Δε θελω να με λυπουνται...

Δε θελω να με λυπουνται και πραγματικα ψαχνω το αληθινο ενδιαφερον στους ανθρωπους...εκεινες τις απλες μικρες κινησεις που δειχνουν οτι ο αλλος σε σκεφτεται και που εκτιμα πως τον σκεφτεσαι και εσυ! Μια καλη κουβεντα, ενα τηλεφωνο, λιγο χρονο απο τη ζωη του αλλου...Γιατι στη ζωη, πολυ συχνα παιρνουμε πολλους ανθρωπους για δεδομενο και πολλες συμπεριφορες for granded. Ολοι ομως θελουμε αρκετες φορες την επιβεβαιωση μας! Για να συνεχισουμε να επενδυουμε συναισθηματικα στον αλλον!

ετσι απλα γραφω τις σκεψεις μου εδω αποψε για να τις ακουμπησω καπου!

ΘΕΛΩ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ!
ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΨΥΧΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ ΤΟ ΜΗ ΠΗΓΑΙΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΤΙΑ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΘΕ ΠΟΥ Η ΦΩΝΗ ΑΛΛΑΖΕΙ!

αυτα!

Υ.Γ το ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΛΥΠΟΥΝΤΑΙ δεν θα πρεπε ομως να μπερδευεται με το κατα ποσο χρειαζεται να σεβονται την περιπετεια της υγειας μου, την ευθραυστη ψυχολογια μου και τα σπασμενα μου νευρα...περασμενα μεν, ξεχασμενα οχι (τελειως) τα των θεραπειων...ειναι εξαλλου πολυ νωρις ακομη!

Να μαστε παλι εδω παρεα...

Οι διακοπες αρχισαν...

Οι καφεδες σε ημερισα διαταξη και οι βολτες οι μεγαλες στην ανοιξιατικη λιακαδα λατρεμενες!

Μη μενετε μεσα!Ακομη και αν ριζωσατε σε μια πολη, ακομη και αν δεν πατε εκδρομες πια, βγειτε απο το σπιτι, περπατηστε και αφηστε το προσωπο σας να το λουσει το φως!

Οδηγησα με τον ηλιο παρεουλα, εφαγα ψαρακι διπλα στη θαλασσα...αν κοιταξεις τις μικρες στιγμες της ζωης, θα δεις τι ενεργεια σου δινουν τα απλα πραγματα, ποσο σε γεμιζει ενα χαμογελο, μια καλη κουβεντα, μια ευχαριστη παρεα, το γλυκο στο τελος ενος γευματος και το τραγουδι με το ραδιοφωνο στο φουλ κατα τον γυρισμο! :-)

Athens time!

Καλησπεραααααααααα!

Συνεπης στο ραντεβου μου πηγα στην Αθηνα και μολις γυρισα! Επρεπε να με δει ο πλαστικος μου, για εναν ελεγχο!Ολα πανε μια χαρα, με διαβεβαιωσε! Σε λιγο θα μπουν και οι θηλες! Ειμαι ευχαριστημενη, αρχισα να βλεπω το αποτελεσμα στον καθρεφτη και πραγματικα δεν μπορω να θυμηθω πως απο τα δεξια δεν ειχα για ενα χρονο και μαστο! Απιστευτος ο εγκεφαλος, απιστευτη η μνημη μα απιστευτη και η πλαστικη χειρουργικη και τα χερια του συγκεκριμενου γιατρου! Ολα πηγαν καλα. Περασα ενα ομορφο Σ/Κ στην Αθηνα, πηγα στην αγορα, ειδα φιλους, πηγα θεατρο, πηγα στα μπουζουκια! Νομιζω ηταν αρκετα τα οσα εκανα για τις 2 μερες που εμεινα ;-) Για ολους εσας που δεν προλαβα να δω...γιατι καποια στιγμη θελω να σας δω και απο κοντα (να το εχετε κατα νου) ειναι επειδη τρεχω μια απο δω και μια απο κει να τα συνδυασω ολα...ειναι και η Αθηνα ξελογιαστρα και ειναι πολλες οι φορες που απλα θελω να περπατησω μονη μου στους τεραστιους δρομους με συντροφια το mp3 μου! Πισω λοιπον τωρα και ΔΙΑΚΟΠΕΣΣΣΣΣΣ!
Περσι το Πασχα ηταν ομορφο...ελπιζω το ιδιο και για φετος! ;-)

Περσι τετοια μερα!

