Η ματαιότητα(;)

Χθες ένοιωσα κάτι περίεργο...

Για δεύτερη φορά ένοιωσα τη ματαιότητα αυτού του κόσμου, των ανθρώπων αλλά και τη δική μου. Δεν είναι καιρός για τέτοια, αλλά από το μυαλό ενός ανθρώπου μπορούν να περάσουν πολλά και διάφορα σε ένα μόνο λεπτό. Ήταν ένα, δυο, τρια, δέκα λεπτά αδυναμίας. αλλά πολύ ανθρώπινα. Που πάω, τι στόχους έχω, τι παλεύω, τι φοβάμαι, πως συνεχίζω, ποιούς έχω δίπλα μου, ποιοι μείνανε, ποιοί φύγανε, τι είναι αυτά που αγαπώ, τι είναι αυτά που δεν αντέχω. Πολλά γιατί και πως. Ποιό είναι το νόημα της ζωής; Μήπως τελικά τόσο καιρό εκεί που το βρίσκω το χάνω; Μήπως δεν το βρήκα ποτέ; Μήπως, μήπως...μήπως;

Καλη Βδομάδα!

Πρώτα απο όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας και τα πολλά e-mail που μου στείλατε! Σας ευχαριστώ απο την καρδιά μου, πραγματικά!

Δεύτερον έχω να πω ότι το Herceptin μου τις προάλλες πήγε μια χαρά! Ευτυχώς μου βρήκανε φλέβα εύκολα και δεν ταλαιπωρήθηκα (με τι αγχώνεται ένας άνθρωπος...πλέον...) Έχω άλλα 2 herceptin και έχω αρχίσει πια να βλέπω το τέλος! Όπως έγραψα και στο chatbox χαίρομαι για το herceptin γιατί είναι επιπλέον προστασία για όσες απο εμάς έχουμε βρεθει "θετικές" αλλά όπως είπε και η Κ2...κουράστηκα κάπως τη διαδικασία. Αλλά, αλλά, η ζωή προχωράει :-)

Να μου είστε καλά!

Έχω αρχίσει και σκέφτομαι σοβαρά την αποκατάσταση για κάπου Μάρτιο... αυτό σημαίνει ότι τον επόμενο μήνα πρέπει να ψάξω επίσης σοβαρά έναν πλαστικό χειρουργό! Είμαι αισιόδοξη ότι όλα θα γίνουν...!Έτσι απλά και τόσο εύκολα!

ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑΑΑΑΑ

Προ-προτελευταίο Herceptin!

Κι όμως! Αυτό που σας γράφω είναι πέρα για πέρα αληθινό και θα λάβει χώρα αύριο! Θα είναι το προ-πρότελευταίο μου Herceptin :-) Απο αύριο μετράω άλλες 2 φορές Herceptin και ΤΕΡΜΑ.

Βρε πως περνά ο καιρός! Περσι που το ξεκίνησα, όταν άκουσα απο τον γιατρό εκείνο το "18" φορές, κόντεψα να σωριαστώ! Κι όμως, κι όμως, πέρασαν τα πολλά! Ελπίζω να μην ταλαιπωρηθώ με τις φλέβες μου, γιατί δεν είναι και στα καλύτερά τους...

Κατά τα άλλα οι μέρες περνάνε ήσυχα, ανασυγκρότηση μετά τις διακοπές, οι οποίες με αποσυντόνισαν. Σκέφτομαι και το ενδεχόμενο της αποκατάστασης του μαστού μου...Λέω να αρχίσω να "ψάχνομαι" για πλαστικούς στην Αθήνα.

Αν κάποιος/κάποια απο εσάς έχει κανένα όνομα κατα νου, ας επικοινωνήσει μαζί μου στο mail breastblog@yahoo.com H ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών έχει αποδειχθεί ότι βοηθάει...προς όλες τις κατευθύνσεις... ΦΙΛΙΑ

Κι όμως γράφω σήμερα...

Καλησπέρα σε όλους σας!

Είμαι στην Αθήνα και προς μεγάλη μου χαρά, το σπίτι που με φιλοξενεί απέκτησε γρήγορη σύνδεση στο ιντερνετ,οπότε μου έκανε πιο εύκολη την επικοινωνία μαζί σας!

Αχ...είχα μεγάλη μέρα αλλά χαλάλι!

