μέσα μου γι αυτό. Φέτος αποφάσισα να μην ακολουθήσω την οικογένεια στο νησί όπου περνάμε πάσχα και καλοκαίρια και να μείνω στην γενέτηρά μου! Νιώθω πως θα μου κάνει καλό να μείνω δίχως τους γονείς στο σπίτι, εξάλλου όλο τον χρόνο λείπω. Θέλω να δω τους εδώ φίλους μου (τις περσινές παρέες) και να χαλαρώσω.
Σήμερα συνάντησα μια φίλη από τα παλιά, τυχαία. Το μάτι μου έπεσε στο κομποσκοίνι που φορούσε και όταν της είπα «τι ωραίο!», αυτή αμέσως το έβγαλε από το χέρι της και το πέρασε στο δικό μου. Δεν έχει ξανακάνει ποτέ κανείς άνθρωπος πριν κάτι τέτοιο για μένα και είχα να την δω 2 χρόνια. Δεν ξέρει τίποτα για την περιπέτειά μου, «παρ’το» μου είπε, «φόρα το να σε προστατεύει, να είσαι πάντα καλά!». Και εγώ το δέχτηκα μετα χαράς, και χαμογέλασα στην Μεγάλη Παρασκευή που μου επιφύλασσε τέτοια έκπληξη!

Σκέφτομαι πολλές φορές πως η ζωή είναι απλή αλλά εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια εμμονή στο να την περιπλέκουμε, πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι με όσα έχουμε. Ευτυχισμένος δεν είναι αυτός που έχει πολλά, μα αυτός που χαίρεται με όσα έχει, και πιστέψτε με, είναι τεράστιο προτέρημα να είναι κανείς ολιγαρκής.
Έχω το ποδήλατό μου στην είσοδο της οικοδομής. Είναι πάρα πολλές οι φορές που εκεί που σκίζω με φόρα τους αιθέρες κάνοντας τις ορθοπεταλιές μου σας σκέφτομαι. Φαντάζομαι πως με βλέπετε, και πως παίρνετε δύναμη και εσείς, με κοιτάτε και λέτε: «κοίτα το κορίτσι, είναι μια χαρά, έχει το ποδήλατό της και κάνει βόλτα, δες πόσο χαρούμενη είναι! Μπράβο σου κορίτσι, φίλη μας! κέρδισες ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής και ας κουράστηκες! Μπράβο σου! Μετά από όλα αυτά στάθηκες στα πόδια σου! Μήτε αρρώστια, μήτε άνθρωπος δεν στάθηκαν δυνατοί να σβήσουν το πάθος σου για ζωή, για γέλια, για τις φωνές της παρέας. Μπράβο σου! Η ζωή περιμένει!».
Φιλιά σε όλους! Καλή Ανάσταση!Προσευχηθείτε σε ότι σας γεμίζει με ελπίδα, φάτε λιχουδιές και αφού χορτάσει το πνεύμα μα και το στομάχι σας, αγαπήστε και τροφοδοτήστε την καρδιά σας με το καλύτερο "φάρμακο"!

Πίσω εδώ και μέρες...ΓΑΝΤΙ λεμφοιδήματος

γειά σας φίλοι μου! ξερω πως σας έλειψα, είναι περίεργο αλλά ξέρω ότι συμβαίνει. Περίεργο γιατί δεν με έχετε δει ποτέ, δεν με έχετε αγγίξει ποτέ, όμως ξέρετε πως υπάρχω και γεμίζω αυτόν τον χώρο με σκέψεις και συναισθήματα που βρίσκουν αποδέκτες όλους εσάς. Δεν σας ξέρω, κι όμως υπάρχετε και ζεσταίνετε και την δική μου καρδιά!

Γύρισα στη βάση μου απο την Αθήνα. Το χέρι μου πήγε πολύ καλά, ξεπρίστηκε 1,5 εκατοστό αλλά τώρα θέλει την συντήρησή του και είμαι με επίδεσμο τα βράδια και με το "γάντι" έξω.

Θα πρότεινα στις γυναίκες που έχουν αφαιρέσει και αυτές λεμφαδένες να μην αμελήσουν το χεράκι τους γιατί το πρήξιμο όσο αθώο και να φαίνεται, κάποια στιγμή παγιώνεται και μας κάνει τη ζωή δύσκολη...και απο άποψη αισθητικής αλλά και σε σχέση με τα ρούχα.