Αναρωτιεμαι καμια φορα, γιατι τελικα εχω τοσο καλη μνημη; Ειναι καλο η κακο;;;

Περσι τετοια μερα ημουν στην Κρητη, ειχα παει ταξιδακι να δω τη "Σ" και να παρω φορτισω μπαταριες για μια ακομη μαστεκτομη (την προστατευτικη) και ενα δευτερο χειρουργειο παραλληλα (τους διατατηρες). Περασε λοιπον ενας ολοκληρος χρονος απο τοτε που ειχα ταξει σαν μωρο παιδι στον εαυτο μου πριν το χειρουργειο να παω να δω την φιλη μου. Επισης, την ειχα μεγαλη εννοια οσο ηταν μακρια και προσπαθουσα με καθε τροπο να ειμαι διπλα της και οσο πιο συχνα να πηγαινω. Και ειχαμε περασει σουπερ εκεινες τις 5 μερες (αν εξαιρεσουμε οτι μου κλεψανε το πορτοφολι με 600 ευρω, αλλα μονο τα καλα μενουν τελικα). Εκανα βολτες στην πολη παραθαλασσια οσο η "Σ" ηταν στη δουλεια, ειχαμε παει για ποτακι, βλεπαμε ταινιες. Ειδαμε και την Katerina αυτου του blog, και περασαμε αρκετο χρονο μαζι της και με τον ανδρα της και τα παιδια! Θυμαμαι καθε λεπτομερεια των ωρων που περασαμε μαζι, μας φιλοξενησαν μαλιστα και στο εξωχικο τους. Ειχαν ανοιξει το σπιτι τους με εναν τροπο μοναδικο και αυτη και ο ανδρας της μια φιλοξενια που δεν την βρισκεις στις μερες μας ευκολα. H katerina ειχε βρει την φιλια μου με τη "Σ" μοναδικη και απο τα τελευταια sms που μου εστειλε ηταν οτι ειμαστε και η "Σ" και εγω πολυ τυχερες που εχουμε η μια την αλλη και πως δεν βρισκονται ευκολα ανθρωποι να μας αγαπουν μα και να αξιζουν την αγαπη μας.
Μου φαινεται απιστευτο πως η katerina δεν βρισκεται αναμεσα μας, ηταν πολυ ζωντανο κοριτσι, σιγουρα γεμισε με ομορφες αναμνησεις τη ζωη ολων οσων την γνωρισαν. Πολλες φορες σκεφτομαι αυτες τις δυο φιλες, ισως να μην ηταν τοσο τυχαιο που με βρηκανε εδω και που συναντηθηκαμε και απο κοντα. Ισως περασαν απο τη ζωη μου εχοντας κατι πολυ σημαντικο να μου πουν! Να μου πουν πρωτα απο ολα πως οταν ριχνεσαι στη μαχη παλευεις, να μου πουν πως οι ανθρωποι χαμογελουν και στα δυσκολα, να μου πουν οτι και ο χειροτερος πονος καποια στιγμη θα απαλυνει. Ρωτουσα τη sugar "και πως ζει κανεις απο δω και περα, ποιος ο λογος;" και εκεινη απαντουσε "θα δεις, θα δεις, ειναι κατι που δεν μπορω να στο εξηγησω, μια μερα θα δεις". Και μαλλον χωρις και εγω να μπορω να το εξηγησω, βλεπω αλλα να, ξερετε υπαρχουν στιγμες που αυτα τα κοριτσια μου λειπουν! Ειναι περιεργο, δεν τις εζησα πολυ αλλα μου λειπουν...

