Αναρωτιεμαι καμια φορα, γιατι τελικα εχω τοσο καλη μνημη; Ειναι καλο η κακο;;;
Περσι τετοια μερα ημουν στην Κρητη, ειχα παει ταξιδακι να δω τη "Σ" και να παρω φορτισω μπαταριες για μια ακομη μαστεκτομη (την προστατευτικη) και ενα δευτερο χειρουργειο παραλληλα (τους διατατηρες). Περασε λοιπον ενας ολοκληρος χρονος απο τοτε που ειχα ταξει σαν μωρο παιδι στον εαυτο μου πριν το χειρουργειο να παω να δω την φιλη μου. Επισης, την ειχα μεγαλη εννοια οσο ηταν μακρια και προσπαθουσα με καθε τροπο να ειμαι διπλα της και οσο πιο συχνα να πηγαινω. Και ειχαμε περασει σουπερ εκεινες τις 5 μερες (αν εξαιρεσουμε οτι μου κλεψανε το πορτοφολι με 600 ευρω, αλλα μονο τα καλα μενουν τελικα). Εκανα βολτες στην πολη παραθαλασσια οσο η "Σ" ηταν στη δουλεια, ειχαμε παει για ποτακι, βλεπαμε ταινιες. Ειδαμε και την Katerina αυτου του blog, και περασαμε αρκετο χρονο μαζι της και με τον ανδρα της και τα παιδια! Θυμαμαι καθε λεπτομερεια των ωρων που περασαμε μαζι, μας φιλοξενησαν μαλιστα και στο εξωχικο τους. Ειχαν ανοιξει το σπιτι τους με εναν τροπο μοναδικο και αυτη και ο ανδρας της μια φιλοξενια που δεν την βρισκεις στις μερες μας ευκολα. H katerina ειχε βρει την φιλια μου με τη "Σ" μοναδικη και απο τα τελευταια sms που μου εστειλε ηταν οτι ειμαστε και η "Σ" και εγω πολυ τυχερες που εχουμε η μια την αλλη και πως δεν βρισκονται ευκολα ανθρωποι να μας αγαπουν μα και να αξιζουν την αγαπη μας.
Μου φαινεται απιστευτο πως η katerina δεν βρισκεται αναμεσα μας, ηταν πολυ ζωντανο κοριτσι, σιγουρα γεμισε με ομορφες αναμνησεις τη ζωη ολων οσων την γνωρισαν. Πολλες φορες σκεφτομαι αυτες τις δυο φιλες, ισως να μην ηταν τοσο τυχαιο που με βρηκανε εδω και που συναντηθηκαμε και απο κοντα. Ισως περασαν απο τη ζωη μου εχοντας κατι πολυ σημαντικο να μου πουν! Να μου πουν πρωτα απο ολα πως οταν ριχνεσαι στη μαχη παλευεις, να μου πουν πως οι ανθρωποι χαμογελουν και στα δυσκολα, να μου πουν οτι και ο χειροτερος πονος καποια στιγμη θα απαλυνει. Ρωτουσα τη sugar "και πως ζει κανεις απο δω και περα, ποιος ο λογος;" και εκεινη απαντουσε "θα δεις, θα δεις, ειναι κατι που δεν μπορω να στο εξηγησω, μια μερα θα δεις". Και μαλλον χωρις και εγω να μπορω να το εξηγησω, βλεπω αλλα να, ξερετε υπαρχουν στιγμες που αυτα τα κοριτσια μου λειπουν! Ειναι περιεργο, δεν τις εζησα πολυ αλλα μου λειπουν...