Ψάξτε για ένα γάντι το οποίο ξεκινά απο τη μέση της παλάμης (με τον αντίχειρα μέσα) και ανεβαίνει στη μασχάλη. Χρώματος καφε-μπεζ. Αυτό απο όσα ξέρω κρατάει το πρήξιμο σταθερό...καλό είναι να συμβουλευτείτε τον γιατρό που σας παρακολουθεί βέβαια!

φιλάκια

Φεύγω για Αθήνα αύριο...

για μασάζ αυτή τη φορά...απο τα πιο ανώδυνα της όλης περιπέτειας! Πρέπει να περιποιηθώ το χέρι μου το χειρουργημένο...Ελπίζω να έχω πρόσβαση στο ιντερνετ για νέες σκέψεις απο την πρωτεύουσα και πολλές καινούριες semi-καλοκαιρινές φωτό!

φιλιά σε όλους σας και καλή μας εβδομάδα!

Και οι μέρες μεγάλωσαν...!

Είμαι πολύ ενθουσιασμένη με την αλλαγή της ώρας! Νιώθω πως απολαμβάνω περισσότερο το Αιγαίο! Ο ήλιος λούζει καθημερινά τούτο το μικρό νησιώτικο σπιτάκι, το καταφύγιο της καινούριας μου ζωής! Όλοι μου οι εδώ φίλοι μένουν τριγύρω. Οι αποστάσεις είναι μικρές και οι καρδιές μας πιο κοντά!
Σήμερα άνοιξα τη βαλίτσα μου. Την Παρασκευή φεύγω. Έναρξη διακοπών με εβδομαδιαία στάση στην Αθήνα για λεμφικό μασάζ στο χειρουργημένο μου χεράκι! Είναι αστείο αλλά πλέον επιθυμώ και την Αθήνα. Είχα κάποιους φίλους εκεί, απέκτησα και άλλους και έχω φυσικά και πολλούς SweetDecemberistes εκεί! Μπορεί να μην βρισκόμαστε μα νιώθω τη ζεστασιά σας! Κάποια στιγμή ίσως κανονίσουμε κάποια συνάντηση από κοντά!
Προς το παρόν πακετάρω…και κάθε που πακετάρω και φεύγω από δω, είμαι και ένας άλλος άνθρωπος, μια νέα ψυχολογία. Πάλεψα πολλά, πέρασα άπειρες ώρες, τόσο με νέα παρέα, όσο και μόνη μου. Ζύγιασα τα μονοπάτια της ζωής μου διαφορετικά, είδα τους συνοδοιπόρους μου με άλλο μάτι. Πίστεψα στον εαυτό μου, πάτησα στα πόδια μου και ετοιμάστηκα για πολλά νέα ταξίδια! Θέλει αρετή και τόλμη κάθε νέο μονοπάτι, ιδίως όταν το στοιχειώνει ένα περίεργο και δύσκολο παρελθόν. Αλλά όλα είναι για τους ανθρώπους, τόσο τα δυσάρεστα όσο και τα ευχάριστα, they go hand in hand! Ας ελπίσουμε πως μένουν πάντα τα ευχάριστα σε αυτόν τον σωρό αναμνήσεων…θα φανεί στο άμεσο μέλλον φαντάζομαι. Όμως επειδή το μέλλον μας δεν το ορίζει κανείς, τουλάχιστον έχω πείσει τον εαυτό μου πως δεν πρόκειται πια να κάνω πίσω στα «θέλω» μου μα ούτε και να μιζεριάζω τις όποιες μέρες μου απομένουν σε τούτη τη ζωή. Αποφάσισα να ευχαριστιέμαι την κάθε μέρα. Μην νομίζετε, δεν είναι κάτι που γίνεται συνειδητά, μάλλον υποσυνείδητα δουλεύουν όλα αυτά…και εκεί που κοιμάσαι, ΞΥΠΝΑΣ μα συνεχίζεις να ονειρεύεσαι. Η ΑΝΟΙΞΗ σου μεγεθύνει τα σχέδια και σου ξυπνάει μια όρεξη για ζωή, μοναδική!

ήταν σαν ψέμα...

κι όμως! Την 1η Απριλίου του 2008 ήταν που έκανα την τελευταία μου χμθ! Σαν ψέμα, μα τόσο αληθινό, συμπλήρωνα τότε τις 8 θεραπείες μου! Έτσι μου τα έφερε η ζωή, έτσι ήτανε να γίνει! Μόλις επέστρεψα απο την Αθήνα, την επόμενη μέρα πέθανε ο παππούς μου! και αυτό έτσι ήτανε γραφτό (για να μην στεναχωρηθώ...σκέφτηκα...)