Τετοιες στιγμες θελω να αγκαλιασω πολυ σφυχτα τη φιλη μου, τη "Σ", χωρις να της πω το "γιατι"

Μια μωβ ομπρελα...

Απο το Παρισι αγορασα (μεταξυ αλλων) δυο ομπρελες...Μια για τη μανα μου και μια για μενα! Στη μαμα μου τελικα πηρα την πιο ωραια, δεν ξερω γιατι δεν διαλεξα την πιο ωραια για μενα :-Ρ φυσικα η μαμα μου, μου ειπε να κρατησω για μενα την πιο εντυπωσιακη, αλλα εγω δεν θελω...σαν να θελω να εχει αυτη το κατι το διαφορετικο. Της αξιζει!!!!

Οταν αδειασα την βαλιτσα μου, εβαλα την ομπρελα σε ενα ντουλαπι γιατι σκεφτηκα πως ο καιρος εφτιαξε και μαλλον θα την χρειαστω μετα απο μηνες. Αποψε ομως βρεχει, και ναι, θα κρατησω την καινουρια μου Παριζιανικη ομπρελα!!! Ειδατε που τελικα, αν προσεξουμε τριγυρω γινονται καθημερινα διαφορα που μας εκπλησουν ευχαριστα; Αντι λοιπον να γκρινιαξω...αποψε χαιρομαι για την βροχη, θα βγω για ενα ποτο και θα χρησιμοποιησω την ομπρελιτσα μου!

ΦΙΛΙΑ!

Μετα το Παρισι οι μερες

μεγαλωσαν...

συνεχιζω να πηγαινω στο γυμναστηριο και εχω πλεον χασει το μεγαλυτερο κομματι του πρηξιματος μου (απο τα φαρμακα...) και σε σχεση με περσι τετοιο καιρο, ειμαι 5 κιλα λιγοτερα. Slim & fit (βαζω και ενα -almost-) αν και πραγματικα, δεχομαι πολλα κομπλιμαν οτι αδυνατισα, στην ουσια ομως ειναι περισσοτερο το ξε-πρηξιμο που φαινεται ως απωλεια κιλων αλλα τι μας πειραζει,το αποτελεσμα μετραει, μπαινω ξανα στα ρουχα μου!

Σημερα ειδα την θαλασσα, ειχα καιρο να παω...προσπαθω καθε μερα που περνα να ειμαι ολο και πιο ευγνωμον για οσα βλεπω, για οσα ζω..ξερετε, ο ανθρωπινος νους δεν θελει και πολλα για να μιζεριασει, κατι να σκεφτει και ΜΠΑΜ!Στεναχωριεται.

Εγω πλεον περναω συχνα ολο το φασμα των συναισθηματων. Απο την απολυτη χαρα (και χαζο-χαρα)αν σκεφτω κατι --σχετικο η ασχετο με την αρρωστια-- πεφτω...Γι αυτο και οι πολλες σκεψεις δεν βοηθουν, καλυτερα να παγωνουμε που και που το μυαλο...

Κατα καιρους νοιωθω αρκετες απωλειες τριγυρω και αυτο μου στοιχιζει. Δεν θελω, αλλα πρεπει να μαθω να ζω αλλιως...βλεπω πως οσο αντιστεκομαι στα νεα δεδομενα τζαμπα στεναχωρω τον εαυτο μου...πλεον παρατηρω απο αποσταση πως πολλες καταστασεις δεν ειναι στο χερι μου...δεν μπορω να καταλαβω γιατι τιμωρουμαι μερικες φορες...δεν φτανει οσα εζησα;

Στο αυτοκινητο ακουσα το παρακατω τραγουδι. Με πηγε δεκαετιες πισω, τοτε που γυμνασιοκοριτσο ειχα ενα ραφιοφωνακι στο δωματιο και ως τα μεσανυχτα ακουγα εκπομπες...ανεβαστε τον ηχο, εχει πολλα να πει για missed calls
Καλο υπολοιπο Κυριακης!