Σηκώθηκα πολύ νωρίς και θα έλεγα ψέμματα αν έλεγα ότι κοιμήθηκα καλά. Πήρα το δρόμο για την κλινική πριν καλά καλά χαράξει. Ο Αττικός ουρανός ήταν φιλικός και δεν έκανε πολύ κρύο...Ξεκίνησα με την αξονική πντευμώνων. Δε σας κρύβω πως δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ ότι περσι το Δεκέμβρη ξάπλωνα στα ίδια "εξεταστήρια" με και τους δυο μου μαστούς.Αλλά πόση σημασία έχει πλέον το περσι; Στα ίδια λιμέρια, φέτος, αλλά πλέον έχοντας περάσει δια πυρός και σιδήρου...Βρέθηκα να εμψυχώνω κάποιες γυναίκες σήμερα και να ακούω παράλληλα και άλλες ιστορίες. Έκανα σπινθηρογράφημα το οποίο έδειξε μια σκια...Θέλετε το ένστικτό μου, θέλετε η σιγουριά μου, θέλετε η καλή διάθεση. Δεν έχασα καθόλου την ψυχραιμία μου και ο ακτινολόγος μου είπε αμέσως πως είναι απλώς η οστεοπενία που ήδη ήξερα ότι την είχα.Το επιβεβαίωσε και ο γιατρός. Κάθησα αρκετή ώρα σε καραντίνα λόγω του φαρμάκου της εξέτασης. Χάζευα τα "πρωινάδικα" έχοντας νεκρώσει τον εγκέφαλό μου. Η αξονική μου ήταν εξίσου καλή. Είδα τον χειρούργο μου με όλο το πακέτο των εξετάσεων. Τα πήγα καλά αλλά κάτι μέσα μου ενώ χάρηκα, σκοτείνιασε. Προφανώς γιατί βαρέθηκα τις κλινικές, τις εξετάσεις και τους χώρους αναμονής όπου είμαι τις περισσότερες φορές η μικρότερη ασθενής. Γενικά κουράστηκα να υπολογίζω μέρες, ημερομηνίες, να κρατώ επαφή με τον ιατρικό κόσμο. Έτσι θα πάει, σκέφτηκα για μια ζωή. Ο χειρούργος μου πρότεινε να ξαναρθω απο βδομάδα για να κάνω την αποκατάσταση του μαστού μου. Ταράχτηκα, μου φάνηκε πολύ σύντομα. Με κουράζει η σκέψει του χειρουργείου και μόνο! Γενικά επέστρεψα με μια πολύ μπερδεμένη ψυχολογία...έτσι για να μη νομίζετε ότι όλα τα έχω τακτοποιήσει, εγώ η σουπερ ηρωίδα. Έχω πλέον στο νου μου και την πλαστική, συν το γεγονός ότι περιμένω αποτελέσματα απο την γονιδιακή εξέταση...Μέσα σε όλα αυτα, επιστρέφω αύριο βράδυ σπίτι μου, επιστρέφω την Πέμπτη στη δουλεια, όπου χαμογελαστή, θα κάνω κλασικά πως δεν συμβαίνει τίποτα....

Φεύγω...

Γράφω βιαστικά, πάω για σπινθηρογράφημα και αξονική πνευμόνων,προγραμματισμένα ήταν να γίνουν για αύριο, απλά σήμερα θα ταξιδέψω.

Μην έχετε αγωνία γιατί θα ξαναγράψω την Τετάρτη βράδυ στην καλύτερη περίπτωση...ή Πέμπτη...

Είμαι αισιόδοξη αλλά που και που ξεφυσάω...έτσι για να μη νομίζετε ότι τα έχω λύσει και όλα όλα... :-)

Φιλιά!

H παρουσία σας εδώ

που κάθε μέρα γίνεται και πιο αισθητή...σαν να μου φώναξε απόψε "ΓΡΑΨΕ,ΓΡΑΨΕ!ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ"
Και όντως εσείς όλοι, τα φιλαράκια μου βρε παιδί μου, περιμένετε...αλλά μη νομίζετε πως σας ξέχασα!Κάθε άλλο!Το σκέφτομαι συνέχεια ότι σας παραμελώ αρκετές φορές.Και δεν το κάνω επειδή το θέλω αλλά είναι και αυτή η καθημερινότητα που τρέχει, τρέχει, τρέχει και εγώ όπως και να χει πρέπει να τρέξω μαζί της.