Φέτος έφτασα αισίως το 2011 και cancer free...έτσι είναι η ζωή...εκεί που σε κλοτσά, εκεί αρχίζεις πάλι να ελπίζεις...και εγώ...μέσα απο εκείνες τις στάχτες (των αραιωμένων μαλλιών, των πεσμένων νυχιών, της έλειψης βλεφαρίδων+μαστού, της πρισμένης κοιλιάς+προσώπου) ξαναγεννήθηκα!

Έτσι όπως με "κλώτσησε" η ζωή έτσι και εγώ την κλώτσησα πίσω! Και τα κατάφερα! Να είμαι ΕΔΩ και να μιλάμε τώρα, να κανουμε παρέα! Δεν φοβάμαι πια! Μεγάλωσα και είμαι 30! Δυνατή, υγειής και με γεμάτη ψυχή! Προσπαθώ να διώξω το ΤΕΡΑΣ, να αφήσω πίσω μου τον Καρκίνο. Είναι στιγμές που όλα μοιάζουν ψέμα, που αναρωτιέμαι αν όλα αυτά τα έζησα ή απλώς τα φαντάστηκα. Είναι όμως και άλλες στιγμές που μου είναι όλα πολύ οικεία, δεύτερη μου φύση.

Η αλήθεια φίλοι μου είναι πως όλα όσα έζησα απο το 2007 ως σήμερα είναι κομμάτι της ζωής μου και όπως είπε και η γλυκήτατη "Κ" (νέα μου φίλη εδώ) πρέπει να ενσωματώσω τον καρκίνο στη ζωή μου και να μην το βιώνω ως ένα αποκομμένο κομμάτι του παρελθόντος μα σαν μια ολότητα. Σαν την συνέχεια της ζωής μου! Να πάψω να σκέφτομαι με "πριν" και "μετά".

Βγήκα και περπάτησα σήμερα! Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουμε ένα τραγικό ΛΑΘΟΣ! Δεν κάνουμε τίποτα για εμάς τους ίδιους αλλά φροντίζουμε να δώσουμε ετα ΠΑΝΤΑ στους άλλους! Αυτή είναι η τεράστια ανασφάλειά μας! Να δώσουμε τα πάντα αλλού, για να μείνει ο άλλος για ΠΑΝΤΑ μαζί μας! Τι κάνουμε για εμάς;;;

Προσέφερα στον εαυτό μου μια μεγάλη βόλτα με τα πόδια δίπλα στη θάλασσα. Τέντωσα τις αισθήσεις μου! Δεν έχω ξανανιώσει περισσότερο την αίσθηση της θάλασσας στην μύτη μου, το άγγιγμα του αέρα στα μαλλιά μου, την αίσθηση ελευθερίας στο βήμα μου! Έκλεισα τα μάτια...ΟΝΕΙΡΕΥΤHΚΑ. Άνοιξα τα μάτια και χαμογέλασα στον εαυτό μου! Ναι, τα κατάφερα! Κατάφερα να ξεκινήσω μια νέα ζωή απο το τίποτα! Χαμογέλασα στην νέα μου ζωή...στο λουλούδι που δεν υπήρχε πριν, μα τώρα άνθισε. Πίστεψα πολύ σε μια δεύτερη ευκαιρία, έδωσα το χέρι μου στους ανθρώπους! Τα αφτιά μου τώρα γεμίζουν απο τις φωνές των φίλων που φωνάζουν ΕΚΔΡΟΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ! Τα γέλια τους δεν τα ξεχνώ! Ένιωσα ξανα ζεστασιά στην καρδιά μου!Να η ευλογία! Νέοι φίλοι, νέα ζωή...

Άκουσα πρόσφατα πως η ζωή είναι οι αναμνήσεις και τίποτε άλλο...Ας βεβαιωθούμε πως κρατήσαμε τις καλύτερες για συντροφιά για τα επόμενα χρόνια!

κλείνω με το λουλουδάκι που σας έλεγα! Ανοίξτε την καρδιά σας στη φύση! Δεν φαντάζεστε τι μπορεί να σας φέρει! Δείτε με άλλα μάτια. Θέλει κόπο και υπομονή μα σταδιακά θα ξεκινήσετε κάτι άλλο, που παρόλα τα συν και πλην, θα είναι η ΖΩΗ σας και θα την αγαπήσετε όπως ποτέ πριν!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Σκέφτηκα πως οι περισσότεροι απο εμάς