Paris pour toujours!!!

Παρισι για παντα...

σαν σημερα ημουν στη Γαλλικη πρωτευουσα και εκανα αυτες τις πολυσυζητημενες χαλαρες βολτες που κανουν οι παριζιανοι (σ.σ : στο Παρισι...κανεις δεν βιαζεται...).

Τι να πρωτοπει κανεις για το Παρισι; Περασα πολυ ομορφα εκει! Εμεινα 4 μερες αλλα ειδα πολλα! Και θελετε και μια προσωπικη μου αποψη; Το Παρισι ειναι καλυτερα να το δεις για πρωτη φορα με παρεα παρα με συντροφο ;-) Εχει τοσα να δεις και να κανεις που μπορεις καλιστα να αφησεις τον ρομαντισμο για την δευτερη σου επισκεψη εκει...!

Φτασαμε ξημερωματα Παρασκευης και ξεκινησαμε το τουρ μας. Η Αψιδα του Θριαμβου, το τραγουδισμενο Champs Elysee, ο πυργος του Αιφελ, το Λουβρο, η Παναγια των Παρισιων, η Μονμαρτη, το ποταμι, τα καραβακια, οι ομορφες γεφυρες, η Οπερα, το Πτι & Γκραν Παλαι και το μουσειο Orsay ελαμψαν μπροστα μου!
Ένα παζλ εικονων, μυρωδιών, ακουσματων και γευσεων. Στο Παρισι βρίσκεις παντα κατι να κανεις αλλά ακόμη και αν επιλέξεις «τεμπέλικους» περιπατους σε κεντρικους δρομους της πολης, ακομη και αυτό εχει πολύτιμη αξία για το κουτι των αναμνησεων σας. Και εγω, περα απο τα κλασικα, αποθηκευσα στο δικο μου κουτακι εναν υπεροχο καφε στο "Grand Hotel", εκει, πισω απο την Opera, οπου το "Cafe De Paix" και το hotel γινονται ενα! Ημουν, εγω, η παρεα μου, τα χοντρα χαλια, οι μεγαλες πολυθρονες, το αψογο σερβις, η κλασικη μουσικη, ο κοσμος που μιλουσε χαμηλοφωνα, η διαφανης πυραμιδα αντι για ταβανι και ο λαμπρος ηλιος που εκλεινε ευχαριστα την τελευταια μας μερα στη Γαλλια!
Γεμισα μπαταριες σε ένα ταξιδι που το περιμενα 3 χρονια. Ηταν πολύ συγκινητικό, στο αεροπλάνο ένοιωσα πως επιτέλους ανοίγω τα φτερά μου! Αν και άλλο προορισμό ειχα στο μυαλο μου και άλλη παρεα, πιστευω σημερα πως και ο προορισμος ηταν ότι επρεπε μα και η παρεα! Το Παρισι ειναι μια εμπειρια απο μονο του, παρολο που εγω εχω συνηθισει σε αφρικανικα ταξιδια , τοπια και περιπετειες...Ειναι προορισμος σταθμος, οπως και να το δεις. Στην αρχη δεν σας το κρυβω αλλα ειχα σαστίσει, δεν το πιστευα πως ημουν στο Παρισι, τη μια εδώ και την άλλη εκει! Είναι όπως όλα τα πραγματα στη ζωη που τα περιμενεις μερες, μηνες, χρόνια και όταν αυτά γίνονται πραγματικότητα δεν μπορείς να το πιστέψεις πως συμβαίνουν. Ειχα πολλα και διαφορα συναισθηματα, ενθουσιασμο, λιγους «προβληματισμούς» και την αίσθηση πως βρήκα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Ναι, ναι, στο Παρίσι δεν ήμουν άρρωστη αλλά ήμουν το δυναμικό άτομο που έχει ταξιδέψει σε τόσες πρωτεύουσες, που γνώριζει από ΜΕΤΡΟ και επιβίβαζα και αποβίβαζα 15 άτομα από το γκρουπ και με ενδιαμεσους σταθμους και αλλαγη γραμμων παρακαλω!!! Ο δε ιδιοκτήτης του τουριστικού πρακτορείου, μη γνωρίζοντας Αγγλικά (ακουσον ακουσον) στη Ζυριχη, έστειλε εμένα να βρω ένα άτομο από το γκρουπ που, μη γνωρίζοντας Αγγλικά, και εκεινο αντί να μείνει τρανζιτ πηγε στην εξοδο για Ζυριχη! Οι περισσοτεροι στο γκρουπ, περα από το ότι με θαυμασαν μου ειπαν «χαραμιζεσαι στην Ελλαδα, εσυ πιανεις πουλια στον αερα» (σ.σ η πλειονότητα των μελων του γκρουπ ηταν ανω των 40, εξου και η φραση). Χαμογελασα και σκεφτηκα πως ετσι ημουν εγω, ειχα οργωσει πρωτευουσες δυναμικα στο παρελθον! Αλλα γιατι όχι και τωρα στο παρον; Μια αρρωστια μπορει να σε συρρικνωσει και αυτό κανει, αλλα σιγα σιγα αρχιζεις να τεντώνεις, λιγο το ποδαράκι, λιγο το χερακι και ξανα παιρνεις (μαλλον) το παλιο σου μποι!
Ετσι λοιπόν γύρισα από το Παρίσι, οπου θα ξαναπαω για να δω όσα δεν είδα αλλά και αρκετά από όσα επισκέφτηκα. Είδα μια φοβερή έκθεση του Dali και ενθουσιάστηκα επίσης και στο Louvre. Θυμήθηκα λοιπόν μέσα σε όλα τα άλλα πόσο μου αρέσει η τέχνη, πόση παρηγοριά βρίσκω εκεί μα και ποσό μου «μιλαει», τι ψυχικη αναταση μου δινει!Δεν ήθελα να φύγω αλλά αν έχω 5-10 θετικά, ένα από αυτά είναι ο ρεαλισμός μου. Σκέφτηκα πολύ απλά πως αν ζούσα στο Παρίσι δεν θα απολάμβανα όλα όσα απόλαυσα προχθές με τον ίδιο τρόπο, αν εκεί έπρεπε να δουλεύω και να κινούμαι, και το Παρισι γινεται ρουτινα. Εκτίμησα λοιπόν την μικρή μου επαρχία, όχι για την ομορφιά της και τα καλαίσθητα κτίρια της (που δεν εχει) αλλα επειδή μου επιτρέπει τέτοιες αποδράσεις βάσει του δικού της (μικρού) κόστους ζωής, των μικρών αποστάσεων και του μισθού που μου παρέχει σε μια εποχή κρίσης, τον οποιο εκτιμω και θεωρω πολύ καλο.

