Paris pour toujours!!!

Παρισι για παντα...

σαν σημερα ημουν στη Γαλλικη πρωτευουσα και εκανα αυτες τις πολυσυζητημενες χαλαρες βολτες που κανουν οι παριζιανοι (σ.σ : στο Παρισι...κανεις δεν βιαζεται...).

Τι να πρωτοπει κανεις για το Παρισι; Περασα πολυ ομορφα εκει! Εμεινα 4 μερες αλλα ειδα πολλα! Και θελετε και μια προσωπικη μου αποψη; Το Παρισι ειναι καλυτερα να το δεις για πρωτη φορα με παρεα παρα με συντροφο ;-) Εχει τοσα να δεις και να κανεις που μπορεις καλιστα να αφησεις τον ρομαντισμο για την δευτερη σου επισκεψη εκει...!

Φτασαμε ξημερωματα Παρασκευης και ξεκινησαμε το τουρ μας. Η Αψιδα του Θριαμβου, το τραγουδισμενο Champs Elysee, ο πυργος του Αιφελ, το Λουβρο, η Παναγια των Παρισιων, η Μονμαρτη, το ποταμι, τα καραβακια, οι ομορφες γεφυρες, η Οπερα, το Πτι & Γκραν Παλαι και το μουσειο Orsay ελαμψαν μπροστα μου!
Ένα παζλ εικονων, μυρωδιών, ακουσματων και γευσεων. Στο Παρισι βρίσκεις παντα κατι να κανεις αλλά ακόμη και αν επιλέξεις «τεμπέλικους» περιπατους σε κεντρικους δρομους της πολης, ακομη και αυτό εχει πολύτιμη αξία για το κουτι των αναμνησεων σας. Και εγω, περα απο τα κλασικα, αποθηκευσα στο δικο μου κουτακι εναν υπεροχο καφε στο "Grand Hotel", εκει, πισω απο την Opera, οπου το "Cafe De Paix" και το hotel γινονται ενα! Ημουν, εγω, η παρεα μου, τα χοντρα χαλια, οι μεγαλες πολυθρονες, το αψογο σερβις, η κλασικη μουσικη, ο κοσμος που μιλουσε χαμηλοφωνα, η διαφανης πυραμιδα αντι για ταβανι και ο λαμπρος ηλιος που εκλεινε ευχαριστα την τελευταια μας μερα στη Γαλλια!
Γεμισα μπαταριες σε ένα ταξιδι που το περιμενα 3 χρονια. Ηταν πολύ συγκινητικό, στο αεροπλάνο ένοιωσα πως επιτέλους ανοίγω τα φτερά μου! Αν και άλλο προορισμό ειχα στο μυαλο μου και άλλη παρεα, πιστευω σημερα πως και ο προορισμος ηταν ότι επρεπε μα και η παρεα! Το Παρισι ειναι μια εμπειρια απο μονο του, παρολο που εγω εχω συνηθισει σε αφρικανικα ταξιδια , τοπια και περιπετειες...Ειναι προορισμος σταθμος, οπως και να το δεις. Στην αρχη δεν σας το κρυβω αλλα ειχα σαστίσει, δεν το πιστευα πως ημουν στο Παρισι, τη μια εδώ και την άλλη εκει! Είναι όπως όλα τα πραγματα στη ζωη που τα περιμενεις μερες, μηνες, χρόνια και όταν αυτά γίνονται πραγματικότητα δεν μπορείς να το πιστέψεις πως συμβαίνουν. Ειχα πολλα και διαφορα συναισθηματα, ενθουσιασμο, λιγους «προβληματισμούς» και την αίσθηση πως βρήκα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Ναι, ναι, στο Παρίσι δεν ήμουν άρρωστη αλλά ήμουν το δυναμικό άτομο που έχει ταξιδέψει σε τόσες πρωτεύουσες, που γνώριζει από ΜΕΤΡΟ και επιβίβαζα και αποβίβαζα 15 άτομα από το γκρουπ και με ενδιαμεσους σταθμους και αλλαγη γραμμων παρακαλω!!! Ο δε ιδιοκτήτης του τουριστικού πρακτορείου, μη γνωρίζοντας Αγγλικά (ακουσον ακουσον) στη Ζυριχη, έστειλε εμένα να βρω ένα άτομο από το γκρουπ που, μη γνωρίζοντας Αγγλικά, και εκεινο αντί να μείνει τρανζιτ πηγε στην εξοδο για Ζυριχη! Οι περισσοτεροι στο γκρουπ, περα από το ότι με θαυμασαν μου ειπαν «χαραμιζεσαι στην Ελλαδα, εσυ πιανεις πουλια στον αερα» (σ.σ η πλειονότητα των μελων του γκρουπ ηταν ανω των 40, εξου και η φραση). Χαμογελασα και σκεφτηκα πως ετσι ημουν εγω, ειχα οργωσει πρωτευουσες δυναμικα στο παρελθον! Αλλα γιατι όχι και τωρα στο παρον; Μια αρρωστια μπορει να σε συρρικνωσει και αυτό κανει, αλλα σιγα σιγα αρχιζεις να τεντώνεις, λιγο το ποδαράκι, λιγο το χερακι και ξανα παιρνεις (μαλλον) το παλιο σου μποι!
Ετσι λοιπόν γύρισα από το Παρίσι, οπου θα ξαναπαω για να δω όσα δεν είδα αλλά και αρκετά από όσα επισκέφτηκα. Είδα μια φοβερή έκθεση του Dali και ενθουσιάστηκα επίσης και στο Louvre. Θυμήθηκα λοιπόν μέσα σε όλα τα άλλα πόσο μου αρέσει η τέχνη, πόση παρηγοριά βρίσκω εκεί μα και ποσό μου «μιλαει», τι ψυχικη αναταση μου δινει!Δεν ήθελα να φύγω αλλά αν έχω 5-10 θετικά, ένα από αυτά είναι ο ρεαλισμός μου. Σκέφτηκα πολύ απλά πως αν ζούσα στο Παρίσι δεν θα απολάμβανα όλα όσα απόλαυσα προχθές με τον ίδιο τρόπο, αν εκεί έπρεπε να δουλεύω και να κινούμαι, και το Παρισι γινεται ρουτινα. Εκτίμησα λοιπόν την μικρή μου επαρχία, όχι για την ομορφιά της και τα καλαίσθητα κτίρια της (που δεν εχει) αλλα επειδή μου επιτρέπει τέτοιες αποδράσεις βάσει του δικού της (μικρού) κόστους ζωής, των μικρών αποστάσεων και του μισθού που μου παρέχει σε μια εποχή κρίσης, τον οποιο εκτιμω και θεωρω πολύ καλο.

Y.Γ δεν ειναι αριστουργημα ο Πυργος ετσι που τον απαθανατησα στις 12.3.2010;;;