Απο ότι είδα το chatbox μου το τίμησαν πολύ η Sundy και η K2...(χωρίς να αδικήσω τους υπόλοιπους). Λοιπόν, έχω να σας γράψω ότι έλειψα κάποιες μέρες εκτός, ότι συνόδεψα μια φίλη που έπιανε κάτι στο στήθος της στο γιατρό και ότι εκεί, έξω, στην αίθουσα αναμονής δεν ένοιωσα τίποτα. Δεν πιέστηκα, και σκέφτηκα ότι ίσως κάποια πράγματα μέσα μου τα έχω λύσει. Η φίλη μου δεν είχε τίποτα και εμένα βγήκε το feeling μου σωστό. Στη συνέχεια εκείνη τη μέρα γνώρισα έναν πολύ όμορφο άνθρωπο, μια απο εσάς τις αναγνώστριες που έχει νοσήσει. Περάσαμε πολλές ώρες συζήτησης και είπαμε να ξαναβρεθούμε στο άμεσο μέλλον.

Κατα τα άλλα επέστρεψα στη δουλειά με mixed feelings αλλά όπως όλοι μας φαντάζομαι...

Σας φιλώ και σας σκέφτομαι!

135 και σήμερα!

Τόσες είναι οι αναρτήσεις που πλαισιώνουν αυτό το blog...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ είπαμε; Εμ, δεν είπαμε!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!

ΣΕ ΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ, ΣΕ ΣΑΣ ΠΟΥ ΑΠΛΩΣ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ, ΣΕ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ!ΝΑΙ ΕΧΕΤΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ!

Ενώ είχα χρόνο, έμεινα κάπως εκτός Sweet December αυτές τις μέρες…Βλέπετε, οι γιορτές είναι μεγάλες σειρήνες και εγώ δεν έκλεισα τα αυτιά μου…για την ακρίβεια έπέσα θύμα τους πολύ συνειδητά. Δεν έκανα κάτι φοβερό αλλά άφησα να με παρασύρει η χαλάρωση, ο καναπές, η τηλεόραση, το dvd, κάποιες βόλτες, κάποιοι καφέδες και λίγα ποτά ;-). Ήρθε και η φίλη «Σ» που την περίμενα από τον Σεπτέμβρη, ε, όλα αυτά δέσανε.

Σαν σήμερα σκέφτηκα είχα κάνει την δεύτερή μου χμθ… Περνάνε διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου αυτές τις μέρες αλλά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι φέτος είμαι σαφώς καλύτερα από περσι. Πέρσι είχα μεγάλο αγώνα μπροστά μου με τόσες θεραπείς, δεν ήξερα πως θα τα πάω…δεν ήξερα καν τι είναι η χμθ. Φέτος με κοιτάζω στον καθρέφτη και καμαρώνω. Έχω καινούριο, δυνατό μαλλί και μια χαρά στο πρόσωπό μου. Χαρά για το ότι το μεγαλύτερο φορτίο το άφησα πίσω μου, χαρά γιατί είμαι καλά και δυνατή, χαρά, γιατί τώρα πια ξέρω. Περσι τέτοιο καιρό δεν είχα καταλάβει πόσο είχα φοβηθεί. Δεν το είχα καταλάβει γιατί είχα πέσει σε λίθαργο..ήταν η αυτοάμυνά μου…

Κάθε φέτος και καλύτερα "φωνάζω" στον εαυτό μου και το εννοώ! Πέρα απο τη σημερινή μέρα...πραγματικά δεν θυμάμαι άλλη ημ/ια χημειοθεραπείας. Είδατε ο εγκέφαλος;;; Άτιμο όργανο! Ότι τον ζορίζει το απωθεί...!

Κοιτάζω πλέον προς τα καλύτερα, έρθουν δεν έρθουν, σε αυτά ελπίζω. Διάβασα κάπου στο βιβλίο του Δημήτρη Μπουραντά "Όλα σου τα 'μαθα, μα ξέχασα μια λέξη" πως "όταν ονειρεύεσαι μπορείς να κάνεις κάτι, και αν κάνεις κάτι, θα ονειρευτείς ξανά". Τελικά έχουμε μεγάλη ανάγκη απο όνειρα, τα όνειρα ως κινητήρια δύναμη, μας θέτουν σε λειτουργία, μας ωθούν στη ζωή!