Y.Γ δεν ειναι αριστουργημα ο Πυργος ετσι που τον απαθανατησα στις 12.3.2010;;;

Je ne regrette rien!

εκει καπου στη Μονμαρτη, ανεβαινοντας στο υψωμα για να μπω στο εσωτερικο της Sacre Coeur, εκει ψηλα, εφυγα απο το γκρουπ, εβαλα το mp3 στα αφτια και τι αλλο θα μπορουσα να ακουσω παρα το "Je ne regrette rien" απο το σπουργιτακι του Γαλλικου πενταγραμμου την παγκοσμιας φημης Edith Piaf...Εκει φτανοντας, κοιταξα κατω το Παρισι, σκεφτηκα ενα κειμενο του Ronald Barthes για την αισθηση που εχεις οταν βλεπεις μια πολη απο ψηλα και τη χαρτογραφεις (ειναι παρομοια με αυτη που εχεις οταν κατεχεις ενα λογοτεχνικο κειμενο καλα), κοιταξα και ξανακοιταξα προς την μεγαλη πολη...πηρα μια ανασα εκλεισα τα ματια για να κρατησω την εικονα και σκεφτηκα πως απο δω μπορω να πεταξω οτι με βαραινει. Ας το αφησω εδω, στο Παρισι, ειπα στον εαυτο μου, και ας συνεχισω τη μερα αλλα και τη ζωη μου απο εδω και περα!