Τετοιες στιγμες θελω να αγκαλιασω πολυ σφυχτα τη φιλη μου, τη "Σ", χωρις να της πω το "γιατι"
Περσι τετοια μερα ημουν στην Κρητη, ειχα παει ταξιδακι να δω τη "Σ" και να παρω φορτισω μπαταριες για μια ακομη μαστεκτομη (την προστατευτικη) και ενα δευτερο χειρουργειο παραλληλα (τους διατατηρες). Περασε λοιπον ενας ολοκληρος χρονος απο τοτε που ειχα ταξει σαν μωρο παιδι στον εαυτο μου πριν το χειρουργειο να παω να δω την φιλη μου. Επισης, την ειχα μεγαλη εννοια οσο ηταν μακρια και προσπαθουσα με καθε τροπο να ειμαι διπλα της και οσο πιο συχνα να πηγαινω. Και ειχαμε περασει σουπερ εκεινες τις 5 μερες (αν εξαιρεσουμε οτι μου κλεψανε το πορτοφολι με 600 ευρω, αλλα μονο τα καλα μενουν τελικα). Εκανα βολτες στην πολη παραθαλασσια οσο η "Σ" ηταν στη δουλεια, ειχαμε παει για ποτακι, βλεπαμε ταινιες. Ειδαμε και την Katerina αυτου του blog, και περασαμε αρκετο χρονο μαζι της και με τον ανδρα της και τα παιδια! Θυμαμαι καθε λεπτομερεια των ωρων που περασαμε μαζι, μας φιλοξενησαν μαλιστα και στο εξωχικο τους. Ειχαν ανοιξει το σπιτι τους με εναν τροπο μοναδικο και αυτη και ο ανδρας της μια φιλοξενια που δεν την βρισκεις στις μερες μας ευκολα. H katerina ειχε βρει την φιλια μου με τη "Σ" μοναδικη και απο τα τελευταια sms που μου εστειλε ηταν οτι ειμαστε και η "Σ" και εγω πολυ τυχερες που εχουμε η μια την αλλη και πως δεν βρισκονται ευκολα ανθρωποι να μας αγαπουν μα και να αξιζουν την αγαπη μας.
Μου φαινεται απιστευτο πως η katerina δεν βρισκεται αναμεσα μας, ηταν πολυ ζωντανο κοριτσι, σιγουρα γεμισε με ομορφες αναμνησεις τη ζωη ολων οσων την γνωρισαν. Πολλες φορες σκεφτομαι αυτες τις δυο φιλες, ισως να μην ηταν τοσο τυχαιο που με βρηκανε εδω και που συναντηθηκαμε και απο κοντα. Ισως περασαν απο τη ζωη μου εχοντας κατι πολυ σημαντικο να μου πουν! Να μου πουν πρωτα απο ολα πως οταν ριχνεσαι στη μαχη παλευεις, να μου πουν πως οι ανθρωποι χαμογελουν και στα δυσκολα, να μου πουν οτι και ο χειροτερος πονος καποια στιγμη θα απαλυνει. Ρωτουσα τη sugar "και πως ζει κανεις απο δω και περα, ποιος ο λογος;" και εκεινη απαντουσε "θα δεις, θα δεις, ειναι κατι που δεν μπορω να στο εξηγησω, μια μερα θα δεις". Και μαλλον χωρις και εγω να μπορω να το εξηγησω, βλεπω αλλα να, ξερετε υπαρχουν στιγμες που αυτα τα κοριτσια μου λειπουν! Ειναι περιεργο, δεν τις εζησα πολυ αλλα μου λειπουν...
Τετοιες στιγμες θελω να αγκαλιασω πολυ σφυχτα τη φιλη μου, τη "Σ", χωρις να της πω το "γιατι"
2 σχόλια:
δεν είναι κακό να μας λείπουν οι φίλοι,αρκεί να μην τους ξεχνάμε, και να βρίσκονται μέσα στην καρδιά μας.μια σφιχτή αγκαλιά σε σένα από μένα.
ετσι οπως τα λες ειναι,δεν ειναι κακο απλα λυπηρο καποιες φορες..σ ευχαριστω για την αγκαλια!ανταποδιδω!
Δημοσίευση σχολίου