Απολαυστε το δυνατο τραγουδι αυτο...λεει : "δεν μετανιωνω για τιποτα, ουτε για τα καλα, ουτε για τα ασχημα..." "πληρωσα"! ολα οσα εζησα με κανανε αυτο που ειμαι, δεν ξερω ποια ζωη ζω, μα ουτε και ποια ειμαι εκριβως, νοιωθω ομως οπως ειχα διαβασει καποτε πως "υπαρχει ενα φως που χρειαζεται να ανατειλει!

Το Παρισι σε λιγα κλικ!

Λουβρο (από μεσα)

Νοτρε Νταμ

Μουσειο Ορσε

Σηκουανας-Νοτρ Νταμ

Σακρ Κερ-Μονμαρτη

Βερσαλια

Αψιδα του Θριαμβου

Εγω και το Ποταμι ;-)

ΦΕΥΓΩ!

Ολα ετοιμα!

Παρισι ερχομαι!!!

Εφτασε η ωρα! Η αφεντια μου θα κανει το πρωτο της ταξιδι ως Sweet December! Το πρωτο ταξιδι δηλαδη, μιας καινουριας ζωης!
Το περιμενα καιρο, το προγραμματιζα, το σχεδιαζα και τελικα ηρθε η ωρα!
Ειχα κανει απειρα σεναρια για το που θα παω και με ποιους θα παω, ηθελα να παω στο εξωτερικο απο τοτε που τελειωσα τις χμθ, τον Απριλιο του 2008. Να αρπαξω ενα αεροπλανο και εκει πανω, να αδειασω το μυαλο μου, εκει, καπου πανω στα συννεφα! Ειχα πει στον εαυτο μου πως γυρνωντας θα ειχαν εξαφανιστει ολα απο τις σκεψεις μου. Τελικα δεν βολεψε τιποτα τοτε, ο παππους πεθανε 2 μετες μετα την τελευταια χμθ μου, δεν βολευε ουτε με τη "Σ" ουτε με τη "Ν" αν και πολυ ηθελα να τους κανω δωρο το ταξιδι, ε, οσο να πεις ημουν και κουρασμενη και σαστισμενη και...και...και...οποτε αυτο το ταξιδι "παγωνε" χρονια τωρα! Αποψε ομως το βραδυ ο παγος λιωνει και πεταω για την Γαλλια, για ενα ταξιδι το οποιο για μενα, θα ειναι μοναδικο!Παω με τις πρωτες μου ξαδερφες!

Φιλια σε ολους, περιμενετε ΝΕΑ και να μου ειστε καλα!

8 Μαρτίου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΥΝΑΙΚΑ!

Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στις γυναίκες!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλες εμάς, στις μικρές-μεγάλες ηρωίδες που καθημερινά αγωνιζόμαστε να αποδείξουμε ότι αξίζουμε, όσο ένας άνδρας! Είναι γνωστό ότι μια γυναίκα, σε έναν επαγγελματικό χώρο θέλει τον διπλάσιο χρόνο απο ότι ένας άνδρας για να καθιερωθεί, και να αναγνωριστεί. Κακά τα ψέματα, η κοινωνία μας κρατά ακόμη τα κολλήματά της στο παρεθόν.

Μια τέτοια μέρα, ας θυμηθούμε όχι μόνο να διασκεδάσουμε(γιατί τελικά αυτό βλέπω να γίνεται στην εποχή μας) αλλά να τιμήσουμε (νοερά έστω) εκείνες τις ράπτριες της Νέας Υόρκης που βγήκαν έξω στους δρόμους, μια τετοια μέρα του 1857 για να ζητήσουν μείωση του ωραρίου τους, ένα προνόμιο που χαίρονταν οι άνδρες εκείνης της εποχής και παράλληλα να θήξουν θέματα ισότητας των 2 φύλων. Μια εξέγερση που πνίγηκε στο αίμα! Είχαν όμως μπει τα πρώτα σποράκια για την αφύπνηση του "αδύνατου φύλου" παγκοσμίως. Εχετε όμως δει, πιο δυνατό άνθρωπο απο μια γυναίκα;;;; Ας τις χαρακτηρίσουμε λοιπόν, με νεότερη ετικέτα ως το "ωραίο φύλο" και ας ελπίσουμε σε καλύτερες μέρες, όπου το εμπόριο λευκής σάρκας θα εξασθενίσει, όπου και στις τριτοκοσμικές χώρες η γυναίκα θα έχει άποψη και στο ότι θα έρθουν καλύτερα χρόνια για όλους τους ανθρώπους.

Για όλες τις γυναίκες, για τις μικρές, για τις μεγάλες, για τις μάνες, για τις γιαγιάδες, για τις θείες, για όσες έχουν να πουν πολλά, για εκείνες που παραμένουν σιωπηλές, για όσες επέζησαν, για όσες χάθηκαν, για εκείνες που αρρώστησαν μα και για τις υγιείς, για όσες ξενύχτησαν όταν είχαμε πυρετό, για όσες μας τηλεφωνούν για να ακούσουν απλά απο την φωνή μας ότι είμαστε καλά, για τις φίλες, για τις συγγενείς, για τις δασκάλες, για τα κορίτσια στον φούρνο, για όλα τα θηλικά του κόσμου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! Ανέμακτα και όσο γίνεται ανέμελα!

Ευτυχια ειναι...

Ευτυχια ειναι να νοιωθεις πως εισαι στο σωστο δρομο!


Το ακουσα χθες και νομιζω κρυβει πολλες και μεγαλες αληθειες αυτη η ατακα!

Ποσο χαρουμενοι ειμαστε οταν νοιωθουμε σιγουροι πως ο δρομος που διαλεξαμε (παρολες τις δυσκολιες) ειναι ο πιο σωστος;;;

Καλη Κυριακη, η επομενη θα με βρει στο Παρισι, να περναω την ωρα μου σε καποιο bistrot, διαβαζοντας εφημεριδα (εξασκωντας τα Γαλλικα μου) φιλοσοφωντας αλλα και χαζολογωντας με την παρεα.

Ηρθε παλι ο χειμωνας στην καρδια σου

μα οταν βλεπεις καλοκαιρια στα ονειρα σου...

θα ναι οι μερες που περασαμε μαζι...!

ταξιδι στην Αθηνα...! Αναβληθηκε...

Φευγω σημερα! Το Σαββατο θα χαζευω στο κεντρο της πρωτευουσας

Παω για ενα τσεκ στον πλαστικουλη μου...γιατι δεν σας τα ειπα....!

ΦΕΥΓΩ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ Σ/Κ!!! ΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΗΣ (ΚΑΙΝΟΥΡΙΑΣ) ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΝ!

Το προηγουμενο ταξιδι για την Αθηνα ηταν διαφορετικο απο τα αλλα...ειχα παει με τη "Σ" και μεσα σε ολα τα αλλα ειχαμε καθισει για φαγητο με θεα την κλινικη! Τελικα ειμαι τυχερη. 2 χρονια μετα, τρωω Ασιατικη κουζινα, και βλεπω απο αποσταση εκεινο το κτηριο και χωρις το "βαρος" της 3η του Δεκεμβρη του 2007!

Και εις αλλα με υγεια!


Υ.Γ ΤΕΛΙΚΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ! ΜΑΛΛΟΝ ΤΕΛΗ ΜΑΡΤΗ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ...!

Πρωτη αναρτηση απ το κινητο!

πηρα κινητο που εχει wifi και πειραματιζομαι!

γεια σε ολους!